Mακρινίτσα-Λέσχιανη-Κάτω Κερασιά

Δρυοδάσος πλησιάζοντας στην Κερασιά

Aπόσταση: 14,4 χλμ.

Διάρκεια: 5,5 ώρες (με στάσεις)

Υψόμετρο: Από 620 μ.(Μακρινίτσα) σε 965 μ.(μέγιστο) σε 130 μ.(Κερασιά)

Σήμανση: κόκκινα σημάδια

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (Λέσχιανη)

H διαδρομή στο Wikiloc     Η διαδρομή στο Everytrail   (Kατεβάστε ίχνος GPS)

Η διαδρομή αυτή είναι καλύτερο να περπατηθεί άνοιξη ή τέλη φθινοπώρου, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος της κινείται ανάμεσα σε αραιή βλάστηση που δεν προσφέρει πολλή σκιά.

Από την πλατεία της Μακρινίτσας, ανηφορίζουμε στο καλντερίμι πίσω από την εκκλησία κατευθυνόμενοι αρχικά ανατολικά και σε διασταύρωση που έχει πινακίδα προς αρχοντικό Κοίλια πάμε αριστερά επάνω (ευθεία πηγαίνει προς την εκκλησία της Παναγίας). Το καλντερίμι ανηφορίζει έντονα ανάμεσα στα σπίτια του χωριού και τερματίζει έχοντας αριστερά το νεκροταφείο και δεξιά μια παλιά βρύση με πλατάνι, που δεν τρέχει νερό. Συνεχίζουμε ανηφορίζοντας σε τσιμεντόδρομο και παραπάνω σε διασταύρωση πάμε αριστερά. Αμέσως βρίσκουμε το μονοπάτι στα δεξιά δίπλα σε ένα δέντρο, και με λίγα ζιγκ-ζαγκ ξαναβγαίνουμε στον δρόμο πάνω σε στροφή, όπου υπάρχει και προσκυνητάρι σε σημείο που προσφέρει εκπληκτική πανοραμική θέα.

Ενα μέρος της θέας από το προσκυνητάρι: Πορταριά, Σταγιάτες, Βόλος

Συνεχίζουμε ευθεία βόρεια στο δρόμο, αφήνουμε δεξιά μας κτίσμα υδραγωγείου (απ` όπου φεύγει το μονοπάτι για Προφήτη Ηλία-Τρανό Ίσωμα) και αριστερά μας καλύβι-αποθήκη. Λίγο μετά το καλύβι, βλέποντας τα κόκκινα σημάδια κατηφορίζουμε λοξά αριστερά σε μονοπάτι, που περνά το μικρό ρέμα της Πατωσιάς και αμέσως πάμε δεξιά προς βορράν. Το μονοπάτι, που έχει και στοιχεία καλντεριμιού σε ορισμένα σημεία του, ανηφορίζει ανάμεσα στα πουρνάρια και πιο πέρα βγαίνει λοξά σε αγροτικό δρόμο που ακολουθούμε προς βορράν. Σε κάθετη διασταύρωση διασχίζουμε εγκάρσια άλλον αγροτικό δρόμο και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε με κατεύθυνση βορειοδυτική σε ένα ομαλό ύψωμα που είναι μπροστά μας. Το μονοπάτι εδώ είναι δυσδιάκριτο, αλλά μας βοηθούν τα κόκκινα σημάδια.

Κάνοντας μια ομαλή καμπύλη στην αριστερή πλαγιά του υψώματος, αρχίζουμε να κατηφορίζουμε. Στη ράχη που φαίνεται μπροστά μας προς βορράν, ξεχωρίζουν δύο μεγάλα πουρνάρια, ψηλά σα δέντρα. Προς τα εκεί κατευθύνεται η πορεία μας, στην τοποθεσία αυτή που λέγεται Παναγιάς Πουρνάρι. Βγαίνουμε λοξά σε αγροτικό δρόμο και τον ακολουθούμε, ώσπου να φθάσουμε σε ποτίστρα δίπλα σε νερόλακκο (σουβάλα). Από εκεί ανηφορίζουμε στην πετρώδη πλαγιά σε ασαφές μονοπάτι. Σύντομα φθάνουμε στη ράχη, αφήνουμε δεξιά μας στα είκοσι μέτρα το ένα δέντρο-πουρνάρι και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε, περνώντας δίπλα από το δεύτερο στα αριστερά μας. Εδώ υπάρχουν και άλλα ανεπτυγμένα πουρνάρια και το μονοπάτι είναι πιο σαφές.

Τελικά βγαίνουμε λοξά σε δρόμο, που αμέσως φθάνει σε ποτίστρα στη θέση “Της νύφης το μνήμα”. Μπροστά από την ποτίστρα περνά ο δρόμος που πηγαίνει από τον Άγιο Ονούφριο προς τις πηγές Καλιακούδα και Ξηράκια. Διασχίζουμε εγκάρσια το δρόμο και ανηφορίζουμε σε μονοπάτι που στην αρχή του είναι ασαφές. Λίγο δεξιότερα βρίσκεται ένα μαντρί. Βοηθούμενοι από τα κόκκινα σημάδια, σύντομα μπαίνουμε σε σαφές μονοπάτι που κατηφορίζει ομαλά βορειοδυτικά ανάμεσα από πουρνάρια. Σε ένα σημείο παρακάτω περνάμε πολύ κοντά στην άκρη από την απότομη πλαγιά της μεγάλης ρεματιάς της Καλιακούδας που έχουμε στα δεξιά μας.

Πηγαίνοντας προς Λούτσα (τέλη Φεβρουαρίου). Στο βάθος η Κάρλα

Τελικά, με πορεία σχεδόν δυτική, βγαίνουμε στο μεγάλο ξέφωτο της Λούτσας, δίπλα σε ένα μαντρί. Δεξιά μας βρίσκεται μια σουβάλα και αριστερά ένα μοναχικό χαρακτηριστικό δέντρο, ενώ λίγο πιο πέρα υπάρχει και ένα αλώνι με τριγωνομετρικό κολονάκι (υψόμετρο 692 μ.). Στο βάθος φαίνεται η λίμνη Κάρλα. Εδώ διασταυρωνόμαστε με τη διαδρομή Φυτόκο-Λαγωνίκα-Πουρί, που πηγαίνει προς τα βορειοανατολικά (βλέπε περιγραφή της σε άλλη ανάρτηση).

Βαδίζουμε μέσα στο ξέφωτο προς τα βορειοδυτικά, και στην άλλη άκρη βρίσκουμε το μονοπάτι, που φαίνεται σαν νεροφάγωμα στην αρχή. Κατηφορίζοντας, συναντούμε τμήματα καλντεριμιού και τελικά φθάνουμε στο τρίτοξο γεφύρι της Λέσχιανης, το ένα από τα τέσσερα γεφύρια της ρεματιάς της Καλιακούδας. Ένα πέτρινο έργο υψηλής τεχνικής και τέχνης, ένα μνημείο του τόπου που στέκει εκεί άγνωστο από πότε (πιθανώς από τον προπερασμένο αιώνα), γερά θεμελιωμένο στα βράχια της ρεματιάς, φτιαγμένο μαστορικά για ν` αντισταθεί στη φθορά του χρόνου και του ορμητικού νερού. Και πράγματι, αντέχει ακόμα ατόφιο.

Το γεφύρι της Λέσχιανης

Αφού καθήσουμε λίγο με ησυχία, για να αφουγκραστούμε το κελάιδισμα των πουλιών ανάμεσα στους ήχους της ρεματιάς, συνεχίζουμε στο μονοπάτι που μας φέρνει στην εκκλησία της Παναγίας Λέσχιανης, δίπλα στη βρύση με χρονολογία 1888 και σε ένα πλατάνι. Εδώ έρχεται και δρόμος, που δεξιά πάει προς μονή Σουρβιάς. Εμείς βαδίζουμε στο δρόμο προς τα αριστερά (δυτικά) και μετά από πέντε λεπτά, ακριβώς σε σημείο όπου φεύγει λοξά αριστερά άλλος στενός αγροτικός δρόμος (προσοχή), πάμε δεξιά κατηφορίζοντας στο μονοπάτι, που σύντομα ξαναβγαίνει σε δρόμο και πάμε πάλι δεξιά.

Ο δρόμος κατηφορίζει προς το Κερασιώτικο ρέμα, το περνάει και, ανηφορίζοντας έντονα στην άλλη όχθη, βγαίνουμε σε μακρόστενο ξέφωτο-χωράφι. Εδώ αμέσως στρίβουμε αριστερά και βαδίζουμε στο όριο του χωραφιού, δίπλα σε ένα κτήμα με μηλιές που είναι αριστερά μας. Φθάνοντας στο τέρμα του χωραφιού, βρίσκουμε φαρδύ μονοπάτι που κατηφορίζει ευθεία. Με πορεία σταθερά δυτική, παρακάτω διασχίζουμε λοξά προς τα δεξιά ένα δρόμο και συνεχίζουμε σε μονοπάτι που περνά ένα κτήμα και κατεβαίνει πάλι στο Κερασιώτικο ρέμα.

Το Κερασιώτικο ρέμα

Περνούμε το ρέμα και συνεχίζουμε σε θαυμάσιο σκιερό μονοπάτι μέσα σε δρυοδάσος. Αυτό το κομμάτι είναι ίσως το ωραιότερο όλης της διαδρομής. Μετά από κάμποση πορεία μέσα στο δάσος, το μονοπάτι βγαίνει σε ανοιχτό χώρο και σε λίγο βγαίνουμε σε αγροτικό δρόμο που κατηφορίζει. Ήδη βλέπουμε μπροστά μας το χωριό της Κάτω Κερασιάς. Σε διχάλα πάμε αριστερά και βαδίζουμε πλάι σε μακρόστενο κτήμα που είναι αριστερά μας. Ξαναβγαίνουμε στον ίδιο φαρδύ αγροτικό δρόμο και κινούμενοι γενικά προς τα δυτικά, πλησιάζουμε πολύ κοντά στην άσφαλτο. Ο χωματόδρομος συνεχίζει να κατηφορίζει δεξιά από την άσφαλτο και παρακάτω μετατρέπεται σε χαλασμένο καλντερίμι-μονοπάτι, που διασχίζει λοξά ένα δρόμο και αμέσως φθάνουμε στην εκκλησία της Κάτω Κερασιάς. Περνούμε το ρέμα πίσω από την εκκλησία από το ωραίο ανακαινισμένο δίτοξο πέτρινο γεφύρι, που κατασκευάσθηκε το 1886 και, ανηφορίζοντας λίγα μέτρα σε καλντερίμι, φθάνουμε τέλος στην πλατεία του χωριού.

Το γεφύρι της Kάτω Κερασιάς