Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Μηλιές - Τσαγκαράδα


Απόσταση: 11,4 χλμ.
Διάρκεια: 4.15' (καθαρός χρόνος πορείας 3.30΄)
Υψόμετρο: από 380 μ. (πλατεία Μηλεών) σε 790 μ. (μέγιστο) σε 510 μ. (πλατεία Ταξιαρχών Τσαγκαράδας)
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι


  Κατεβάστε ίχνος GPS:   Η διαδρομή στο Wikiloc          

          Μια κλασική, πολυπερπατημένη και πανέμορφη Πηλιορείτικη διαδρομή. Μεγάλο μέρος της γίνεται σε καλντερίμι μέσα σε δάσος και στο τέλος περνάμε από το παλιό πέτρινο γεφύρι στη ρεματιά του Μυλοποτάμου. Mπορούμε να πάμε στις Μηλιές και να επιστρέψουμε από την Τσαγκαράδα με λεωφορείο του ΚΤΕΛ (www.ktelvolou.gr). Από την Τσαγκαράδα μπορούμε να συνεχίσουμε περπατώντας ακόμα δύο ώρες σε καλντερίμι, για να βγούμε στην τουριστική παραλία της Νταμούχαρης και του Αι Γιάννη (δείτε τις διαδρομές Διάσχιση Τσαγκαράδας  και Τσαγκαράδα-Νταμούχαρη-Αι Γιάννης.).
      Στην επάνω μεριά της πλατείας των Μηλεών βρίσκεται το κτίριο της βιβλιοθήκης, με τη χαρακτηριστική επιγραφή ''ΨΥΧΗΣ ΑΚΟΣ'' (=θεραπεία ψυχής). Δίπλα του στα δεξιά ανηφορίζει το καλντερίμι προς Πρόπαν-Λαμπινού-Ξουρίχτι-Τσαγκαράδα, το οποίο και ακολουθούμε. Αμέσως έχουμε αριστερά μας σκεπαστή βρύση και μετά πάμε ευθεία ανατολικά ανάμεσα στα σπίτια του χωριού. Το καλντερίμι κάνει έναν ελιγμό ανηφορίζοντας δίπλα σε ένα πλατάνι, κατόπιν διασχίζει λοξά έναν τσιμεντόδρομο και συνεχίζει στην ίδια κατεύθυνση ανηφορικά. Αγνοούμε διασταυρώσεις με κατηφορικά καλντερίμια ή δρόμους, έχοντας για οδηγό τα κόκκινα σημάδια.
Kαλντερίμι στις Μηλιές
                                                                 Λίγο παραπάνω, μπαίνουμε σε τσιμεντόδρομο καθώς αφήνουμε τα τελευταία σπίτια του χωριού και βαδίζουμε ανάμεσα σε κτήματα με μηλιές. Στη δεύτερη αριστερή στροφή που κάνει ο δρόμος, τον αφήνουμε και πάμε δεξιά στο καλντερίμι, πλάι σε τσιμενταύλακα και σωλήνα νερού. Δεξιά μας έχουμε μια σειρά από κυπαρίσσια.
          Περνούμε ρέμα από τσιμεντένιο γεφυράκι που πατά σε λιθόκτιστες βάσεις και συνεχίζουμε σε ωραίο καλντερίμι-μονοπάτι. Σε λίγο υπάρχει διασταύρωση (ευθεία πάει προς την Πρόπαν), όπου η πινακίδα μας υποδεικνύει να πάμε αριστερά ανηφορικά σε φαρδύ μονοπάτι, το οποίο παραπάνω ξαναγίνεται καλντερίμι. Βγαίνουμε λοξά σε δρόμο-καλντερίμι και ανηφορίζουμε ευθεία. Σε λίγο διασταυρωνόμαστε με φαρδύτερο δρόμο, τον διασχίζουμε και  συνεχίζουμε στην ίδια κατεύθυνση ανηφορίζοντας ανάμεσα σε καστανιές. Αφήνουμε διασταύρωση με δρόμο δεξιά παίρνοντας πλέον κατεύθυνση βόρεια. Σε λίγο φθάνουμε σε ξύλινο κιόσκι στην τοποθεσία Κεφαλάς. Λίγα μέτρα πριν φτάσουμε στο κιόσκι κατηφορίζει προς τα δεξιά το μονοπάτι για Λαμπινού (δείτε τη διαδρομή Μηλιές-Λαμπινού-παραλία Λαμπινούς).
                                                               Μετά το κιόσκι ο δρόμος τερματίζει και συνεχίζει καλντερίμι, το οποίο μπαίνει μέσα σε ωραίο δάσος από αράδια στην αρχή και μετά οξιές, πλατάνια και καστανιές. Κινούμενοι με γενική κατεύθυνση προς βορράν, περνούμε το Κερασόρεμα και ανηφορίζουμε ομαλά για λίγο ακόμα, μέχρι που φθάνουμε στο μέγιστο υψόμετρο των 790 μέτρων. Αυτό το κομμάτι μέσα στο δάσος είναι υποβλητικό και θαυμάσιο, δε θέλεις να τελειώσει.
          Το καλντερίμι μας αρχίζει πλέον να κατηφορίζει (αγνοούμε δυο ανηφορικά μονοπάτια στα δεξιά) και φθάνουμε στις πέτρινες βάσεις από πεσμένο ξύλινο γεφυράκι στο ρέμα Βαρσάμη. Αφού περάσουμε το ρέμα, βγαίνουμε πια από το δάσος και μπαίνουμε σε ανηφορικό αγροτικό δρόμο, μέσα στον οποίο κάπου κάπου διακρίνονται τμήματα καλντεριμιού. Στη συνέχεια, το καλντερίμι φεύγει δεξιά από το δρόμο. Βαδίζουμε τώρα σε μακία βλάστηση, περνούμε δίπλα από ένα-δύο κτήματα και τελικά βγαίνουμε σε τριπλή διασταύρωση αγροτικών δρόμων. Εδώ ο δεξιός (τσιμεντόδρομος) κατηφορίζει προς το Ξουρίχτι, που είναι αρκετά κοντά, ενώ ο αριστερός ανηφορίζει και συναντά πιο ψηλά τη διαδρομή που έρχεται από Κουρβέντελη-Άγιο Γεώργιο και από Χάνια (δείτε την πορεία Άγιος Γεώργιος-Κουρβέντελη-Τσαγκαράδα). Εμείς ακολουθούμε τον μεσαίο δρόμο και σε λίγα μέτρα έχουμε δεξιά μας το ταπεινό ξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου.
Kαλντερίμι μέσα σε  δάσος καστανιάς
            Συνεχίζουμε στο δρόμο για διακόσια μέτρα και πάνω σε αριστερή στροφή (προσοχή), τον αφήνουμε  και πάμε ευθεία δεξιά, κατηφορίζοντας ελαφρά σε μονοπάτι με τμήματα καλντεριμιού. Ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια με κατεύθυνση γενικά βόρεια, πιο πέρα ξαναβγαίνουμε για λίγο στο δρόμο που κατηφορίζει και ξαναβρίσκουμε τη συνέχεια του καλντεριμιού λοξά αριστερά. Περνούμε από κιόσκι και δεξαμενή νερού και κατόπιν το καλντερίμι, ακολουθώντας κατηφορική πορεία, βγαίνει στην κύρια άσφαλτο. Μετά από εκατό μέτρα, προσέχοντας δεξιά μας, βρίσκουμε το στενό λιθόστρωτο που κατεβαίνει με ελιγμούς στο βάθος της ρεματιάς του Μυλοποτάμου, όπου μας περιμένει, πάντα σταθερό στη θέση του παρά τις φθορές του χρόνου,  το παλιό πέτρινο γεφύρι με το χαρακτηριστικό οξυκόρυφο τόξο.
Το γεφύρι του Μυλοποτάμου (τώρα κατεστραμμένο)

                                                               Απαλλαγμένο πια από τα βάρη των φορτωμένων μουλαριών, που άλλοτε περνούσαν συνεχώς από πάνω του, αναπαύεται ήσυχο το γέρικο γεφύρι, σηκώνοντας υπομονετικά τη μνήμη του καιρού που πέρασε, με μόνη συντροφιά τα πλατάνια και το νερό που περνά ακατάπαυστα από κάτω. Κι εμείς, οι σημερινοί επισκέπτες του, νιώθουμε πάντα καλοδεχούμενοι να πατήσουμε στη χορταριασμένη του ράχη. Μακάρι να ζήσει πολλούς αιώνες ακόμα το γέννημα αυτό της ανθρώπινης τέχνης και μαστοριάς.

    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 12/2/2021: Δυστυχώς το παλιό γεφύρι κατέρρευσε χθες, λαβωμένο από έναν πλάτανο που έπεσε πάνω του. Μόνο οι βάσεις έχουν μείνει. Ελπίζουμε να αναληφθεί σύντομα πρωτοβουλία για να ξαναχτιστεί.
Πλατεία Ταξιαρχών Τσαγκαράδας
                                                                     Μετά το γεφύρι, ανηφορίζουμε λίγο ακόμα σε καλντερίμι και βγαίνουμε πάλι στην άσφαλτο, στην οποία βαδίζουμε ακόμα δεκαπέντε λεπτά για να φθάσουμε στην πλατεία Ταξιαρχών της Τσαγκαράδας, με τη χαρακτηριστική τετραπλή βρύση. 

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Βένετο-Κεραμίδι (Ο2)

Στο δρόμο για Προφήτη Ηλία

Απόσταση: 14,4 χλμ.
Διάρκεια: 6 ώρες (καθαρός χρόνος πορείας 4.40΄)
Υψόμετρο: από 240 μ.(Βένετο) σε 590 μ. (μέγιστο) σε 330 μ. (Κεραμίδι)
Σήμανση: πινακίδες Ο2, κόκκινα σημάδια
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (πηγή Μπροβοκονίκο)
 Κατεβάστε ίχνος GPS:    η διαδρομή στο Wikiloc    η διαδρομή στο Εverytrail

       H διαδρομή αυτή, τμήμα του εθνικού μονοπατιού Ο2, ενώνει τα δύο βορειότερα χωριά του Πηλίου, Βένετο και Κεραμίδι. Οι ντόπιοι την προτιμούσαν τους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ το χειμώνα, που ρίχνει αρκετό χιόνι, έπαιρναν τη χαμηλότερη διαδρομή που περνά από το Καμάρι (βλέπε τις διαδρομές Κεραμίδι-Καμάρι και Βένετο-Καμάρι). Είναι καλά σηματοδοτημένη και βατή, όμως κοντά στον Προφήτη Ηλία του Βενέτου παραμένουν κάποια προβλήματα βλάστησης, έτσι καλό είναι  να έχουμε μαζί μας ένα κλαδευτήρι ή πριονάκι.

      Στο Κεραμίδι μπορούμε να πάμε και με λεωφορείο του ΚΤΕΛ, αλλά το Βένετο δεν έχει συγκοινωνία. Μια λύση στο πρόβλημα είναι να πάρουμε ταξί από το Κεραμίδι (τηλ. 6977893576) ή και από τα Κανάλια (τηλ. 6945277835). Mια άλλη περίπτωση είναι να κάνουμε τη διαδρομή αντιστρόφως (δηλαδή από Κεραμίδι προς Βένετο) και να συνεχίσουμε την επομένη βαδίζοντας προς Πουρί (Ο2), μονή Φλαμουρίου, Άνω και Κάτω Κερασιά ή ακόμα να επιστρέψουμε στο Κεραμίδι από το Καμάρι (βλέπε τις αντίστοιχες διαδρομές). Στο Βένετο και στο Κεραμίδι θα βρούμε ανοικτό εστιατόριο στην πλατεία. Στο Βένετο υπάρχει πλέον δυνατότητα διαμονής (Apartments Veneto), όπως επίσης και ξενώνες στο Καμάρι.
Βένετο
        Αρχίζοντας από την πλατεία στο Βένετο, βγαίνουμε στο πάρκινγκ και βαδίζουμε στο στενό κεντρικό τσιμεντόδρομο, ο οποίος προφανώς παλιότερα ήταν καλντερίμι. Στη συνέχεια γίνεται άσφαλτος, περνούμε από το νεκροταφείο βγαίνοντας από το χωριό και μετά από λίγη πορεία, βλέπουμε στα δεξιά τις πινακίδες που σηματοδοτούν την είσοδο του μονοπατιού. Στο σημείο αυτό, αριστερά του δρόμου υπάρχει τσιμεντένια δεξαμενή νερού.
Το μονοπάτι για Προφήτη Ηλία
          Βαδίζουμε πλέον σε πολύ ωραίο μονοπάτι με μικρά τμήματα καλντεριμιού, ανάμεσα σε πυκνή σκιερή βλάστηση που σχηματίζει τούνελ. Σε κάποια σημεία η βλάστηση πυκνώνει πολύ και μας δυσκολεύει, ιδίως εκεί όπου έχει βάτια. Εδώ χρειάζεται συχνή συντήρηση και καθάρισμα. Αφού περάσουμε το Τρανό Ρέμα, ανηφορίζουμε σε τμήμα καλντεριμιού και τελικά φθάνουμε στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, χτισμένο στο πλάτωμα πάνω στη ράχη.
Προφήτης Ηλίας Βενέτου
        Από δώ βαδίζουμε πάλι στην άσφαλτο για διάστημα ενός χιλιομέτρου. Στην απέναντι ράχη βλέπουμε μεγάλο νταμάρι μαρμάρου. Αφού ο δρόμος περάσει ρέμα, προσέχοντας τα κόκκινα σημάδια στα μαύρα βράχια αριστερά, ανηφορίζουμε σε στενό μονοπάτι που κόβει δρόμο παρακάμπτοντας το νταμάρι και παραπάνω ξαναβγαίνουμε στην άσφαλτο. Σε πεντακόσια μέτρα υπάρχει μεταλλική πινακίδα Ο2 και ανεβαίνουμε στον όχθο του δρόμου δεξιά, ακολουθώντας πάλι στενό μονοπάτι.  Σύντομα βγαίνουμε σε χωματόδρομο, στον οποίο βαδίζουμε για λίγο δυτικά. Εκεί που κάνει ανηφορική στροφή, πάμε ευθεία δυτικά μπαίνοντας στο δάσος από βελανιδιές και ανηφορίζουμε ομαλά, έχοντας ένα ρεματάκι στα δεξιά μας. Το υπέροχο αυτό δρυοδάσος στα Κάτω Καρόγεια είναι ίσως το ομορφότερο κομμάτι όλης της διαδρομής.
Δρυοδάσος στα  Κάτω Καρόγεια
       Πιο πέρα, το μονοπάτι μας ξαναβγαίνει στην άσφαλτο ανηφορίζοντας και σε λίγα μέτρα, μετά από αριστερή στροφή, ξαναβρίσκουμε δεξιά μας το μονοπάτι που μετά γίνεται εγκαταλελειμμένος στενός δρόμος. Από το τέρμα του δρόμου συνεχίζει μονοπάτι, που μας φέρνει σε πηγή με τσιμεντένια ποτίστρα και λιθόστρωτο, στην τοποθεσία Μπροβοκονίκο.
       Συνεχίζουμε στο μονοπάτι και ανηφορίζουμε λοξά αριστερά. Εδώ στην καταγραφή λαθέψαμε προς στιγμήν και πήγαμε λίγο δεξιότερα, αλλά το λάθος διορθώθηκε βάζοντας κόκκινα σημάδια. Πιο πέρα βγαίνουμε σε χωματόδρομο, τον οποίο ακολουθούμε μέχρι το τέρμα του και μετά ξαναμπαίνουμε σε μονοπάτι με μικρά τμήματα καλντεριμιού, το οποίο πορεύεται σε βραχώδες έδαφος. Εδώ δεν υπάρχουν διασταυρώσεις για να μας μπερδέψουν.
       Φθάνουμε στη ράχη με θέα στο Αιγαίο και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε ευθεία προς τα δυτικά. Στο βάθος διακρίνουμε την άσφαλτο που πάει προς Κεραμίδι (το χωριό δε φαίνεται). Παρακάτω βγαίνουμε λοξά σε δρόμο και σύντομα ξαναβρίσκουμε το μονοπάτι στα δεξιά. Κατηφορίζουμε ομαλά και ευθεία, περνούμε αριστερά από νερόλακκο (σουβάλα) και αμέσως μπαίνουμε σε δρόμο, στον οποίον και βαδίζουμε. Λοξά από αριστερά έρχεται και ο άλλος δρόμος και ενώνεται μαζί μας.
     Σε λίγο, ο δρόμος κάνει δεξιά στροφή (προς βορράν). Εδώ συναντούμε τη διαδρομή Κανάλια-Κεραμίδι (αριστερά πάει το μονοπάτι προς Κανάλια). Μετά από εκατό μέτρα ακόμα στο δρόμο, εκεί που κάνει αριστερή στροφή, συνεχίζουμε ευθεία στο μονοπάτι και κατεβαίνουμε σε μια λάκκα. Κατόπιν ανηφορίζουμε και ξανασυναντούμε το δρόμο, ο οποίος πιο πέρα κάνει πάλι αριστερή στροφή και εμείς συνεχίζουμε ευθεία στο καλντερίμι, περνώντας δίπλα από ένα μαντρί.
Καλντερίμι σε άριστη κατάσταση κοντά στο Κεραμίδι
           Το ωραίο καλντερίμι, που διατηρείται σε άριστη κατάσταση, κατηφορίζει ομαλά, περνά ένα ρέμα και ανηφορίζοντας συναντούμε την άσφαλτο και τη διασχίζουμε λοξά. Στην άλλη πλευρά του  δρόμου υπάρχει μαντρί και δίπλα του μια σουβάλα. Εμείς εδώ πάμε ανάμεσα, αριστερά από τη σουβάλα, και αμέσως βρίσκουμε το χορταριασμένο καλντερίμι να κατηφορίζει προς τα βορειοδυτικά. Λίγο πιο πέρα, κόβεται απότομα από τη διάνοιξη του δρόμου και πάμε σε μονοπάτι αριστερά, περνούμε ένα ρεματάκι και κατηφορίζουμε σε χωματόδρομο, ο οποίος βγαίνει σε τσιμεντένιο γεφυράκι στην άσφαλτο, στην είσοδο του Κεραμιδίου. Από το πάρκινγκ στο τέρμα του δρόμου συνεχίζει πλακόστρωτο κατηφορικό δρομάκι-καλντερίμι, που μας φέρνει σε λίγο στην πλατεία του χωριού.
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (1787) στην πλατεία του Κεραμιδίου

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Άγιος Γεώργιος-Κισσός

Δάσος οξιάς στα Tρία Ρέματα

Απόσταση: 14 χλμ.
Διάρκεια: 6 ώρες (καθαρός χρόνος πορείας 4.20')
Υψόμετρο: από 600 μ. (Άγιος Γεώργιος) σε 1275 (Μοναστηράκι) σε 530 μ. (Κισσός)
Σήμανση:  κόκκινα σημάδια, πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: πηγές Πετρόστρουγκα, Μαυρομάτη

 Κατεβάστε ίχνος GPS:   Η διαδρομή στο Wikiloc   Η διαδρομή στο Εverytrail      

      Στα παλιότερα χρόνια, αν κάποιος ήθελε να πάει από τον Άγιο Γεώργιο στον Κισσό, αυτήν τη διαδρομή θα ακολουθούσε. Το θαυμάσιο μονοπάτι από το Μοναστηράκι μέχρι τα Τρία Ρέματα, που ήταν ως τώρα άγνωστο, αποτελεί το ωραιότερο κομμάτι της διαδρομής. Το τελευταίο τμήμα κοντά στον Κισσό γίνεται σε χωματόδρομο μέσα σε δάσος καστανιάς.

      Αρχίζοντας από την βρύση στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου Νηλείας, ανηφορίζουμε στο καλντερίμι ανάμεσα στα σπίτια του χωριού. Αφήνουμε αριστερά μας την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, όπου τερματίζει τσιμεντόδρομος και συνεχίζουμε να ανηφορίζουμε σε καλντερίμι, το οποίο, αφού βγούμε από το χωριό, γίνεται φαρδύ μονοπάτι.
Φθάνουμε σε διασταύρωση, όπου πάμε επάνω και αμέσως συναντούμε τσιμενταύλακα νερού. Εδώ, ένα μονοπάτι διασχίζει τον τσιμενταύλακα προς τα δεξιά (ανατολικά) και συνεχίζει προς Κουρβέντελη-Τσαγκαράδα, ενώ εμείς ακολουθούμε το μονοπάτι που ανηφορίζει ευθεία, παράλληλα με τον τσιμενταύλακα.    
Ανηφορίζοντας με θέα το Σχιτζουράβλι
      Διασχίζουμε στενό χωματόδρομο και συνεχίζουμε στο μονοπάτι, βλέποντας μπροστά μας την κορυφή Σχιτζουράβλι. Παραπάνω βγαίνουμε σε πλάτωμα και συναντούμε άλλον δρόμο, τον οποίο ακολουθούμε πλέον προς τα αριστερά. Η περιοχή εδώ λέγεται Λαγούσα. Παραπάνω, ο δρόμος μας στρίβει απότομα δεξιά ανηφορίζοντας (προσοχή), ενώ ευθεία μπροστά φεύγει άλλος στενότερος δρόμος που πάει προς Προφήτη Ηλία και πηγή Κρεμμύδας.
        Ανηφορίζοντας συνέχεια προς τα βορειοανατολικά στον κύριο δρόμο, αφήνουμε αριστερά μας την πηγή Πετρόστρουγκα και λίγο παραπάνω (προσοχή) βρίσκουμε ανηφορικό μονοπάτι αριστερά δίπλα στην πινακίδα, με λιθόστρωτο για λίγα μέτρα, το οποίο μας φέρνει στην πηγή Μαυρομάτη, όπου υπάρχει και τσιμεντένια ποτίστρα.
Στο μονοπάτι προς πηγή Μαυρομάτη
          Από δώ και πάνω βαδίζουμε σε δρόμο και παραπάνω σε διασταύρωση πάμε αριστερά. Ανηφορίζοντας σταθερά, φθάνουμε στην τοποθεσία Μοναστηράκι, όπου βρίσκεται το υψηλότερο σημείο της διαδρομής μας (1275 μ.). Εδώ διασταυρωνόμαστε κάθετα με το μονοπάτι, το οποίο δεξιά πηγαίνει προς τις κορυφές Σχιτζουράβλι-Δραμάλα (υπάρχει πινακίδα καρφωμένη σε δέντρο), ερχόμενο από Χάνια αλλά και από Άγιο Λαυρέντιο. Έτσι, η πορεία μας θα μπορούσε εναλλακτικά να είχε αρχίσει και από κεί, π.χ. Χάνια-Μοναστηράκι-Κισσός ή Άγιος Λαυρέντιος-Μοναστηράκι-Κισσός.
Πηγαίνοντας προς το Μοναστηράκι
        Συνεχίζουμε για λίγο ακόμα κατηφορικά στο δρόμο (ο οποίος πιο πέρα τερματίζει στην πηγή Καραχάλιου) και, βλέποντας αριστερά τα κόκκινα σημάδια και το πινακιδάκι (προσοχή), βρίσκουμε το μονοπάτι που κατηφορίζει μέσα σε ωραίο δάσος από ψηλές οξιές, με γενική κατεύθυνση βορειοανατολική. Στο δρόμο μας παρατηρούμε κάπου-κάπου παλιά σημάδια ανθρώπινης δραστηριότητας, όπως καρβουνόλακκους και λιθοσωρούς-πεζούλες. Πιο κάτω, συναντούμε δασικό δρόμο και το μονοπάτι κατηφορίζει παράλληλα, εναλλάξ δεξιά και αριστερά του, περνώντας και από ένα ρεματάκι με πηγή που τρέχει λίγο νερό.
Παιχνίδια της οξιάς
         Ακολουθώντας τη σήμανση,  κατηφορίζουμε σε τμήματα δρόμου και μονοπατιού, μέχρι που  παρακάτω βγαίνουμε ξανά σε δρόμο, ο οποίος κατηφορίζοντας μας φέρνει να περάσουμε το μεγάλο Κισσώτικο ρέμα. Μεγάλα βράχια κομμένα απότομα στην κοίτη δημιουργούν ένα υποβλητικό θέαμα. Μόλις περάσουμε και το δεύτερο ρέμα που συμβάλλει εδώ, βρίσκουμε τη συνέχεια του μονοπατιού με τα κόκκινα σημάδια και το ακολουθούμε για λίγο ακόμα, μέχρι που μπαίνει σε στενό χορταριασμένο ανηφορικό δρόμο και σε λίγο βγαίνουμε πάλι στον κύριο χωματόδρομο.
Θέα από το δρόμο, πηγαίνοντας προς Κισσό
        Από εδώ και πέρα, ο δρόμος πάει ομαλά, έχοντας βαδίσει γενικά πάνω στην πορεία του παλιού μονοπατιού μέσα σε δάσος καστανιάς. Στον ορίζοντα βλέπουμε την επιβλητική κατάφυτη πλαγιά που κατεβαίνει από την κορυφή Δραμάλα. Περνούμε από την τοποθεσία Χελιδονόπετρα και, πλησιάζοντας στον Κισσό, έχουμε δεξιά μας το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία.
Σπίτι στον Κισσό

    Φθάνοντας στο χωριό, συναντούμε το καλντερίμι της διαδρομής Χάνια-Κισσός και το ακολουθούμε πλέον μέχρι να φθάσουμε στην πλατεία με την κεντρική εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, που κτίστηκε το 1745 μ.Χ. και κοσμείται από ένα περίτεχνο ηπειρώτικο τέμπλο και αγιογραφίες του ζωγράφου Παγώνη. 

       Από τον Κισσό, μπορούμε να συνεχίσουμε βαδίζοντας προς Μούρεσι, Αι Γιάννη και Νταμούχαρη ή να ανηφορίσουμε προς Χάνια (βλέπε τις αντίστοιχες διαδρομές).

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Mακρινίτσα-Λαγωνίκα-Πουρί

H ρεματιά της Λαγωνίκας
LINK TO ENGLISH PAGE

Απόσταση: 19 χλμ.
Διάρκεια: 8,5 ώρες (καθαρός χρόνος πορείας 6.25΄)
Υψόμετρο: από 620 μ. (Μακρινίτσα) σε 1290 μ. (Λαγωνίκα) σε 480 μ. (Πουρί)
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, μερικές πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: Αγία Παρασκευή (και Προφήτης Ηλίας), Κρύο Νερό, καταφύγιο κυνηγών


Kατεβάστε ίχνος GPS:   Η διαδρομή στο Wikiloc    Η διαδρομή στο Everytrail         

     Αυτή είναι η δυτικότερη από τις τρεις κύριες ορειβατικές διαδρομές που συνδέουν τη Μακρινίτσα με το Πουρί (οι άλλες δύο είναι Μακρινίτσα-Δυτικό Καταφύγιο-Πουρί και Μακρινίτσα-Πουριανός Σταυρός-Πουρί). Σύμφωνα με διηγήσεις παλιών Πουριανών στο Νίκο Διαμαντάκο, τις οποίες αναφέρει στο βιβλίο του ''Πουρί, το πολύδροσο χωριό του Πηλίου'' (Βόλος 1997), η συντομότερη διαδρομή από Πουρί προς Βόλο ήταν αυτή που περνούσε από τον Πουριανό Σταυρό, 5 ώρες με τα ζώα. Όταν όμως έκλεινε από τα χιόνια, πήγαιναν από τη Λαγωνίκα. Αν και αυτή έκλεινε από τα χιόνια, υπήρχε ακόμα δυτικότερη διαδρομή, που περνούσε από γεφύρι Πόρου-Αντοβίτο-μονή Σουρβιάς-Λέσχιανη-Φυτόκο, αλλά ήταν αρκετά μακρύτερη (8 ώρες με τα ζώα) και φυσικά κουραστικότερη.

          Aρχίζοντας από τη Μακρινίτσα, υπάρχουν δύο εναλλακτικές πορείες μέχρι το Τρανό Ίσωμα. Η πρώτη, που θ` ακολουθούσαν και οι αγωγιάτες με τα ζώα τους παλιά, αρχίζει από την κεντρική πλατεία και περνά από τον Προφήτη Ηλία (περιγράφεται στη διαδρομή Μακρινίτσα-μονή Σουρβιάς-Κάτω Κερασιά). Είναι λίγο συντομότερη και προσφέρει εκπληκτικές όψεις της Μακρινίτσας, Βόλου και Παγασητικού από ψηλά, καθώς πορεύεται κυρίως σε έδαφος με χαμηλή βλάστηση.  Στη συγκεκριμένη καταγραφή, εμείς ακολουθήσαμε την άλλη εναλλακτική διαδρομή, που ξεκινά από το τέρμα του ασφαλτόδρομου και περνά από την Αγία Παρασκευή. Το πλεονέκτημά της είναι ότι βαδίζουμε συνεχώς μέσα σε δάσος καστανιάς και οξιάς.
Μακρινίτσα
        Μόλις φθάνουμε στο πάρκινγκ της Μπράνης στη Μακρινίτσα, εκεί όπου τερματίζει ο ασφαλτόδρομος,  βλέπουμε δεξιά μας να ανηφορίζει καλντερίμι. Σε ένα δέντρο είναι καρφωμένη πινακίδα με ένδειξη προς «Πουρί», φτιαγμένη, όπως και πολλές άλλες ακόμα, από τον πρόωρα χαμένο περιπατητή-εργάτη του Πηλίου, το Δημήτρη Κότταλη. Μπορούμε να ξεκινήσουμε και από την κρήνη που υπάρχει στο πάρκινγκ. Το καλντερίμι ανηφορίζει ανάμεσα στα σπίτια του χωριού, περνά από ένα πεύκο με παγκάκι και από δύο κρήνες και βγαίνει σε στενό χωματόδρομο, που μας οδηγεί σε λίγα μέτρα στο παλιό μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής.
Ανηφορίζοντας προς την Αγία Παρασκευή
           Εδώ θα κάνουμε σίγουρα  μια στάση και, αφού εφοδιαστούμε με νερό από την κρήνη, συνεχίζουμε για λίγο προς τα πάνω στο χωματόδρομο. Μετά από δεξιά στροφή του, βρίσκουμε το μονοπάτι στα αριστερά. Σε λίγο βγαίνουμε σε άλλον χωματόδρομο, ο οποίος σε λίγα μέτρα στρίβει και αυτός δεξιά,  τερματίζει και μπαίνουμε σε μονοπάτι-καλντερίμι, που ανηφορίζει μέσα σε ρουμάνι (δάσος καστανιάς).
      Διασχίζουμε έναν πρώτο αγροτικό δρόμο και λίγο παραπάνω βγαίνουμε σε άλλο δρόμο, στον οποίο βαδίζουμε για λίγο προς τα αριστερά και, προσέχοντας στη δεξιά πλευρά, ξαναμπαίνουμε στο μονοπάτι  που ανηφορίζει στο καστανωτό. Πιο πάνω βαδίζουμε παράλληλα με αυλάκι νερού βλέποντας και άλλη πινακίδα προς ''Πουρί''. Από ένα σημείο πλάι σε δεξαμενή, βλέπουμε αριστερά τη λίμνη Κάρλα και μπροστά στο βάθος τα ραντάρ του Πουριανού Σταυρού. 
Η λίμνη Κάρλα από το Τρανό Ίσωμα
       Τελικά μπαίνουμε σε χωματόδρομο κτήματος, o οποίος σε λίγα μέτρα  βγαίνει στον κύριο  δρόμο που έρχεται από τη Μακρινίτσα. Πάμε αριστερά και σε λίγα μέτρα βρισκόμαστε σε διασταύρωση δίπλα σε τσιμενταύλακα, όπου συνεχίζουμε ευθεία κατηφορικά προς βορράν, κατόπιν ο δρόμος στρίβει δυτικά και έχουμε υπερυψωμένο τσιμενταύλακα αριστερά δίπλα μας. Βρισκόμαστε στην τοποθεσία Τρανό Ίσωμα.
     Αμέσως φθάνουμε σε διασταύρωση που έχει χτιστό προσκυνητάρι. Εδώ πάμε δεξιά, σε χωματόδρομο που κατευθύνεται βόρεια-βορειοανατολικά, κατηφορίζοντας ελαφρά. Ο δρόμος αυτός, ο οποίος ανοίχθηκε σχεδόν ακριβώς πάνω στο μονοπάτι που υπήρχε παλιότερα (αν προσέξουμε, θα βρούμε δυο εναπομείναντα μικρά τμήματα στα αριστερά μας, το δεύτερο μάλιστα με λίγο καλντερίμι), μας οδηγεί στο τοξωτό πέτρινο γεφύρι της Καρυάς, που χτίστηκε το 1934 στη ρεματιά της Καλιακούδας (Ξηριά).
 
Γεφύρι Καρυάς

     Μετά το γεφύρι, ο δρόμος ανηφορίζει προς βορράν και φθάνουμε σε καλύβι στην περιοχή Κρύο Νερό. Εδώ είναι ευκαιρία να γεμίσουμε τα μπουκάλια μας από το νερό της πηγής. Λίγο παραπάνω, σε διχάλα δρόμων, παίρνουμε τον φαρδύ αριστερό που κατηφορίζει. Μετά από διακόσια μέτρα, προσέχοντας για τα κόκκινα σημάδια στα αριστερά (προσοχή), βρίσκουμε τη συνέχεια του μονοπατιού, που αρχικά πηγαίνει παράλληλα με το δρόμο, μετά όμως κατηφορίζει και περνούμε το Ελατόρεμα, βρίσκοντας και τμήμα καλντεριμιού.
Eλατόρεμα

          Μετά το ρέμα, το μονοπάτι συνεχίζει για λίγο ευθεία δυτικά και κατόπιν φεύγει δεξιά, ανηφορίζοντας με ελιγμούς στην πλαγιά προς βορράν. Στη διασταύρωση αυτή θέλει προσοχή στα σημάδια. Παραπάνω διασχίζουμε το δρόμο και, ανηφορίζοντας έντονα λίγο ακόμα, βγαίνουμε σε πετρώδη ράχη με ευρεία θέα προς τη δύση. Αυτή είναι η περίφημη Χαμορίγανη. Από εδώ προς βορράν φεύγει κατηφορικό μονοπάτι προς Αντοβίτο και μονή Σουρβιάς (προσοχή). Η δική μας πορεία συνεχίζει ανηφορικά με κατεύθυνση βορειοανατολική, άλλοτε σε πετρώδες έδαφος και άλλοτε σε δάσος με χαμηλές οξιές. Δεξιά μας βλέπουμε το Ελατόρεμα και την κατάφυτη πλαγιά που φθάνει μέχρι τον Πουριανό Σταυρό (τα ραντάρ δε φαίνονται από δω). Περνάμε αμέσως κάτω από το κολονάκι της κορυφής της Λαγωνίκας (1295 μ.), κρυμμένο ανάμεσα σε πυκνές χαμηλές οξιές. Eδώ έρχεται λοξά από αριστερά άλλο μονοπάτι από τον Αντοβίτο και ενώνεται στην πορεία μας (αυτό φαίνεται στη διαδρομή Φυτόκο-Λαγωνίκα-Πουρί).
Ο Πουριανός Σταυρός από τη Λαγωνίκα
       Το μονοπάτι μας αρχίζει πια να κατηφορίζει. Όπου και να γυρίσουμε να δούμε, πυκνά δάση οξιάς καλύπτουν το τοπίο. Από ένα σημείο έχουμε μαγευτική μακρινή θέα της μεγάλης ρεματιάς της Λαγωνίκας προς τη θάλασσα του Αιγαίου. Περνάμε τη ρεματιά λίγο ψηλότερα από την ομώνυμη πηγή και το ευδιάκριτο, φαρδύ μονοπάτι, ανηφορίζοντας ελαφρά στην άλλη όχθη της ρεματιάς, σε λίγο φθάνει σε κυνηγετικό καλύβι. Η περιοχή λέγεται Καναλάκια και εδώ συναντούμε τη διαδρομή που έρχεται από το Δυτικό Καταφύγιο (Μακρινίτσα-Δυτικό Καταφύγιο-Πουρί). Από το σημείο αυτό, φεύγει αριστερά ένα κατηφορικό μονοπάτι με κόκκινα σημάδια και βόρεια κατεύθυνση (προσοχή), το οποίο παρακάτω συναντά τσιμενταύλακα και από εκεί βαδίζουμε σε δρόμο έως την Αγία Μαρίνα. Δεν ακολουθήσαμε αυτή τη διαδρομή, γιατί το μεγαλύτερο μέρος της γίνεται σε άχαρο χωματόδρομο.
Μονοπάτι στο δάσος οξιάς

      Έτσι, προτιμούμε να συνεχίσουμε στο μονοπάτι ελαφρά ανηφορικά και αμέσως συναντούμε δασικό δρόμο, στον οποίο λίγα μέτρα πιο πάνω βγαίνει και το μονοπάτι που έρχεται από το Δυτικό Καταφύγιο, και βαδίζουμε σ` αυτόν προς τα ανατολικά, πάνω στην πορεία του παλιού μονοπατιού. Σε μια δεξιά στροφή μάλιστα, διατηρείται στο εσωτερικό ένα μικρό κομμάτι. Προσέχοντας για τα κόκκινα σημάδια, μετά από πορεία δυο χιλιομέτρων περίπου, βρίσκουμε το μονοπάτι που έρχεται από τον Πουριανό Σταυρό και διασταυρώνεται με το δρόμο και το ακολουθούμε, κατηφορίζοντας στη ράχη Ξεφόρτι με κατεύθυνση  βορειοανατολική. Σε λίγο διασχίζουμε άλλο δρόμο, που πηγαίνει προς Αγία Μαρίνα. Περνάμε από ξέφωτο με τριγωνομετρικό κολονάκι (1103 μ.) και παρακάτω έχουμε δεύτερο ξέφωτο δεξιά μας.
     Τελικά, αφού διασχίσουμε και άλλον ένα δρόμο, το μονοπάτι  βγαίνει στην επάνω μεριά της εκκλησίας της Αγίας Μαρίνας σε υψόμετρο 1000 μ., δίπλα στη στέρνα που μαζεύει τα νερά από τον τσιμενταύλακα. Η εκκλησία χτίστηκε πριν από έναν αιώνα και πλέον, με αφορμή την παραχώρηση της χρήσης της πηγής Λαγωνίκας στην κοινότητα Πουρίου το 1891, γεγονός πολύ σημαντικό  τότε για το χωριό, που είδε τα πρώτα νερά να φθάνουν στο ορισμένο σημείο την ημέρα της γιορτής της Αγίας Μαρίνας στις 17 Ιουλίου.

Αγία Μαρίνα Πουρίου
     Συνεχίζουμε ακολουθώντας τον τσιμενταύλακα που κατηφορίζει δεξιά από την εκκλησία, φθάνουμε σε δεύτερη στέρνα και μπαίνουμε σε χωματόδρομο. Λίγο παρακάτω, λοξά αριστερά δίπλα στην πινακίδα συνεχίζει το κύριο μονοπάτι προς το Πουρί. Είναι φαρδύ και κατηφορίζει αρχικά σε δάσος οξιάς και στη συνέχεια καστανιάς. Δεξιά και αριστερά μας έχουμε κτήματα με μηλιές. Φθάνοντας στο τρίτο κτήμα που είναι δεξιά μας μπορούμε, αν θέλουμε, να κάνουμε μια παράκαμψη προς τα δεξιά μέσα από το κτήμα για να περάσουμε από το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, που έχει θαυμάσια θέα προς το νότο μέχρι την Τσαγκαράδα και παρακάτω να ξανασυναντήσουμε το μονοπάτι (βλέπε τη διαδρομή Μακρινίτσα-Πουριανός Σταυρός-Πουρί).
Δάσος καστανιάς κοντά στο Πουρί
     Συνεχίζοντας όμως εμείς στο κύριο μονοπάτι, μετά το κτήμα που προανέφερα, ξαναμπαίνουμε σε καστανωτό και κατηφορίζουμε για λίγο παράλληλα με τσιμενταύλακα. Πιο κάτω βγαίνουμε λοξά σε δρόμο και εκατό μέτρα παρακάτω ξαναβρίσκουμε εύκολα το μονοπάτι στα δεξιά. Πάλι βγαίνουμε σε δρόμο και, εκεί όπου τερματίζει αριστερά σε δεξαμενή του υδραγωγείου, πάμε δεξιά βλέποντας τα σημάδια και βρίσκουμε καλντερίμι, που μας φέρνει μέσα στο Πουρί. Η διαδρομή μας τελειώνει στην κεντρική εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, στην επάνω συνοικία του χωριού.
Πουρί

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Nταμούχαρη - Μούρεσι - Τσαγκαράδα (κυκλική)

Χαλόρεμα
 Απόσταση: 5,7 χλμ.
Διάρκεια: 3 ώρες (καθαρός χρόνος πορείας 2.20')
Υψόμετρο: από 0 μ. (Νταμούχαρη) σε 351 μ. (μέγιστο)
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, κάποιες πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (Βίγλα Τσαγκαράδας, Nταμούχαρη)

Kατεβάστε ίχνος GPS:   Η διαδρομή στο Wikiloc    H διαδρομή στο Εverytrail

         

         Σε αυτήν την κυκλική διαδρομή, ανηφορίζουμε αρχικά στο καλντερίμι από Νταμούχαρη προς Μούρεσι και στη συνέχεια παίρνουμε μονοπάτι που περνά τη μεγάλη και κατάφυτη ρεματιά του Χαλορέματος και μας βγάζει στη Βίγλα της Τσαγκαράδας. Από εκεί, ακολουθούμε το κύριο καλντερίμι για να επιστρέψουμε στη Νταμούχαρη. Η πορεία μας μπορεί να ολοκληρωθεί με μπάνιο στην παραλία της Νταμούχαρης και φαγητό σε μία από τις ταβέρνες που λειτουργούν εκεί. Ένα άλλο πλεονέκτημα που έχουμε ξεκινώντας από τη Νταμούχαρη, είναι ότι έτσι έχουμε το κύριο ανηφορικό κομμάτι στην αρχή της πορείας μας. Αν ερχόμαστε από το Βόλο με λεωφορείο του ΚΤΕΛ, μπορούμε να κατεβούμε στον Αι Γιάννη και από την άκρη της παραλίας Παπά Νερό θα βρούμε καλντερίμι που θα μας βγάλει σε 15 λεπτά στη Νταμούχαρη.
           Ξεκινώντας λοιπόν από τη βρύση στο πάρκινγκ στο τέρμα του ασφαλτόδρομου στη Νταμούχαρη, ανηφορίζουμε και πάμε αμέσως αριστερά σε τσιμεντόδρομο με πλακόστρωτη λωρίδα στη μέση. Σε πενήντα μέτρα, βλέπουμε δεξιά μας το καλντερίμι που πηγαίνει προς Μούρεσι και το ακολουθούμε. Βγαίνουμε σε δρόμο που ανηφορίζει και από πλακόστρωτος γίνεται χωματόδρομος. Προσέχουμε για τα κόκκινα σημάδια αριστερά μας καθώς ανηφορίζουμε για να βρούμε το καλντερίμι, που δε φαίνεται καλά στην αρχή, καθώς ο δρόμος το έχει κόψει απότομα (προσοχή).  Παραπάνω βγαίνουμε σε χωματόδρομο που ανηφορίζει και ξαναβρίσκουμε εύκολα το καλντερίμι στα αριστερά του. Σύντομα βγαίνουμε ξανά σε δρόμο και πάλι βρίσκουμε παραπάνω το καλντερίμι στα αριστερά. 
Tούνελ από βλάστηση στο καλντερίμι για Μούρεσι
             Το ωραίο καλντερίμι περνά μέσα από ένα τούνελ από πυκνή βλάστηση, που καλύπτει εντελώς τον ορίζοντα για λίγο. Πιο πάνω βγαίνουμε σε τσιμεντόδρομο που ανηφορίζει με στροφές και φθάνουμε σε διασταύρωση με άλλο δρόμο, όπου εδώ το καλντερίμι διακρίνεται ανάμεσα στο τσιμέντο. Αν εδώ πάμε αριστερά στο δρόμο αυτό, σε πέντε λεπτά θα φθάσουμε στην κορυφή Τσούκα (259 μ.), ένα σημείο με θαυμάσια πανοραμική θέα, που αξίζει να κάνουμε αυτή τη μικρή παράκαμψη για να την απολαύσουμε και να γυρίσουμε πίσω. 
         Συνεχίζουμε λοιπόν ανηφορίζοντας στο δρόμο-καλντερίμι που έχει μια σειρά από κυπαρίσσια στο πλάι του. Βγαίνοντας στην άσφαλτο, την ακολουθούμε αριστερά, αφήνοντας πια το καλντερίμι (προσοχή). Εκατό μέτρα πιο πάνω, στο τελείωμα της δεξιάς στροφής που κάνει η άσφαλτος,  πάμε  αριστερά στην ταμπέλα προς ''Βίλα Γλύκας'' και βαδίζουμε για λίγα μέτρα ευθεία σε τσιμεντόδρομο. Κατόπιν συνεχίζει κατηφορικός χωματόδρομος και λίγο πριν το τέρμα του βρίσκουμε αριστερά το μονοπάτι με τα κόκκινα σημάδια.  

Κατεβαίνοντας στο Χαλόρεμα
         Κατηφορίζουμε στην πλαγιά της κατάφυτης ρεματιάς του Χαλορέματος για να φθάσουμε στην κοίτη και περνούμε απέναντι, βαδίζοντας σε πυκνή βλάστηση. Όπως ανηφορίζουμε, πιο πάνω δεξιά φεύγει μονοπάτι που πηγαίνει προς Άγιο Στέφανο. Εμείς ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια και πιο πέρα το μονοπάτι γίνεται χωματόδρομος, ο οποίος βγαίνει στην άσφαλτο που έρχεται από τον Άγιο Στέφανο. Κατηφορίζουμε πλέον στην άσφαλτο και σε λίγα μέτρα φεύγει δρόμος αριστερά προς ''Βίγλα''. Προτιμούμε να βαδίσουμε ευθεία στο δρόμο μας και παρακάτω, εκεί που κάνει δεξιά στροφή, τον αφήνουμε και πάμε αριστερά σε μονοπάτι με αυλάκι νερού. Περνούμε από ένα όμορφο παλιό αρχοντικό, μετά υπάρχει διασταύρωση με δέντρο στη μέση και κατηφορίζουμε ευθεία σε καλντερίμι.
       Σύντομα βγαίνουμε στον άσφαλτο, ο οποίος σε εκατό μέτρα μας φέρνει στη θέση Βίγλα. Εδώ υπάρχει ένα πλάτωμα με πλατάνι και μια βρύση. Εδώ έρχεται και το κύριο καλντερίμι από Αγία Κυριακή και Αγία Παρασκευή (βλέπε τη διαδρομή Τσαγκαράδα-Νταμούχαρη-Αι Γιάννης).  Συνεχίζουμε για λίγα μέτρα ακόμα ευθεία σε χωματόδρομο και κατόπιν έχουμε διχάλα (προσοχή), όπου o δρόμος φεύγει δεξιά και το καλντερίμι πάει λοξά αριστερά, πλάι σε μια περίφραξη.
Νταμούχαρη
        Σε λίγο φθάνουμε σε ξύλινο κιόσκι. Αριστερά υπάρχει μπαλκονάκι με θαυμάσια θέα προς το βορρά μέχρι το Πουρί. Το καλντερίμι αρχίζει να κατηφορίζει πιο έντονα με ζικ ζακ (καγκιόλια) ανάμεσα σε θαμνώδη βλάστηση. Νιώθουμε το θαλασσινό αέρα καθώς πλησιάζουμε ολοένα και ακούμε μέσα στην ησυχία τα κύματα να σκάνε στις βραχώδεις ακτές.

      Κατεβαίνοντας, φεύγουν προς τα δεξιά δύο μονοπάτια, τα οποία ενώνονται πιο πέρα και πηγαίνουν προς Κρυφό Σχολειό-Φακίστρα. Το καλντερίμι έχει προστατευτικό τοιχίο στο πλάι, γιατί η πλαγιά είναι πολύ απότομη. Τελικά φθάνουμε κάτω και περνούμε πάλι το Χαλόρεμα από ξύλινο γεφυράκι, που πατά σε λιθόκτιστες βάσεις. Ωσάν για να δικαιολογήσει το όνομά του, το ρέμα έχει χαλάσει τον τσιμεντένιο διάδρομο όπου βαδίζουμε στην άλλη όχθη του.
Το γεφύρι στο Χαλόρεμα (Νταμούχαρη)
      Αμέσως φθάνουμε στην κροκαλωτή παραλία της Νταμούχαρης, κάτω από τα ερείπια του αρχαίου κάστρου (διαβάστε το βιβλίο του Κώστα Λιάπη ''Τα Παλιόκαστρα του Πηλίου'', Βόλος 2010, για περισσότερες πληροφορίες). Εδώ μπορούμε να δροσιστούμε με μια βουτιά στην πεντακάθαρη θάλασσα του Αιγαίου.
Παραλία Νταμούχαρης
        Βαδίζοντας σε πλακόστρωτο, περνούμε αμέσως πάνω από το λιμανάκι, όπου το 2007 γυρίστηκαν σκηνές από την ταινία Mamma mia. Σε μια ταβέρνα μάλιστα, υπάρχουν φωτογραφίες της ιδιοκτήτριας με τη Μέριλ Στριπ. Λίγο πιο πέρα, βρίσκουμε αριστερά το καλντερίμι που μας φέρνει πίσω στο πάρκινγκ στο τέρμα του ασφαλτόδρομου, απ` όπου αρχίσαμε την πορεία μας.     
Λιμανάκι Νταμούχαρης

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

Τσαγκαράδα-Φακίστρα-Νταμούχαρη


Φακίστρα
Απόσταση: 7,9 χλμ.
Διάρκεια: καθαρός χρόνος πορείας 2.30 ώρες, με τις στάσεις 3-3.30 ώρες
Υψόμετρο: από 500 μ. (αρχή) σε 0 μ. (Φακίστρα, Νταμούχαρη)
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (βρύση μετά τον Άγιο Γεώργιο, Άγιος Νικόλαος)

Κατεβάστε ίχνος GPS:   Η διαδρομή στο Wikiloc   Η διαδρομή στο Everytrail

       Στην πολύ όμορφη αυτή διαδρομή, κατηφορίζουμε από την Αγία Παρασκευή Τσαγκαράδας προς την παραλία της Φακίστρας και στη συνέχεια ακολουθούμε πορεία παράλληλη με την ακτογραμμή για να φθάσουμε στη Νταμούχαρη. Από εκεί μπορούμε, αν θέλουμε, να επιστρέψουμε πίσω στην Τσαγκαράδα από το καλντερίμι (δείτε τη διαδρομή Τσαγκαράδα-Νταμούχαρη-Αι Γιάννης) ή  να συνεχίσουμε προς τον κοντινό τουριστικό οικισμό του Αι Γιάννη, απ` όπου μπορούμε να γυρίσουμε στην Τσαγκαράδα με το λεωφορείο (www.ktelvolou.gr). Η Φακίστρα είναι ερημική παραλία, αλλά στη Νταμούχαρη και τον Αι Γιάννη θα βρούμε εστιατόρια και ξενοδοχεία.
 Ενημέρωση Σεπτέμβριος 2017: δύο τμήματα μονοπατιού κάτω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου είναι κλεισμένα από βλάστηση, αναγκάζοντάς μας να βαδίσουμε στην άσφαλτο.

     Ξεκινώντας από τη διασταύρωση στον κύριο δρόμο της Τσαγκαράδας στο ύψος της Αγίας Παρασκευής και από το καφέ που υπάρχει εκεί, ακολουθούμε καλντερίμι που κατηφορίζοντας μας βγάζει στη στροφή του ασφαλτόδρομου, όπου δεξιά σε λίγα μέτρα φθάνουμε στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής με τον τεράστιο πλάτανο δίπλα στην εκκλησία.
Αγία Παρασκευή
        Το καλντερίμι κατηφορίζει αριστερά από την πλατεία και περνούμε από βρύση στο κάτω μέρος της. Μπαίνουμε αμέσως σε δάσος με αγριοκαστανιές και αφήνουμε ένα  γεφυράκι δεξιά μας, καθώς κατηφορίζουμε σε ένα μαγευτικό σκηνικό δίπλα σε μικρό ρέμα.

      Παρακάτω το καλντερίμι βγαίνει σε δρόμο, όπου πάμε δεξιά και αμέσως στη διασταύρωση αριστερά, για να φθάσουμε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Μπαίνουμε στον ασφαλτόδρομο πάνω σε στροφή του και βαδίζουμε κατηφορικά για τριακόσια μέτρα στο δρόμο. Κατόπιν, προσέχοντας τα κόκκινα σημάδια και τα μικρά στρόγγυλα πινακιδάκια, βρίσκουμε δεξιά το καλντερίμι που κατηφορίζει ευθεία σε πυκνή βλάστηση και περνούμε δίπλα από μιά βρύση. Βγαίνουμε πάλι στον ασφαλτόδρομο, όπου πάμε για είκοσι μέτρα αριστερά και μετά ξαναμπαίνουμε στο καλντερίμι δεξιά μας. Διασχίζουμε δύο φορές την άσφαλτο και, από μονοπάτι πλέον, ξαναβγαίνουμε στο δρόμο.
Πλησιάζοντας στη Φακίστρα

       Εδώ το μονοπάτι κανονικά διέσχιζε πάλι την άσφαλτο και συνέχιζε ευθεία προς τα κάτω. Όμως προς το παρόν είναι αδιάβατο, και έτσι βαδίζουμε πλέον στο δρόμο που κατηφορίζει με φουρκέτες προς τη θάλασσα. Παρακάτω έχουμε το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου και μετά η άσφαλτος τερματίζει. Εδώ υπάρχει ξύλινο κιόσκι και δίπλα του κατηφορίζει καλντερίμι, το οποίο σε πέντε λεπτά μας βγάζει στην παραλία της Φακίστρας.
Φακίστρα

     Επιστρέφοντας πίσω στο κιόσκι, παίρνουμε το στενό χωματόδρομο στα δεξιά με βόρεια κατεύθυνση. Αμέσως σε λίγα μέτρα έχουμε καλντερίμι που οδηγεί στο παρεκκλήσι-ερημητήριο του Κρυφού Σχολειού, σε μια βραχοσπηλιά δίπλα στα κύματα. Η επίσκεψη στο υποβλητικό τούτο μέρος, κατάλληλο για ήρεμη περισυλλογή, συνιστάται ανεπιφύλακτα.

Κρυφό Σχολειό
      Συνεχίζουμε στο δρόμο, που πορεύεται παράλληλα με την ακτογραμμή. Σε λίγο βλέπουμε  βραχώδη γλώσσα στεριάς που εισχωρεί στη θάλασσα, το Μακρολίθαρο. Εδώ έρχεται από αριστερά μονοπάτι-καλντερίμι που οδηγούσε στην εκκλησία της Αγίας Κυριακής της Τσαγκαράδας. Εμείς συνεχίζουμε στο δρόμο, ο οποίος πιο πέρα τερματίζει και μπαίνουμε σε μονοπάτι. Αφού περάσουμε από το κλειδωμένο εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου, το μονοπάτι βγαίνει σε χωματόδρομο και ανηφορίζουμε για να φθάσουμε σε ένα κιόσκι.
Νταμούχαρη
         Εδώ συναντούμε πλέον το κύριο καλντερίμι που έρχεται από την Αγία Παρασκευή της Τσαγκαράδας και το ακολουθούμε κατηφορίζοντας. Μπροστά μας βλέπουμε τη Νταμούχαρη. Αφού κάνει μερικούς ελιγμούς (καγκιόλια), το καλντερίμι φθάνει σε ξύλινο γεφυράκι που περνά το Χαλόρεμα. Ωσάν για να δικαιολογήσει το όνομά του, το ρέμα έχει χαλάσει τον τσιμεντένιο διάδρομο στον οποίο βαδίζουμε στην άλλη όχθη.
Παραλία Νταμούχαρης
           Εδώ είμαστε στην κροκαλωτή παραλία της Νταμούχαρης, αμέσως κάτω από τα ερείπια του κάστρου που ήταν χτισμένο πάνω στον κάβο. Αν βαδίσουμε λίγο ακόμα στο πλακόστρωτο, θα  φθάσουμε στο μικρό λιμανάκι με το ερειπωμένο κτίριο του παλιού τελωνείου και τα δύο εστιατόρια που λειτουργούν εκεί. Εδώ γυρίστηκαν το 2006 σκηνές της χολλυγουντιανής ταινίας Mamma Mia!  με πρωταγωνίστρια τη Μέριλ Στριπ. Μετά από λίγα μέτρα ακόμα στο πλακόστρωτο, έχουμε αριστερά το καλντερίμι που βγάζει στον ασφαλτόδρομο. Από εκεί, βαδίζοντας 10-15 λεπτά ακόμα, μπορούμε να φθάσουμε στην παραλία Παπά Νερό του Αι Γιάννη, όπως έχει περιγραφεί στη διαδρομή Τσαγκαράδα-Νταμούχαρη-Αι Γιάννης.