Νταμούχαρη-Μούρεσι-Κισσός-Αη Γιάννης (κυκλική)

 

                                                                    
Απόσταση: 13,9 χλμ.    

Χρόνος: 6 ώρες με στάσεις

Υψόμετρο: από 18 μ (πάρκινγκ Νταμούχαρης) μέχρι 519 μ. (πλατεία Κισσού)

Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 806 μ. 

Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (πλατείες Μούρεσι και Κισσού, Μαυρούτσα, Νταμούχαρη)

Αρχή/τέλος: πάρκινγκ Νταμούχαρης

Κατεβάστε ίχνος GPS: από το Wikiloc

LINK TO ENGLISH PAGE

Powered by Wikiloc

    Σ` αυτή την προτεινόμενη κυκλική διαδρομή στο Ανατολικό Πήλιο, ξεκινώντας από τον παραθαλάσσιο οικισμό της Νταμούχαρης, ανηφορίζουμε στο καλντερίμι προς την πλατεία του Μούρεσι και συνεχίζουμε προς τον Κισσό. Τέλος, από την πλατεία του Κισσού κατεβαίνουμε στην παραλία του Αη Γιάννη και από εκεί επιστρέφουμε πίσω στη Νταμούχαρη. Η περισσότερη διαδρομή γίνεται σε καλντερίμι, αλλά υπάρχουν και τμήματα ασφαλτόδρομου, χωματόδρομου και μονοπατιού.

    Ανηφορίζοντας λοιπόν από τη βρύση στο πάρκινγκ στο τέρμα του ασφαλτόδρομου στη Νταμούχαρη, πάμε αμέσως αριστερά σε τσιμεντόδρομο με πλακόστρωτη λωρίδα στη μέση. Σε πενήντα μέτρα, βλέπουμε δεξιά μας το καλντερίμι προς Μούρεσι και το ακολουθούμε. Βγαίνουμε σε δρόμο που ανηφορίζει και από πλακόστρωτος γίνεται χωματόδρομος. Προσέχουμε για τα κόκκινα σημάδια αριστερά μας καθώς ανηφορίζουμε για να βρούμε το καλντερίμι, που δε φαίνεται καλά στην αρχή, καθώς ο δρόμος το έχει κόψει απότομα (προσοχή).  Παραπάνω βγαίνουμε σε χωματόδρομο που ανηφορίζει και ξαναβρίσκουμε εύκολα το καλντερίμι στα αριστερά του. Σύντομα βγαίνουμε ξανά σε δρόμο και πάλι βρίσκουμε παραπάνω το καλντερίμι στα αριστερά. 

    Το ωραίο καλντερίμι περνά μέσα από ένα τούνελ από πυκνή βλάστηση, που καλύπτει εντελώς τον ορίζοντα για λίγο. Πιο πάνω βγαίνουμε σε τσιμεντόδρομο που ανηφορίζει με στροφές και φθάνουμε σε διασταύρωση με άλλο δρόμο, όπου εδώ το καλντερίμι διακρίνεται ανάμεσα στο τσιμέντο. Αν εδώ πάμε αριστερά στο δρόμο αυτό, σε πέντε λεπτά θα φθάσουμε στην κορυφή Τσούκα (259 μ.), ένα σημείο με θαυμάσια πανοραμική θέα, που αξίζει να κάνουμε αυτή τη μικρή παράκαμψη για να την απολαύσουμε και να γυρίσουμε πίσω. 

Θέα από την Τσούκα προς το βορρά

         Συνεχίζουμε λοιπόν ανηφορίζοντας στο δρόμο-καλντερίμι που έχει μια σειρά από κυπαρίσσια στο πλάι του. Διασχίζουμε διαδοχικά δύο φορές την άσφαλτο ανηφορίζοντας, την τρίτη φορά βγαίνουμε πάνω σε στροφή της και συνεχίζουμε ανηφορικά. Δεξιά μας έχουμε την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Σε διασταύρωση πάμε ευθεία δεξιά σε ίσωμα πλέον, και σε λίγο φθάνουμε στην πλατεία του Μούρεσι με την εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Εδώ μπορούμε να κάνουμε μια στάση για ξεκούραση.

Πλατεία Μουρεσίου

    Συνεχίζοντας στον ασφαλτόδρομο, περνούμε από μια βρύση και, περίπου πεντακόσια μέτρα μετά την πλατεία, προσέχοντας αριστερά μας για τα κόκκινα σημάδια (προσοχή), τον αφήνουμε και πάμε λοξά αριστερά σε τσιμεντοστρωμένο καλντερίμι που ανηφορίζει. Σε λίγα μέτρα το τσιμεντάρισμα σταματάει και συνεχίζουμε σε καλντερίμι. Πιο πέρα, περνάμε κάτω από την μικρή εκκλησία της Παναγίας, διασχίζουμε λοξά τσιμεντόδρομο και το καλντερίμι τελικά μας βγάζει επάνω στην κεντρική άσφαλτο στην έξοδο του Μούρεσι. Βαδίζουμε για εκατόν πενήντα μέτρα στην άσφαλτο και μετά προσέχοντας δεξιά μας (προσοχή) πάμε λοξά κατηφορικά βρίσκοντας μονοπάτι-καλντερίμι.

       Λίγο παρακάτω βγαίνουμε σε χωματόδρομο και πάμε αριστερά, βαδίζοντας ανάμεσα σε κτήματα με μηλιές και καστανιές. Πιο πέρα, δίπλα από χτιστό κιόσκι, ξαναβρίσκουμε το καλντερίμι που κατηφορίζει και ξαναβγαίνει σε δρόμο. Περνούμε ένα ρέμα που διασχίζει το δρόμο και σε λίγο αφήνουμε το δρόμο που ανηφορίζει και παίρνουμε μονοπάτι δεξιότερα, που μας φέρνει στην κοίτη του Κισσώτικου ρέματος, το οποίο περνάμε με μεταλλική γέφυρα που πατάει σε πετρόχτιστες βάσεις (όπου προφανώς παλιότερα αντί για μεταλλικούς σωλήνες υπήρχαν ξύλινα δοκάρια). Πανύψηλα πλατάνια ρίχνουν τη σκιά τους και μεγάλα βράχια βρίσκονται σκορπισμένα στην κοίτη της μεγάλης και κατάφυτης ρεματιάς, που κατεβάζει αρκετό νερό. Θέαμα  εντυπωσιακό, χαρακτηριστικά πηλιορείτικο. 

    Μετά τη γέφυρα ανηφορίζουμε σε καλντερίμι που παραπάνω βγαίνει σε χωματόδρομο. Ανηφορίζοντας συνεχώς, περνάμε από τον συνοικισμό Μαυρούτσα με την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου.

Άγιος Κωνσταντίνος στη Μαυρούτσα

      Διασχίζουμε την κύρια άσφαλτο και συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε σε καλντερίμι-δρόμο. Προσέχοντας τα κόκκινα σημάδια στις διασταυρώσεις, φθάνουμε τελικά στην πλατεία του Κισσού με την εξαιρετική εκκλησία της Αγίας Μαρίνας. Εδώ θα κάνουμε μια ακόμα στάση, καθώς είμαστε στο υψηλότερο σημείο της πορείας μας. 

Aγία Μαρίνα Κισσού, εσωτερικό

        Από την πλατεία του Κισσού, αρχίζοντας να κατηφορίζουμε αριστερά από την εκκλησία, αμέσως κάτω από την ταβέρνα στρίβουμε αριστερά, κατεβαίνουμε λίγα σκαλοπάτια και βαδίζουμε σε καλντερίμι, που περνά πάνω από παλιά σκεπαστή βρύση. Κινούμαστε παράλληλα και λίγο χαμηλότερα από τον ασφαλτόδρομο που οδηγεί στην έξοδο του χωριού, περνούμε κάτω από το πάρκινγκ και λίγο μετά βγαίνουμε αναγκαστικά στην άσφαλτο. Κατηφορίζουμε μέχρι τη διασταύρωση με τον κύριο δρόμο Ζαγοράς-Τσαγκαράδας, όπου πάμε αριστερά. Μετά από τετρακόσια μέτρα ακόμα στην κύρια άσφαλτο (προσοχή), βρίσκουμε καλντερίμι δεξιά που κατηφορίζει προς Άγιο Δημήτριο. 

Κισσός

         Βαδίζοντας εναλλάξ σε καλντερίμι και τσιμεντόδρομο, περνούμε από δύο βρύσες (η δεύτερη χωρίς νερό), από νεοκλασικά αρχοντικά και από την εκκλησία της Μεταμορφώσεως και βγαίνουμε στην άσφαλτο που πάει προς Αη Γιάννη, αμέσως κάτω από τη μεγάλη εκκλησία του Αγίου Δημητρίου.  Κατηφορίζουμε ευθεία στην άσφαλτο για διακόσια μέτρα, αγνοούμε στενό καλντερίμι δεξιά και, εκεί όπου ο κύριος δρόμος κάνει αριστερή στροφή, συνεχίζουμε ευθεία δεξιά σε δρόμο, που στο κέντρο του έχει καλντερίμι και τσιμέντο στα πλάγια. Παρακάτω αγνοούμε διασταύρωση τσιμεντόδρομου στα δεξιά προς ''Αη-Γιαννάκη'' και συνεχίζουμε με γενική κατεύθυνση ανατολική, περνούμε από τη μικρή πλατεία της Ξηρόβρυσης και ξαναβγαίνουμε στην άσφαλτο.

Aγιος Δημήτριος Κισσού

         Μετά από εκατό μέτρα, καθώς η άσφαλτος στρίβει αριστερά μετά τον ξενώνα ''Παράδεισος'', πάμε ευθεία κάτω σε τσιμεντόδρομο. Λίγο παρακάτω, εκεί όπου ο τσιμεντόδρομος στρίβει δεξιά κατηφορικά και άλλος δρόμος πάει ευθεία ανηφορίζοντας, βρίσκουμε αριστερά το καλντερίμι που κατηφορίζει σε καλή κατάσταση και ξαναβγαίνουμε στην άσφαλτο. Παρακάτω, σε αριστερή στροφή του δρόμου συνεχίζουμε ευθεία δεξιά στο καλντερίμι, που διασχίζει τρείς φορές ακόμα την άσφαλτο κατηφορίζοντας. Την τρίτη φορά, κατηφορίζουμε απότομα σε σκαλοπάτια και πάμε δεξιά σε τσιμεντόδρομο, ο οποίος βγαίνει στην αριστερή όχθη του ρέματος, δίπλα στην πεζογέφυρα όπου υπάρχει πινακίδα προς ''Hotel Sevilli''. Αριστερά από το ρέμα είναι ο τουριστικός παραλιακός οικισμός του Αη Γιάννη, ενώ δεξιά είναι η παλιά εκκλησία του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου και πιο πέρα η μεγάλη αμμουδερή παραλία Παπά Νερό.

Η παραλία του Αη Γιάννη Κισσού σε παλιά φωτογραφία

    Από τη νότια άκρη της παραλίας Παπά Νερό συνεχίζουμε σε μονοπάτι-καλντερίμι, που παραπάνω βγαίνει σε δρόμο και πάμε αριστερά, για να φθάσουμε σε λίγα λεπτά πίσω στη Νταμούχαρη, όπου ήταν η αρχή της πορείας μας.

Νταμούχαρη

Ποτιστικά-Ξινόβρυση (κυκλική)

 

Ποτιστικά

Απόσταση: 8,6 χλμ. (+1 χλμ. για τη Μπουρμπουλήθρα)

Χρόνος: 3,5 ώρες με στάσεις (καθαρός χρόνος 2.50') (+ μισή ώρα για τη Μπουρμπουλήθρα)

Υψόμετρο: από 0 μ. (Ποτιστικά) έως 218 μ. (πλατεία Ξινόβρυσης)

Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 354 μ.

Αρχή/τέλος: παραλία Ποτιστικών

Σήμανση: στρογγυλά πινακιδάκια, κόκκινα σημάδια

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι

Κατεβάστε ίχνος GPS: Από το Wikiloc

LINK TO ENGLISH POST

Powered by Wikiloc

        

      Με αυτήν την κυκλική διαδρομή, ανηφορίζουμε από την παραλία των Ποτιστικών μέχρι την πλατεία της Ξινόβρυσης, όπου μπορούμε να κάνουμε μια στάση για ξεκούραση και καφέ, και στη συνέχεια να επιστρέψουμε στην παραλία από το κύριο καλντερίμι.  Ανεβαίνοντας, έχουμε την δυνατότητα, κάνοντας μια παράκαμψη μισής ώρας πήγαινε-έλα, να επισκεφθούμε την τοποθεσία Μπουρμπουλήθρα, μέσα στο Μεγάλο Ρέμα ανάμεσα Ξινόβρυση και Συκή, όπου το 1944 οι Γερμανοί εκτέλεσαν 14 πατριώτες.

     Ξεκινώντας από την εκβολή του ρέματος στα Ποτιστικά, βαδίζουμε στην άσφαλτο προς βορράν (προς τα αριστερά κοιτώντας τη θάλασσα). Σε λίγα μέτρα υπάρχει διασταύρωση με πινακίδα προς Βόλο αριστερά. Εδώ πάμε δεξιά ανηφορίζοντας έντονα και συνεχίζουμε να βαδίζουμε στο δρόμο ευθεία αγνοώντας διασταυρώσεις δεξιά και αριστερά. Σε λίγο γίνεται χωματόδρομος, μέσα στον οποίο διακρίνουμε τμήματα καλντεριμιού. Σε δύο χιλιόμετρα από την αρχή, έχουμε δεξιά μας διασταύρωση με πινακίδα. Εδώ μπορούμε αν θέλουμε να κάνουμε μια παράκαμψη ενός χιλιομέτρου συνολικά (και μισής ώρας πήγαινε-έλα) για να επισκεφθούμε την τοποθεσία Μπουρμπουλήθρα προς την κατεύθυνση της Συκής.

Μπουρμπουλήθρα

      Επιστρέφοντας πίσω από την παράκαμψη, συνεχίζουμε να βαδίζουμε στο δρόμο μας πηγαίνοντας παράλληλα με μια ρεματιά. Μετά από κάμποση ομαλή πορεία δίπλα στο ρέμα, περνούμε και από βρύση που τρέχει λίγο νεράκι (μόνον το χειμώνα) και βρίσκουμε τσιμεντένιο γεφυράκι αριστερά. Εδώ μπορούμε να συνεχίσουμε στο δρόμο, ο οποίος λίγο παραπάνω περνά το ρέμα προς τα αριστερά, ή να περάσουμε από το γεφυράκι και να βαδίσουμε σε ασαφές μονοπάτι παράλληλα στο ρέμα και γρήγορα ξαναβγαίνουμε στον ίδιο δρόμο, ο οποίος τώρα ανηφορίζει. Αμέσως βρίσκουμε το καθαρισμένο καλντερίμι στα δεξιά, που ανηφορίζει σταθερά στην πλαγιά.

      Πιο πάνω βγαίνουμε λοξά στο δρόμο και αμέσως συναντάμε την άσφαλτο Ξινόβρυσης-Ποτιστικών. Την ακολουθούμε ανηφορίζοντας και μπαίνοντας στο χωριό πάμε αριστερά για να φθάσουμε στην πλατεία, όπου θα κάνουμε στάση για καφέ ή έναν μεζέ. 

Ξινόβρυση

Πλατεία Ξινόβρυσης

    Από τον μεγάλο πλάτανο στην πλατεία της Ξινόβρυσης κατηφορίζουμε στο φαρδύ πλακόστρωτο καλντερίμι, το οποίο βγαίνει σε τσιμεντόδρομο στην κάτω άκρη του χωριού και πάμε αριστερά. Σε λίγα μέτρα βρίσκουμε ξανά το καλντερίμι στα δεξιά, μισοκρυμμένο από χόρτα και χώματα και περνούμε κάτω από το τελευταίο σπίτι του χωριού. Παρακάτω γίνεται για λίγο αγροτικός δρόμος περνώντας ανάμεσα σε κτήματα, αλλά σύντομα κάνει την εμφάνισή του και πάλι, κατηφορίζοντας προς τη ρεματιά.

Το μονοπάτι στη ρεματιά

     Φθάνοντας κάτω, περνούμε στην απέναντι όχθη και βαδίζουμε για αρκετό διάστημα δίπλα στην κοίτη του ρέματος, κατάφυτου από οργιώδη βλάστηση. Κατόπιν το καλντερίμι αρχίζει να ανηφορίζει στην πλαγιά και γίνεται αγροτικός δρόμος. Τελικά βγαίνει  πάνω στη ράχη στην άσφαλτο, όπου και βαδίζουμε για λίγο κατηφορίζοντας ελαφρά.

      Σε πενήντα μέτρα, μετά από μια σειρά από δέντρα, αφήνουμε την άσφαλτο προς τα δεξιά και γρήγορα ξαναβρίσκουμε το καλντερίμι, που κατηφορίζει ομαλά στην πλαγιά.

Περνάμε δίπλα από μικρή στέρνα που κρατά λίγο νερό, μετά περνάμε πάνω από ένα καλύβι, διασχίζουμε μια έκταση με πυκνές καλαμιές και τέλος βγαίνουμε σε διασταύρωση αγροτικών δρόμων, όπου πάμε ευθεία απέναντι, στο δρόμο που συνεχίζει στην ίδια κατεύθυνση βορειοανατολικά. Σε νέα διασταύρωση με ανηφορικό δρόμο δεξιά, εμείς πάμε ευθεία.

        Σε λίγο, ο χωματόδρομος ανηφορίζοντας κάνει δεξιά στροφή. Ακριβώς στη δεξιά αυτή στροφή, όπου διακρίνουμε και λίγο καλντερίμι μέσα στο δρόμο, τον αφήνουμε και πάμε προς τα αριστερά, ακολουθώντας μια περίφραξη. Τώρα κατηφορίζουμε σε μονοπάτι, που κάπου κάπου έχει στοιχεία καλντεριμιού, έχοντας δίπλα μας αριστερά την περίφραξη και δεξιά το δάσος. Τελικά βγαίνουμε λοξά σε δρόμο και λίγο παρακάτω στη διασταύρωση πάμε αριστερά.

     Από εδώ και πέρα βαδίζουμε συνέχεια στο δρόμο, συναντώντας διάφορα εξοχικά σπίτια. Πλησιάζουμε ολοένα τη θάλασσα, βλέποντας μπροστά μας αριστερά τα Ποτιστικά και δεξιά την παραλία Μελανή.

Παραλία Μελανή

    Τέλος, βγαίνουμε στην άσφαλτο, την οποία ακολουθούμε προς τα κάτω. Μπορούμε ν` αποφύγουμε το τελευταίο κομμάτι της ασφάλτου  μέχρι την παραλία, βαδίζοντας σε χωματόδρομο από το εκκλησάκι που θα συναντήσουμε αριστερά μας.

    Στην όμορφη παραλία των Ποτιστικών το καλοκαίρι λειτουργούν ενοικιαζόμενα δωμάτια και εστιατόρια, όπως επίσης και στην Ξινόβρυση όλο το χρόνο.

Παραλία Ποτιστικών

Κόττες-Τρίκερι-Φάρος-Αγία Κυριακή-Κόττες (κυκλική)

 

Προσκυνητάρι πάνω από τις Κόττες

Απόσταση: 13,5 χλμ.

Διάρκεια: 5 ώρες με στάσεις

Υψόμετρο: από 0 μ. (Αγία Κυριακή και Κόττες) έως 311 μ. (Τρίκερι, ναός Αγίας Τριάδας)

Συνολική ανάβαση/κατάβαση:  625 μ.

Σήμανση: στρογγυλά πινακιδάκια

Πόσιμο νερό στη διαδρομή  (εκτός οικισμών): όχι 

Αρχή/τέλος: παραλία Κόττες

Κατεβάστε ίχνος GPS: από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

    Aυτή είναι μια προτεινόμενη κυκλική διαδρομή στην περιοχή του Τρίκερι με αφετηρία και τερματισμό το λιμανάκι στις Κόττες. Η καλύτερη εποχή για να πραγματοποιηθεί είναι η άνοιξη και το φθινόπωρο, ενώ το καλοκαίρι τα πράγματα είναι δύσκολα λόγω της έλλειψης σκιάς. 

    Από το μέσον περίπου της παραλίας στις Κόττες ανηφορίζει πλακόστρωτο. Ανηφορίζουμε για μία ώρα μέχρι την πλατεία του χωριού Τρίκερι, όπου μπορούμε να κάνουμε στάση για καφέ. Στη συνέχεια μέσα από τα δαιδαλώδη δρομάκια του χωριού περνάμε από την εκκλησία της Αγίας Τριάδας στο υψηλότερο σημείο του χωριού, όπου υπάρχει ο θρόνος του Ναπολέοντα, και μετά κατηφορίζουμε προς τη Βίγλα, ένα σημείο που προσφέρει καταπληκτική θέα. 

Θέα από τη Βίγλα

     Βαδίζουμε πλέον σε στενή άσφαλτο, μετά μπαίνουμε σε φαρδύτερη κατηφορίζοντας και παρακάτω στην απότομη αριστερή στροφή της ασφάλτου πάμε ευθεία  σε κατηφορικό χωματόδρομο και φθάνουμε στον φάρο στην τοποθεσία Καβούλια. Τη φροντίδα του έχει το Πολεμικό Ναυτικό και υπάρχει μόνιμος φαροφύλακας.

Ο Φάρος στα Καβούλια

    Από εκεί ακολουθούμε πολύ όμορφο παραλιακό μονοπάτι (με δυνατότητα ενδιάμεσης στάσης για μπάνιο στην παραλία Γεροπλίνα), που μας φέρνει στην Αγία Κυριακή περνώντας μέσα από το καρνάγιο που υπάρχει εκεί. 

Στο παραλιακό μονοπάτι προς Αγία Κυριακή

  

Αγία Κυριακή

     Από την Αγία Κυριακή ανηφορίζουμε το καλντερίμι για 45 λεπτά για να επιστρέψουμε στο χωριό Τρίκερι και μετά από τα ίδια πίσω στις Κόττες, όπου μπορούμε μετά το τέλος της πορείας να κάνουμε μπάνιο και να φάμε σε ταβέρνα. 

Κατεβαίνοντας προς Κόττες

    Αν τώρα η ιδέα μιας πεντάωρης πορείας μας φαίνεται πολύ κουραστική, μπορούμε να μικρύνουμε την κυκλική πορεία μας κατά 2 ώρες, αν παραλείψουμε τελείως τις Κόττες. Στην περίπτωση αυτή, συμφέρει να ξεκινήσουμε από την Αγία Κυριακή και να ανεβούμε από το καλντερίμι στην πλατεία του Τρίκερι και στην Αγία Τριάδα, μετά να κατεβούμε προς Βίγλα-Φάρο και τέλος από το παραλιακό μονοπάτι πίσω στην Αγία Κυριακή, όπου υπάρχουν ψαροταβέρνες για τα περαιτέρω. Ο συνολικός χρόνος για τη μεγάλη πορεία είναι περίπου 5 ώρες (ανάλογα με τις στάσεις) και για τη μικρότερη περίπου 3 ώρες.

Πλατεία Τρίκερι

Bένετο-Μονή Φλαμουρίου-Κάτω Γούρα-Γερακοφωλιά-Βένετο (κυκλική)

 

Απόσταση: 17,6 χλμ.

Διάρκεια: 7,5 ώρες με στάσεις

Υψόμετρο: από 205 μ. (Βένετο) ως 768 μ. (μέγιστο)

Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 774 μ.

Σήμανση: πινακίδες, κόκκινα σημάδια

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (Μονή Φλαμουρίου)

Αρχή/τέλος: πλατεία Βενέτου

Κατεβάστε αρχείο GPS: από το Wikiloc 

         

Powered by Wikiloc

           Αυτή είναι μια μεγάλη κυκλική διαδρομή στο Βόρειο Πήλιο. Από το Βένετο πηγαίνουμε στη μονή Φλαμουρίου και συνεχίζουμε προς την κατεύθυνση της Άνω Κερασιάς. Φθάνοντας όμως στην περιοχή της Κάτω Γούρας, αφήνουμε τον χωματόδρομο  και από δευτερεύον μονοπάτι βγαίνουμε στην Γερακοφωλιά, όπου συναντούμε το καλντερίμι που πάει από Άνω Κερασιά προς Βένετο και το ακολουθούμε για να επιστρέψουμε πίσω στην πλατεία του Βενέτου. Βαδίζουμε ως επί το πλείστον σε δάσος αραδιάς, οξιάς και βελανιδιάς. Επειδή σε κάποια σημεία υπάρχουν μικροπροβλήματα από βλάστηση και βάτια, καλό είναι να φοράμε μακριά παντελόνια και να έχουμε μαζί μας κάποιο κλαδευτήρι, ωστόσο η διαδρομή είναι γενικά ανοικτή. Νερό θα βρούμε μόνον στη μονή Φλαμουρίου. Στην πλατεία του Βενέτου λειτουργούν δύο καφεστιατόρια, που θα μπορέσουν να μας εξυπηρετήσουν για φαγητό (καλό όμως είναι να υπάρχει προσυνεννόηση, ιδίως αν ο αριθμός των ατόμων είναι μεγάλος). Στο χωριό λειτουργεί ακόμα και ξενώνας (Veneto appartments). 

         Από την πλατεία του Βενέτου, ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια βγαίνουμε και ακολουθούμε τον τσιμεντόδρομο που ανηφορίζει προς τα ανατολικά, πηγαίνοντας προς την παραλία Πετρομέλισσο. Περνούμε δίπλα από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου βγαίνοντας από το χωριό. Αφήνουμε διασταύρωση με δρόμο αριστερά που πηγαίνει προς την παραλία Κουλούρι και  άλλες δύο διασταυρώσεις με δρόμους που ανηφορίζουν δεξιά.

           Σε λίγο βλέπουμε στη δεξιά πλευρά του δρόμου ένα ''δάσος'' από ταμπέλες που σηματοδοτούν το μονοπάτι-καλντερίμι προς τη μονή Φλαμουρίου. Το ακολουθούμε με κατεύθυνση γενικά νότια, βοηθούμενοι από τα κόκκινα σημάδια και από μερικές πινακίδες. Κινούμαστε σε ίσιωμα, με εναλλαγές δάσους και πετρώδους εδάφους με χαμηλή βλάστηση. Σε ορισμένα κομμάτια βαδίζουμε μέσα σε πραγματικό τούνελ από βλάστηση.

Κακόρεμα

        Στη συνέχεια,  κατηφορίζουμε προς μια μεγάλη άγρια ρεματιά, το Κακόρεμα, η κατάληξη της οποίας στη θάλασσα είναι η παραλία Πετρομέλισσο. Αφού περάσουμε τη ρεματιά, ανηφορίζουμε συνεχώς στη δασωμένη πλαγιά, μέχρι που φθάνουμε σε βραχώδες πλάτωμα πάνω στη ράχη, στην τοποθεσία Πετριάλο. Στο σημείο αυτό,  με λύπη μας διαπιστώσαμε τον Οκτώβριο 2020 ότι ανοίχθηκε δρόμος για υλοτομία πάνω ακριβώς στην πορεία του μονοπατιού. Αναγκαστικά λοιπόν βαδίζουμε στο δρόμο με κατεύθυνση νότια, κατηφορίζoντας ομαλά σχεδόν ευθεία προς τη ρεματιά του μοναστηριού.  Περνούμε  το ρέμα και, σε λίγο συναντούμε διασταύρωση με πινακίδα, όπου αριστερά φεύγει μονοπάτι προς το παραλιακό επίνειο (ταρσανά) της μονής, τον Άγιο Νικόλαο (προσοχή). Εμείς εδώ πάμε δεξιά και  ανηφορίζουμε έντονα με συνεχείς ελιγμούς (καγκιόλια), βρίσκοντας συχνά και τμήματα καλντεριμιού. 

          Φθάνοντας επάνω στη ράχη, συναντούμε κίτρινη μεταλλική πινακίδα. Εδώ αριστερά φεύγει μονοπάτι που κατηφορίζει στη ρεματιά Βαθουλωμένη, πηγαίνοντας προς Κορομπλιά-μνημείο Αλφόνς αλλά και προς το Παλιόκαστρο Βενέτου (βλέπε τις αντίστοιχες διαδρομές). Εμείς όμως συνεχίζουμε να ανηφορίζουμε ομαλά ευθεία στο κύριο μονοπάτι, το οποίο σύντομα μας φέρνει στη μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Φλαμουρίου.

Καθολικό μονής Φλαμουρίου 

         Η μονή ιδρύθηκε το 1595 από τον  όσιο Συμεών, γιορτάζει στις 6 Αυγούστου και έχει τέσσερις μοναχούς. Είναι άβατο για τις γυναίκες, όμως μπορεί να προσφέρει τη δυνατότητα φιλοξενίας σε μικρό αριθμό ανδρών επισκεπτών. Είναι από τα λίγα μοναστήρια σήμερα που λειτουργούν κανονικά χωρίς άμεση πρόσβαση σε δρόμο (χρειάζεται πορεία μισής ώρας) και χωρίς σύνδεση με το δίκτυο ηλεκτρισμού. Από το Βένετο μέχρις εδώ, χρειαστήκαμε περίπου τρείς ώρες πορείας με στάσεις (καθαρός χρόνος 2.20').

Μονή Φλαμουρίου

.        Αφού περιηγηθούμε στο ιστορικό μοναστήρι και δροσιστούμε από τη βρύση του, συνεχίζουμε ανηφορίζοντας ανάμεσα σε καστανιές στην αρχή και κατόπιν σε οξιές. Αφήνουμε διασταύρωση με στενό μονοπάτι αριστερά, που κατευθύνεται προς τη μονή Σουρβιάς και σε λίγο περνούμε ρέμα μέσα σε ένα εντυπωσιακό και υποβλητικό σκηνικό με τρεχούμενα νερά, μεγάλους βράχους και πανύψηλες οξιές.

     Πιο πάνω, φθάνουμε στην τοποθεσία Σταυρός, όπου τερματίζει χωματόδρομος, τον οποίο και ακολουθούμε κατηφορίζοντας συνεχώς. Μετά από μισή ώρα περίπου, φθάνουμε σε πλάτωμα στην περιοχή της ''Κάτω Γούρας''. Αριστερά ανηφορίζει δρόμος προς Κοκκινόγεια-Οβριό-Πουρί. Εμείς συνεχίζουμε ευθεία και σε εκατόν πενήντα μέτρα έχουμε στα αριστερά μας ποτίστρα (προσοχή). Στο σημείο αυτό αφήνουμε το δρόμο, ο οποίος συνεχίζει προς Άνω Κερασιά, και πάμε δεξιά (δυτικά) ανηφορίζοντας σε πετρώδη πλαγιά με πουρνάρια. Στη συνέχεια διασχίζουμε δρόμο και συνεχίζουμε ευθεία ανηφορικά σε βορειοδυτική κατεύθυνση. Μπαίνουμε σε δάσος οξιάς και πάμε δεξιά ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια. Σε λίγα μέτρα έχουμε δεξιά δίπλα μας έναν δρόμο. Δεν βαδίζουμε σ` αυτόν, αλλά πάμε αριστερά κατηφορικά βλέποντας τα σημάδια και βρίσκουμε μονοπάτι. Παράλληλα με μας πηγαίνει και μαύρος σωλήνας νερού. Σε λίγο, πάμε λοξά δεξιά μαζί με τον σωλήνα και κατηφορίζουμε σε πετρώδες μονοπάτι, που μας κατεβάζει σε άλλο δρόμο, τον οποίο διασχίζουμε λοξά  έχοντας δίπλα μας ένα μαντρί. 

Γερακοφωλιά

          Εδώ πλέον είμαστε στην περιοχή της ''Γερακοφωλιάς'', που είναι  μια μακρόστενη λαγκαδιά με χορτάρι και νερόλακκους για να πίνουν τα ζώα. Στο τέλος της λαγκαδιάς προς βορράν βρίσκουμε εύκολα το καλντερίμι, το οποίο μπαίνει σε δρυοδάσος μικτό με οξιές. Βαδίζοντας συνεχώς σε καλντερίμι, φθάνουμε στην τοποθεσία ''Χωράφι της Γιάνναινας". Εδώ, καθώς αρχίζει να σχηματίζεται μια ρεματιά, έρχεται λοξά από αριστερά και ενώνεται μαζί μας η διαδρομή Κανάλια-Βένετο. Συνεχίζουμε στην ίδια κατεύθυνση παρατηρώντας τα σημάδια και την πινακίδα και γρήγορα ξαναβρίσκουμε το καλντερίμι, που διατηρείται σε καλή κατάσταση, κατευθυνόμενο προς τα βορειοανατολικά μέσα σε δρυοδάσος.

Καλντερίμι μέσα στο δρυοδάσος

        Κατεβαίνοντας έχουμε στα δεξιά μας μεγάλη ρεματιά, το Κακόρεμα. Μπαίνουμε σε κατηφορικό δασικό δρόμο και μετά από 150 μέτρα (προσοχή) ξαναβρίσκουμε αριστερά το μονοπάτι. Η πορεία μας συνεχίζει σχεδόν βόρεια.

            Πλησιάζοντας στο Βένετο,  βαδίζουμε μέσα σε τούνελ από οργιώδη βλάστηση. Το καλντερίμι δεν χάνεται όμως, κατηφορίζει με ελιγμούς, περνούμε από ένα προσκυνητάρι και τελικά φθάνουμε στα πρώτα σπίτια. Βγαίνουμε στον τσιμεντόδρομο και πάμε αριστερά, περνάμε από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και μετά φθάνουμε στην πλατεία, που είναι λίγο κάτω από το δρόμο.

Βένετο

Κισσός-πηγές Τύμπανου

Απόσταση: 2,9 χλμ.
Χρόνος 45 λεπτά
Υψόμετρο: από 500 μ. (πλατεία Κισσού) σε 536 μ. (Τύμπανος)
Συνολική ανάβαση: 167 μ.  Συνολική κατάβαση: 108 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια στο μονοπάτι
Αρχή: πλατεία Κισσού
Κατεβάστε ίχνος GPS: από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

LINK TO ENGLISH POST

              Oι πηγές του Τύμπανου στον Κισσό είναι ένα καταπληκτικό μέρος και η επίσκεψη σ` αυτές μια αξέχαστη, μοναδική εμπειρία για όσους θα βρεθούν εκεί.

Κρύο μπάνιο στη βάθρα για τους τολμηρούς

       Διπλός καταρράκτης, βάθρα για μπάνιο για τους τολμηρούς (με παγωμένο νερό), τεράστια βράχια στην απόκρημνη δασωμένη πλαγιά, νερά να τρέχουν από πάνω, από δίπλα, παντού. Ο παράδεισος αυτός απέχει  45 λεπτά από την πλατεία του Κισσού.

             Ξεκινώντας από τη βρύση στην πλατεία του Κισσού,  βαδίζουμε ευθεία στο δρόμο προς νότον. Ο δρόμος μέσα το χωριό είναι τσιμεντοστρωμένος με πλακόστρωτη λωρίδα στη μέση. Οπως προχωράμε συναντούμε αριστερά μας τη βρύση Νταϊμάκη και κατηφορίζουμε προς το Κισσώτικο ρέμα. Λίγα μέτρα πριν φτάσουμε στην κοίτη (όπου επίσης υπάρχει πολύ αξιόλογη και μεγάλη βάθρα), πάνω στην αριστερή στροφή του δρόμου, ακολουθούμε μονοπάτι ανηφορικό με κόκκινα σημάδια. Πιο πάνω συναντάμε αυλάκι νερού και βαδίζουμε παράλληλα μ` αυτό.

Η τρύπα σκαμμένη στο βράχο

        Φθάνοντας στον Τύμπανο, υπάρχουν δύο τμήματα ολίγων μέτρων όπου πρέπει να βαδίσουμε πάνω στον τσιμενταύλακα, ενώ από κάτω υπάρχει κενό. Αγχωτικό για όσους έχουν υψοφοβία, αλλά με κατάλληλη ενθάρρυνση σχεδόν όλοι μπορούν. Μετά μπαίνουμε σε μια τρύπα -τούνελ που έχει σκαφτεί στο βράχο, όπου πρέπει για λίγα μέτρα να πάμε γονατιστά δίπλα στο νερό.

 

Διπλός καταρράκτης

           Η ύπαρξη σκοινιού στο κομμάτι μετά την τρύπα προσφέρει σιγουριά. Είναι πάντως πιθανό να βρέξουμε τα παπούτσια μας, γι αυτό ή τα βγάζουμε ή έχουμε μαζί μας δεύτερο ζευγάρι. Οπωσδήποτε πρέπει ο καιρός κατά την επίσκεψή μας να είναι καλός.Την άνοιξη που τα νερά είναι πολλά το πέρασμα γίνεται πιο δύσκολο, ενώ αντιθέτως τον Αύγουστο τα νερά είναι λιγοστά και το πέρασμα εύκολο.

Γεφύρι Αλεβίζου-γεφύρι Λέσχιανης-μονή Σουρβιάς-Άγιος Νικόλαος-Λούτσα (κυκλική)

Γεφύρι Λέσχιανης

Απόσταση: 13,8 χλμ.
Χρόνος: 8 ώρες με στάσεις
Υψόμετρο: μέγιστο 709 μ., ελάχιστο 332 μ.
Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 666 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: συνήθως όχι
Αρχή/τέλος: Μαυρολιθάρι, 5,5 χλμ. από Φυτόκο (βλέπε παρακάτω)
Κατεβάστε ίχνος GPS: από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

      Aυτή είναι μια μεγάλη κυκλική διαδρομή, με την οποία περνούμε από δύο πέτρινα γεφύρια (Αλεβίζου και Λέσχιανης), από την μονή Σουρβιάς και το εξωκλήσι του Αγίου Νικολάου. Ο χρόνος όταν την καταγράψαμε (31/5/2020) ήταν 8 ώρες, με χαλαρό όμως ρυθμό και μεγάλες στάσεις. Η πορεία μπορεί να συντομέψει κατά περίπου 2,5-3 ώρες αν παραλείψουμε μονή Σουρβιάς-Άγιο Νικόλαο και ανεβούμε στη Λούτσα από το γεφύρι της Λέσχιανης (βλέπε παρακάτω).

      Η πορεία αρχίζει και τελειώνει στην τοποθεσία Μαυρολιθάρι. Εκεί πηγαίνουμε από χωματόδρομο που είναι βατός και από Ι.Χ. Λίγο πριν το πάρκινγκ της εκκλησίας στο Φυτόκο πάμε αριστερά σε τσιμεντόδρομο που έχει ταμπέλα προς ''Μονή Γοργοϋπηκόου''. Ο δρόμος πιο πέρα γίνεται άσφαλτος και μετά χωματόδρομος. Πάμε συνεχώς ευθεία αγνοώντας διαδοχικές διασταυρώσεις δεξιά προς ''Λουμπάρδα'', ''Γκιώνη'' και ''μονή Γοργοϋπηκόου''. Σε 5,5 χιλιόμετρα από το Φυτόκο (εκ των οποίων τα 3,5 σε χωματόδρομο), φτάνουμε στην τοποθεσία Μαυρολιθάρι όπου ο χωματόδρομος κάνει στροφή δεξιά, αρχίζοντας να κατηφορίζει προς τη ρεματιά της Καλιακούδας (Ξηριά). Εκεί αφήνουμε το αυτοκίνητό μας και αρχίζουμε την πορεία. 

          Βαδίζουμε λοιπόν στο δρόμο, έχοντας αριστερά μας πυκνή βλάστηση. Σε εκατό μέτρα, εκεί που η βλάστηση τελειώνει και έχουμε αριστερά μας (παρατημένο) κτήμα, αφήνουμε το δρόμο και κατεβαίνουμε στο κτήμα. Το μονοπάτι δε φαίνεται αρχικά, βαδίζουμε όμως στην κάτω άκρη του κτήματος ομαλά, ακολουθώντας τη διαμόρφωση του εδάφους. Παρακάτω το μονοπάτι είναι σαφέστερο. Διασχίζουμε το δρόμο λοξά προς τα δεξιά και ξαναβρίσκουμε το μονοπάτι από κάτω. Κατηφορίζοντας συνεχώς, βγαίνουμε πάλι στο δρόμο και αμέσως φθάνουμε στο γεφύρι του Αλεβίζου.

Γεφύρι Αλεβίζου

          Αγνώστου έτους κατασκευής,από αγνώστους κτίστες -κατά πάσαν πιθανότητα Ηπειρώτες- αυτό είναι το δεύτερο στη σειρά από τα τέσσερα γεφύρια της ρεματιάς της Καλιακούδας (τα υπόλοιπα τρία είναι του Λουζίνικου, της Λέσχιανης και της Καρυάς). Το όνομά του το πήρε από κάποιον Αλεβίζο που είχε μεγάλο κτήμα στην περιοχή. Το άνοιγμα του τόξου του σύμφωνα με τον Χαρατσή είναι 9,2 μέτρα και το ύψος μόλις 2,25 μέτρα. Ο παλιός πρόεδρος της κοινότητας Μακρινίτσας Σπύρος Κουικούμης  έχει πει στον Νίκο Χαρατσή: ''Αυτό το γεφύρι θυμάμαι ήταν πολύ ψηλό, τόσο πολύ που όταν περνούσαμε από πάνω  φοβόμασταν να κοιτάξουμε προς τα κάτω. Ήταν πολύ βαθύ το ρέμα σ` αυτό το σημείο και τα βράχια στις όχθες απότομα και ψηλά. Τώρα όμως είναι αρκετά χρόνια που έχει κατεβάσει πολύ αμμοχάλικο και βράχια το νερό και κοντεύει να φράξει από κάτω.''

Γεφύρι Αλεβίζου (την άνοιξη)

           Το γεφύρι ήταν για αρκετά χρόνια σε κακή κατάσταση, ετοιμόρροπο. Επί νομαρχίας Παπατόλια το 2009 έγινε επισκευή του, η οποία όμως με τον τρόπο που έγινε, αλλοίωσε σημαντικά το χαρακτήρα του και η σημερινή μορφή του απέχει από την παλιά. Η δε κατασκευή πλευρικών παραπέτων αυξάνει την αντίσταση στη ροή του νερού, έτσι ώστε σε περίπτωση μεγάλης νεροποντής το γεφύρι να κινδυνεύει να παρασυρθεί από το φουσκωμένο ρέμα.
         Μετά το γεφύρι ανηφορίζουμε το χωματόδρομο. Στη δεύτερη απότομη δεξιά στροφή που κάνει παραπάνω, φεύγει μονοπάτι βόρεια προς Άγιο Αθανάσιο.

Αγιος Αθανάσιος

      Εδώ αφήνουμε κι εμείς το δρόμο, ανεβαίνουμε στον όχθο και ακολουθούμε άλλο μονοπάτι ανηφορικό με κόκκινα σημάδια που κατευθύνεται ανατολικά. Στην πορεία μας διασχίζουμε δύο φορές το δρόμο. Την τρίτη φορά βαδίζουμε για πενήντα μέτρα στο δρόμο και ξαναβρίσκουμε μονοπάτι πιο πάνω. Τελικά βγαίνουμε στην επάνω πλευρά από μεγάλο λιβάδι.

Διασχίζοντας το λιβάδι

       Εδώ μπαίνουμε σε δρόμο που συνεχίζει να ανηφορίζει και πιο πάνω τερματίζει φθάνοντας σε άλλο μεγάλο λιβάδι. Το διασχίζουμε βαδίζοντας περίπου στη μέση του και στην άλλη άκρη βρίσκουμε μονοπάτι που συνεχίζει ομαλά προς τα βορειοανατολικά.. Πιο πέρα διασχίζουμε άλλο μικρότερο ξέφωτο, όπου υπάρχει δεξιά μας πλαστική δεξαμενή νερού και ποτίστρα. Εδώ τερματίζει και ένας χωματόδρομος από αριστερά. Εμείς βαδίζουμε κοντύτερα στην κάτω πλευρά του ξέφωτου και συνεχίζουμε σε μονοπάτι κατηφορίζοντας.

        Τελικά βγαίνουμε σε χωματόδρομο, στον οποίο βαδίζουμε. Κατεβαίνουμε σε πλάτωμα και βγαίνουμε σε φαρδύτερο χωματόδρομο, όπου πάμε δεξιά. Σε λίγα μέτρα υπάρχει τριπλή διασταύρωση και παίρνουμε τον μεσαίο δρόμο, που σύντομα μας φέρνει στο ξωκλήσι της Παναγίας Λέσχιανης. Δίπλα υπάρχει πέτρινη βρύση με χρονολογία  1888 (συνήθως χωρίς νερό) και μπροστά της μεγάλο πλατάνι.
             Φθάνοντας εδώ, θα επισκεφθούμε οπωσδήποτε το γεφύρι της Λέσχιανης. Έτσι, από τη βρύση βαδίζουμε στο μονοπάτι προς νότον, το οποίο σε πέντε λεπτά μας φέρνει  στο μοναδικό τρίτοξο γεφύρι του Πηλίου. Το άνοιγμα της μεσαίας καμάρας είναι 9,20 μ. και το ύψος 5,85 μ.

Γεφύρι Λέσχιανης

              Γράφει ο Νίκος Χαρατσής στο βιβλίο του ''Πέτρινα τοξωτά γεφύρια στο Πήλιο'': ''Ένα έργο τέχνης είναι ετούτο το γεφύρι, ένα μνημείο που, θέλει δε θέλει όποιος το δει θα σταθεί να το θαυμάσει και να το περιεργαστεί...Θαύμασα το καλλίγραμμο σχήμα του και παρατήρησα με προσοχή τα τρία τόξα του. Τι συμμετρία, Θεέ μου, και τι ωραίο ρυθμό που έχει! Λες κι είναι έτοιμο να κινηθεί κι αυτό μαζί σου, Η μεσιανή καμάρα, που δεσπόζει στον όλο όγκο, πατάει ανάλαφρα αλλά σταθερά στα δυο μεσόβαθρα, ρίχνει απαλά το βάρος στις δύο μικρότερες καμάρες που είναι δεξιόζερβα, και σβήνει τελικά στις όχθες και γίνεται ένα μ` αυτές. Τα πλατάνια, τα ρείκια, τα πουρνάρια, τα κέδρα που είναι στις όχθες και το αγκαλιάζουν, θαρρείς πως είναι η προέκταση του γεφυριού, δεμένα στον ίδιο ρυθμό της τέλειας φύσης...Τα μεσόβαθρα και οι ακριανές του βάσεις είναι ριζωμένα σε βραχώδες, σταθερό έδαφος. Το ένα μεσόβαθρο, το βορινό, από την επάνω μεριά που έρχεται το νερό είναι σφηνοειδές στο σχήμα, για να κόβει την ορμή του νερού. Οι πέτρες που σχηματίζουν το στεφάνι από τις καμάρες, είναι μακρόστενες με στενούς αρμούς ανάμεσά τους, λες και δεν έχουν βάλει κουρασάνι οι μαστόροι. Οι πέτρες που είναι χαμηλά στις βάσεις είναι πιο μεγάλες και σκληρότερες. Ο διάδρομός του έχει καλντερίμι, που διατηρείται σε καλή κατάσταση και διαγράφει μια ελαφρά κυρτή πορεία, ακολουθώντας έτσι την όλη γραμμή του γεφυριού. Τα παραπέτα του είχαν γκρεμιστεί κάποια φορά που κατέβαζε πολύ νερό το ρέμα και τώρα τα έχουν ξαναχτίσει. διακρίνεται όμως εύκολα η διαφορά στο χτίσιμο. Την ίδια εκείνη χρονιά έπαθε ζημιές και η νότια βάση, ψηλά προς το τόξο, και την έχουν επισκευάσει. Και σε τούτο το μέρος διακρίνεται η διαφορά του χτισίματος και του είδους της πέτρας''.   

Γεφύρι Λέσχιανης

         Eδώ έχουμε την δυνατότητα αν θέλουμε, να συντομέψουμε την πορεία μας κατά 2,5 ώρες περίπου παραλείποντας τη Μονή Σουρβιάς και τον Άγιο Νικόλαο, και να συνεχίσουμε ανηφορίζοντας από το γεφύρι της Λέσχιανης κατ` ευθείαν προς το ξέφωτο της Λούτσας. Ειδεμή, επιστρέφουμε πίσω στην Παναγία Λέσχιανη. Εδώ μπαίνουμε σε χωματόδρομο ανηφορίζοντας ελαφρά. Δεξιά μας φεύγει ανηφορικός δρόμος που πάει προς τη μονή Σουρβιάς. Εμείς πάμε ευθεία και σε λίγα μέτρα στη γωνία της περίφραξης στρίβουμε αριστερά και βαδίζουμε σε φαρδύ μονοπάτι που αρχίζει να ανηφορίζει μπαίνοντας σε δάσος με δρυς.  Ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια και τελικά φθάνουμε στην (συνήθως κλειδωμένη) είσοδο του μοναστηριού της Σουρβιάς.

Μονή Συρβιάς, καθολικό

       

Μονή Σουρβιάς, οστεοφυλάκιο

     Aφιερωμένη στην Αγία Τριάδα (γιορτάζει του Αγίου Πνεύματος), χτίστηκε τον 16ο αιώνα από τον Όσιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω και  αργότερα είχε ηγούμενο τον άγιο Γεράσιμο τον Νέο. Το 1878 η μονή κάηκε μετά από μάχη ανάμεσα σε Έλληνες επαναστάτες και Τούρκους, ενώ το 1943 λειτουργούσε αντάρτικο τυπογραφείο μέσα στο καθολικό. Σήμερα η Σουρβιά, χωρίς μοναχούς πλέον, υπάγεται στη μονή Φλαμουρίου. Εργασίες αναστήλωσης βρίσκονται σε εξέλιξη. 

Μονή Σουρβιάς

          Μετά την απαραίτητη στάση για ξεκούραση αλλά και για να απολαύσουμε τη θαυμάσια θέα προς νότο και δύση, παίρνουμε τον χωματόδρομο και κατηφορίζουμε συνεχώς. Μετά από περίπου 2 χιλιόμετρα, προσέχοντας αριστερά μας, βλέπουμε τα κόκκινα σημάδια που σηματοδοτούν το μονοπάτι προς τον Άγιο Νικόλαο. Στην αρχή κινούμαστε προς τα ανατολικά και μετά νότια, περνούμε ένα ρέμα και τελικά φθάνουμε στο ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου. Εδώ έρχεται και χωματόδρομος από τη Λέσχιανη. 

Άγιος Νικόλαος

     Συνεχίζουμε από τη νότια πλευρά της εκκλησίας κατηφορίζοντας στο μονοπάτι και φθάνουμε στην κοίτη της ρεματιάς της Καλιακούδας. Εδώ δεν υπάρχει γεφύρι. Στην άλλη όχθη το μονοπάτι ανηφορίζει με καγκιόλια και φθάνουμε στο μεγάλο ξέφωτο-λιβάδι της Λούτσας με το χαρακτηριστικό δένδρο, που ξεχωρίζει σε όλη την περιοχή. Εδώ διασταυρωνόμαστε με την διαδρομή Μακρινίτσα-Κάτω Κερασιά. Λίγο δυτικότερα από το δέντρο υπάρχει τριγωνομετρικό κολονάκι (υψόμετρο 692 μ.).

θέα από τη Λούτσα δυτικά, στο βάθος η λίμνη Κάρλα

      Κάτω από το κολονάκι παίρνουμε κατεύθυνση νοτιοδυτική και κατηφορίζουμε ευθεία σε μονοπάτι  που τώρα (2022) είναι καθαρό. Παράλληλα μ` εμάς κατηφορίζει και μαύρος σωλήνας νερού. Πιο κάτω βγαίνουμε σε μακρόστενο ξέφωτο-λιβάδι και βαδίζουμε στην δεξιά άκρη του. Εδώ βρίσκουμε χωματόδρομο, τον οποίο ακολουθούμε. Πιο πέρα μπαίνουμε σε μεγάλο λιβάδι και περνούμε δίπλα από ένα μαντρί που έχουμε δεξιά μας. Τελικά ο δρόμος μας βγάζει στην τοποθεσία Μαυρολιθάρι, απ` όπου άρχισε η πορεία μας.