Καλά Νερά -Πινακάτες -Βυζίτσα -Σταθμός Μηλεών (κυκλική)

Ανεβαίνοντας προς Πινακάτες

 LINK TO ENGLISH PAGE

Απόσταση: 14 χλμ.
Διάρκεια: 5,5 ώρες με τις στάσεις
Υψόμετρο: από 0 μ. (Καλά Νερά) σε 590 μ. (μέγιστο, πλατεία Πινακατών)
Συνολική ανάβαση: 708 μ.  Συνολική κατάβαση: 708 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, διάφορες πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι
Κατεβάστε ίχνος GPS: από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

         Αυτή η κυκλική διαδρομή, που η περισσότερη γίνεται σε καλντερίμι, ενώνει τρία χαρακτηριστικά πηλιορείτικα χωριά με την παραλία των Καλών Νερών. Μπορεί να περπατηθεί όλες τις εποχές του χρόνου χωρίς κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Στις πλατείες των χωριών, στο σταθμό Μηλεών όπως και στην παραλία των Καλών Νερών λειτουργούν καφενεία και εστιατόρια όλο το χρόνο, καθώς είναι καθιερωμένοι τουριστικοί προορισμοί.

       Ξεκινούμε λοιπόν προς Πινακάτες από τη γωνία του εστιατορίου-ξενοδοχείου ''Ρούμελη'' στην παραλία των Καλών Νερών και ανηφορίζουμε στον δρόμο (οδός Γ. Σκαρίμπα). Σε πέντε λεπτά φθάνουμε στον κύριο δρόμο (προσοχή στην κυκλοφορία!), όπου στρίβουμε δεξιά περνώντας μπροστά από το βενζινάδικο. Αμέσως μετά βλέπουμε αριστερά μας τις ταμπέλες προς ''Πινακάτες''. Αρχικά βαδίζουμε σε στενό χωματόδρομο, αλλά σύντομα εμφανίζεται το καλντερίμι.  

        Ανηφορίζοντας συνεχώς, διασχίζουμε χωματόδρομο που κάνει πέταλο κόβοντας το καλντερίμι και παραπάνω φθάνουμε στην εκκλησία της Παναγίας (Εισόδια της Θεοτόκου). Η μικρή βρυσούλα μπροστά από την εκκλησία είχε νερό όταν περάσαμε. Εδώ είμαστε στον συνοικισμό του Ογλά, όπου οι Πινακιώτες ξεχειμώνιαζαν για να είναι κοντά στα κτήματα και τους ελαιώνες τους.

Η εκκλησία της Παναγίας στον Ογλά

           Μετά την εκκλησία το καλντερίμι καλύπτεται για λίγο από τσιμέντο, μέχρι να διασχίσουμε πάλι το δρόμο. Από την άλλη μεριά του δρόμου συνεχίζει καλντερίμι, το οποίο παραπάνω καλύπτεται πάλι από τσιμέντο και σε πενήντα μέτρα βγαίνουμε σε φαρδύ δρόμο πάνω σε στροφή του. Στο σημείο αυτό υπάρχει δεξιά μας μεγάλη τσιμεντένια δεξαμενή νερού. Ακολουθούμε ευθεία ανηφορικά το χωματόδρομο για πενήντα μέτρα και ξαναβρίσκουμε στα δεξιά το καλντερίμι που ανηφορίζει με ελιγμούς. Λίγο παραπάνω διασχίζουμε τις γραμμές του τρένου από πέτρινο γεφυράκι που περνάει από πάνω. Μια διακλάδωση του καλντεριμιού αμέσως πριν τη γέφυρα αριστερά, μας κατεβάζει στη στάση του τρένου που εξυπηρετούσε τους κατοίκους των Πινακατών. 

Το γεφύρι στις γραμμές του τρένου

            Συνεχίζοντας στο καλντερίμι, πιο πάνω συναντούμε ένα σπίτι και μπαίνουμε σε ανηφορικό δρόμο, ο οποίος λίγα μέτρα πιο πάνω κάνει στροφή αριστερά. Περνούμε δίπλα από άλλο εξοχικό σπίτι με πέτρινη σκεπή και κατόπιν ο δρόμος μας βγαίνει λοξά σε φαρδύτερο δρόμο, που συνεχίζει να ανηφορίζει και στρίβει αριστερά. Λίγο πιο πάνω βλέπουμε το καλντερίμι να συνεχίζει στη δεξιά πλευρά του δρόμου και το ακολουθούμε.

            Στην πορεία μας διασχίζουμε τρεις φορές την άσφαλτο, περνώντας κοντά και στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, και την τέταρτη φορά βγαίνουμε σε ανηφορικό τσιμεντόδρομο, που σε λίγα μέτρα βγαίνει πάλι στην άσφαλτο. Στο σημείο αυτό υπάρχει στύλος με πινακιδάκι.  Περνούμε από ένα σπίτι στα δεξιά και το καλντερίμι συνεχίζει παράλληλα με το δρόμο, λίγο δεξιότερα. Εδώ χρειάζεται λίγο καθάρισμα, αλλά παραμένει βατό. Μπορούμε και να συνεχίσουμε βαδίζοντας στην άσφαλτο για ευκολία. Πιο πάνω, έτσι κι αλλιώς το καλντερίμι ξαναβγαίνει στην άσφαλτο, όπου βαδίζουμε για λίγο ακόμα και  πάλι το ξαναβρίσκουμε, εμφανές και καθαρό, στη δεξιά πλευρά του δρόμου. Ανηφορίζοντας, διασχίζουμε την άσφαλτο λίγο παραπάνω και συνεχίζουμε στο καλντερίμι, που περνά δίπλα από ένα σπίτι. Σε λίγο ενώνεται λοξά από δεξιά μας δρόμος που πάει στο μοναστήρι της Αγίας Κυριακής και αμέσως φθάνουμε για να διασχίσουμε τελευταία φορά τον ασφαλτόδρομο. Εδώ στη διασταύρωση υπάρχει βρυσούλα με νερό, δίπλα της ένα μεγάλο προσκυνητάρι, καθώς και ένα παλιό αλώνι απέναντι αριστερά.

Το τσιμεντένιο γεφυράκι στο ρέμα, φθάνοντας στις Πινακάτες

         Διασχίζουμε λοιπόν την άσφαλτο και αμέσως ξαναμπαίνουμε σε ωραίο φαρδύ και καθαρό καλντερίμι, που κατηφορίζει ομαλά προς τη ρεματιά. Απέναντι βλέπουμε τα σπίτια των Πινακατών. Περνούμε το ρέμα από τσιμεντένιο γεφύρι και λίγο πιο πάνω το καλντερίμι κάνει διχάλα όπου πάμε δεξιά, ακολουθώντας την πινακίδα προς ''Πλατεία''. Λίγο πιο πέρα υπάρχει νέα διασταύρωση όπου παίρνουμε το ανηφορικό καλντερίμι αριστερά, βλέποντας τα κόκκινα σημάδια. Τελικά ανεβαίνουμε λίγα σκαλάκια και φθάνουμε στην όμορφη πλατεία των Πινακατών, στην οποία δεσπόζει ο τεράστιος πλάτανος μπροστά στη νεοκλασική μαρμάρινη βρύση του 1894, που έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο. Εδώ θα κάνουμε σίγουρα μια στάση για ξεκούραση και αναψυχή.

Η βρύση στην πλατεία των Πινακατών

            Για να συνεχίσουμε τώρα στο μονοπάτι προς Βυζίτσα, ο πιο απλός τρόπος είναι να βαδίσουμε προς τα δεξιά στην άσφαλτο που περνά πάνω από την πλατεία και κατηφορίζοντας θα δούμε την πινακίδα προς Βυζίτσα πίσω από τη μπάρα ασφαλείας του δρόμου. Όμως μπορούμε και να βαδίσουμε στα καλντερίμια του χωριού αποφεύγοντας την άσφαλτο, όπως κάναμε εδώ και είναι προτιμότερο. Έτσι, μόλις κατεβούμε τα λίγα σκαλοπάτια από την πλατεία γυρίζοντας προς τα πίσω, παίρνουμε το κάθετο καλντερίμι στα αριστερά που κατηφορίζει. Σε διχάλα παίρνουμε τον αριστερό κλάδο και βαδίζουμε παράλληλα με την άσφαλτο που είναι λίγο πιο κάτω από μας. Σε δύο διασταυρώσεις με έντονα ανηφορικό καλντερίμι αριστερά μας, εμείς πάμε ευθεία. Τελικά κατεβαίνουμε στην άσφαλτο, τη διασχίζουμε και στην άλλη πλευρά, πίσω από τη μπάρα ασφαλείας, βλέπουμε την πινακίδα που σηματοδοτεί το μονοπάτι, το οποίο κατηφορίζει προς τη ρεματιά της Βασιλικής. 

Πινακάτες

             Περνούμε το ρέμα, το οποίο κατεβάζει νερό την άνοιξη, και στην άλλη όχθη μπαίνουμε σε χωματόδρομο παράλληλο με το ρέμα, στον οποίο βαδίζουμε προς τα δεξιά (κατηφορίζοντας ελαφρά). Μετά από εκατό μέτρα βρίσκουμε αριστερά μας τη συνέχεια του μονοπατιού που κόβεται από το δρόμο (υπάρχει πινακίδα). Ανεβαίνουμε λοιπόν στο μονοπάτι, που περνά αρχικά ανάμεσα από κτήματα και παραπάνω συναντούμε διασταύρωση, όπου πάμε αριστερά για λίγα μέτρα ακολουθώντας την πινακίδα και συνεχίζουμε κατηφορίζοντας ομαλά προς τα ανατολικά. 

Στο  μονοπάτι Πινακάτες προς Βυζίτσα, μια βροχερή μέρα

             Πιο πέρα υπάρχει πεζούλα με ξερολιθιά και βαδίζουμε στην επάνω άκρη ενός κτήματος. Μετά το κτήμα, το μονοπάτι στενεύει για λίγα μέτρα από κατολισθήσεις. Απέναντι βλέπουμε τη Βυζίτσα, από την οποία μας χωρίζει το ρέμα του Γαλάνη. Βλέπουμε επίσης και τον ασφαλτόδρομο αμέσως από κάτω μας. Κατηφορίζουμε και περνούμε το ρέμα πατώντας στις πέτρες. Στην άλλη όχθη ανηφορίζουμε για λίγο σε καλντερίμι, που κατόπιν ξαναγίνεται μονοπάτι. Από κάποια σημεία βλέπουμε όμορφη θέα προς τη θάλασσα του Παγασητικού.

Θέα προς τη Βυζίτσα

              Περνούμε τρίτο μικρότερο ρέμα και μετά ξαναβρίσκουμε καλντερίμι, καθώς συναντούμε τα πρώτα σπίτια της Βυζίτσας. Εδώ καταλήγει και ένας τσιμεντόδρομος. Συνεχίζοντας ομαλά στο καλντερίμι, περνούμε από τη βρύση Σακελλάρη, που χρονολογείται από το 18ο αιώνα, δυστυχώς όμως χωρίς τρεχούμενο νερό. Σε διασταύρωση καλντεριμιών πάμε αριστερά, περνούμε ένα τσιμεντένιο γεφυράκι και σύντομα φθάνουμε στην ήσυχη μικρή πλατεία της Βυζίτσας.    

Πλατεία Βυζίτσας

    

             Κατηφορίζοντας το φαρδύ καλντερίμι από την πλατεία συναντάμε την άσφαλτο. Μπροστά μας είναι η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής και ευθεία κάτω συνεχίζει το καλντερίμι της Βυζίτσας προς Καλά Νερά. Εδώ έχουμε την εναλλακτική περίπτωση να συντομέψουμε λίγο τη διαδρομή μας, αν ακολουθήσουμε αυτό για να γυρίσουμε στα Καλά Νερά, παραλείποντας τις Μηλιές. Εμείς τώρα για να πάμε προς το Σταθμό Μηλεών, βαδίζουμε για εκατό μέτρα πάνω στην άσφαλτο προς τα αριστερά.

Αρχοντικό στη Βυζίτσα

           Μόλις περάσουμε τον Συνεταιρισμό γυναικών ''Εσπερίδες'' (όπου μπορούμε να ψωνίσουμε τοπικά προϊόντα), βρίσκουμε δεξιά μας το καλντερίμι που οδηγεί στο παλιό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, όπου αξίζει να κάνουμε μια στάση. Βγαίνοντας από το μοναστήρι, κατηφορίζουμε λίγο απότομα σε λιθόστρωτο μονοπάτι δίπλα στον τοίχο του μοναστηριού, και αμέσως συναντούμε από κάτω φαρδύ καλντερίμι. Αριστερά μας έχουμε παλιά σκεπαστή βρύση. 

            Το καλντερίμι παρακάτω κόβεται από χωματόδρομο, στον οποίο βαδίζουμε προς τα αριστερά. Σε λίγο, αφού περάσουμε κάτω από το νεκροταφείο της Βυζίτσας, βγαίνουμε σε άσφαλτο. Την διασχίζουμε και συνεχίζουμε απέναντι στο μονοπάτι, το οποίο γρήγορα μετατρέπεται σε ωραίο καλντερίμι. Δεξιά μας έχουμε τη μεγάλη μηλιώτικη ρεματιά. Βλέπουμε ψηλά το λευκό ξωκλήσι της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και, αν προσέξουμε καλά, θα διακρίνουμε από κάτω του  χτισμένο σε μια εσοχή του απόκρημνου βράχου στην ορθοπλαγιά το μικρό εκκλησάκι των Ταξιαρχών.

Πηγαίνοντας προς το Σταθμό Μηλεών

             Παρακάτω, το καλντερίμι γίνεται ξανά μονοπάτι και σε λίγο διχάζεται. Και οι δύο κλάδοι βγάζουν στο σταθμό: Αν πάρουμε το δεξιό κλάδο βγαίνουμε στις γραμμές και κάνοντας αριστερά φθάνουμε στο σταθμό. Αν πάρουμε τον αριστερό κλάδο, περνούμε ένα ρέμα σε εντυπωσιακό σκηνικό με μεγάλα βράχια, και συνεχίζοντας στο μονοπάτι βγαίνουμε στην είσοδο του σταθμού, δίπλα στο καφεστιατόριο-ξενώνα που λειτουργεί εδώ. 

Φθάνοντας στο Σταθμό των Μηλεών

         Συνεχίζουμε  στην άσφαλτο φεύγοντας από το σταθμό (αριστερά ανηφορίζει καλντερίμι προς την πλατεία των Μηλεών) και σε λίγο, δίπλα στη βρυσούλα, βρίσκουμε το καλντερίμι που κατηφορίζει προς τα Καλά Νερά, ανάμεσα στα σπίτια της συνοικίας Γυφτακαίικα. Καλοδιατηρημένο και καθαρό, κατηφορίζει με ελιγμούς και περνά το Μηλιώτικο ρέμα από τσιμεντένιο γεφυράκι. Στη συνέχεια βαδίζει ομαλά στην πλαγιά ανάμεσα από ελαιώνες.

         Παρακάτω το καλντερίμι κόβεται από χωματόδρομο, στον οποίο βαδίζουμε προς τα δεξιά για εκατό μέτρα για να ξαναβρούμε τη συνέχεια στην αριστερή πλευρά του δρόμου. Παρακάτω όμως το καλντερίμι τελειώνει οριστικά και βαδίζουμε πλέον σε αγροτικό δρόμο, που περνά από το νεκροταφείο των Καλών Νερών και μετά είναι τσιμεντοστρωμένος. Τελικά συναντούμε την κύρια άσφαλτο στο ύψος του ''Τσιτσιλιάνειου'' νοσοκομείου. Στη διασταύρωση υπάρχει ταμπέλα προς ''Αργυραίικα''. Βαδίζουμε για εκατό μέτρα στην κύρια άσφαλτο και μετά στρίβουμε αριστερά σε ασφαλτόδρομο, στο σημείο όπου έρχεται και το καλντερίμι από Βυζίτσα. Ο δρόμος αυτός μας βγάζει ευθεία κάτω στην παραλία των Καλών Νερών, στο σημείο όπου κάνουν στροφή τα λεωφορεία. 

Καλά Νερά