 |
| Το ρέμα στην Πλακωτούρα |
LΙΝΚ TO ENGLISH PAGE
Απόσταση; 9,2 χλμ.
Διάρκεια: 4,5-5 ώρες με στάσεις
Υψόμετρο: από 1200 μ. (αρχή) σε 320 μ. (πλατεία Μακρυρράχης)
Συνολική ανάβαση: 218 μ. Συνολική κατάβαση: 1117 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, στρογγυλά πινακιδάκια
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: Παναγίτσα (Ζωοδόχος Πηγή)
Κατεβάστε ίχνος GPS:
Κύρια διαδρομή, από Παναγίτσα Διαδρομή από Στεφάνια, Αετοφωλιά
Η κύρια διαδρομή από Παναγίτσα:
Αυτή είναι μια καταπληκτική διαδρομή μέσα σε δάσος οξιάς κυρίως, σε ένα μέχρι πρόσφατα άγνωστο μονοπάτι, παράλληλο με την πορεία του Μεγάλου Ρέματος. Το ρέμα αυτό βρίσκεται ανάμεσα Ανήλιο και Μακρυρράχη και καταλήγει στην παραλία του Μπάνικα στο Αιγαίο. Ερευνήθηκε, καθαρίστηκε και σηματοδοτήθηκε από τον Ε.Ο.Σ. Βόλου, με την πολύτιμη βοήθεια των Μακρυρραχιωτών, και περπατήθηκε για πρώτη φορά στις 29/5/2016.
Το 2019 ολοκληρώθηκε η διάνοιξη του νέου μονοπατιού στο τελευταίο τμήμα από Καβούρια έως Μακρυρράχη, το οποίο διασχίζει την άγρια βόρεια πλαγιά του ρέματος (Στεφάνια) μέσα σε πυκνό δάσος, με σκοπό να αποφύγουμε τελείως τον χωματόδρομο της νότιας πλαγιάς που περνάει από την εκκλησία της Παναγίτσας. Eνα αξιοθέατο της νέας διαδρομής είναι ο περίφημος βράχος της Αετοφωλιάς, ο οποίος προσφέρει εκπληκτική θέα στο κατάφυτο φαράγγι του Μεγάλου Ρέματος. Το πρώτο τμήμα της πορείας, από Χάνια μέχρι Καβούρια,δεν αλλάζει και παραμένει το ίδιο.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: η διαδρομή από Αετοφωλιά είναι δύσβατη λόγω κατολισθήσεων και πυκνής βλάστησης, ουσιαστικά είναι κλειστή, και συνιστάται να ακολουθείται η διαδρομή από Παναγίτσα (Ζωοδόχο Πηγή). Αν θέλει κάποιος να επισκεφθεί την Αετοφωλιά, μπορεί να το κάνει ξεκινώντας από τη Μακρυρράχη.
Ο χάρτης της νέας διαδρομής από Στεφάνια-Αετοφωλιά:
Η πορεία της νέας διαδρομής από Αετοφωλιά:
 |
Χαμηλή νέφωση κατηφορίζοντας από τα Χάνια προς το καταφύγιο κυνηγών
|
Αυτό που κυρίως χαρακτηρίζει τη διαδρομή και την κάνει ξεχωριστή, είναι τα πολλά τρεχούμενα νερά, που σχηματίζουν εντυπωσιακούς καταρράκτες και λιμνούλες (βάθρες) στα σημεία όπου συναντούμε και διασχίζουμε το ρέμα (τουλάχιστον σε τρία). Έτσι, την ονομάσαμε ''Μονοπάτι των Καταρρακτών''.
 |
Ο καταρράκτης στα Καβούρια
|
Ένας πρακτικός τρόπος για να πραγματοποιηθεί η πορεία, είναι να αφήσουμε το αυτοκίνητό μας στο πρώτο πάρκινγκ του χιονοδρομικού κέντρου (το πρώτο από τα τρία που συναντάμε ανεβαίνοντας από τα Χάνια) και να γυρίσουμε πίσω από τη Μακρυρράχη στα Χάνια με το λεωφορείο που περνά στις 17.15' τη χειμερινή περίοδο (ή στις 18.00΄ την καλοκαιρινή, δείτε στο www.ktelvolou.gr). Μπορούμε όμως και να γυρίσουμε στα Χάνια περπατώντας από την άλλη διαδρομή, το
κύριο καλντερίμι Χάνια-Μακρυρράχη μέσω Αγίων Αναργύρων-Προφήτη Ηλία (4 ώρες). Από τη Μακρυρράχη μπορούμε ακόμη να συνεχίσουμε προς
Ανήλιο (1 ώρα) και μετά προς
Αη Γιάννη, (1 ώρα) ή να κατηφορίσουμε (κυρίως σε άσφαλτο) προς Αγίους Σαράντα και Χορευτό.
Στην πλατεία της Μακρυρράχης θα βρούμε καφενείο και εστιατόριο ανοικτά όλο το χρόνο. Στο χωριό λειτουργεί επίσης ξενοδοχείο (Αστρομεριά). Κοντινές παραλίες είναι οι Άγιοι Σαράντα και το Χορευτό.
Χάρτης της διαδρομής από Παναγίτσα:
Ξεκινώντας από το πρώτο (το χαμηλότερο) πάρκινγκ του χιονοδρομικού κέντρου, βαδίζουμε αρχικά στην άσφαλτο ανηφορίζοντας. Μετά από πενήντα μέτρα, προσέχοντας τα κόκκινα σημάδια και τις πινακίδες στα αριστερά μας, μπαίνουμε στο μονοπάτι που κατηφορίζει ελαφρά.
 |
Το μονοπάτι ανάμεσα σε χαμηλές οξιές
|
Περνούμε ένα ρεματάκι και μετά βαδίζουμε ομαλά πάνω σε μια ράχη με κατεύθυνση προς τα βορειοανατολικά. Απέναντι βλέπουμε την κορυφή Αγριόλευκες με τις πίστες του σκι. Η βλάστηση εδώ αποτελείται κυρίως από χαμηλές οξιές και σε ένα σημείο περνούμε από τα ερείπια πέτρινου κτίσματος.
 |
| Οι Αγριόλευκες από το μονοπάτι |
Το μονοπάτι στη συνέχεια κατηφορίζει πιο απότομα, όμως είναι καλά σηματοδοτημένο και δεν υπάρχει περίπτωση να χαθούμε. Τελικά βγαίνουμε σε διασταύρωση σε δασικό δρόμο, στη θέση Νησάκι. Εδώ, λίγα μέτρα πιο πάνω δίπλα στο δρόμο, είναι το καταφύγιο κυνηγών Μακρυρράχης, ένα καλό σημείο για να κάνουμε μια στάση. Το καταφύγιο είναι πάντα ανοικτό και υπάρχει δυνατότητα να διανυκτερεύσει κανείς.
 |
| Καταφύγιο κυνηγών Μακρυρράχης στο Νησάκι |
Επιστρέφοντας στη διασταύρωση, όπου υπάρχει στύλος με πινακιδάκι, παίρνουμε τον δρόμο με κατεύθυνση ανατολική. Λίγο παρακάτω, σε δεξιά στροφή του δρόμου φεύγουμε ευθεία προς τα κάτω μέσα στο δάσος με ψηλές οξιές.
 |
| Οξιά δεμένη κόμπο |
Το μονοπάτι κατά διαστήματα δεν είναι σαφές, όμως μας βοηθούν τα κόκκινα σημάδια. Περνούμε ρέμα και βγαίνουμε πάλι στο δασικό δρόμο στη θέση ''Πλακωτούρα''.
Εδώ θα κάνουμε οπωσδήποτε μια παράκαμψη πέντε λεπτών προς τα αριστερά για να επισκεφθούμε τον καταρράκτη. Ο δρόμος ξαναπερνά το ρέμα και σε λίγο τερματίζει εκεί όπου συναντά νέο ρέμα. Τα νερά εδώ κάνουν μια μικρή βάθρα και μετά κατηφορίζουν ορμητικά σε αυλάκι μέσα στο βράχο.
 |
Το αυλάκι στο βράχο στην Πλακωτούρα
|
Ακολουθούμε την πορεία του νερού από δίπλα, βαδίζοντας στην ομαλή κατηφορική βραχοπλαγιά που δε γλιστράει εφ` όσον είναι στεγνή, και φτάνουμε λίγο παρακάτω μπροστά σε εντυπωσιακό, αέρινο καταρράκτη δεκαπέντε μέτρων, που πέφτει ψηλά από το βράχο και προστίθεται στα νερά που τρέχουν άφθονα από κάτω. Κάποιος τον αποκάλεσε ''Λειβαδίτη του Πηλίου''! Η αίσθηση που δημιουργεί το μαγευτικό αυτό μέρος δεν περιγράφεται και απλώς καθόμαστε πάνω στο βράχο για να την απολαύσουμε. Εδώ υπήρχε ''δέση'', δηλαδή υδρομάστευση με αυλάκι νερού, ήδη από την εποχή της Τουρκοκρατίας, για την άρδευση των κτημάτων που είναι χαμηλότερα (η ''Δέση από την Πλακωτούρα'').
 |
| Θαυμάζοντας την ομορφιά του καταρράκτη στην Πλακωτούρα |
Επιστρέφουμε πίσω και ακολουθούμε το δρόμο που ανηφορίζει ελαφρά. Σε διασταύρωση πάμε ευθεία και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε. Σε λίγο, τον αφήνουμε και ακολουθούμε τα σημάδια αριστερά κάτω και αμέσως μετά προς τα δεξιά, σε μονοπάτι που τραβερσάρει ομαλά την πλαγιά. Περνούμε από δύο ερειπωμένα καλύβια καθώς κατηφορίζουμε. Παρακάτω διασχίζουμε τσιμεντένιο αυλάκι. Εδώ, αν βαδίσουμε για λίγο δίπλα στο αυλάκι προς τα αριστερά (με ένα πέρασμα ακατάλληλο για αυτούς που έχουν υψοφοβία), θα συναντήσουμε πάλι μικρό καταρράκτη με βάθρα κάτω από το αυλάκι. Από εδώ, κάποιοι τολμηροί και ικανοί αναρριχητές μπορούν να ανέβουν μέχρι την Πλακωτούρα κάνοντας αναρρίχηση στα βράχια, όταν τα νερά είναι λίγα.
 |
| To αυλάκι, χαμηλότερα από την Πλακωτούρα |
Συνεχίζοντας να κατηφορίζουμε στο μονοπάτι, σε λίγο φθάνουμε στην τοποθεσία ''Πόρος'', όπου τα νερά του ρέματος τρέχουν ορμητικά κάτω από τα πλατάνια και σχηματίζουν από κάτω μια μεγάλη βάθρα, κατάλληλη για κολύμπι από τους τολμηρούς. Λίγα μέτρα πριν φτάσουμε στο ρέμα, φεύγει ένα μονοπάτι δεξιά (χωρίς σήμανση) που μας κατεβάζει στην εντυπωσιακή βάθρα.
 |
Aπολαμβάνοντας μια δροσερή βουτιά στη μεγάλη βάθρα του Πόρου
|
Αυτό είναι άλλο ένα σημείο μεγάλης ομορφιάς που θα μας καθηλώσει για αρκετή ώρα μέχρι να τη χορτάσουμε.
 |
| Η βάθρα στον Πόρο |
Διασχίζουμε το ρέμα και το μονοπάτι βγαίνει λίγο πιο πάνω σε κτήμα με μηλιές. Περνούμε μέσα από το κτήμα και βγαίνουμε σε τσιμεντοστρωμένο αγροτικό δρόμο.
Αν τον ακολουθήσουμε προς τα πάνω (αριστερά) θα μας βγάλει στην κύρια άσφαλτο στην τοποθεσία Καράβωμα (τη διασταύρωση προς Ζαγορά-Μακρυρράχη-Χάνια), απ` όπου μπορούμε να περπατήσουμε πίσω στα Χάνια από την
κύρια διαδρομή Χάνια-Μακρυρράχη μέσω Προφήτη Ηλία, ή να δώσουμε τέλος στην πορεία μας εκεί και να μας παραλάβει αυτοκίνητο. Εμείς όμως ακολουθούμε τον τσιμεντόδρομο προς τα δεξιά κατηφορίζοντας. Ο δρόμος κάνει ένα ''S'' και μετά τον αφήνουμε (προσοχή στα κόκκινα σημάδια, δεξιά όπως κατεβαίνουμε), μπαίνοντας μέσα σε ένα κτήμα με μηλιές. Σύντομα μπαίνουμε πάλι σε δάσος οξιάς ακολουθώντας τα σημάδια, και σε λίγο φθάνουμε ξανά στην κοίτη του ρέματος, στην τοποθεσία ''Καβούρια'', που ονομάστηκε έτσι από τα καβούρια του γλυκού νερού που υπήρχαν άλλοτε εδώ. Εμείς πάντως είδαμε μερικά βατράχια, αλλά καθόλου καβούρια.
 |
Ο καταρράκτης στα Καβούρια
|
' Πολλά νερά έρχονται από επάνω και σχηματίζουν καταρράκτη απλωμένο. Ο βράχος εμφανίζει περίτεχνα σχήματα από τη διάβρωση του νερού και το όλο σκηνικό συμπληρώνει η λιμνούλα από κάτω. Πάλι εδώ θα σταθούμε για να απολαύσουμε την ασύγκριτη αίσθηση που δημιουργούν τα στοιχεία της φύσης στον επίγειο αυτόν παράδεισο του Πηλίου, όπου είχαμε την τύχη να βρεθούμε.
Στο σημείο αυτό, αν θέλουμε να ακολουθήσουμε τη νέα διαδρομή (που είναι τώρα πολύ δύσβατη λόγω βλάστησης και κατολισθήσεων και δεν συνιστάται, ωστόσο διατηρώ την περιγραφή για λόγους πληρότητας), δεν περνούμε το ρέμα αλλά επιστρέφουμε πίσω στον τσιμεντόδρομο, ο οποίος λίγο παρακάτω τερματίζει και συνεχίζουμε σε στενό και δύσβατο σε κάποια σημεία μονοπάτι. Πιο πέρα, μπαίνουμε σε δύσβατο εγκαταλελειμμένο χωματόδρομο και κατηφορίζουμε. Ο δρόμος μεταπίπτει ξανά σε μονοπάτι στο οποίο βαδίζουμε, ακούγοντας τον ήχο του νερού που τρέχει στο ρέμα από κάτω μας. Προσέχοντας αριστερά μας, φθάνουμε σε διασταύρωση όπου υπάρχει στύλος με πινακιδάκια προς ''Αετοφωλιά''. Εδώ αξίζει να κάνουμε μια παράκαμψη πέντε λεπτών και να ανηφορίσουμε στο δύσβατο στενό μονοπάτι για να φθάσουμε στον βράχο της Αετοφωλιάς, από όπου έχουμε φανταστική θέα στο άγριο κατάφυτο φαράγγι του Μεγάλου Ρεματος, από τα Χάνια μέχρι το χωριό Ανήλιο που φαίνεται χαμηλότερα.
 |
Αετοφωλιά
|
Στην Αετοφωλιά μπορεί να πάει κανείς και
ξεκινώντας από τη Μακρυρράχη.
Από την Αετοφωλιά επιστρέφουμε πίσω στη διασταύρωση με το στύλο και συνεχίζουμε στο κύριο μονοπάτι μέσα σε δάσος αραδιάς. Περνούμε από μεγάλη στέρνα και τελικά κατεβαίνουμε στην κύρια άσφαλτο στα πρώτα σπίτια της Μακρυρράχης δίπλα σε ένα μαγαζί με χρώματα και ένα άλλο με παραδοσιακά προϊόντα. Συνεχίζοντας στην άσφαλτο ανηφορικά, σε λίγα λεπτά φθάνουμε στην πλατεία.
Τώρα για να ακολουθήσουμε, όπως συνιστάται, την παλιά διαδρομή από Παναγίτσα (Ζωοδόχο Πηγή), τότε στον τελευταίο καταρράκτη στα Καβούρια περνούμε το ρέμα και βαδίζουμε πλέον σε δρόμο στη νότια πλαγιά του ρέματος, που μπαίνει μέσα σε κτήματα από μεγάλες καστανιές. Δεξιά φεύγει άλλος δρόμος πηγαίνοντας προς Ανήλιο και Κισσό. Εμείς βαδίζουμε ομαλά παράλληλα με το ρέμα, έχοντας εντυπωσιακή θέα της άγριας πλαγιάς απέναντι στα Στεφάνια, κατάφυτης από πυκνή βλάστηση.
 |
Στο δρόμο προς την Παναγίτσα μέσα στο δάσος καστανιάς
|
Στο δρόμο μας πιο πέρα συναντούμε το εκκλησάκι της Παναγίτσας (Ζωοδόχου Πηγής). Δίπλα στο ξωκλήσι τρέχει λίγο πόσιμο νερό από έναν σωλήνα.
 |
Παναγίτσα (Ζωοδόχος Πηγή)
|
Αφήνουμε έναν άλλο δρόμο δεξιά μας και συνεχίζουμε κατηφορικά ακολουθώντας το Μεγάλο Ρέμα. Σε πέντε λεπτά υπάρχει άλλο ένα τμήμα του μονοπατιού με κόκκινα σημάδια αριστερά. Εδώ έχουμε την επιλογή, ή να συνεχίσουμε στο δρόμο (πιο απλό και εύκολο), ή να πάρουμε το μονοπάτι (πιο δύσβατο, δυστυχώς δεν συντηρείται), το οποίο πιο πέρα κατεβαίνει ξανά στην κοίτη του ρέματος. Εδώ κανονικά θα διασχίζαμε το ρέμα και θα βγαίναμε στην άσφαλτο ομαλά και σύντομα όπως πήγαινε κανονικά το μονοπάτι, αλλά δυστυχώς ο μυστήριος ιδιοκτήτης του θερμοκηπίου έχει κλειδωμένη περίφραξη, οπότε πρέπει αναγκαστικά να ανεβούμε με λίγη δυσκολία ξανά στο χωματόδρομο που περνάει λίγο παραπάνω, για να βγούμε τελικά στη γέφυρα της ασφάλτου ανάμεσα Μακρυρράχη και Ανήλιο, στη θέση ''Φελούκα''. Εδώ υπάρχουν θερμοκήπια (και τα δύο χωριά έχουν μεγάλη παραγωγή καλλωπιστικών φυτών).
Περνούμε τη γέφυρα πηγαίνοντας προς τα αριστερά (βόρεια) και, βαδίζοντας πλέον πάνω στην κύρια άσφαλτο, σε εννιακόσια μέτρα φθάνουμε στην πλατεία της Μακρυρράχης.
 |
| Η πλατεία της Μακρυρράχης |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου