Mακρινίτσα-Λαγωνίκα-Πουρί

H ρεματιά της Λαγωνίκας

LINK TO ENGLISH PAGE

Απόσταση: 19 χλμ.
Διάρκεια: 8,5 ώρες (καθαρός χρόνος πορείας 6.25΄)
Υψόμετρο: από 620 μ. (Μακρινίτσα) σε 1290 μ. (Λαγωνίκα) σε 480 μ. (Πουρί)
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, μερικές πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: Αγία Παρασκευή (και Προφήτης Ηλίας), Κρύο Νερό, καταφύγιο κυνηγών

Kατεβάστε ίχνος GPS:   Η διαδρομή στο Wikiloc    Η διαδρομή στο Everytrail         

     Αυτή είναι η δυτικότερη από τις τρεις κύριες ορειβατικές διαδρομές που συνδέουν τη Μακρινίτσα με το Πουρί (οι άλλες δύο είναι Μακρινίτσα-Δυτικό Καταφύγιο-Πουρί και Μακρινίτσα-Πουριανός Σταυρός-Πουρί). Σύμφωνα με διηγήσεις παλιών Πουριανών στο Νίκο Διαμαντάκο, τις οποίες αναφέρει στο βιβλίο του ''Πουρί, το πολύδροσο χωριό του Πηλίου'' (Βόλος 1997), η συντομότερη διαδρομή από Πουρί προς Βόλο ήταν αυτή που περνούσε από τον Πουριανό Σταυρό, 5 ώρες με τα ζώα. Όταν όμως έκλεινε από τα χιόνια, πήγαιναν από τη Λαγωνίκα. Αν και αυτή έκλεινε από τα χιόνια, υπήρχε ακόμα δυτικότερη διαδρομή, που περνούσε από γεφύρι Πόρου-Αντοβίτο-μονή Σουρβιάς-Λέσχιανη-Φυτόκο, αλλά ήταν αρκετά μακρύτερη (8 ώρες με τα ζώα) και φυσικά κουραστικότερη.

          Aρχίζοντας από τη Μακρινίτσα, υπάρχουν δύο εναλλακτικές πορείες μέχρι το Τρανό Ίσωμα. Η πρώτη, που θ` ακολουθούσαν και οι αγωγιάτες με τα ζώα τους παλιά, αρχίζει από την κεντρική πλατεία και περνά από τον Προφήτη Ηλία (περιγράφεται στη διαδρομή Μακρινίτσα-μονή Σουρβιάς-Κάτω Κερασιά). Είναι λίγο συντομότερη και προσφέρει εκπληκτικές όψεις της Μακρινίτσας, Βόλου και Παγασητικού από ψηλά, καθώς πορεύεται κυρίως σε έδαφος με χαμηλή βλάστηση.  Στη συγκεκριμένη καταγραφή, εμείς ακολουθήσαμε την άλλη εναλλακτική διαδρομή, που ξεκινά από το τέρμα του ασφαλτόδρομου και περνά από την Αγία Παρασκευή. Το πλεονέκτημά της είναι ότι βαδίζουμε συνεχώς μέσα σε δάσος καστανιάς και οξιάς.

Μακρινίτσα

        Μόλις φθάνουμε στο πάρκινγκ της Μπράνης στη Μακρινίτσα, εκεί όπου τερματίζει ο ασφαλτόδρομος,  βλέπουμε δεξιά μας να ανηφορίζει καλντερίμι. Σε ένα δέντρο είναι καρφωμένη πινακίδα με ένδειξη προς «Πουρί», φτιαγμένη, όπως και πολλές άλλες ακόμα, από τον πρόωρα χαμένο περιπατητή-εργάτη του Πηλίου, το Δημήτρη Κότταλη. Μπορούμε να ξεκινήσουμε και από την κρήνη που υπάρχει στο πάρκινγκ. Το καλντερίμι ανηφορίζει ανάμεσα στα σπίτια του χωριού, περνά από ένα πεύκο με παγκάκι και από δύο κρήνες και βγαίνει σε στενό χωματόδρομο, που μας οδηγεί σε λίγα μέτρα στο παλιό μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής.

Ανηφορίζοντας προς την Αγία Παρασκευή

           Εδώ θα κάνουμε σίγουρα  μια στάση και, αφού εφοδιαστούμε με νερό από την κρήνη, συνεχίζουμε για λίγο προς τα πάνω στο χωματόδρομο. Μετά από δεξιά στροφή του, βρίσκουμε το μονοπάτι στα αριστερά. Σε λίγο βγαίνουμε σε άλλον χωματόδρομο, ο οποίος σε λίγα μέτρα στρίβει και αυτός δεξιά,  τερματίζει και μπαίνουμε σε μονοπάτι-καλντερίμι, που ανηφορίζει μέσα σε ρουμάνι (δάσος καστανιάς).

      Διασχίζουμε έναν πρώτο αγροτικό δρόμο και λίγο παραπάνω βγαίνουμε σε άλλο δρόμο, στον οποίο βαδίζουμε για λίγο προς τα αριστερά και, προσέχοντας στη δεξιά πλευρά, ξαναμπαίνουμε στο μονοπάτι  που ανηφορίζει στο καστανωτό. Πιο πάνω βαδίζουμε παράλληλα με αυλάκι νερού βλέποντας και άλλη πινακίδα προς ''Πουρί''. Από ένα σημείο πλάι σε δεξαμενή, βλέπουμε αριστερά τη λίμνη Κάρλα και μπροστά στο βάθος τα ραντάρ του Πουριανού Σταυρού. 

Η λίμνη Κάρλα από το Τρανό Ίσωμα

       Τελικά μπαίνουμε σε χωματόδρομο κτήματος, o οποίος σε λίγα μέτρα  βγαίνει στον κύριο  δρόμο που έρχεται από τη Μακρινίτσα. Πάμε αριστερά και σε λίγα μέτρα βρισκόμαστε σε διασταύρωση δίπλα σε τσιμενταύλακα, όπου συνεχίζουμε ευθεία κατηφορικά προς βορράν, κατόπιν ο δρόμος στρίβει δυτικά και έχουμε υπερυψωμένο τσιμενταύλακα αριστερά δίπλα μας. Βρισκόμαστε στην τοποθεσία Τρανό Ίσωμα.
     Αμέσως φθάνουμε σε διασταύρωση που έχει χτιστό προσκυνητάρι. Εδώ πάμε δεξιά, σε χωματόδρομο που κατευθύνεται βόρεια-βορειοανατολικά, κατηφορίζοντας ελαφρά. Ο δρόμος αυτός, ο οποίος ανοίχθηκε σχεδόν ακριβώς πάνω στο μονοπάτι που υπήρχε παλιότερα (αν προσέξουμε, θα βρούμε δυο εναπομείναντα μικρά τμήματα στα αριστερά μας, το δεύτερο μάλιστα με λίγο καλντερίμι), μας οδηγεί στο τοξωτό πέτρινο γεφύρι της Καρυάς, που χτίστηκε το 1934 στη ρεματιά της Καλιακούδας (Ξηριά).
 

Γεφύρι Καρυάς

     Μετά το γεφύρι, ο δρόμος ανηφορίζει προς βορράν και φθάνουμε σε καλύβι στην περιοχή Κρύο Νερό. Εδώ είναι ευκαιρία να γεμίσουμε τα μπουκάλια μας από το νερό της πηγής. Λίγο παραπάνω, σε διχάλα δρόμων, παίρνουμε τον φαρδύ αριστερό που κατηφορίζει. Μετά από διακόσια μέτρα, προσέχοντας για τα κόκκινα σημάδια στα αριστερά (προσοχή), βρίσκουμε τη συνέχεια του μονοπατιού, που αρχικά πηγαίνει παράλληλα με το δρόμο, μετά όμως κατηφορίζει και περνούμε το Ελατόρεμα, βρίσκοντας και τμήμα καλντεριμιού.

Eλατόρεμα

          Μετά το ρέμα, το μονοπάτι συνεχίζει για λίγο ευθεία δυτικά και κατόπιν φεύγει δεξιά, ανηφορίζοντας με ελιγμούς στην πλαγιά προς βορράν. Στη διασταύρωση αυτή θέλει προσοχή στα σημάδια. Παραπάνω διασχίζουμε το δρόμο και, ανηφορίζοντας έντονα λίγο ακόμα, βγαίνουμε σε πετρώδη ράχη με ευρεία θέα προς τη δύση. Αυτή είναι η περίφημη Χαμορίγανη. Από εδώ προς βορράν φεύγει κατηφορικό μονοπάτι προς Αντοβίτο και μονή Σουρβιάς (προσοχή). Η δική μας πορεία συνεχίζει ανηφορικά με κατεύθυνση βορειοανατολική, άλλοτε σε πετρώδες έδαφος και άλλοτε σε δάσος με χαμηλές οξιές. Δεξιά μας βλέπουμε το Ελατόρεμα και την κατάφυτη πλαγιά που φθάνει μέχρι τον Πουριανό Σταυρό (τα ραντάρ δε φαίνονται από δω). Περνάμε αμέσως κάτω από το κολονάκι της κορυφής της Λαγωνίκας (1295 μ.), κρυμμένο ανάμεσα σε πυκνές χαμηλές οξιές. Eδώ έρχεται λοξά από αριστερά άλλο μονοπάτι από τον Αντοβίτο και ενώνεται στην πορεία μας (αυτό φαίνεται στη διαδρομή Φυτόκο-Λαγωνίκα-Πουρί).

Ο Πουριανός Σταυρός από τη Λαγωνίκα

       Το μονοπάτι μας αρχίζει πια να κατηφορίζει. Όπου και να γυρίσουμε να δούμε, πυκνά δάση οξιάς καλύπτουν το τοπίο. Από ένα σημείο έχουμε μαγευτική μακρινή θέα της μεγάλης ρεματιάς της Λαγωνίκας προς τη θάλασσα του Αιγαίου. Περνάμε τη ρεματιά λίγο ψηλότερα από την ομώνυμη πηγή και το ευδιάκριτο, φαρδύ μονοπάτι, ανηφορίζοντας ελαφρά στην άλλη όχθη της ρεματιάς, σε λίγο φθάνει σε κυνηγετικό καλύβι. Η περιοχή λέγεται Καναλάκια και εδώ συναντούμε τη διαδρομή που έρχεται από το Δυτικό Καταφύγιο (Μακρινίτσα-Δυτικό Καταφύγιο-Πουρί). Από το σημείο αυτό, φεύγει αριστερά ένα κατηφορικό μονοπάτι με κόκκινα σημάδια και βόρεια κατεύθυνση (προσοχή), το οποίο παρακάτω συναντά τσιμενταύλακα και από εκεί βαδίζουμε σε δρόμο έως την Αγία Μαρίνα. Δεν ακολουθήσαμε αυτή τη διαδρομή, γιατί το μεγαλύτερο μέρος της γίνεται σε άχαρο χωματόδρομο.

Μονοπάτι στο δάσος οξιάς

      Έτσι, προτιμούμε να συνεχίσουμε στο μονοπάτι ελαφρά ανηφορικά και αμέσως συναντούμε δασικό δρόμο, στον οποίο λίγα μέτρα πιο πάνω βγαίνει και το μονοπάτι που έρχεται από το Δυτικό Καταφύγιο, και βαδίζουμε σ` αυτόν προς τα ανατολικά, πάνω στην πορεία του παλιού μονοπατιού. Σε μια δεξιά στροφή μάλιστα, διατηρείται στο εσωτερικό ένα μικρό κομμάτι. Προσέχοντας για τα κόκκινα σημάδια, μετά από πορεία δυο χιλιομέτρων περίπου, βρίσκουμε το μονοπάτι που έρχεται από τον Πουριανό Σταυρό και διασταυρώνεται με το δρόμο και το ακολουθούμε, κατηφορίζοντας στη ράχη Ξεφόρτι με κατεύθυνση  βορειοανατολική. Σε λίγο διασχίζουμε άλλο δρόμο, που πηγαίνει προς Αγία Μαρίνα. Περνάμε από ξέφωτο με τριγωνομετρικό κολονάκι (1103 μ.) και παρακάτω έχουμε δεύτερο ξέφωτο δεξιά μας.
     Τελικά, αφού διασχίσουμε και άλλον ένα δρόμο, το μονοπάτι  βγαίνει στην επάνω μεριά της εκκλησίας της Αγίας Μαρίνας σε υψόμετρο 1000 μ., δίπλα στη στέρνα που μαζεύει τα νερά από τον τσιμενταύλακα. Η εκκλησία χτίστηκε πριν από έναν αιώνα και πλέον, με αφορμή την παραχώρηση της χρήσης της πηγής Λαγωνίκας στην κοινότητα Πουρίου το 1891, γεγονός πολύ σημαντικό  τότε για το χωριό, που είδε τα πρώτα νερά να φθάνουν στο ορισμένο σημείο την ημέρα της γιορτής της Αγίας Μαρίνας στις 17 Ιουλίου.

Αγία Μαρίνα Πουρίου

     Συνεχίζουμε ακολουθώντας τον τσιμενταύλακα που κατηφορίζει δεξιά από την εκκλησία, φθάνουμε σε δεύτερη στέρνα και μπαίνουμε σε χωματόδρομο. Λίγο παρακάτω, λοξά αριστερά δίπλα στην πινακίδα συνεχίζει το κύριο μονοπάτι προς το Πουρί. Είναι φαρδύ και κατηφορίζει αρχικά σε δάσος οξιάς και στη συνέχεια καστανιάς. Δεξιά και αριστερά μας έχουμε κτήματα με μηλιές. Φθάνοντας στο τρίτο κτήμα που είναι δεξιά μας μπορούμε, αν θέλουμε, να κάνουμε μια παράκαμψη προς τα δεξιά μέσα από το κτήμα για να περάσουμε από το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, που έχει θαυμάσια θέα προς το νότο μέχρι την Τσαγκαράδα και παρακάτω να ξανασυναντήσουμε το μονοπάτι (βλέπε τη διαδρομή Μακρινίτσα-Πουριανός Σταυρός-Πουρί).

Δάσος καστανιάς κοντά στο Πουρί

     Συνεχίζοντας όμως εμείς στο κύριο μονοπάτι, μετά το κτήμα που προανέφερα, ξαναμπαίνουμε σε καστανωτό και κατηφορίζουμε για λίγο παράλληλα με τσιμενταύλακα. Πιο κάτω βγαίνουμε λοξά σε δρόμο και εκατό μέτρα παρακάτω ξαναβρίσκουμε εύκολα το μονοπάτι στα δεξιά. Πάλι βγαίνουμε σε δρόμο και, εκεί όπου τερματίζει αριστερά σε δεξαμενή του υδραγωγείου, πάμε δεξιά βλέποντας τα σημάδια και βρίσκουμε καλντερίμι, που μας φέρνει μέσα στο Πουρί. Η διαδρομή μας τελειώνει στην κεντρική εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, στην επάνω συνοικία του χωριού.

Πουρί

Nταμούχαρη - Μούρεσι - Τσαγκαράδα (κυκλική)

Χαλόρεμα

 Απόσταση: 5,7 χλμ.
Διάρκεια: 3 ώρες (καθαρός χρόνος πορείας 2.20')
Υψόμετρο: από 0 μ. (Νταμούχαρη) σε 351 μ. (μέγιστο)
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, κάποιες πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (Βίγλα Τσαγκαράδας, Nταμούχαρη)

Kατεβάστε ίχνος GPS:   Η διαδρομή στο Wikiloc    H διαδρομή στο Εverytrail

         

         Σε αυτήν την κυκλική διαδρομή, ανηφορίζουμε αρχικά στο καλντερίμι από Νταμούχαρη προς Μούρεσι και στη συνέχεια παίρνουμε μονοπάτι που περνά τη μεγάλη και κατάφυτη ρεματιά του Χαλορέματος και μας βγάζει στη Βίγλα της Τσαγκαράδας. Από εκεί, ακολουθούμε το κύριο καλντερίμι για να επιστρέψουμε στη Νταμούχαρη. Η πορεία μας μπορεί να ολοκληρωθεί με μπάνιο στην παραλία της Νταμούχαρης και φαγητό σε μία από τις ταβέρνες που λειτουργούν εκεί. Ένα άλλο πλεονέκτημα που έχουμε ξεκινώντας από τη Νταμούχαρη, είναι ότι έτσι έχουμε το κύριο ανηφορικό κομμάτι στην αρχή της πορείας μας. Αν ερχόμαστε από το Βόλο με λεωφορείο του ΚΤΕΛ, μπορούμε να κατεβούμε στον Αι Γιάννη και από την άκρη της παραλίας Παπά Νερό θα βρούμε καλντερίμι που θα μας βγάλει σε 15 λεπτά στη Νταμούχαρη.

           Ξεκινώντας λοιπόν από τη βρύση στο πάρκινγκ στο τέρμα του ασφαλτόδρομου στη Νταμούχαρη, ανηφορίζουμε και πάμε αμέσως αριστερά σε τσιμεντόδρομο με πλακόστρωτη λωρίδα στη μέση. Σε πενήντα μέτρα, βλέπουμε δεξιά μας το καλντερίμι που πηγαίνει προς Μούρεσι και το ακολουθούμε. Βγαίνουμε σε δρόμο που ανηφορίζει και από πλακόστρωτος γίνεται χωματόδρομος. Προσέχουμε για τα κόκκινα σημάδια αριστερά μας καθώς ανηφορίζουμε για να βρούμε το καλντερίμι, που δε φαίνεται καλά στην αρχή, καθώς ο δρόμος το έχει κόψει απότομα (προσοχή).  Παραπάνω βγαίνουμε σε χωματόδρομο που ανηφορίζει και ξαναβρίσκουμε εύκολα το καλντερίμι στα αριστερά του. Σύντομα βγαίνουμε ξανά σε δρόμο και πάλι βρίσκουμε παραπάνω το καλντερίμι στα αριστερά. 

Tούνελ από βλάστηση στο καλντερίμι για Μούρεσι

             Το ωραίο καλντερίμι περνά μέσα από ένα τούνελ από πυκνή βλάστηση, που καλύπτει εντελώς τον ορίζοντα για λίγο. Πιο πάνω βγαίνουμε σε τσιμεντόδρομο που ανηφορίζει με στροφές και φθάνουμε σε διασταύρωση με άλλο δρόμο, όπου εδώ το καλντερίμι διακρίνεται ανάμεσα στο τσιμέντο. Αν εδώ πάμε αριστερά στο δρόμο αυτό, σε πέντε λεπτά θα φθάσουμε στην κορυφή Τσούκα (259 μ.), ένα σημείο με θαυμάσια πανοραμική θέα, που αξίζει να κάνουμε αυτή τη μικρή παράκαμψη για να την απολαύσουμε και να γυρίσουμε πίσω. 

         Συνεχίζουμε λοιπόν ανηφορίζοντας στο δρόμο-καλντερίμι που έχει μια σειρά από κυπαρίσσια στο πλάι του. Βγαίνοντας στην άσφαλτο, την ακολουθούμε αριστερά, αφήνοντας πια το καλντερίμι (προσοχή). Εκατό μέτρα πιο πάνω, στο τελείωμα της δεξιάς στροφής που κάνει η άσφαλτος,  πάμε  αριστερά στην ταμπέλα προς ''Βίλα Γλύκας'' και βαδίζουμε για λίγα μέτρα ευθεία σε τσιμεντόδρομο. Κατόπιν συνεχίζει κατηφορικός χωματόδρομος και λίγο πριν το τέρμα του βρίσκουμε αριστερά το μονοπάτι με τα κόκκινα σημάδια.  

Κατεβαίνοντας στο Χαλόρεμα

         Κατηφορίζουμε στην πλαγιά της κατάφυτης ρεματιάς του Χαλορέματος για να φθάσουμε στην κοίτη και περνούμε απέναντι, βαδίζοντας σε πυκνή βλάστηση. Όπως ανηφορίζουμε, πιο πάνω δεξιά φεύγει μονοπάτι που πηγαίνει προς Άγιο Στέφανο. Εμείς ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια και πιο πέρα το μονοπάτι γίνεται χωματόδρομος, ο οποίος βγαίνει στην άσφαλτο που έρχεται από τον Άγιο Στέφανο. Κατηφορίζουμε πλέον στην άσφαλτο και σε λίγα μέτρα φεύγει δρόμος αριστερά προς ''Βίγλα''. Προτιμούμε να βαδίσουμε ευθεία στο δρόμο μας και παρακάτω, εκεί που κάνει δεξιά στροφή, τον αφήνουμε και πάμε αριστερά σε μονοπάτι με αυλάκι νερού. Περνούμε από ένα όμορφο παλιό αρχοντικό, μετά υπάρχει διασταύρωση με δέντρο στη μέση και κατηφορίζουμε ευθεία σε καλντερίμι.

       Σύντομα βγαίνουμε στον άσφαλτο, ο οποίος σε εκατό μέτρα μας φέρνει στη θέση Βίγλα. Εδώ υπάρχει ένα πλάτωμα με πλατάνι και μια βρύση. Εδώ έρχεται και το κύριο καλντερίμι από Αγία Κυριακή και Αγία Παρασκευή (βλέπε τη διαδρομή Τσαγκαράδα-Νταμούχαρη-Αι Γιάννης).  Συνεχίζουμε για λίγα μέτρα ακόμα ευθεία σε χωματόδρομο και κατόπιν έχουμε διχάλα (προσοχή), όπου o δρόμος φεύγει δεξιά και το καλντερίμι πάει λοξά αριστερά, πλάι σε μια περίφραξη.

Νταμούχαρη

        Σε λίγο φθάνουμε σε ξύλινο κιόσκι. Αριστερά υπάρχει μπαλκονάκι με θαυμάσια θέα προς το βορρά μέχρι το Πουρί. Το καλντερίμι αρχίζει να κατηφορίζει πιο έντονα με ζικ ζακ (καγκιόλια) ανάμεσα σε θαμνώδη βλάστηση. Νιώθουμε το θαλασσινό αέρα καθώς πλησιάζουμε ολοένα και ακούμε μέσα στην ησυχία τα κύματα να σκάνε στις βραχώδεις ακτές.

      Κατεβαίνοντας, φεύγουν προς τα δεξιά δύο μονοπάτια, τα οποία ενώνονται πιο πέρα και πηγαίνουν προς Κρυφό Σχολειό-Φακίστρα. Το καλντερίμι έχει προστατευτικό τοιχίο στο πλάι, γιατί η πλαγιά είναι πολύ απότομη. Τελικά φθάνουμε κάτω και περνούμε πάλι το Χαλόρεμα από ξύλινο γεφυράκι, που πατά σε λιθόκτιστες βάσεις. Ωσάν για να δικαιολογήσει το όνομά του, το ρέμα έχει χαλάσει τον τσιμεντένιο διάδρομο όπου βαδίζουμε στην άλλη όχθη του.

Το γεφύρι στο Χαλόρεμα (Νταμούχαρη)

      Αμέσως φθάνουμε στην κροκαλωτή παραλία της Νταμούχαρης, κάτω από τα ερείπια του αρχαίου κάστρου (διαβάστε το βιβλίο του Κώστα Λιάπη ''Τα Παλιόκαστρα του Πηλίου'', Βόλος 2010, για περισσότερες πληροφορίες). Εδώ μπορούμε να δροσιστούμε με μια βουτιά στην πεντακάθαρη θάλασσα του Αιγαίου.

Παραλία Νταμούχαρης

        Βαδίζοντας σε πλακόστρωτο, περνούμε αμέσως πάνω από το λιμανάκι, όπου το 2007 γυρίστηκαν σκηνές από την ταινία Mamma mia. Σε μια ταβέρνα μάλιστα, υπάρχουν φωτογραφίες της ιδιοκτήτριας με τη Μέριλ Στριπ. Λίγο πιο πέρα, βρίσκουμε αριστερά το καλντερίμι που μας φέρνει πίσω στο πάρκινγκ στο τέρμα του ασφαλτόδρομου, απ` όπου αρχίσαμε την πορεία μας.     

Λιμανάκι Νταμούχαρης