Κανάλια-Δρακοπήγαδο-Μητάφι-Προφήτης Ηλίας Βενέτου-Βένετο

Μητάφι, στο βάθος η λίμνη Κάρλα

 Απόσταση: 15 χλμ.

Χρόνος: 7,5 ώρες με στάσεις

Υψόμετρο: από 90 μ. (Κανάλια) σε 700 μ. (μέγιστο) σε 220 μ, (Βένετο)

Συνολική ανάβαση: 731 μ.  Συνολική κατάβαση:  585 .μ.

Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες Ο2 στο τελευταίο τμήμα

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι

Αρχή: πλατεία Καναλίων  Τέλος: πλατεία Βενέτου

Κατεβάστε ίχνος GPS: από το Wikiloc

 

Powered by Wikiloc

         Εδώ βαδίζουμε σε μια δυτικότερη διαδρομή (σε σχέση με την κύρια διαδρομή Κανάλια-Βένετο), περνώντας από το σπηλαιοβάραθρο ''Δρακοπήγαδο'', το σημείο θέας ''Μητάφι'' και τον Προφήτη Ηλία Βενέτου. 

        Ξεκινούμε ανηφορίζοντας από την πλατεία των Καναλίων, την οποία αφήνουμε αριστερά μας. Στον δεύτερο δρόμο (οδός Ι. Κεφαλά) κάνουμε δεξιά, κινούμενοι προς τα ανατολικά. Καθώς βγαίνουμε από το χωριό περνάμε από την Παλιά Βρύση (συνήθως χωρίς νερό). Ο τσιμεντόδρομος γίνεται χωματόδρομος και ανηφορίζουμε. Ενας άλλος χωματόδρομος έρχεται από αριστερά και ενώνεται μαζί μας.  Αμέσως μετά από αυτήν την διασταύρωση, αφήνουμε το δρόμο λοξά αριστερά και βρίσκουμε ανηφορικό μονοπάτι, το οποίο παραπάνω διασχίζει λοξά το δρόμο και συνεχίζουμε πάλι σε μονοπάτι. Βγαίνουμε σε ανηφορικό ξέφωτο και στη μέση του στρίβουμε δεξιά ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια.

        Το μονοπάτι, ανηφορίζοντας ελαφρά, μας φέρνει στο Δρακοπήγαδο. Αυτό είναι ένα εντυπωσιακό σπηλαιοβάραθρο με σταλακτίτες στα τοιχώματα. Το βάραθρο είναι διανοιγμένο σε μάρμαρο και τα βρόχινα νερά που το διάνοιξαν δημιούργησαν πρώτα δολίνη, η οποία συνεχώς βάθαινε και διευρυνόταν, φθάνοντας στο ορατό βάθος των 59 μέτρων. Το μέγιστο πλάτος του ανοίγματος είναι 17 μέτρα. Μόνο με σχοινιά μπορεί κανείς να κατεβεί στον πυθμένα του σπηλαίου (προσοχή!). 

Δρακοπήγαδο

       Συνεχίζουμε ανηφορικά και παραπάνω βγαίνουμε σε ξέφωτο. Εδώ συναντούμε τη διαδρομή Κανάλια-Δρακοπήγαδο-σουβάλα Μανώλη  και πάμε αριστερά (δυτικά). Πιο πέρα βγαίνουμε σε νέο ξέφωτο, που λέγεται ''Καραβάκι''. (Παρένθεση: εδώ, στην κάτω μεριά αυτού του ξέφωτου, έρχεται άλλο πιο σύντομο μονοπάτι που δεν περνά από το Δρακοπήγαδο. Αυτό ανηφορίζει από την Παλιά Βρύση ακολουθώντας το ρεματάκι και έχοντάς το στα δεξιά, πιο πάνω βγαίνει σε νταμάρι, απο το νταμάρι συνεχίζει βόρεια ανηφορικά και βγαίνει τελικά στο ξέφωτο όπως ανέφερα-κλείνει η παρένθεση).  Από την βορειοδυτική άκρη του ξέφωτου αυτού συνεχίζουν δύο μονοπάτια που και τα δύο έχουν κόκκινα σημάδια (προσοχή!). Eμείς παίρνουμε αυτό που ανηφορίζει. Πιο πάνω βαδίζουμε σε πετρώδες έδαφος με λίγα πουρνάρια. Ανηφορίζοντας συνεχώς φθάνουμε σε πλάτωμα, όπου υπάρχει μεγάλος κούκος και κιόσκι. Η τοποθεσία αυτή λέγεται Μητάφι  και προσφέρει άπλετη θέα προς τη λίμνη Κάρλα και τα Κανάλια.

Μητάφι

            Εδώ στο Μητάφι καταλήγει χωματόδρομος, στον οποίο βαδίζουμε.  Βαδίζουμε γενικά προς τα βορειοανατολικά μέσα σε δάσος από μεγάλες δρυς. Πιο πέρα υπάρχει διασταύρωση. Ο δρόμος που ανηφορίζει αριστερά  (δεν παίρνουμε αυτόν) πηγαίνει προς την τοποθεσία Ψηλή Ράχη και συνεχίζει προς Άνω Κανάλια. Εμείς πάμε ευθεία και αμέσως μετά τη διασταύρωση (προσοχή!) αφήνουμε το δρόμο (ο οποίος δρόμος στρίβει δεξιά  και πηγαίνει προς την τοποθεσία Πυργάκι Βλαχογιάννη) και συνεχίζουμε ομαλά σε μονοπάτι μέσα στο δάσος με τις μεγάλες δρυς, έχοντας πάντοτε την ίδια βορειοανατολική κατεύθυνση. Το μονοπάτι αλλού είναι εμφανές και αλλού όχι και τόσο, αλλά μας καθοδηγεί η διαμόρφωση του εδάφους, που είναι εν γένει ελαφρώς κατηφορική.

Μονοπάτι στο δάσος από δρύες

             Μετά από αρκετό περπάτημα σε πολύ όμορφο παρθένο δρυοδάσος (αυτό είναι το ομορφότερο κομμάτι της διαδρομής), βγαίνουμε σε ξέφωτο που έχει την ονομασία Πιτζέλα. Συνεχίζουμε προς την ίδια κατεύθυνση κατηφορίζοντας ελαφρά. Ενα ρεματάκι αρχίζει να σχηματίζεται παράλληλα στην πορεία μας και το έχουμε αριστερά μας. Εδώ η βλάστηση αρχίζει κάπου κάπου να ενοχλεί και είναι καλό να έχουμε μαζί μας ένα εργαλείο κήπου για να καθαρίζουμε. Τελικά κατεβαίνουμε σε νέο ξέφωτο που ονομάζεται Λογγάρι. Εδώ τερματίζει και ένας εγκαταλελειμμένος χαλασμένος χωματόδρομος, τον οποίο ακολουθούμε. Στην απέναντι ράχη βλέπουμε μεγάλο νταμάρι. Μετά από δύο διασταυρώσεις χωματόδρομων όπου πάμε αριστερά, τελικά βγαίνουμε στην άσφαλτο που πάει για Βένετο. Μπροστά μας είναι το εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία.

Προφήτης Ηλίας Βενέτου

            Εδώ στον Προφήτη Ηλία συναντούμε το μονοπάτι Ο2 (τμήμα Κεραμίδι-Βένετο), το οποίο ακολουθούμε στο εξής μέχρι το Βένετο. Κατά το χρόνο που περάσαμε (Οκτώβριος 2021) το κομμάτι αυτό είχε κατά τόπους προβλήματα από βλάστηση και θα πρέπει να αναληφθεί δράση για τη συντήρησή του. Συνιστάται και εδώ να έχουμε μαζί μας ψαλίδι και γάντια κήπου. (τελευταία ενημέρωση: έγινε καθαρισμός του μονοπατιού τον Σεπτέμβριο 2022 στα πλαισια του Long Pelion Trail).

Το μονοπάτι τελικά βγαίνει στην άσφαλτο, στην οποία βαδίζουμε, περνούμε από το νεκροταφείο όπου κάνουν στροφή τα λεωφορεία και μπαίνουμε στο χωριό για να καταλήξουμε στην πλατεία, όπου λειτουργεί εστιατόριο-καφέ. Υπάρχει ακόμα και ξενώνας (Veneto Appartments). Από το Βένετο μπορεί κανείς να συνεχίσει περπατώντας στο μονοπάτι  προς Πουρί, Μακρινίτσα, Κεραμίδι, Καμάρι, Μονή Φλαμουρίου-Άνω Κερασιά.

ΥΓ. Ευχαριστούμε τον καναλιώτη Απόστολο Τσούκα που μας έδειξε το μονοπάτι.

Bένετο-Μονή Φλαμουρίου-Κάτω Γούρα-Γερακοφωλιά-Βένετο (κυκλική)

 

Απόσταση: 17,6 χλμ.

Διάρκεια: 7,5 ώρες με στάσεις

Υψόμετρο: από 205 μ. (Βένετο) ως 768 μ. (μέγιστο)

Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 774 μ.

Σήμανση: πινακίδες, κόκκινα σημάδια

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (Μονή Φλαμουρίου)

Αρχή/τέλος: πλατεία Βενέτου

Κατεβάστε αρχείο GPS: από το Wikiloc 

         

Powered by Wikiloc

           Αυτή είναι μια μεγάλη κυκλική διαδρομή στο Βόρειο Πήλιο. Από το Βένετο πηγαίνουμε στη μονή Φλαμουρίου και συνεχίζουμε προς την κατεύθυνση της Άνω Κερασιάς. Φθάνοντας όμως στην περιοχή της Κάτω Γούρας, αφήνουμε τον χωματόδρομο  και από δευτερεύον μονοπάτι βγαίνουμε στην Γερακοφωλιά, όπου συναντούμε το καλντερίμι που πάει από Άνω Κερασιά προς Βένετο και το ακολουθούμε για να επιστρέψουμε πίσω στην πλατεία του Βενέτου. Βαδίζουμε ως επί το πλείστον σε δάσος αραδιάς, οξιάς και βελανιδιάς. Επειδή σε κάποια σημεία υπάρχουν μικροπροβλήματα από βλάστηση και βάτια, καλό είναι να φοράμε μακριά παντελόνια και να έχουμε μαζί μας κάποιο κλαδευτήρι, ωστόσο η διαδρομή είναι γενικά ανοικτή. Νερό θα βρούμε μόνον στη μονή Φλαμουρίου. Στην πλατεία του Βενέτου λειτουργούν δύο καφεστιατόρια, που θα μπορέσουν να μας εξυπηρετήσουν για φαγητό (καλό όμως είναι να υπάρχει προσυνεννόηση, ιδίως αν ο αριθμός των ατόμων είναι μεγάλος). Στο χωριό λειτουργεί ακόμα και ξενώνας (Veneto appartments). 

         Από την πλατεία του Βενέτου, ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια βγαίνουμε και ακολουθούμε τον τσιμεντόδρομο που ανηφορίζει προς τα ανατολικά, πηγαίνοντας προς την παραλία Πετρομέλισσο. Περνούμε δίπλα από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου βγαίνοντας από το χωριό. Αφήνουμε διασταύρωση με δρόμο αριστερά που πηγαίνει προς την παραλία Κουλούρι και  άλλες δύο διασταυρώσεις με δρόμους που ανηφορίζουν δεξιά.

           Σε λίγο βλέπουμε στη δεξιά πλευρά του δρόμου ένα ''δάσος'' από ταμπέλες που σηματοδοτούν το μονοπάτι-καλντερίμι προς τη μονή Φλαμουρίου. Το ακολουθούμε με κατεύθυνση γενικά νότια, βοηθούμενοι από τα κόκκινα σημάδια και από μερικές πινακίδες. Κινούμαστε σε ίσιωμα, με εναλλαγές δάσους και πετρώδους εδάφους με χαμηλή βλάστηση. Σε ορισμένα κομμάτια βαδίζουμε μέσα σε πραγματικό τούνελ από βλάστηση.

Κακόρεμα

        Στη συνέχεια,  κατηφορίζουμε προς μια μεγάλη άγρια ρεματιά, το Κακόρεμα, η κατάληξη της οποίας στη θάλασσα είναι η παραλία Πετρομέλισσο. Αφού περάσουμε τη ρεματιά, ανηφορίζουμε συνεχώς στη δασωμένη πλαγιά, μέχρι που φθάνουμε σε βραχώδες πλάτωμα πάνω στη ράχη, στην τοποθεσία Πετριάλο. Στο σημείο αυτό,  με λύπη μας διαπιστώσαμε τον Οκτώβριο 2020 ότι ανοίχθηκε δρόμος για υλοτομία πάνω ακριβώς στην πορεία του μονοπατιού. Αναγκαστικά λοιπόν βαδίζουμε στο δρόμο με κατεύθυνση νότια, κατηφορίζoντας ομαλά σχεδόν ευθεία προς τη ρεματιά του μοναστηριού.  Περνούμε  το ρέμα και, σε λίγο συναντούμε διασταύρωση με πινακίδα, όπου αριστερά φεύγει μονοπάτι προς το παραλιακό επίνειο (ταρσανά) της μονής, τον Άγιο Νικόλαο (προσοχή). Εμείς εδώ πάμε δεξιά και  ανηφορίζουμε έντονα με συνεχείς ελιγμούς (καγκιόλια), βρίσκοντας συχνά και τμήματα καλντεριμιού. 

          Φθάνοντας επάνω στη ράχη, συναντούμε κίτρινη μεταλλική πινακίδα. Εδώ αριστερά φεύγει μονοπάτι που κατηφορίζει στη ρεματιά Βαθουλωμένη, πηγαίνοντας προς Κορομπλιά-μνημείο Αλφόνς αλλά και προς το Παλιόκαστρο Βενέτου (βλέπε τις αντίστοιχες διαδρομές). Εμείς όμως συνεχίζουμε να ανηφορίζουμε ομαλά ευθεία στο κύριο μονοπάτι, το οποίο σύντομα μας φέρνει στη μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Φλαμουρίου.

Καθολικό μονής Φλαμουρίου 

         Η μονή ιδρύθηκε το 1595 από τον  όσιο Συμεών, γιορτάζει στις 6 Αυγούστου και έχει τέσσερις μοναχούς. Είναι άβατο για τις γυναίκες, όμως μπορεί να προσφέρει τη δυνατότητα φιλοξενίας σε μικρό αριθμό ανδρών επισκεπτών. Είναι από τα λίγα μοναστήρια σήμερα που λειτουργούν κανονικά χωρίς άμεση πρόσβαση σε δρόμο (χρειάζεται πορεία μισής ώρας) και χωρίς σύνδεση με το δίκτυο ηλεκτρισμού. Από το Βένετο μέχρις εδώ, χρειαστήκαμε περίπου τρείς ώρες πορείας με στάσεις (καθαρός χρόνος 2.20').

Μονή Φλαμουρίου

.        Αφού περιηγηθούμε στο ιστορικό μοναστήρι και δροσιστούμε από τη βρύση του, συνεχίζουμε ανηφορίζοντας ανάμεσα σε καστανιές στην αρχή και κατόπιν σε οξιές. Αφήνουμε διασταύρωση με στενό μονοπάτι αριστερά, που κατευθύνεται προς τη μονή Σουρβιάς και σε λίγο περνούμε ρέμα μέσα σε ένα εντυπωσιακό και υποβλητικό σκηνικό με τρεχούμενα νερά, μεγάλους βράχους και πανύψηλες οξιές.

     Πιο πάνω, φθάνουμε στην τοποθεσία Σταυρός, όπου τερματίζει χωματόδρομος, τον οποίο και ακολουθούμε κατηφορίζοντας συνεχώς. Μετά από μισή ώρα περίπου, φθάνουμε σε πλάτωμα στην περιοχή της ''Κάτω Γούρας''. Αριστερά ανηφορίζει δρόμος προς Κοκκινόγεια-Οβριό-Πουρί. Εμείς συνεχίζουμε ευθεία και σε εκατόν πενήντα μέτρα έχουμε στα αριστερά μας ποτίστρα (προσοχή). Στο σημείο αυτό αφήνουμε το δρόμο, ο οποίος συνεχίζει προς Άνω Κερασιά, και πάμε δεξιά (δυτικά) ανηφορίζοντας σε πετρώδη πλαγιά με πουρνάρια. Στη συνέχεια διασχίζουμε δρόμο και συνεχίζουμε ευθεία ανηφορικά σε βορειοδυτική κατεύθυνση. Μπαίνουμε σε δάσος οξιάς και πάμε δεξιά ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια. Σε λίγα μέτρα έχουμε δεξιά δίπλα μας έναν δρόμο. Δεν βαδίζουμε σ` αυτόν, αλλά πάμε αριστερά κατηφορικά βλέποντας τα σημάδια και βρίσκουμε μονοπάτι. Παράλληλα με μας πηγαίνει και μαύρος σωλήνας νερού. Σε λίγο, πάμε λοξά δεξιά μαζί με τον σωλήνα και κατηφορίζουμε σε πετρώδες μονοπάτι, που μας κατεβάζει σε άλλο δρόμο, τον οποίο διασχίζουμε λοξά  έχοντας δίπλα μας ένα μαντρί. 

Γερακοφωλιά

          Εδώ πλέον είμαστε στην περιοχή της ''Γερακοφωλιάς'', που είναι  μια μακρόστενη λαγκαδιά με χορτάρι και νερόλακκους για να πίνουν τα ζώα. Στο τέλος της λαγκαδιάς προς βορράν βρίσκουμε εύκολα το καλντερίμι, το οποίο μπαίνει σε δρυοδάσος μικτό με οξιές. Βαδίζοντας συνεχώς σε καλντερίμι, φθάνουμε στην τοποθεσία ''Χωράφι της Γιάνναινας". Εδώ, καθώς αρχίζει να σχηματίζεται μια ρεματιά, έρχεται λοξά από αριστερά και ενώνεται μαζί μας η διαδρομή Κανάλια-Βένετο. Συνεχίζουμε στην ίδια κατεύθυνση παρατηρώντας τα σημάδια και την πινακίδα και γρήγορα ξαναβρίσκουμε το καλντερίμι, που διατηρείται σε καλή κατάσταση, κατευθυνόμενο προς τα βορειοανατολικά μέσα σε δρυοδάσος.

Καλντερίμι μέσα στο δρυοδάσος

        Κατεβαίνοντας έχουμε στα δεξιά μας μεγάλη ρεματιά, το Κακόρεμα. Μπαίνουμε σε κατηφορικό δασικό δρόμο και μετά από 150 μέτρα (προσοχή) ξαναβρίσκουμε αριστερά το μονοπάτι. Η πορεία μας συνεχίζει σχεδόν βόρεια.

            Πλησιάζοντας στο Βένετο,  βαδίζουμε μέσα σε τούνελ από οργιώδη βλάστηση. Το καλντερίμι δεν χάνεται όμως, κατηφορίζει με ελιγμούς, περνούμε από ένα προσκυνητάρι και τελικά φθάνουμε στα πρώτα σπίτια. Βγαίνουμε στον τσιμεντόδρομο και πάμε αριστερά, περνάμε από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και μετά φθάνουμε στην πλατεία, που είναι λίγο κάτω από το δρόμο.

Βένετο

Βένετο-Παλιόκαστρο Βενέτου-Σπηλιές-Ταρσανάς (κυκλική)

 LINK TO ENGLISH PAGE

Απόσταση: 15,9 χλμ.
Διάρκεια: 7 ώρες (με στάσεις)
Υψόμετρο: από 240 μ. (Βένετο) σε 534 μ. (μέγιστο) σε 0 μ. (ταρσανάς)
Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 877 μ.
Σήμανση: πινακίδες, κόκκινα σημάδια, γαλάζια σημάδια (βλέπε κείμενο)
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: μονή Φλαμουρίου (μισή ώρα πήγαινε-έλα)
Κατεβάστε ίχνος GPS: από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

         Αυτή είναι μια επτάωρη κυκλική διαδρομή στα άγρια μέρη του Βορείου Πηλίου με αφετηρία το Βένετο, με την οποία επισκεπτόμαστε το Παλιόκαστρο του Βενέτου και τον ερειπωμένο ταρσανά της μονής Φλαμουρίου. Μπορούμε να επισκεφθούμε επίσης και το μοναστήρι, με επιπλέον μισή ώρα πορείας (πήγαινε-έλα). Υπάρχει δυνατότητα διαμονής στο Βένετο (Apartments Veneto).

          Ξεκινώντας από την πλατεία του Βενέτου, ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια και βγαίνουμε στον τσιμεντόδρομο στον οποίο βαδίζουμε αριστερά ανηφορικά με κατεύθυνση ανατολικά. Περνούμε από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και από μια βρύση, βγαίνουμε από το χωριό και συνεχίζουμε ευθεία ακολουθώντας την πινακίδα προς ''Πετρομέλισσο''. 

           Σε λίγο βλέπουμε στη δεξιά πλευρά του δρόμου πολλές ταμπέλες που σηματοδοτούν το μονοπάτι-καλντερίμι προς τη μονή Φλαμουρίου. Το ακολουθούμε με κατεύθυνση γενικά νότια, βοηθούμενοι από τα κόκκινα σημάδια και από μερικές πινακίδες.

           Κινούμαστε ομαλά σε ίσιωμα, με εναλλαγές δάσους αραδιάς και πετρώδους εδάφους. Συχνά βαδίζουμε μέσα σε πραγματικό τούνελ από βλάστηση. Διασχίζουμε ένα δρόμο που ανοίχθηκε πρόσφατα και συνεχίζουμε στο μονοπάτι, το οποίο σε λίγο αρχίζει να κατηφορίζει προς μια μεγάλη άγρια ρεματιά, το Κακόρεμα, η κατάληξη της οποίας στη θάλασσα είναι η παραλία Πετρομέλισσο. Κατηφορίζοντας, περνάμε από ερειπωμένο πετρόκτιστο καλύβι δίπλα στο μονοπάτι. 

Κατεβαίνοντας στο Κακόρεμα

        Αφού περάσουμε τη ρεματιά, ανηφορίζουμε συνεχώς στη δασωμένη πλαγιά, μέχρι που φθάνουμε σε ανοικτό βραχώδες πλάτωμα πάνω στη ράχη, στην τοποθεσία Πετριάλο. Στο σημείο αυτό έρχεται και ασαφές μονοπάτι, χωρίς σημάδια, ακολουθώντας τη ράχη από τη θάλασσα.  Εδώ  θα κάνουμε  μια στάση, και κατόπιν συνεχίζουμε στο μονοπάτι με τα κόκκινα σημάδια, που κατευθύνεται ομαλά σχεδόν ευθεία προς τη ρεματιά του μοναστηριού. Λίγο πριν κατεβούμε στην κοίτη, αφήνουμε ανηφορικό μονοπάτι δεξιά. Περνούμε  το ρέμα και, βαδίζοντας για λίγο ευθεία, συναντούμε διασταύρωση με πινακίδες.

        Εδώ αριστερά φεύγει μονοπάτι προς το παραλιακό επίνειο της μονής, τον ταρσανά Αγίου Νικολάου. Εμείς πάμε δεξιά προς μονή Φλαμουρίου και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε με συνεχείς ελιγμούς (καγκιόλια), βρίσκοντας συχνά και τμήματα καλντεριμιού.

             Φθάνοντας επάνω στη ράχη, συναντούμε κίτρινη μεταλλική πινακίδα με ένδειξη αριστερά προς Κορομπλιά. Εδώ, αν θέλουμε να επισκεφθούμε  το μοναστήρι, που απέχει δεκαπέντε λεπτά δρόμο, θα πάμε ευθεία και μετά θα ξαναγυρίσουμε πίσω. Η μονή Φλαμουρίου ιδρύθηκε στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα και έχει τέσσερις μοναχούς, όντας από τα ελάχιστα ίσως μοναστήρια σήμερα που λειτουργούν κανονικά χωρίς άμεση πρόσβαση σε αμαξιτό δρόμο και χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ παραμένει και άβατο για τις γυναίκες. Είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και γιορτάζει στις 6 Αυγούστου.

Η μονή Φλαμουρίου

           Από την κίτρινη πινακίδα λοιπόν, παίρνοντας κατεύθυνση προς ''Κορομπλιά'', κατηφορίζουμε το μονοπάτι στη βραχώδη πλαγιά προς τη ρεματιά της Βαθουλωμένης. Αυτή η ρεματιά βγαίνει στη θάλασσα στον Άγιο Νικόλαο. Περνούμε το ρέμα και ανηφορίζουμε στην απέναντι πλαγιά, ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια. Βγαίνοντας από το δάσος, μέσα στο οποίο βαδίζαμε για λίγο, κινούμαστε σε πιο αραιή βλάστηση με κατεύθυνση αρχικά ανατολική. Εκεί όπου τα κόκκινα σημάδια παίρνουν νότια κατεύθυνση προς τα δεξιά και ανηφορίζουν στη βραχώδη ράχη προς την Κάτω Κορομηλιά και το μνημείο του Αλφόνς (προσοχή), εμείς παρατηρώντας αριστερά,  βλέπουμε  γαλάζια σημάδια και τα ακολουθούμε. Κατηφορίζουμε ελαφρά προς βορράν για λίγα μέτρα και αμέσως κάνουμε λίγο δεξιότερα βορειοανατολικά και βγαίνουμε σε λάκκα, που έχει και ένα γκρεμισμένο καλύβι. Η περιοχή εδώ λέγεται Λογγαράκια. 

Γλιστροκουμαριά (Arbutus andrachne)

       Αφού διασχίσουμε τη λάκκα, το μονοπάτι ξαναμπαίνει στο δάσος, κατηφορίζοντας προς το βορρά. Βγαίνοντας από το δάσος, βαδίζουμε για λίγο σε αυχένα και σύντομα φθάνουμε κάτω από το Παλιόκαστρο. Το γαλάζιο βέλος στο βράχο μας οδηγεί να αφήσουμε το μονοπάτι και να ανεβούμε λοξά αριστερά στη ράχη.  Αμέσως συναντούμε τη νότια άκρη του τείχους, που είναι κατασκευασμένο από ξερολιθιά, έχει ύψος και φάρδος μέχρι και δύο μέτρα και εκτείνεται για αρκετό διάστημα πάνω στην ομώνυμη ράχη σε σχήμα μακρόστενου τραπεζίου. Είναι άγνωστο το πότε και από ποιούς κατασκευάστηκε, ακόμα και τι σκοπό εξυπηρετούσε ένα τέτοιο περιτείχισμα σε αυτήν την έρημη και ακατοίκητη περιοχή. Οι ιστορικές πηγές δεν αναφέρουν τίποτα. Ο Κώστας Λιάπης, στο βιβλίο του Τα Παλιόκαστρα του Πηλίου (Βόλος 2010), όπου έχει συγκεντρώσει τους καρπούς πολύχρονης εξαντλητικής έρευνας πάνω στο θέμα, κάνει την υπόθεση ότι πιθανόν να κτίστηκε την ύστερη βυζαντινή περίοδο περί τον 14ο αιώνα, για να προστατέψει τους εγκατεστημένους πρόχειρα εκεί νομάδες κτηνοτρόφους και τα κοπάδια τους από τους ληστοπειρατές, που αφθονούσαν τότε στο Αιγαίο.

Παλιόκαστρο Βενέτου

               Αφήνουμε το μυστηριώδες Παλιόκαστρο στην ήρεμη σιωπή του και ξαναγυρίζουμε πίσω στο σημείο όπου αφήσαμε το μονοπάτι. Εδώ, ακολουθώντας το βέλος προς ''Σπηλιές'', κατεβαίνουμε ανατολικά-νοτιοανατολικά στην πλαγιά μπαίνοντας σε δάσος και βρίσκουμε το μονοπάτι, που σε λίγο περνά ένα μικρό ρέμα και αμέσως αλλάζει κατεύθυνση προς τα βορειοανατολικά, βαδίζοντας στη δεξιά όχθη του ρέματος.

Βάζοντας γαλάζια σημάδια (από Παλιόκαστρο μέχρι Σπηλιές)

           Παρακάτω το μονοπάτι γίνεται ασαφές καθώς είμαστε πάνω στη ράχη Βαμβακίτσες. Βοηθούμενοι όμως από τα γαλάζια σημάδια, και συνεχίζοντας προς τα βορειοανατολικά ακολουθώντας τη ράχη κοντά στη δεξιά της άκρη, το ξαναβρίσκουμε σαφέστερο παρακάτω, καθώς κάνει στροφή προς τα νοτιοανατολικά κατηφορίζοντας συνεχώς. Τελικά βγαίνουμε στο κύριο μονοπάτι Ο2 Βένετο-Πουρί, σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα. Η γύρω περιοχή λέγεται Σπηλιές (στην αρχαιότητα Ιπνοί).

Οι θαλασσοσπηλιές

        Παίρνουμε λοιπόν κατεύθυνση βορειοδυτικά (αριστερά) προς το Βένετο και σε λίγο βρίσκουμε διασταύρωση, όπου το μονοπάτι Ο2 που έχει  κόκκινα σημάδια πάει ευθεία αριστερά. Εμείς όμως, κάνοντας μια μικρή παράκαμψη, εδώ ακολουθούμε το άλλο μονοπάτι με τα γαλάζια σημάδια προς τα δεξιά και πλησιάζουμε πολύ κοντά στη θάλασσα. Βλέπουμε κάποιες από τις θαλασσοσπηλιές στην αφιλόξενη βραχώδη ακτή, όπου τσακίστηκε ο στόλος του Ξέρξη το 480 π.Χ. και, αφού βρούμε και λίγα μέτρα καλντεριμιού, φθάνουμε σε στενή βραχώδη παραλία με ερείπια κτισμάτων. 

Ο ταρσανάς σε φωτογραφία Στουρνάρα

        Εδώ ήταν η σκάλα-μετόχι της μονής Φλαμουρίου και υπήρχε κατοικία, αποθήκη, στέρνα βρόχινου νερού και εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου.  Σήμερα, πέρα από τα ερείπια, υπάρχει μόνο ένα προσκυνητάρι δίπλα σε δεντράκι φυτεμένο πάνω στο βράχο.

Στον Άγιο Νικόλαο

             Από το προσκυνητάρι συνεχίζουμε στο μονοπάτι, που, ανηφορίζοντας συνεχώς, μας βγάζει ξανά στο Ο2. Αριστερά μας στο σημείο αυτό βρισκόταν το (παρατημένο τώρα) μαντρί του Βασιλείου. Ακολουθούμε πλέον το Ο2 προς τα δεξιά (βόρεια), περνούμε από δύο ρεματιές (Χοντρηάμμο και Κακόρεμα) και συναντούμε τον χωματόδρομο που πηγαίνει στο Πετρομέλισσο. Τον ακολουθούμε ανηφορίζοντας (προς τα αριστερά), και σε περίπου μισή ώρα φθάνουμε πίσω στο Βένετο. 

Μακρινίτσα - Βένετο

Θέα από τη μονή Σουρβιάς προς τη δύση

Απόσταση: 26 χλμ.
Διάρκεια: καθαρός χρόνος πορείας 9 ώρες, με τις στάσεις 10,5 ώρες
Υψόμετρο: από 620 μ. (Μακρινίτσα) σε 970 μ. (μέγιστο) σε 170 μ. (Βένετο)
Συνολική ανάβαση: 1334 μ. Συνολική κατάβαση: 1720 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, κάποιες πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή:  μονή Φλαμουρίου

Ελέγχθηκε: Μάιος 2024 
Κατεβάστε ίχνος GPS:  από το Wikiloc   από το Everytrail

          Aυτή είναι μια μεγάλη διάσχιση στο Βόρειο Πήλιο, η μεγαλύτερη πορεία που μπορεί να κάνει κανείς από χωριό σε χωριό στο βουνό των Κενταύρων. Περνούμε από το πέτρινο γεφύρι της Λέσχιανης και από τα μοναστήρια Σουρβιάς και Φλαμουρίου. Στη διαδρομή μας έχουμε ποικιλία βλάστησης (πουρνάρια, μακία, δρύες, οξιές και αράδια). Το ομορφότερο τμήμα της είναι σίγουρα το υπέροχο δάσος οξιάς ανάμεσα στα μοναστήρια Σουρβιάς και Φλαμουρίου.
      H διαδρομή συνιστάται να πραγματοποιηθεί από Μάιο μέχρι Σεπτέμβριο, ξεκινώντας οπωσδήποτε νωρίς το πρωί. Λόγω της μεγάλης της διάρκειας, απευθύνεται σε ορειβάτες δοκιμασμένους σε μακρές πορείες.  Πάντως, η διαδρομή θα μπορούσε να είναι μικρότερη κατά 3 χλμ. και μία ώρα, αν ξεκινούσαμε από την Κάτω Κερασιά (το κομμάτι από την Κάτω Κερασιά μέχρι τη Λέσχιανη φαίνεται εδώ). Στο Βένετο υπάρχει δυνατότητα διαμονής (Apartments Veneto).

       Από την πλατεία της Μακρινίτσας, ανηφορίζουμε στο καλντερίμι πίσω από την εκκλησία κατευθυνόμενοι αρχικά ανατολικά και σε διασταύρωση που έχει πινακίδα προς αρχοντικό Κοίλια πάμε αριστερά επάνω (ευθεία πηγαίνει προς την εκκλησία της Παναγίας).  Στην επόμενη διασταύρωση καλντεριμιών παραπάνω, πάμε δεξιά σε στενότερο καλντερίμι δίπλα σε παλιά βρυσούλα χωρίς νερό και ανηφορίζουμε συνεχώς (αν πάμε ευθεία, θα βγούμε στο νεκροταφείο και ακολουθώντας μετά τσιμεντόδρομο θα φθάσουμε επίσης στη διασταύρωση πιο πάνω). Περνάμε από δεύτερη χτιστή βρύση πάλι χωρίς νερό και σε διασταυρώσεις διαλέγουμε πάντα την πιο ανηφορική.

Μακρινίτσα

      Τελικά βγαίνουμε σε τσιμεντόδρομο στην επάνω άκρη του χωριού, όπου πάμε αριστερά και αμέσως στη διασταύρωση δεξιά ανηφορικά (εδώ έρχεται και ο τσιμεντόδρομος από το νεκροταφείο). Σε λίγα μέτρα, βρίσκουμε δίπλα σε δέντρο με κόκκινο σημάδι το μονοπάτι που ανηφορίζει με ελιγμούς και βγαίνει παραπάνω σε φουρκέτα του δρόμου, όπου υπάρχει και προσκυνητάρι που έχει απεριόριστη θέα στον ορίζοντα.

Συνεχίζουμε ευθεία βόρεια στο δρόμο, αφήνουμε δεξιά μας κτίσμα του υδραγωγείου (απ` όπου φεύγει το μονοπάτι για Προφήτη Ηλία-Τρανό Ίσωμα) και αριστερά μας καλύβι-αποθήκη. Λίγο μετά το καλύβι, προσέχοντας αριστερά για τα κόκκινα σημάδια, αφήνουμε το δρόμο και μπαίνουμε σε μονοπάτι, που περνά το μικρό ρέμα της Πατωσιάς και αμέσως μετά το ρέμα  πάμε δεξιά προς βορράν. Το μονοπάτι, που έχει και στοιχεία καλντεριμιού σε ορισμένα σημεία του, ανηφορίζει με ελιγμούς ανάμεσα στα πουρνάρια και πιο πέρα βγαίνει λοξά σε αγροτικό δρόμο που ακολουθούμε προς βορράν. Σε κάθετη διασταύρωση διασχίζουμε εγκάρσια άλλον αγροτικό δρόμο και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε με κατεύθυνση βορειοδυτική σε ένα ομαλό ύψωμα που είναι μπροστά μας. Το μονοπάτι εδώ είναι κάπως δυσδιάκριτο, αλλά μας βοηθούν τα κόκκινα σημάδια.

Κάνοντας μια ομαλή καμπύλη στην αριστερή πλαγιά του υψώματος, αρχίζουμε να κατηφορίζουμε. Στη ράχη που φαίνεται μπροστά μας προς βορράν, ξεχωρίζουν δύο μεγάλα πουρνάρια, ψηλά σα δέντρα. Προς τα εκεί κατευθύνεται η πορεία μας, στην τοποθεσία αυτή που λέγεται ''Παναγιάς Πουρνάρι''. Βγαίνουμε λοξά σε αγροτικό δρόμο και τον ακολουθούμε, ώσπου να φθάσουμε σε ποτίστρα δίπλα σε νερόλακκο (σουβάλα). Από εκεί ανηφορίζουμε στην πετρώδη πλαγιά σε ασαφές μονοπάτι. Σύντομα φθάνουμε στη ράχη, αφήνουμε δεξιά μας στα είκοσι μέτρα το ένα δέντρο-πουρνάρι και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε, περνώντας δίπλα από το δεύτερο στα αριστερά μας. Εδώ υπάρχουν και άλλα ανεπτυγμένα πουρνάρια και το μονοπάτι είναι πιο σαφές.

       Τελικά βγαίνουμε λοξά σε δρόμο, που αμέσως φθάνει σε ποτίστρα στη θέση “Της νύφης το μνήμα”. Μπροστά από την ποτίστρα περνά ο δρόμος που πηγαίνει από τον Άγιο Ονούφριο προς τις πηγές Καλιακούδα και Ξεράκια. Λίγο δεξιότερα βρίσκεται ένα μαντρί. Διασχίζουμε το δρόμο και ανηφορίζουμε σε μονοπάτι, που αρχικά είναι ασαφές. Βοηθούμενοι όμως από τα κόκκινα σημάδια, σύντομα μπαίνουμε σε σαφές μονοπάτι που κατηφορίζει ομαλά βορειοδυτικά ανάμεσα από πουρνάρια. Σε ένα σημείο παρακάτω περνάμε πολύ κοντά στην άκρη από την απότομη πλαγιά της μεγάλης ρεματιάς της Καλιακούδας που έχουμε στα δεξιά μας.

Θέα προς τη ρεματιά της Καλιακούδας. Στο βάθος μόλις διακρίνεται η μονή Σουρβιάς

       Τελικά, με πορεία σχεδόν δυτική, βγαίνουμε στο μεγάλο ξέφωτο της Λούτσας, δίπλα σε ένα μαντρί. Δεξιά μας βρίσκεται μια σουβάλα και αριστερά ένα μοναχικό χαρακτηριστικό δέντρο, ενώ λίγο πιο πέρα υπάρχει και ένα αλώνι με τριγωνομετρικό κολονάκι (υψόμετρο 692 μ.). Στο βάθος φαίνεται η λίμνη Κάρλα. Εδώ διασταυρωνόμαστε με τη διαδρομή Φυτόκο-Λαγωνίκα-Πουρί, που πηγαίνει προς τα βορειοανατολικά.
        Βαδίζουμε μέσα στο ξέφωτο προς τα βορειοδυτικά περνώντας δίπλα σε ένα παλιό πηγάδι, και στην άλλη άκρη βρίσκουμε το μονοπάτι, που φαίνεται σαν νεροφάγωμα στην αρχή. Κατηφορίζοντας, συναντούμε τμήματα καλντεριμιού και τελικά φθάνουμε στο τρίτοξο γεφύρι της Λέσχιανης, το ένα από τα τέσσερα γεφύρια της ρεματιάς της Καλιακούδας, γκρεμισμένο δυστυχώς από τις φοβερές πλημμύρες το φθινόπωρο του 2023.

Το γεφύρι της Λέσχιανης πριν γκρεμιστεί

        Mετά το γεφύρι, σε πέντε λεπτά φθάνουμε στον μικρό οικισμό της Λέσχιανης με την εκκλησία της Παναγίας που και αυτή έπαθε σημαντικές ζημιές και είναι κατεδαφιστέα. Η βρύση δίπλα στο μεγάλο πλατάνι έχει χρονολογία 1888, αλλά δεν τρέχει πια νερό. Εδώ μπαίνουμε σε χωματόδρομο ανηφορίζοντας ελαφρά. Δεξιά μας φεύγει ανηφορικός δρόμος που πάει προς τη μονή Σουρβιάς. Εμείς πάμε ευθεία και σε λίγα μέτρα στη γωνία της περίφραξης στρίβουμε αριστερά και βαδίζουμε σε φαρδύ μονοπάτι που αρχίζει να ανηφορίζει μπαίνοντας σε δάσος με δρυς.

Δρυοδάσος πηγαίνοντας προς τη Σουρβιά

        Ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια και τελικά φθάνουμε στην (κλειδωμένη) είσοδο του μοναστηριού της Σουρβιάς. Aφιερωμένη στην Αγία Τριάδα, χτίστηκε τον 16ο αιώνα από τον Όσιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω και  αργότερα είχε ηγούμενο τον άγιο Γεράσιμο τον Νέο. Το 1878 η μονή κάηκε μετά από μάχη ανάμεσα σε Έλληνες επαναστάτες και Τούρκους, ενώ το 1943 λειτουργούσε αντάρτικο τυπογραφείο μέσα στο καθολικό. Σήμερα η Σουρβιά, χωρίς μοναχούς πλέον, υπάγεται στη μονή Φλαμουρίου. Εργασίες αναστήλωσης βρίσκονται σε εξέλιξη.

Μονή Σουρβιάς

         Μετά την απαραίτητη στάση για ξεκούραση αλλά και για να απολαύσουμε τη θαυμάσια θέα προς νότο και δύση, ανηφορίζουμε από την ανατολική πλευρά της μονής και βρίσκουμε μονοπάτι που κατευθύνεται προς βορράν, μπαίνοντας σε δάσος με δρύες και οξιές. Παραπάνω βγαίνουμε σε ξέφωτο και συνεχίζουμε προς την ίδια κατεύθυνση σε δάσος οξιάς, ακολουθώντας τα πυκνά κόκκινα σημάδια.

           Μετά από αρκετή πορεία σε πολύ ωραίο μονοπάτι, βγαίνουμε σε δρόμο που ανοίχτηκε για υλοτομία. Φθάνοντας σε μικρό πλάτωμα, ο δρόμος στρίβει δεξιά, αλλά το μονοπάτι συνεχίζει ευθεία για λίγο και βγαίνουμε σε φαρδύτερο δρόμο που έρχεται από την Άνω Κερασιά και πάει προς Κοκκινόγεια και Οβριό-Πουρί. Διασχίζουμε το δρόμο συνεχίζοντας στο μονοπάτι και σύντομα ξαναβγαίνουμε στο δρόμο. Σε λίγα μέτρα υπάρχει διασταύρωση, όπου πάμε δεξιά (βορειοανατολικά). Μετά από πενήντα μέτρα, προσέχοντας αριστερά μας, βλέπουμε στον όχθο του δρόμου με κόκκινο σημάδι και πινακιδάκι τη συνέχεια του μονοπατιού.

Βαδίζοντας μέσα στο δάσος της οξιάς

         Ακολουθώντας πάντα τα κόκκινα σημάδια, τελικά βγαίνουμε σε πηγή νερού πάνω σε φαρδύ μονοπάτι-καλντερίμι, το οποίο κατηφορίζοντας σε λίγα λεπτά μας φέρνει στην μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Φλαμουρίου.  Xτισμένο στα τέλη του 16ου αιώνα από τον όσιο Συμεών, είναι από τα λίγα εναπομείναντα λειτουργούντα μοναστήρια (έχει τέσσερις μοναχούς), όπου δεν πηγαίνει αυτοκίνητο και ηλεκτρικό δίκτυο. Συνεχίζει ν` ακολουθεί το αγιορείτικο τυπικό και έτσι είναι άβατο για τις γυναίκες, οι οποίες θα περιμένουν έξω, όμως μπορεί να προσφέρει φιλοξενία σε μικρό αριθμό ανδρών επισκεπτών. Εργασίες αναστήλωσης βρίσκονται σε εξέλιξη και εδώ.

Μονή Φλαμουρίου

                                                               Από την είσοδο της μονής συνεχίζουμε στο φαρδύ μονοπάτι που σε λίγο αρχίζει να κατηφορίζει (αγνοούμε ανηφορικές διασταυρώσεις δεξιά) και να εμφανίζει τμήματα καλντεριμιού.  Αφήνουμε δεξιά μας κίτρινη μεταλλική πινακίδα που σηματοδοτεί διακλάδωση προς κορυφή Κορομπλιά- μνημείο Αλφόνς. Παρακάτω φθάνουμε σε νέα διασταύρωση με πινακίδα, όπου ευθεία μπροστά συνεχίζει μονοπάτι προς τον αρσανά Αγίου Νικολάου και τη θάλασσα. Εμείς στρίβουμε αριστερά, κατηφορίζουμε για να περάσουμε το ρέμα και βαδίζουμε ομαλά ευθεία στην απέναντι πλαγιά, μέχρι που φθάνουμε στο Πετριάλο, ένα ανοιχτό πετρωτό πλάτωμα με θέα προς τη θάλασσα. Το κομμάτι του μονοπατιού από το ρέμα μέχρι το Πετριάλο δυστυχώς το πήρε ο δρόμος που ανοίχτηκε για υλοτομία.
         Συνεχίζοντας στο σηματοδοτημένο μονοπάτι, κατηφορίζουμε ξανά για να περάσουμε μια μεγάλη άγρια ρεματιά, το Κακόρεμα. Ανηφορίζουμε σε καλντερίμι στην απέναντι πλαγιά περνώντας δίπλα σε ερειπωμένο καλυβάκι. Βαδίζοντας στη ράχη, σε ένα σημείο δεξιά φεύγει μονοπάτι που πάει σε ένα μαντρί (προσοχή). Το κύριο μονοπάτι κατόπιν μπαίνει σε πυκνό δάσος με αράδια, μέχρι που τελικά βγαίνει σε χωματόδρομο, στον οποίο βαδίζουμε προς τα αριστερά και σε δέκα λεπτά φθάνουμε στο Βένετο. Η πλατεία του χωριού, όπου θα βρούμε εστιατόριο σε λειτουργία (τηλ. 6974907595 ή 6989612016) είναι στη δεξιά πλευρά του δρόμου κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια.

Βένετο

Bένετο - Πουρί (Ο2)

Απόσταση: 21,5 χλμ.
Διάρκεια: 8,5-9 ώρες (καθαρός χρόνος πορείας 6.45')
Υψόμετρο: από 240 μ. (Βένετο) σε 0 μ. (Λιμνιώνας) σε 450 μ. (Πουρί)
Συνολική ανάβαση: 1083 μ. Συνολική κατάβαση: 881 μ.
Σήμανση: πινακίδες Ο2, κόκκινα σημάδια
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: Πυργάκια, Νεράκι
Κατεβάστε ίχνος GPS:   από το Wikiloc   από το Everytrail

         Αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες και ομορφότερες πορείες στο Πήλιο, μια μεγάλη διάσχιση στην τελευταία παρθένα περιοχή που έχει απομείνει στο βουνό των Κενταύρων, τμήμα του εθνικού μονοπατιού Ο2. Περνούμε από δύο πέτρινα γεφύρια (Πυργάκια και Διακουμή), από την ερημική παραλία του Λιμνιώνα και από το ερειπωμένο χωριό της Παλιάς Μιτζέλας.  Με δυο λόγια, είναι μια πορεία που συμπυκνώνει όλη την άγρια ομορφιά του Πηλίου και όποιος έχει την τύχη να την πραγματοποιήσει, σίγουρα θα του μείνει αξέχαστη.

         Οι συγκοινωνίες δε βολεύουν (το Βένετο δεν έχει λεωφορείο, το Πουρί έχει μόνο ένα (ή τρία τις καθημερινές) δρομολόγιο προς Ζαγορά-δείτε στο www.ktelvolou.gr)  και πρακτικά ο μόνος τρόπος να μετακινηθούμε στην αρχή και το τέλος της διαδρομής είναι με μισθωμένο λεωφορείο ή ταξί. Αν επιλέξουμε να περπατήσουμε από Βένετο προς το Πουρί, έχουμε το πλεονέκτημα ότι στο δεύτερο μισό της διαδρομής είμαστε κοντά σε αγροτικούς δρόμους, έτσι αν κάποιος από την ομάδα αντιμετωπίσει πρόβλημα προς το τέλος, είναι σχετικά πιο εύκολο να έρθει βοήθεια με κάποιο αγροτικό αυτοκίνητο. Προσοχή, να έχουμε αρκετό νερό μαζί μας, ιδίως αν περπατάμε το καλοκαίρι,. Καλό είναι επίσης να φοράμε μακρύ παντελόνι και να έχουμε μαζί μας ένα κλαδευτήρι για τη βλάστηση.
          Το Πουρί και το Βένετο έχουν εστιατόριο ανοικτό όλο το χρόνο. Στο Πουρί θα βρούμε δύο ξενώνες για να μείνουμε (Αλισάχνη, Πανόραμα) όπως επίσης μπορούμε να μείνουμε και στο Βένετο (Veneto Apartments). Aπό Βένετο μπορούμε να συνεχίσουμε την άλλη μέρα περπατώντας προς Κεραμίδι, Καμάρι ή Μονή Φλαμουρίου-Άνω Κερασιά. Από Πουρί μπορούμε να συνεχίσουμε προς Χορευτό  (και στη συνέχεια προς Ζαγορά ή Αη Γιάννη), όπως επίσης και προς Μακρινίτσα μέσω Λαγωνίκας ή μέσω Δυτικού Καταφυγίου. 

         Από το πάρκινγκ των αυτοκινήτων στο Βένετο ανεβαίνουμε στην πλατεία και μετά στα σκαλοπάτια προς το δρόμο από πάνω, στον οποίο βαδίζουμε προς τα αριστερά (ανατολικά). Περνούμε από εκκλησάκι (Άγιος Νικόλαος) όπου υπάρχει και μια βρύση κάτω αριστερά, βγαίνουμε από το χωριό και συνεχίζουμε στο δρόμο, αφήνοντας δεξιά διασταυρώσεις με τις διαδρομές που πάνε για Άνω Κερασιά και Μονή Φλαμουρίου. Στο δεύτερο μαντρί που θα συναντήσουμε (υπάρχει πινακίδα), αφήνουμε το δρόμο προς τα δεξιά και βρίσκουμε το μονοπάτι-καλντερίμι. Από δώ θα περάσουν τουλάχιστον τέσσερις ώρες πορείας μέχρι να ξανασυναντήσουμε δρόμο.

Κατεβαίνοντας προς το Κακόρεμα

       Βαδίζοντας σε πετρώδες έδαφος με αραιή βλάστηση, περνούμε το Κακόρεμα και μετά μια δεύτερη ρεματιά, ανεβαίνουμε σε πετρώδες πλάτωμα και φθάνουμε στο (παρατημένο πια) μαντρί του Γιώργου Βασιλείου. Εδώ το μονοπάτι είναι ασαφές. Όμως ανηφορίζοντας ελαφρά από το μαντρί, λίγο πιο πάνω από την περίφραξη, βλέπουμε αριστερά τα κόκκινα σημάδια και βρίσκουμε το μονοπάτι που κατεβαίνει προς μιαν άλλη ρεματιά, τη Βαθουλωμένη.

Η ρεματιά Βαθουλωμένη

                Μετά τη ρεματιά αυτή, βαδίζουμε σε μονοπάτι-καλντερίμι παράλληλο με την ακτογραμμή, περίπου πενήντα μέτρα ψηλότερα από τη θάλασσα. Αφήνουμε αριστερά διασταύρωση με μπλέ σημάδια, που οδηγεί στον ερειπωμένο ταρσανά της μονής Φλαμουρίου (Άγιος Νικόλαος). Από κάποια σημεία φαίνεται η βραχώδης ακτή με τις θαλασσοσπηλιές, οι αρχαίοι Ιπνοί, όπου τσακίστηκε ο στόλος του Ξέρξη το 480 π.Χ.

Οι θαλασσοσπηλιές

          Αφήνουμε δεξιά δύο στενά μονοπάτια με μπλέ σημάδια που πάνε προς Παλιόκαστρο- Φλαμούρι και Νικόλα Λάκκα-Άνω Κερασιά και πιο πέρα κατεβαίνουμε μέσα στην κοίτη της ρεματιάς Αγραλέξη, που είναι το όριο των κτηματικών περιοχών Φλαμουρίου και Παλιάς Μιτζέλας. Βαδίζοντας για λίγο μέσα στη ρεματιά,  βγαίνουμε στην όμορφη βοτσαλωτή ακρογιαλιά του Λιμνιώνα, σε τρεις ώρες περίπου από το ξεκίνημά μας. Εδώ υπάρχουν κάποια ερείπια και ένα παλιό πηγάδι, καθώς η παραλία στο παρελθόν χρησίμευε για τη μεταφορά ξυλείας και άλλων αγαθών με καΐκια.  Επαναστάτες και αντάρτες κάθε λογής και ο θρυλικός Αλφόνς την είχαν για λημέρι τους (διαβάστε το βιβλίο του Werner Helwig ''Οι ληστές του βυθού'', εκδόσεις iWrite).

Λιμνιώνας

       Συνεχίζουμε στο μονοπάτι που ανηφορίζει από την άκρη της παραλίας στην άγρια πλαγιά, απομακρυνόμενο από τη θάλασσα. Κάνοντας αρκετή πορεία σε ωραίο δασωμένο μονοπάτι, περνούμε το Κερασόρεμα και ύστερα βγαίνουμε σε δρόμο, στην τοποθεσία Περιβόλια. Βαδίζουμε για κάμποσο διάστημα στο δρόμο, περνούμε ομαλά μια πρώτη ρεματιά και κατόπιν φτάνουμε στη ράχη από μια δεύτερη, που λέγεται ρέμα Καπνούτση και καταλήγει στην παραλία Κολοκυθάκι, η οποία ήταν επίνειο της Παλιάς Μιτζέλας. Κατηφορίζοντας στο δρόμο, προσέχουμε αριστερά μας για τις πινακίδες Ο2 και βρίσκουμε το μονοπάτι, που καθαρίστηκε το Νοέμβριο του 2013 (πιο πριν ήταν αδιάβατο)  και το οποίο μας φέρνει στο βάθος της ρεματιάς, όπου θα συναντήσουμε το παλιό πέτρινο γεφύρι ''Πυργάκια''. Άγνωστο πότε χτίστηκε (μάλλον επί Τουρκοκρατίας), όμως παραμένει ακόμα σε καλή κατάσταση μέσα σε έναν παρθένο τόπο, αναλλοίωτο και αυθεντικό.

Το γεφύρι ''Πυργάκια'' στο ρέμα Καπνούτση

          Μετά το γεφύρι, το μονοπάτι μας ξαναβγάζει στο δρόμο. Σε είκοσι μέτρα υπάρχει δεξιά μας δίπλα στο δρόμο χαμηλή βρύση με καλό πόσιμο νερό (όμως στερεύει το καλοκαίρι). Μετά από πενήντα μέτρα ακόμα στο δρόμο, προσέχοντας τα κόκκινα σημάδια, βρίσκουμε δεξιά τη συνέχεια του μονοπατιού που θα μας φέρει στα χαλάσματα της Παλιάς Μιτζέλας (παλιότερη ονομασία Μουντζέλες, βλάχικο τοπωνύμιο από τη λέξη μούντζι, που σημαίνει βουνό). To χωριό καταστράφηκε το 1828 από τους Τούρκους και δεν ξανακατοικήθηκε έκτοτε. Μέχρι πριν λίγα χρόνια διατηρούνταν η κόγχη του ναού της Παναγίας, όμως δυστυχώς άθλιοι λαθρανασκαφείς πρόσφατα την κατέστρεψαν εντελώς, ψάχνοντας για λίρες...

Ένας σωρός από πέτρες, ό,τι απέμεινε από την εκκλησία της Παναγίας στην Παλιά Μιτζέλα

        Μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, η βασίλισσα Αμαλία παραχώρησε στους πρόσφυγες κατοίκους μια έκταση στην είσοδο του Παγασητικού κόλπου κοντά στα τότε σύνορα με την Τουρκία, όπου χτίστηκε η σημερινή Νέα Μιτζέλα ή Αμαλιάπολη.
        Συνεχίζοντας στο μονοπάτι, φθάνουμε στη ράχη όπου έχουμε μπροστά μας τη μεγάλη ρεματιά της Λαγωνίκας. Κατηφορίζουμε σε καλντερίμι και φθάνουμε στο μεγάλο πέτρινο γεφύρι του Διακουμή. Χτισμένο κι αυτό από Ηπειρώτες μαστόρους, διατηρείται επίσης σε αρίστη κατάσταση, περήφανο δείγμα της ακμής των χωριών του Πηλίου στο τέλος της Τουρκοκρατίας (για περισσότερες πληροφορίες δείτε το βιβλίο του Νίκου Χαρατσή ''Πέτρινα τοξωτά γεφύρια στο Πήλιο''. Διαβάστε επίσης το βιβλίο του Νίκου Διαμαντάκου ''Το Πουρί, το πολύδροσο χωριό του Πηλίου'').

Το γεφύρι του Διακουμή στο ρέμα της Λαγωνίκας

        Μετά το γεφύρι βγαίνουμε σε δρόμο (που αριστερά κατηφορίζει προς την παραλία του Οβριού) και βαδίζουμε σε αυτόν προς τα δεξιά (ανατολικά). Μετά από δύο χιλιόμετρα περίπου, εκεί που ο κύριος δρόμος κάνει κατηφορική αριστερή στροφή, πάμε λοξά δεξιά σε στενό χωματόδρομο, από το τέρμα του οποίου συνεχίζει μονοπάτι-καλντερίμι που μας κατεβάζει σε άλλη ρεματιά, το Ξερόρεμα. Αυτή θα είναι και η τελευταία ρεματιά που θα περάσουμε.

Το καλντερίμι στο Ξερόρεμα

        Ανηφορίζοντας στην άλλη πλευρά, συναντούμε την πηγή ''Νεράκι'' που αναβλύζει από το βράχο, στη ρίζα ενός μεγάλου πλατανιού. Είμαστε ήδη κοντά στο Πουρί. Βγαίνουμε σε δρόμο που ανηφορίζει λίγο ακόμα και μετά βαδίζουμε σε ίσιωμα. Δεξιά λοξά ανηφορίζει τσιμεντόδρομος, που επίσης οδηγεί στο Πουρί. Εμείς προτιμούμε να βαδίσουμε ευθεία στο δρόμο μας και σε λίγο συναντούμε ασφαλτόδρομο πάνω σε στροφή του. Ανηφορίζοντας ομαλά ευθεία στην άσφαλτο, φθάνουμε στην κάτω συνοικία του Πουρίου.

Πουρί

          Από τη σκεπαστή βρύση που θα δούμε δεξιά στο δρόμο ανηφορίζει καλντερίμι, το οποίο μας βγάζει πιο πάνω στην άκρη του πάρκινγκ, όπου είναι και το τέρμα των λεωφορείων, στην επάνω συνοικία του χωριού.
ΥΓ. Ευχαριστούμε τον Ηλία Γεωργίου  από το Πουρί για τη βοήθειά του στον καθαρισμό του γεφυριού στα Πυργάκια.