Προμύρι -Λύρη- Κατηγιώργης

Απόσταση: 8,2 χλμ.
Διάρκεια: 3 ώρες με στάσεις
Υψόμετρο: από 200 μ. Προμύρι) σε 0 μ. (παραλία Κατηγιώργη)
Συνολική ανάβαση: 115 μ.  Συνολική κατάβαση: 336 μ.
Σήμανση: στρογγυλά πινακιδάκια, κόκκινη μπογιά
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι
Αρχή: βενζινάδικο στην είσοδο του Προμυρίου
Τέλος: Κατηγιώργης (παραλία)
Κατεβάστε ίχνος GPS:  από το Wikiloc
Link to the English page

Powered by Wikiloc

             H διαδρομή αυτή συνδέει το χωριό Προμύρι  με την παραλία-λιμανάκι του Κατηγιώργη, που είναι το κοντινότερο σημείο της χερσονήσου του Πηλίου προς την Σκιάθο. Το Προμύρι συνδέεται ακόμα πεζοπορικά με τον Πλατανιά και τον Λαύκο με πορείες 2-2,5 ωρών, ενώ από τον Κατηγιώργη μπορούμε περπατώντας ακόμα μισή ώρα να πάμε στην παραλία Βρωμονέρι. Ενας εύκολος τρόπος για να επιστρέψουμε πίσω στο Προμύρι από τον Κατηγιώργη, είναι να πάρουμε το μεσημεριανό λεωφορείο του ΚΤΕΛ που περνά στις 15.15'. Στην παραλία λειτουργούν εστιατόρια και καφενεία την καλοκαιρινή περίοδο.

       Ξεκινώντας από το βενζινάδικο στην είσοδο του Προμυρίου, ακολουθούμε το κεντρικό πλακόστρωτο, περνάμε από την πλατεία και στη συνέχεια έχουμε από κάτω μας την κεντρική εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, χτισμένη το 1760 μ.Χ.

Εκκλησία Κοιμήσεως της Θεοτόκου Προμυρίου

         Μετά την εκκλησία ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος και σε λίγο φεύγει ανηφορίζοντας λοξά αριστερά, ενώ εμείς συνεχίζουμε κατηφορικά σε χωματόδρομο, ο οποίος  εμφανίζει κατά τόπους τμήματα καλντεριμιού. Ενα μονοπάτι δεξιά οδηγεί σε λίγα μέτρα στην παλιά πετρόχτιστη βρύση Σαρδελή, που καθαρίστηκε πρόσφατα από ντόπιους εθελοντές.

Βρύση Σαρδελή

          Βαδίζουμε  συνεχώς σε αγροτικό δρόμο (που πάτησε πάνω στο παλιό μονοπάτι-καλντερίμι), ο οποίος κατηφορίζει ομαλά, έχοντας στα δεξιά μας μεγάλη κατάφυτη ρεματιά (ρέμα Γερογιάννη). Αγνοούμε τυχόν ανηφορικές διασταυρώσεις που οδηγούν σε ελαιώνες και κτήματα.

Βαδίζοντας στο δρόμο προς το ρέμα

      Τελικά φθάνοντας κάτω στο ρέμα, εκεί όπου  ο δρόμος πάει να διασχίσει την κοίτη για να συνεχίσει ανηφορίζοντας απέναντι, τον αφήνουμε και πάμε ευθεία μπροστά σε μονοπάτι στην αριστερή όχθη. Σε λίγα μέτρα διασχίζουμε λοξά την κοίτη και συνεχίζουμε στην άλλη πλευρά του ρέματος. Πιο πέρα περνούμε ξανά στην αριστερή όχθη και βαδίζουμε στην άκρη από έναν ελαιώνα που έχουμε αριστερά μας.

Το μονοπάτι δίπλα στο ρέμα

          Τελειώνοντας ο ελαιώνας, υπάρχει δρόμος που διασχίζει το ρέμα. Μόλις το διασχίσουμε, βρίσκουμε μονοπάτι που βαδίζει παράλληλα με το ρέμα, στη δεξιά όχθη. Στην αρχή του υπάρχει βατιώνας, μετά όμως είναι καθαρό και σκιερό. Αν τυχόν τα βάτα είναι ακαθάριστα και μας ενοχλούν πολύ, μπορούμε να βαδίσουμε στην κοίτη του ρέματος, παρακάμπτοντας αυτό το δύσκολο κομμάτι. Πιο πέρα διασχίζουμε ξανά το ρέμα και ακολουθούμε ασαφές μονοπάτι στην αριστερή όχθη, το οποίο μας βγάζει στην άσφαλτο, δίπλα στην περίφραξη ενός σπιτιού που έχουμε αριστερά μας. Εδώ είμαστε στην είσοδο του οικισμού Λύρη. Στην άλλη πλευρά του δρόμου υπάρχει μεταλλικό γεφύρι, το οποίο μάλλον κανείς δεν χρησιμοποιεί.

Διασχίζοντας το ρέμα Γερογιάννη

           Βαδίζουμε τώρα στην άσφαλτο προς τα δεξιά (νότια), περνώντας μέσα από τον οικισμό. Μετά από 800 μέτρα, ενώ έχουμε βγει από τον οικισμό, εκεί όπου υπάρχει στέγαστρο στάσης λεωφορείου στην αριστερή πλευρά του δρόμου, τον αφήνουμε προς τα δεξιά και βαδίζουμε σε χωματόδρομο. Μετά από τριάντα μέτρα βρίσκουμε μονοπάτι κάτω αριστερά, το οποίο παρακάτω μετατρέπεται  για λίγο σε καλντερίμι. Πιο πέρα μπαίνουμε σε ανηφορικό χωματόδρομο. Φθάνοντας στη ράχη συνεχίζουμε ευθεία μέσα στον ελαιώνα, αφήνοντας αριστερά μας ένα καλύβι.

Μέσα στον ελαιώνα

            Προσέχοντας για τα σημάδια βρίσκουμε τη συνέχεια του μονοπατιού, που κατηφορίζει ομαλά με νότια κατεύθυνση και περνά ένα ρεματάκι. Συνεχίζουμε στην ίδια κατεύθυνση, ανηφορίζοντας τώρα μέσα σε ελαιώνα. Στη συνέχεια το μονοπάτι περνά ανάμεσα από πεύκα και βγαίνουμε στη ράχη. Διασχίζουμε ένα δρόμο  και κατηφορίζουμε πάλι σε ελαιώνα. Αριστερά μας υπάρχει ένα στέγαστρο.

      Περνούμε ένα ρεματάκι και συνεχίζουμε σε αγροτικό δρόμο, ακολουθώντας πάντοτε τα σημάδια. Διασχίζουμε την άσφαλτο και μπαίνουμε σε τσιμεντοστρωμένο στενό δρομάκι (πρώην καλντερίμι ίσως), το οποίο παρακάτω μας κατεβάζει στον κεντρικό δρόμο του Κατηγιώργη δίπλα στο πάρκινγκ  και μετά από πενήντα μέτρα τερματίζουμε στην παραλία και στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται εδώ.

Κατηγιώργης

    ΥΓ.  Ευχαριστούμε τον Γιώργο Λάσκο από τη Λύρη για την πολύτιμη βοήθειά του στον εντοπισμό και καθαρισμό του μονοπατιού.    

Μηλιές-Πρόπαν

Πρόπαν

Απόσταση:  9,5 χλμ.(νότια διαδρομή) ή 8,3 χλμ.(βόρεια)
Χρόνος: 3- 3,5 ώρες
Υψόμετρο: από 390 μ. (πλατεία Μηλεών) σε 340 μ. (πλατεία Πρόπαν)
Συνολική ανάβαση: 318 μ. (νότια διαδρομή) ή 250 μ. (βόρεια)
Συνολική κατάβαση: 393 μ. (νότια διαδρομή) ή 329 μ. (βόρεια)
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι
Aρχή: πλατεία Μηλεών  Τέλος: πλατεία Πρόπαν
Κατεβάστε ίχνος GPS από το Wikiloc: Νότια διαδρομή                                                                                 Βόρεια διαδρομή
                                                                                           

Powered by Wikiloc    Η ΝΟΤΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Powered by Wikiloc   Η ΒΟΡΕΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

LINK TO ENGLISH PAGE

               Η Πρόπαν ήταν το τελευταίο χωριό του Πηλίου που είχε απομείνει χωρίς σύνδεση με το πεζοπορικό δίκτυο. Την άνοιξη του 2019 όμως ολοκληρώθηκε από τον σύλλογο Φίλων των Καλντεριμιών η διάνοιξη του παλιού καλντεριμιού-μονοπατιού προς Χορεύτρα-Μηλιές, ενώ  υπάρχει και σύνδεση με Λαμπινού . Υπάρχει επίσης και είναι βατό και το καλντερίμι από την πλατεία προς την παραλία Καλαμάκι. Στην πλατεία λειτουργεί εστιατόριο, όπως επίσης λειτουργούν στο χωριό και ξενώνες.

            Όσον αφορά το όνομα του χωριού Πρόπαν, αυτό εν έτει 1954 με κρατική απόφαση άλλαξε σε Καλαμάκι, όμως το 2014 μετά από αίτημα των κατοίκων στο υπουργείο Εσωτερικών, με προεδρικό διάταγμα ξαναπήρε επισήμως την αρχική του, κανονική ονομασία. Καλαμάκι ονομαζόταν πάντα η  παραλία του χωριού στο Αιγαίο. 

Σπίτι στην Πρόπαν

         Υπάρχουν  δύο διαδρομές για να πάμε από Μηλιές στη Χορεύτρα (στη διασταύρωση του δρόμου Μηλιές-Νεοχώρι-Τσαγκαράδα) και από εκεί στην Πρόπαν. 
          Η βορειότερη διαδρομή, που είναι και πιο σύντομη (3 ώρες), ακολουθεί αρχικά από την πλατεία Μηλεών το καλντερίμι προς Τσαγκαράδα. Μετά από σαράντα λεπτά περίπου, φθάνουμε σε διασταύρωση (υπάρχει στύλος με πινακιδάκια) όπου αριστερά ανηφορικά συνεχίζει προς Τσαγκαράδα, Λαμπινού και Ξουρίχτι. Εμείς εδώ πάμε ευθεία δεξιά, ομαλά σε ίσωμα. Πιο πέρα βγαίνουμε σε χωματόδρομο και πάμε κατηφορικά μέχρι την άσφαλτο, την οποία διασχίζουμε λοξά. Σε είκοσι μέτρα βρίσκουμε κατηφορικό μονοπάτι, το οποίο μας βγάζει σε παρατημένο κτήμα και κατόπιν περπατούμε σε χωματόδρομο, ο οποίος πορεύεται παράλληλα με την άσφαλτο και λίγο χαμηλότερα, και μας φέρνει στην διασταύρωση της Χορεύτρας. Από τη Χορεύτρα τώρα μέχρι την Πρόπαν, η πορεία μας είναι ίδια με τη νότια διαδρομή, που περιγράφεται παρακάτω. 

          Η νότια διαδρομή, που είναι λίγο μεγαλύτερη (3,5 ώρες), βαδίζει αρχικά στο καλντερίμι προς Άγιο Νικόλαο-Νεοχώρι.  Ξεκινoύμε από την πλατεία των Μηλεών και ακολουθούμε την άσφαλτο κατηφορίζοντας. Εκατό μέτρα πιο κάτω, μόλις περάσουμε ένα πάρκινγκ που βρίσκεται κάτω δεξιά μας, πάμε λοξά αριστερά σε φαρδύ ανηφορικό πλακόστρωτο. Φτάνουμε σε διασταύρωση και παίρνουμε το δεξιό φαρδύ πλακόστρωτο, που σε λίγο αρχίζει να κατηφορίζει. Γίνεται καλντερίμι και μετά τσιμεντόδρομος και διασχίζουμε την άσφαλτο στην έξοδο του χωριού προς Τσαγκαράδα, δίπλα στο τελευταίο σπίτι του χωριού, σε σημείο όπου ο δρόμος κάνει αριστερή στροφή και υπάρχει καθρέπτης ελέγχου της κυκλοφορίας.

                           Κατηφορίζουμε πλέον σε ωραίο καλντερίμι, που συνεχίζει απέναντι προς μια κατάφυτη ρεματιά. Σε μια αριστερή στροφή που κάνει το καλντερίμι παρακάτω, έρχεται από δεξιά διακλάδωση που εξυπηρετούσε αυτούς που έρχονταν από το σταθμό του τρένου. Αυτή η διακλάδωση καταλήγει στην κύρια άσφαλτο Μηλεών-Βόλου, διακόσια μέτρα πιο κάτω από τη διασταύρωση που οδηγεί στο σταθμό του τρένου, πάνω σε μια απότομη δεξιά στροφή του δρόμου καθώς αυτός κατηφορίζει για Βόλο.Το καλντερίμι μας, που διατηρείται καθαρό και σε καλή κατάσταση, περνάει τη ρεματιά (Κακόρεμα) και ανηφορίζει στην απέναντι πλαγιά, έχοντας στα δεξιά έναν ελαιώνα. Φθάνοντας επάνω στη ράχη, συναντάμε αγροτικό δρόμο και υπάρχει διακλάδωση του καλντεριμιού. Εμείς εδώ διασχίζουμε τον δρόμο και συνεχίζουμε ευθεία (προς Νεοχώρι) κατηφορίζοντας ελαφρά. Πιο πέρα βγαίνουμε σε άλλον αγροτικό δρόμο, ο οποίος εκατό μέτρα πιο κάτω τερματίζει στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, απομεινάρι από το μοναστήρι που υπήρχε παλαιότερα εδώ και είναι καλό σημείο για μία στάση (αν θέλουμε να κάνουμε τη μικρή παράκαμψη). Δυστυχώς, δε μπορούμε να δούμε τις αξιόλογες τοιχογραφίες στο εσωτερικό του ναού, αφού οι πόρτες του παραμένουν κλειδωμένες.

Αγιος Νικόλαος Μηλεών

                                   Γυρίζοντας πίσω από την εκκλησία, βρίσκουμε εύκολα τη συνέχεια του καλντεριμιού στην άλλη πλευρά του δρόμου και το ακολουθούμε προς τα ανατολικά. Προσπερνούμε εγκαταλελειμμένα κτήματα, ένα παλιό καλύβι και περνάμε δύο μικρές ρεματιές. Το καλντερίμι τελειώνει οριστικά καθώς βγαίνει σε αγροτικό δρόμο, στον οποίο βαδίζουμε ανηφορίζοντας. Η ευρύτερη περιοχή όπου βαδίζουμε λέγεται Παυλάκια.

         Παραπάνω, βγαίνουμε σε  φαρδύτερο χωματόδρομο που έρχεται από τον οικισμό Σταυροδρόμι και τον οποίο ακολουθούμε ανηφορικά (προσοχή, δεν ακολουθούμε πλέον τη σήμανση προς Νεοχώρι!). Ο δρόμος αυτός, ανηφορίζοντας συνεχώς, μας φέρνει σε δυόμισυ χιλιόμετρα στην διασταύρωση της Χορεύτρας.
         Από εδώ και πέρα, έχουμε εύκολη και όμορφη κατηφορική διαδρομή μιας ώρας για να φθάσουμε στην Πρόπαν. Διασχίζουμε την άσφαλτο και παίρνουμε τον χωματόδρομο που ανηφορίζει. Σε δεκαπέντε μέτρα, προσέχοντας αριστερά μας (προσοχή!) βλέπουμε την αρχή του μονοπατιού, που παρακάτω γίνεται καλό καλντερίμι και κατηφορίζει μέσα σε δάσος κουμαριάς.

Στο δάσος κουμαριάς

       Παρακάτω το καλντερίμι χαλάει και γίνεται φαρδύ μονοπάτι. Περνούμε το ρέμα της Αρκούδας και συνεχίζουμε στην άλλη όχθη (την βόρεια) σε στενό χωματόδρομο. Δεξιά μας έχουμε κτήμα με μεγάλες καστανιές.    

 
       Μετά από ένα χιλιόμετρο περίπου πορείας στον χωματόδρομο, και ενώ αυτός πάει να ανηφορίσει προς την άσφαλτο που βρίσκεται λίγο παραπάνω, προσέχοντας για το πινακιδάκι και τα σημάδια τον αφήνουμε λοξά προς τα δεξιά και παίρνουμε φαρδύ χωμάτινο μονοπάτι, που παρακάτω κατηφορίζοντας γίνεται πάλι καλντερίμι. Πιο πέρα, το μονοπάτι πορεύεται ομαλά στην επάνω άκρη από κτήματα και μόλις περάσουμε μια κατολίσθηση, γίνεται πάλι καλντερίμι και κατηφορίζει. Στην απέναντι πλαγιά βλέπουμε λατομεία, απ` όπου βγαίνουν οι γνωστές πλάκες Πρόπαν Πηλίου. 

Πρόπαν, θέα προς το Αιγαίο

         Τελικά έχοντας έναν φράχτη αριστερά μας κατεβαίνουμε στο εκκλησάκι του Αη Γιάννη, και βαδίζουμε πλέον σε δρόμο. Σε λίγα μέτρα φεύγει δεξιά η άσφαλτος προς την παραλία Καλαμάκι. Εμείς πάμε ευθεία και σε λίγα μέτρα λοξά δεξιά σε φαρδύ πλακόστρωτο, που μας φέρνει σε πέντε λεπτά στην ήσυχη πλατεία της Πρόπαν.

Η πλατεία της Πρόπαν

ΥΓ. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τους Προπαντιώτες Θανάση Μαστροσταμάτη, Βασίλη Μαλαμούση, Aλέκο Μέκκα και Φρόσω Σιδηροπούλου, καθώς και όλους τους εθελοντές, για τη βοήθειά τους στον εντοπισμό και καθαρισμό της διαδρομής. Mνήμη του εθελοντή Χρήστου Βαμπούλα, που δεν είναι πια μαζί μας.

Καλά Νερά-Βυζίτσα-Σταθμός Μηλεών (κυκλική)

Θέα προς τις Μηλιές

Απόσταση: 13,3 χλμ.
Χρόνος: καθαρός χρόνος πορείας 4.45', με τις στάσεις περίπου 6 ώρες
Υψόμετρο: από 0 μ. (Καλά Νερά) ως 520 μ. (μέγιστο-Πλατεία Βυζίτσας)
Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 694 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι
Αρχή/Τέλος: παραλία Καλών Νερών στη στροφή των λεωφορείων
Κατεβάστε ίχνος GPS: από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

             Σε αυτήν την όμορφη κυκλική διαδρομή, ανηφορίζουμε από την παραλία των Καλών Νερών μέχρι την πλατεία της Βυζίτσας. Στη συνέχεια κατεβαίνουμε στο σταθμό τραίνου Μηλεών και επιστρέφουμε στα Καλά Νερά από το καλντερίμι των Μηλεών. Στην πορεία μας αξίζει να επισκεφθούμε και να θαυμάσουμε διάφορα αξιοθέατα, όπως ο καταρράκτης Καταφίδι, η μονή Ιωάννου Προδρόμου Βυζίτσας, η σιδερένια γέφυρα του τραίνου κοντά στον σταθμό, το εκκλησάκι των Ταξιαρχών και η σπηλιά ''του Κενταύρου Χείρωνα''.

             H αρχή της πορείας μας είναι στην παραλία των Καλών Νερών, στην πινακίδα της  στροφής των λεωφορείων. Βαδίζουμε ευθεία στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο, μέχρι που συναντούμε την κύρια άσφαλτο. Τη διασχίζουμε λοξά προς τα δεξιά (προσοχή στα αυτοκίνητα!) και βλέπουμε την πινακίδα προς Βυζίτσα βιδωμένη σε στύλο της ΔΕΗ. Αμέσως δεξιά είναι ένα σπίτι. Βαδίζουμε λοιπόν δίπλα στο σπίτι και ανηφορίζουμε πλέον σε μονοπάτι μέσα σε ελαιώνα, το οποίο σε λίγο γίνεται καλντερίμι.

       Ανηφορίζοντας, συναντούμε τα σπίτια του οικισμού ''Αργυραίικα'', όπου πολλοί Βυζιώτες ξεχειμώνιαζαν. Διασχίζουμε με πέτρινο γεφυράκι τις γραμμές του τραίνου και περνούμε και από ένα εγκαταλελειμμένο ελαιοτριβείο (''γαλιάγρια'' στην πηλιορείτικη διάλεκτο).

Θέα προς τον Παγασητικό

             Παραπάνω έχουμε αριστερά μας μια ανοικτή δεξαμενή νερού σε χωματόδρομο και αμέσως ξαναβρίσκουμε το καλντερίμι, που στενεύει από βλάστηση αλλά παραμένει βατό. Σε λίγο βγαίνουμε λοξά σε δρόμο, δίπλα στο μικρό εξωκκλήσι του Τιμίου Σταυρού. Μπροστά μας φαίνεται η Βυζίτσα, αριστερά λίγο οι Πινακάτες και δεξιότερα οι Μηλιές. Ανάμεσα σε μας και τη Βυζίτσα υπάρχει μεγάλο ρέμα, που θα πρέπει να περάσουμε.

Βυζίτσα

       Συνεχίζουμε λοιπόν κατηφορίζοντας στο δρόμο, ο οποίος παρακάτω γίνεται ασφαλτοστρωμένος. Σε κλειστή δεξιά στροφή του δρόμου, τον αφήνουμε και προχωράμε ευθεία σε στενό χωματόδρομο, που κατόπιν γίνεται πάλι καλντερίμι. Περνούμε το ρέμα από τσιμεντένιο γεφυράκι που πατά σε πετρόκτιστες βάσεις. Λίγο μετά το γεφύρι, προσέχοντας αριστερά μας βρίσκουμε στενό μονοπάτι που σε λίγα μέτρα μας φέρνει μπροστά στον εντυπωσιακό καταρράκτη ''Καταφίδι''. Εδώ είναι ένα πολύ όμορφο σημείο, ιδιαίτερα την άνοιξη που το ρέμα κατεβάζει πολλά νερά και σίγουρα θα σταθούμε αρκετή ώρα για να το απολαύσουμε. Το καλοκαίρι τα νερά στερεύουν, αλλά το σημείο παραμένει εντυπωσιακό.

Καταρράκτης Καταφίδι

          Ξαναγυρίζουμε στο φαρδύ, μαστορικά φτιαγμένο καλντερίμι και  ανηφορίζουμε. Λίγο παραπάνω, το καλντερίμι κλείνει από κατολίσθηση  και αναγκαστικά το αφήνουμε προς τα δεξιά και κάνουμε μια παράκαμψη από χωματόδρομο. Πιο πάνω φθάνουμε σε διασταύρωση, όπου το καλντερίμι συνεχίζει λοξά επάνω αριστερά, δίπλα σε μεγάλο προσκυνητάρι. Ανηφορίζοντας συνεχώς, περνάμε από την κεντρική εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, διασχίζουμε την άσφαλτο και τέλος φθάνουμε στην γραφική πλατεία της Βυζίτσας σε υψόμετρο 520 μέτρων. Ως εδώ η απόσταση ήταν 5,3 χιλιόμετρα και ο χρόνος με τις στάσεις περίπου 2 ώρες 15'.

Πλατεία Βυζίτσας

Πηλιορείτικο αρχοντικό στη Βυζίτσα

           Κατηφορίζοντας τώρα προς τα πίσω στο φαρδύ καλντερίμι από την πλατεία, βαδίζουμε για εκατό μέτρα στην άσφαλτο προς τα αριστερά. Μόλις περάσουμε τον Συνεταιρισμό γυναικών ''Εσπερίδες'' (όπου μπορούμε να ψωνίσουμε τοπικά προϊόντα), βρίσκουμε δεξιά μας το καλντερίμι που οδηγεί στο παλιό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, όπου αξίζει να κάνουμε μια στάση για να μας ξεναγήσει η μοναχή που το φροντίζει. Βγαίνοντας από το μοναστήρι, κατηφορίζουμε λίγο απότομα σε μονοπάτι δίπλα στον τοίχο του μοναστηριού, και αμέσως συναντούμε από κάτω φαρδύ καλντερίμι. Αριστερά μας κατεβαίνοντας έχουμε παλιά σκεπαστή βρύση. Το καλντερίμι παρακάτω κόβεται από χωματόδρομο, στον οποίο βαδιζουμε προς τα αριστερά. 

           Σε λίγο, περνούμε κάτω από το νεκροταφείο της Βυζίτσας και βγαίνουμε σε άσφαλτο. Την διασχίζουμε και συνεχίζουμε απέναντι στο μονοπάτι, το οποίο γρήγορα μετατρέπεται σε ωραίο καλντερίμι. Δεξιά μας έχουμε τη μεγάλη μηλιώτικη ρεματιά. Βλέπουμε ψηλά το λευκό ξωκλήσι της υψώσεως Τιμίου Σταυρού και, αν προσέξουμε καλά, θα διακρίνουμε από κάτω του  χτισμένο σε μια εσοχή του απόκρημνου βράχου στην ορθοπλαγιά το μικρό εκκλησάκι των Ταξιαρχών.
           To καλντερίμι γίνεται ξανά μονοπάτι και παρακάτω υπάρχει διασταύρωση. Επιλέγουμε τον δεξιό κλάδο, έχοντας σκοπό να επισκεφθούμε την σιδερένια γέφυρα του τραίνου. Σε λίγο βγαίνουμε στις γραμμές του τραίνου και πάμε δεξιά. Μετά από πέντε λεπτά φθάνουμε στην περίφημη σιδερένια γέφυρα Ταξιάρχη, που κατασκευάστηκε στις αρχές του 1900 από τον Γερμανό μηχανικό Σνάιντερ υπό την επίβλεψη του αρχιμηχανικού Εβαρίστο ντε Κίρικο.

Η σιδερένια γέφυρα Ταξιάρχη

           Αξίζει ακόμα να επισκεφθούμε το εκκλησάκι των Ταξιαρχών επάνω στο βράχο. Έτσι, αμέσως μόλις περάσουμε τη γέφυρα, παίρνουμε στενό μονοπάτι που βρίσκουμε στα δεξιά μας.  Σε δύο διασταυρώσεις πάμε αριστερά ανηφορίζοντας (δεξιά η δεύτερη πάει προς Βυζίτσα) και ανεβαίνουμε σκαλοπάτια στο βράχο χτισμένα με ξερολιθιά. Ένας στενός διάδρομος σε μια εσοχή του βράχου (υπάρχει κουπαστή για περισσότερη ασφάλεια) μας οδηγεί σε λίγα λεπτά στο ξωκλήσι, που στέκει ήρεμο και σιωπηλό στην άκρη της απόκρημνης ορθοπλαγιάς, παρέα με τα πουλιά, περιμένοντας να ακούσει το σφύριγμα του τραίνου που περνά από κάτω.

Προς το ξωκλήσι των Ταξιαρχών

             Επιστρέφουμε πίσω ακολουθώντας τις γραμμές και φθάνουμε στον Σταθμό των Μηλεών, όπου τερματίζει το τραίνο. Συνεχίζουμε  στην άσφαλτο φεύγοντας από το σταθμό (αριστερά ανηφορίζει καλντερίμι προς την πλατεία των Μηλεών) και σε λίγο, δίπλα στη βρυσούλα, βρίσκουμε το καλντερίμι που κατηφορίζει προς τα Καλά Νερά, ανάμεσα στα σπίτια της συνοικίας Γυφτακαίικα. Καλοδιατηρημένο και καθαρό, κατηφορίζει με ελιγμούς και περνά το Μηλιώτικο ρέμα από τσιμεντένιο γεφυράκι. Στη συνέχεια βαδίζει ομαλά στην πλαγιά ανάμεσα από ελαιώνες. Σε ένα σημείο, μια πινακίδα μας οδηγεί σε μια μικρή παράκαμψη αριστερά για να επισκεφθούμε μια μεγάλη σπηλιά που λέγεται ''του Κενταύρου Χείρωνα''.

             Παρακάτω το καλντερίμι κόβεται από χωματόδρομο, στον οποίο βαδίζουμε προς τα δεξιά για εκατό μέτρα για να ξαναβρούμε τη συνέχεια λοξά στην αριστερή πλευρά του δρόμου. Παρακάτω το καλντερίμι τελειώνει οριστικά και βαδίζουμε πλέον σε αγροτικό δρόμο, που περνά από το νεκροταφείο των Καλών Νερών και μετά είναι τσιμεντοστρωμένος. Τελικά συναντούμε την κύρια άσφαλτο στο ύψος του ''Τσιτσιλιάνειου'' παλιού νοσοκομείου. Στη διασταύρωση υπάρχει ταμπέλα προς ''Αργυραίικα''. Βαδίζουμε για εκατό μέτρα πάνω στην κύρια άσφαλτο και μετά στρίβουμε αριστερά στον ασφαλτόδρομο, στο σημείο όπου έρχεται και το καλντερίμι από Βυζίτσα. Ο δρόμος μας βγάζει ευθεία κάτω στην παραλία των Καλών Νερών, στο σημείο όπου κάνουν στροφή τα λεωφορεία, απ` όπου ξεκίνησε η πορεία μας.

Kαλά Νερά