Kάτω Κερασιά-Άνω Κερασιά-μονή Σουρβιάς-Λέσχιανη (κυκλική)

Φθάνοντας στη μονή Σουρβιάς

 Απόσταση: 21,2 χλμ.

Χρόνος: 8,5 ώρες (με στάσεις)

Υψόμετρο: από 123 μ. (Κάτω Κερασιά) σε 969 μ. (μέγιστο)

Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 959 μ.

Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες

Αρχή/τέλος: πλατεία Κάτω Κερασιάς

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: Πλατεία Άνω Κερασιάς

Κατεβάστε αρχείο GPS: από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

         Αυτή είναι μια μεγάλη κυκλική πορεία στα δάση οξιάς και δρυός του Βορείου Πηλίου, στην οποία περνούμε από την μονή Σουρβιάς και το ξωκλήσι της Παναγίας Λέσχιανης.

        Ξεκινώντας από την πλατεία της Κάτω Κερασιάς, παίρνουμε τον ανηφορικό τσιμεντόδρομο και σε διασταυρώσεις διαλέγουμε την πιο ανηφορική. Περνάμε από δεξαμενή του υδραγωγείου, όπου το τσιμεντάρισμα παύει και βαδίζουμε πιο ομαλά σε χωματόδρομο. Μπορούμε να δούμε την λίμνη Κάρλα  στο βάθος αριστερά. Σε ενάμισυ χιλιόμετρο από τη δεξαμενή, αφήνουμε τον κύριο δρόμο και πάμε λοξά δεξιά σε στενότερο δρόμο, περνάμε ένα μικρό ρέμα και ανηφορίζουμε δίπλα σε κτήμα που έχουμε δεξιά μας. Προσέχοντας αριστερά, μόλις δούμε τον στύλο και τα σημάδια ανεβαίνουμε στον όχθο του δρόμου και βρίσκουμε το μονοπάτι που ανηφορίζει παράλληλα, έχοντας κάποια στοιχεία καλντεριμιού. Περνάμε πάνω από ένα παλιό νταμάρι.

Πάνω από το παλιό νταμάρι

        Πιο πέρα, το μονοπάτι μας βγαίνει σε δρόμο, όπου βαδίζουμε για λίγο. Αριστερά μας είναι ένα κτήμα. Πιο πάνω μετά από διασταύρωση ξαναβρίσκουμε το μονοπάτι αριστερά από το δρόμο. Ξαναβγαίνουμε στο δρόμο και στη συνέχεια βαδίζουμε για λίγο στην άσφαλτο. Εκεί που κάνει αριστερή στροφή, πάμε ευθεία σε παρατημένο νταμάρι. Το μονοπάτι κατηφορίζει προς τη ρεματιά, διασχίζει ρέμα και χωματόδρομο και ανηφορίζει ομαλά στην άλλη όχθη (την δεξιά) για να καταλήξει στο μνημείο του ΕΛΑΣ δίπλα στην άσφαλτο. Από το τέρμα της ασφάλτου  συνεχίζει στενός χωματόδρομος που οδηγεί σύντομα στην πλατεία της Άνω Κερασιάς, με την ξαναχτισμένη εκκλησία των Αγίων Αποστόλων. Σχεδόν όλα τα σπίτια όμως παραμένουν ερειπωμένα, μετά το κάψιμο του χωριού από τους Γερμανούς το 1944.  

Αγιοι Απόστολοι Άνω Κερασιάς

        Από την βρύση της πλατείας ακολουθούμε το χαλασμένο καλντερίμι που κατηφορίζει δίπλα στο σπίτι του κερασιώτη λογοτέχνη Ηλία Λεφούση. Kατεβαίνουμε σε μια βρύση και κατόπιν ανηφορίζουμε  για λίγα μέτρα λοξά προς τα αριστερά. Περνώντας δίπλα από ερειπωμένα σπίτια του μαρτυρικού χωριού, και  αφήνοντας στα δεξιά το πρώην οπλουργείο των ανταρτών που διατηρείται κάπως καλύτερα, βαδίζουμε βορειοανατολικά σε φαρδύ μονοπάτι, που κατηφορίζει ομαλά προς μια ρεματιά. Εδώ υπήρχε μέχρι το 1980 το γεφύρι της Γελαδίστρας, το οποίο απογκρέμισε ένας τσοπάνης (σύμφωνα με την αναφορά του Νίκου Χαρατσή) και τώρα διατηρούνται μόνον οι βάσεις του.

Καλντερίμι στη Γελαδίστρα

      Περνούμε τη ρεματιά δίπλα από το γκρεμισμένο γεφύρι και ανηφορίζουμε σε καλντερίμι. Παραπάνω, φθάνουμε σε σημείο όπου δεξιά μας έχουμε περιφραγμένο κτήμα, όπου τερματίζει δρόμος. Εδώ υπάρχει διχάλα μονοπατιών με πινακίδα, όπου αριστερά συνεχίζει η διαδρομή για τη μονή Φλαμουρίου, ακολουθώντας την πορεία της ρεματιάς. Εμείς πάμε λοξά δεξιά σε μονοπάτι παράλληλο με την περίφραξη και σε λίγα μέτρα, βλέποντας το βέλος, στρίβουμε δεξιά και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε στην πλαγιά προς τα νοτιοανατολικά. Εδώ υπάρχουν δύο παράλληλες διαδρομές, η δεξιότερη με τα μπλέ-κόκκινα σημάδια που ανηφορίζει ευθεία και πιο απότομα, ενώ η αριστερότερη με τα κόκκινα σημάδια ανηφορίζει πιο ομαλά με ζικ-ζακ, διευκολύνοντας τα φορτωμένα ζώα  που μετέφεραν ξυλοκάρβουνα και προμήθειες. Πιο πάνω όμως ενώνονται και βγαίνουμε στη συνέχεια σε μεγάλο ξέφωτο, όπου φυτρώνουν χαμηλά κέδρα. Εδώ είμαστε στην περιοχή Κώστα Ράχη. Διασχίζουμε το ξέφωτο και στην επάνω μεριά του προς τα ανατολικά παίρνουμε στενό χωματόδρομο, που ανηφορίζει ελαφρά μπαίνοντας σε υπέροχο δάσος οξιάς. Λίγο παραπάνω, προσέχοντας δεξιά μας, βρίσκουμε τη συνέχεια του μονοπατιού και το ακολουθούμε.

Στο δάσος οξιάς

        Πιο πέρα, διασχίζουμε τον δασικό δρόμο που πάει προς Κοκκινόγεια και συνεχίζουμε για λίγο ακόμα στο μονοπάτι, το οποίο ξαναβγαίνει λοξά στο δρόμο επάνω σε διασταύρωση. Δεξιά φεύγει κατηφορικός δρόμος προς Άνω Κερασιά. Εμείς βαδίζουμε στον κύριο δρόμο, που ανηφορίζει ελαφρά με κατεύθυνση βορειοανατολική. Προσπερνούμε διασταύρωση με δρόμο αριστερά που πάει προς μονή Φλαμουρίου και Κάτω Κορομπλιά (μνημείο Αλφόνς) και σε πενήντα μέτρα, βλέποντας τα σημάδια, πάμε λοξά αριστερά στο μονοπάτι που σύντομα κατεβαίνει, διασχίζει το δρόμο και κατηφορίζουμε ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια προς τα νοτιοανατολικά. Σύντομα βγαίνουμε σε μικρό πλάτωμα που χρησιμοποιείται από υλοτόμους. Συνεχίζουμε σε δρόμο προς νότον, και μετά από τριακόσια μέτρα, εκεί που ο δρόμος στρίβει ελαφρά δεξιά, βρίσκουμε το μονοπάτι αριστερά, που συνεχίζει σε νότια πορεία. Η περιοχή εδώ λέγεται Χιονότρυπα.

Στο δάσος Σουρβιάς

      Βαδίζοντας συνεχώς μέσα σε ωραίο δάσος οξιάς, περνούμε από ένα ξέφωτο, κατόπιν ακολουθούμε μιαν αβαθή ρεματιά και βγαίνουμε σε δεύτερο ξέφωτο, όπου υπάρχει στύλος με πινακίδες. Από τη μέση του ξέφωτου φεύγει κατηφορικό μονοπάτι με κόκκινα σημάδια νότια (δεξιά κάτω) προς μονή Σουρβιάς. 

Μονή Σουρβιάς

      Αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα, η μονή ιδρύθηκε το 16ο αιώνα από τον όσιο Διονύσιο Ολύμπου και ανακαινίστηκε δύο αιώνες μετά από τον όσιο Γεράσιμο τον Νέο. Το μοναστήρι ήταν συχνά ορμητήριο ανταρτών.  Το 1878 η μονή κάηκε μετά από μάχη ανάμεσα σε Έλληνες επαναστάτες και Τούρκους. Στη διάρκεια της κατοχής, μέσα στο καθολικό (που χρονολογείται από το 1627) λειτουργούσε αντιστασιακό τυπογραφείο. Είναι χτισμένη μέσα στο δάσος σε υψόμετρο 730 μέτρων και έχει θαυμάσια θέα προς τη δύση και το νότο. Σήμερα ανήκει στη μονή Φλαμουρίου, η οποία φροντίζει για την αναστήλωσή της, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Να σημειωθεί ότι η βρύση του μοναστηριού δεν είχε νερό όταν περάσαμε την τελευταία φορά, ούτε και η βρύση της Λέσχιανης. 

Μονή Σουρβιάς, θέα προς τη δύση

      Από την (συνήθως κλειδωμένη) είσοδο του μοναστηριού συνεχίζουμε σε μονοπάτι, που περνά ένα-δυο  ρεματάκια και κατηφορίζει νοτιοδυτικά μέσα σε δάσος από δρυς (βελανιδιές). Σε λιγότερο από μία ώρα, το μονοπάτι μας φέρνει στην εκκλησία της Παναγίας Λέσχιανης και στα λίγα σπίτια που είναι χτισμένα δίπλα της. Αν πάρουμε το μονοπάτι από τη βρύση, μπορούμε να επισκεφθούμε το τρίτοξο γεφύρι της Λέσχιανης στη ρεματιά της Καλιακούδας και να ξαναγυρίσουμε (δεκαπέντε λεπτά πήγαινε-έλα). 

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 12/2013: Δυστυχώς το γεφύρι της Λέσχιανης  δεν υπάρχει πια, εξαφανίστηκε από τις καταστροφικές πλημμύρες του Σεπτεμβρίου 2023. Σοβαρή ζημιά έπαθε και το εκκλησάκι της  Παναγίας Λέσχιανης.

Γεφύρι Λέσχιανης (τώρα δυστυχώς κατεστραμμένο)

       Συνεχίζουμε ευθεία στο δρόμο προς τα δυτικά και σε πεντακόσια μέτρα περίπου, ακριβώς εκεί όπου  φεύγει λοξά αριστερά στενός αγροτικός δρόμος (προσοχή), εμείς πάμε δεξιά κατηφορίζοντας στο μονοπάτι, που παρακάτω ξαναβγαίνει σε δρόμο και πάμε πάλι δεξιά.

           Ο δρόμος κατηφορίζει προς το Κερασιώτικο ρέμα, το περνάει και ανηφορίζοντας έντονα στην άλλη όχθη βγαίνουμε σε μεγάλο μακρόστενο ξέφωτο-χωράφι. Εδώ αμέσως στρίβουμε αριστερά και βαδίζουμε στο όριο του χωραφιού, δίπλα σε ένα κτήμα με μηλιές που είναι αριστερά μας. Φθάνοντας κοντά στο τέρμα του χωραφιού, βρίσκουμε ευθεία μπροστά ένα φαρδύ μονοπάτι που κατηφορίζει. Με πορεία δυτική, παρακάτω διασχίζουμε ένα δρόμο και συνεχίζουμε σε μονοπάτι που περνά ένα ξέφωτο και κατεβαίνει πάλι στο Κερασιώτικο ρέμα. 

Το μονοπάτι στο δάσος κοντά στην Κερασιά

            Περνούμε ξανά το ρέμα και συνεχίζουμε σε ωραίο μονοπάτι μέσα σε μεικτό δάσος. Μετά από κάμποση πορεία στο δάσος, το μονοπάτι βγαίνει σε ανοιχτό χώρο με χαμηλή βλάστηση και σε λίγο βγαίνουμε σε αγροτικό δρόμο που κατηφορίζει. Ήδη βλέπουμε μπροστά μας το χωριό της Κάτω Κερασιάς. Σε διχάλα πάμε αριστερά και βαδίζουμε πλάι σε κτήμα που είναι αριστερά μας.

 Κάτω Κερασιά

      Σε λίγο ξαναβγαίνουμε στον ίδιο φαρδύ αγροτικό δρόμο έχοντας αποφύγει κάποιες στροφές που αυτός κάνει, περνούμε κτίσμα κινούμενοι γενικά προς τα δυτικά και πλησιάζουμε στην άσφαλτο. Ο χωματόδρομος συνεχίζει να κατηφορίζει δεξιά από την άσφαλτο και παρακάτω μετατρέπεται σε χαλασμένο καλντερίμι-μονοπάτι, που βγαίνει σε δρόμο και αμέσως φθάνουμε στην εκκλησία της Κάτω Κερασιάς. Περνούμε το ρέμα πίσω από την εκκλησία από το ανακαινισμένο δίτοξο πέτρινο γεφύρι που χρονολογείται από το 1886 και, ανηφορίζοντας λίγα μέτρα ακόμα σε καλντερίμι, φθάνουμε τέλος στην πλατεία του χωριού.

Γεφύρι Αλεβίζου-γεφύρι Λέσχιανης-μονή Σουρβιάς-Άγιος Νικόλαος-Λούτσα (κυκλική)

Γεφύρι Λέσχιανης

Απόσταση: 13,8 χλμ.
Χρόνος: 8 ώρες με στάσεις
Υψόμετρο: μέγιστο 709 μ., ελάχιστο 332 μ.
Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 666 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: συνήθως όχι
Αρχή/τέλος: Μαυρολιθάρι, 5,5 χλμ. από Φυτόκο (βλέπε παρακάτω)
Κατεβάστε ίχνος GPS: από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

      Aυτή είναι μια μεγάλη κυκλική διαδρομή, με την οποία περνούμε από δύο πέτρινα γεφύρια (Αλεβίζου και Λέσχιανης), από την μονή Σουρβιάς και το εξωκλήσι του Αγίου Νικολάου. Ο χρόνος όταν την καταγράψαμε (31/5/2020) ήταν 8 ώρες, με χαλαρό όμως ρυθμό και μεγάλες στάσεις. Η πορεία μπορεί να συντομέψει κατά περίπου 2,5-3 ώρες αν παραλείψουμε μονή Σουρβιάς-Άγιο Νικόλαο και ανεβούμε στη Λούτσα από το γεφύρι της Λέσχιανης (βλέπε παρακάτω).

      Η πορεία αρχίζει και τελειώνει στην τοποθεσία Μαυρολιθάρι. Εκεί πηγαίνουμε από χωματόδρομο που είναι βατός και από Ι.Χ. Λίγο πριν το πάρκινγκ της εκκλησίας στο Φυτόκο πάμε αριστερά σε τσιμεντόδρομο που έχει ταμπέλα προς ''Μονή Γοργοϋπηκόου''. Ο δρόμος πιο πέρα γίνεται άσφαλτος και μετά χωματόδρομος. Πάμε συνεχώς ευθεία αγνοώντας διαδοχικές διασταυρώσεις δεξιά προς ''Λουμπάρδα'', ''Γκιώνη'' και ''μονή Γοργοϋπηκόου''. Σε 5,5 χιλιόμετρα από το Φυτόκο (εκ των οποίων τα 3,5 σε χωματόδρομο), φτάνουμε στην τοποθεσία Μαυρολιθάρι όπου ο χωματόδρομος κάνει στροφή δεξιά, αρχίζοντας να κατηφορίζει προς τη ρεματιά της Καλιακούδας (Ξηριά). Εκεί αφήνουμε το αυτοκίνητό μας και αρχίζουμε την πορεία. 

          Βαδίζουμε λοιπόν στο δρόμο, έχοντας αριστερά μας πυκνή βλάστηση. Σε εκατό μέτρα, εκεί που η βλάστηση τελειώνει και έχουμε αριστερά μας (παρατημένο) κτήμα, αφήνουμε το δρόμο και κατεβαίνουμε στο κτήμα. Το μονοπάτι δε φαίνεται αρχικά, βαδίζουμε όμως στην κάτω άκρη του κτήματος ομαλά, ακολουθώντας τη διαμόρφωση του εδάφους. Παρακάτω το μονοπάτι είναι σαφέστερο. Διασχίζουμε το δρόμο λοξά προς τα δεξιά και ξαναβρίσκουμε το μονοπάτι από κάτω. Κατηφορίζοντας συνεχώς, βγαίνουμε πάλι στο δρόμο και αμέσως φθάνουμε στο γεφύρι του Αλεβίζου.

Γεφύρι Αλεβίζου

          Αγνώστου έτους κατασκευής,από αγνώστους κτίστες -κατά πάσαν πιθανότητα Ηπειρώτες- αυτό είναι το δεύτερο στη σειρά από τα τέσσερα γεφύρια της ρεματιάς της Καλιακούδας (τα υπόλοιπα τρία είναι του Λουζίνικου, της Λέσχιανης και της Καρυάς). Το όνομά του το πήρε από κάποιον Αλεβίζο που είχε μεγάλο κτήμα στην περιοχή. Το άνοιγμα του τόξου του σύμφωνα με τον Χαρατσή είναι 9,2 μέτρα και το ύψος μόλις 2,25 μέτρα. Ο παλιός πρόεδρος της κοινότητας Μακρινίτσας Σπύρος Κουικούμης  έχει πει στον Νίκο Χαρατσή: ''Αυτό το γεφύρι θυμάμαι ήταν πολύ ψηλό, τόσο πολύ που όταν περνούσαμε από πάνω  φοβόμασταν να κοιτάξουμε προς τα κάτω. Ήταν πολύ βαθύ το ρέμα σ` αυτό το σημείο και τα βράχια στις όχθες απότομα και ψηλά. Τώρα όμως είναι αρκετά χρόνια που έχει κατεβάσει πολύ αμμοχάλικο και βράχια το νερό και κοντεύει να φράξει από κάτω.''

Γεφύρι Αλεβίζου (την άνοιξη)

           Το γεφύρι ήταν για αρκετά χρόνια σε κακή κατάσταση, ετοιμόρροπο. Επί νομαρχίας Παπατόλια το 2009 έγινε επισκευή του, η οποία όμως με τον τρόπο που έγινε, αλλοίωσε σημαντικά το χαρακτήρα του και η σημερινή μορφή του απέχει από την παλιά. Η δε κατασκευή πλευρικών παραπέτων αυξάνει την αντίσταση στη ροή του νερού, έτσι ώστε σε περίπτωση μεγάλης νεροποντής το γεφύρι να κινδυνεύει να παρασυρθεί από το φουσκωμένο ρέμα.
         Μετά το γεφύρι ανηφορίζουμε το χωματόδρομο. Στη δεύτερη απότομη δεξιά στροφή που κάνει παραπάνω, φεύγει μονοπάτι βόρεια προς Άγιο Αθανάσιο.

Αγιος Αθανάσιος

      Εδώ αφήνουμε κι εμείς το δρόμο, ανεβαίνουμε στον όχθο και ακολουθούμε άλλο μονοπάτι ανηφορικό με κόκκινα σημάδια που κατευθύνεται ανατολικά. Στην πορεία μας διασχίζουμε δύο φορές το δρόμο. Την τρίτη φορά βαδίζουμε για πενήντα μέτρα στο δρόμο και ξαναβρίσκουμε μονοπάτι πιο πάνω. Τελικά βγαίνουμε στην επάνω πλευρά από μεγάλο λιβάδι.

Διασχίζοντας το λιβάδι

       Εδώ μπαίνουμε σε δρόμο που συνεχίζει να ανηφορίζει και πιο πάνω τερματίζει φθάνοντας σε άλλο μεγάλο λιβάδι. Το διασχίζουμε βαδίζοντας περίπου στη μέση του και στην άλλη άκρη βρίσκουμε μονοπάτι που συνεχίζει ομαλά προς τα βορειοανατολικά.. Πιο πέρα διασχίζουμε άλλο μικρότερο ξέφωτο, όπου υπάρχει δεξιά μας πλαστική δεξαμενή νερού και ποτίστρα. Εδώ τερματίζει και ένας χωματόδρομος από αριστερά. Εμείς βαδίζουμε κοντύτερα στην κάτω πλευρά του ξέφωτου και συνεχίζουμε σε μονοπάτι κατηφορίζοντας.

        Τελικά βγαίνουμε σε χωματόδρομο, στον οποίο βαδίζουμε. Κατεβαίνουμε σε πλάτωμα και βγαίνουμε σε φαρδύτερο χωματόδρομο, όπου πάμε δεξιά. Σε λίγα μέτρα υπάρχει τριπλή διασταύρωση και παίρνουμε τον μεσαίο δρόμο, που σύντομα μας φέρνει στο ξωκλήσι της Παναγίας Λέσχιανης. Δίπλα υπάρχει πέτρινη βρύση με χρονολογία  1888 (συνήθως χωρίς νερό) και μπροστά της μεγάλο πλατάνι.
             Φθάνοντας εδώ, θα επισκεφθούμε οπωσδήποτε το γεφύρι της Λέσχιανης. Έτσι, από τη βρύση βαδίζουμε στο μονοπάτι προς νότον, το οποίο σε πέντε λεπτά μας φέρνει  στο μοναδικό τρίτοξο γεφύρι του Πηλίου. Το άνοιγμα της μεσαίας καμάρας είναι 9,20 μ. και το ύψος 5,85 μ.

Γεφύρι Λέσχιανης

              Γράφει ο Νίκος Χαρατσής στο βιβλίο του ''Πέτρινα τοξωτά γεφύρια στο Πήλιο'': ''Ένα έργο τέχνης είναι ετούτο το γεφύρι, ένα μνημείο που, θέλει δε θέλει όποιος το δει θα σταθεί να το θαυμάσει και να το περιεργαστεί...Θαύμασα το καλλίγραμμο σχήμα του και παρατήρησα με προσοχή τα τρία τόξα του. Τι συμμετρία, Θεέ μου, και τι ωραίο ρυθμό που έχει! Λες κι είναι έτοιμο να κινηθεί κι αυτό μαζί σου, Η μεσιανή καμάρα, που δεσπόζει στον όλο όγκο, πατάει ανάλαφρα αλλά σταθερά στα δυο μεσόβαθρα, ρίχνει απαλά το βάρος στις δύο μικρότερες καμάρες που είναι δεξιόζερβα, και σβήνει τελικά στις όχθες και γίνεται ένα μ` αυτές. Τα πλατάνια, τα ρείκια, τα πουρνάρια, τα κέδρα που είναι στις όχθες και το αγκαλιάζουν, θαρρείς πως είναι η προέκταση του γεφυριού, δεμένα στον ίδιο ρυθμό της τέλειας φύσης...Τα μεσόβαθρα και οι ακριανές του βάσεις είναι ριζωμένα σε βραχώδες, σταθερό έδαφος. Το ένα μεσόβαθρο, το βορινό, από την επάνω μεριά που έρχεται το νερό είναι σφηνοειδές στο σχήμα, για να κόβει την ορμή του νερού. Οι πέτρες που σχηματίζουν το στεφάνι από τις καμάρες, είναι μακρόστενες με στενούς αρμούς ανάμεσά τους, λες και δεν έχουν βάλει κουρασάνι οι μαστόροι. Οι πέτρες που είναι χαμηλά στις βάσεις είναι πιο μεγάλες και σκληρότερες. Ο διάδρομός του έχει καλντερίμι, που διατηρείται σε καλή κατάσταση και διαγράφει μια ελαφρά κυρτή πορεία, ακολουθώντας έτσι την όλη γραμμή του γεφυριού. Τα παραπέτα του είχαν γκρεμιστεί κάποια φορά που κατέβαζε πολύ νερό το ρέμα και τώρα τα έχουν ξαναχτίσει. διακρίνεται όμως εύκολα η διαφορά στο χτίσιμο. Την ίδια εκείνη χρονιά έπαθε ζημιές και η νότια βάση, ψηλά προς το τόξο, και την έχουν επισκευάσει. Και σε τούτο το μέρος διακρίνεται η διαφορά του χτισίματος και του είδους της πέτρας''.   

Γεφύρι Λέσχιανης

         Eδώ έχουμε την δυνατότητα αν θέλουμε, να συντομέψουμε την πορεία μας κατά 2,5 ώρες περίπου παραλείποντας τη Μονή Σουρβιάς και τον Άγιο Νικόλαο, και να συνεχίσουμε ανηφορίζοντας από το γεφύρι της Λέσχιανης κατ` ευθείαν προς το ξέφωτο της Λούτσας. Ειδεμή, επιστρέφουμε πίσω στην Παναγία Λέσχιανη. Εδώ μπαίνουμε σε χωματόδρομο ανηφορίζοντας ελαφρά. Δεξιά μας φεύγει ανηφορικός δρόμος που πάει προς τη μονή Σουρβιάς. Εμείς πάμε ευθεία και σε λίγα μέτρα στη γωνία της περίφραξης στρίβουμε αριστερά και βαδίζουμε σε φαρδύ μονοπάτι που αρχίζει να ανηφορίζει μπαίνοντας σε δάσος με δρυς.  Ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια και τελικά φθάνουμε στην (συνήθως κλειδωμένη) είσοδο του μοναστηριού της Σουρβιάς.

Μονή Συρβιάς, καθολικό

       

Μονή Σουρβιάς, οστεοφυλάκιο

     Aφιερωμένη στην Αγία Τριάδα (γιορτάζει του Αγίου Πνεύματος), χτίστηκε τον 16ο αιώνα από τον Όσιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω και  αργότερα είχε ηγούμενο τον άγιο Γεράσιμο τον Νέο. Το 1878 η μονή κάηκε μετά από μάχη ανάμεσα σε Έλληνες επαναστάτες και Τούρκους, ενώ το 1943 λειτουργούσε αντάρτικο τυπογραφείο μέσα στο καθολικό. Σήμερα η Σουρβιά, χωρίς μοναχούς πλέον, υπάγεται στη μονή Φλαμουρίου. Εργασίες αναστήλωσης βρίσκονται σε εξέλιξη. 

Μονή Σουρβιάς

          Μετά την απαραίτητη στάση για ξεκούραση αλλά και για να απολαύσουμε τη θαυμάσια θέα προς νότο και δύση, παίρνουμε τον χωματόδρομο και κατηφορίζουμε συνεχώς. Μετά από περίπου 2 χιλιόμετρα, προσέχοντας αριστερά μας, βλέπουμε τα κόκκινα σημάδια που σηματοδοτούν το μονοπάτι προς τον Άγιο Νικόλαο. Στην αρχή κινούμαστε προς τα ανατολικά και μετά νότια, περνούμε ένα ρέμα και τελικά φθάνουμε στο ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου. Εδώ έρχεται και χωματόδρομος από τη Λέσχιανη. 

Άγιος Νικόλαος

     Συνεχίζουμε από τη νότια πλευρά της εκκλησίας κατηφορίζοντας στο μονοπάτι και φθάνουμε στην κοίτη της ρεματιάς της Καλιακούδας. Εδώ δεν υπάρχει γεφύρι. Στην άλλη όχθη το μονοπάτι ανηφορίζει με καγκιόλια και φθάνουμε στο μεγάλο ξέφωτο-λιβάδι της Λούτσας με το χαρακτηριστικό δένδρο, που ξεχωρίζει σε όλη την περιοχή. Εδώ διασταυρωνόμαστε με την διαδρομή Μακρινίτσα-Κάτω Κερασιά. Λίγο δυτικότερα από το δέντρο υπάρχει τριγωνομετρικό κολονάκι (υψόμετρο 692 μ.).

θέα από τη Λούτσα δυτικά, στο βάθος η λίμνη Κάρλα

      Κάτω από το κολονάκι παίρνουμε κατεύθυνση νοτιοδυτική και κατηφορίζουμε ευθεία σε μονοπάτι  που τώρα (2022) είναι καθαρό. Παράλληλα μ` εμάς κατηφορίζει και μαύρος σωλήνας νερού. Πιο κάτω βγαίνουμε σε μακρόστενο ξέφωτο-λιβάδι και βαδίζουμε στην δεξιά άκρη του. Εδώ βρίσκουμε χωματόδρομο, τον οποίο ακολουθούμε. Πιο πέρα μπαίνουμε σε μεγάλο λιβάδι και περνούμε δίπλα από ένα μαντρί που έχουμε δεξιά μας. Τελικά ο δρόμος μας βγάζει στην τοποθεσία Μαυρολιθάρι, απ` όπου άρχισε η πορεία μας. 

Μακρινίτσα-μονή Σουρβιάς-Κάτω Κερασιά

Μονοπάτι στο δάσος οξιάς κοντά στη Χαμορίγανη

Απόσταση: 22,9 χλμ.
Χρόνος: καθαρός χρόνος πορείας 7 ώρες, με τις στάσεις 9 ώρες
Υψόμετρο: από 610 μ. (Μακρινίτσα) σε 1185 μ. (Χαμορίγανη) σε 130 μ. (Κάτω Κερασιά)
Συνολική ανάβαση: 841 μ.  Συνολική κατάβαση: 1304 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, λίγες πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (Προφήτης Ηλίας, Κρύο Νερό)
Αρχή: πλατεία Μακρινίτσας  Τέλος: πλατεία Κάτω Κερασιάς

 Κατεβάστε ίχνος GPS:   Η διαδρομή στο Wikiloc    Η διαδρομή στο Everytrail

         Αυτή είναι μια μεγάλη πορεία μέσα στα δάση οξιάς και βελανιδιάς του Βορειοδυτικού Πηλίου. Αν κάποιος ήθελε να πάει από τη Μακρινίτσα στη μονή Σουρβιάς, η πιο σύντομη διαδρομή είναι από Παναγιάς Πουρνάρι-Λούτσα-γεφύρι Λέσχιανης (γύρω στις 4,5 ώρες). Όμως, υπάρχει  και ετούτη η  βορειότερη, πιο ψηλωμένη διαδρομή, που περνά από Τρανό Ίσωμα-γεφύρι Καρυάς-Χαμορίγανη. Ενας πρακτικός τρόπος για να μετακινηθούμε από Βόλο, είναι να πάρουμε το πρωινό λεωφορείο των 08.00 προς Μακρινίτσα και να επιστρέψουμε από Κερασιά με το απογευματινό δρομολόγιο των 18.30 ή 21.30 (με αναχώρηση από Κανάλια-δείτε τα δρομολόγια εδώ: http://ktelvolou.gr). Στην Κάτω Κερασιά υπάρχει εστιατόριο που λειτουργεί όλο το χρόνο.

           H πορεία μας ξεκινά από την πλατεία της Μακρινίτσας προς τον Προφήτη Ηλία, όπως ακριβώς θα πήγαιναν και οι αγωγιάτες με τα ζώα τους παλιά. Υπάρχει όμως και εναλλακτική ανατολικότερη αρχική διαδρομή, από το πάρκινγκ της Μπράνης στην είσοδο του χωριού, μέσω Αγίας Παρασκευής μέχρι το Τρανό Ίσωμα (δείτε την πορεία Μακρινίτσα-Δυτικό Καταφύγιο-Πουρί).  Αυτή έχει το πλεονέκτημα να βαδίζει συνεχώς μέσα σε δάσος, όμως η διαδρομή από Προφήτη Ηλία είναι λίγο συντομότερη και μας αποζημιώνει για την έλλειψη δάσους, χαρίζοντάς μας καταπληκτική θέα προς το Βόλο και τη θάλασσα από ψηλά.