Χάνια - Προφήτης Ηλίας - Μακρυρράχη

Απόσταση: 8,5 χλμ.
Διάρκεια: 4 ώρες (καθαρός χρόνος πορείας 3,5 ώρες)
Υψόμετρο: από 1200 μ. (Χάνια) σε 320 μ. (Μακρυρράχη)
Συνολική ανάβαση: 40 μ. Συνολική κατάβαση: 895 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι
Κατεβάστε ίχνος GPS:  από το Wikiloc   από το Everytrail

         Το καλντερίμι που πήγαινε από τα Χάνια προς τη Μακρυρράχη ήταν για χρόνια κλεισμένο και ξεχασμένο.  Την άνοιξη του 2015 όμως, καθαρίστηκε και σηματοδοτήθηκε με τη συνεργασία του ΕΟΣ Βόλου και του Συλλόγου Μακρυρραχιωτών, και έτσι η θαυμάσια αυτή διαδρομή είναι  πλέον ανοικτή και διαθέσιμη σε όλους. Yπάρχει όμως και άλλη διαδρομή από Χάνια προς Μακρυρράχη  (Μονοπάτι των Καταρρακτών), που διανοίχθηκε το 2016 και ακολουθεί το Μεγάλο Ρέμα λίγο νοτιότερα, περνώντας από εντυπωσιακούς καταρράκτες και βάθρες. Έτσι, μπορεί κάποιος να ενώσει τις δύο σε μια κυκλική διαδρομή με επιστροφή. Μπορεί κανείς ακόμα να συνεχίσει περπατώντας από Μακρυρράχη προς το Ανήλιο και μετά στον Αη Γιάννη, ή (από άσφαλτο κυρίως) προς Αγίους Σαράντα-Χορευτό.

         Το πρώτο μέρος, με καλντερίμι σε υπέροχο δάσος οξιάς, είναι κοινό με τη διαδρομή Χάνια-Ζαγορά μέχρι το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία (1,5 ώρα). Στη συνέχεια βαδίζουμε σε αγροτικό δρόμο μέχρι το ξωκλήσι των Αγίων Αναργύρων (1,5 ώρα) και το τελευταίο κομμάτι μέχρι την πλατεία του χωριού γίνεται σε ωραίο μονοπάτι-καλντερίμι (1 ώρα). Στην πλατεία θα βρούμε εστιατόρια σε λειτουργία και μπορούμε να επιστρέψουμε στα Χάνια με το απογευματινό λεωφορείο στις 17.15' (www.ktelvolou.gr). Μπορούμε ακόμη να συνεχίσουμε κατηφορίζοντας για μια ώρα ακόμα προς τις παραλίες των Αγίων Σαράντα και του Χορευτού (οι διαδρομές αυτές θα περιγραφούν προσεχώς).

To καλντερίμι στο δάσος οξιάς

       Ξεκινούμε από το χάνι του Κοκκίνη (πρώην Θεοδώρου) στον κεντρικό δρόμο των Χανίων και, βλέποντας την πινακίδα, ανηφορίζουμε στην άσφαλτο που πάει στο ξενοδοχείο Πηλέας, το οποίο βρίσκεται λίγα μέτρα πιο πάνω. Από την άκρη του πάρκινγκ του Πηλέα φεύγει ένας χωματόδρομος ελαφρά ανηφορικός, ενώ παράλληλα δίπλα του στα δεξιά υπάρχει άλλος, μη χρησιμοποιούμενος δρόμος.  Αυτόν το δεύτερο δρόμο ακολουθούμε, ο οποίος σε πενήντα μέτρα τερματίζει και αμέσως βρίσκουμε το καλντερίμι, μόλις περάσουμε ένα ρεματάκι. Σε λίγο βγαίνουμε σε μικρό πλάτωμα, όπου παλαιότερα έκαναν κάρβουνα. Εδώ έρχεται λοξά από αριστερά και ένας χωματόδρομος. Στην άλλη άκρη του πλατώματος ξαναβρίσκουμε το καλντερίμι σε αρίστη κατάσταση, φαρδύ και καθαρό, να κατηφορίζει μέσα στο δάσος οξιάς. Στο βάθος βλέπουμε τις πίστες του σκι στις Αγριόλευκες.

Κορυφή Αγριόλευκες (1470 μ.)

         Κατεβαίνοντας, συναντούμε την άσφαλτο και τη διασχίζουμε για να ξαναβρούμε το καλντερίμι από την άλλη πλευρά. Αυτό θα γίνει δέκα φορές, καθώς οι κορδέλες του δρόμου κόβουν το καλντερίμι, και βρίσκουμε τη συνέχεια  απέναντι ή λίγο αριστερότερα. Τη δεκάτη φορά που θα συναντήσουμε την άσφαλτο, βαδίζουμε για λίγο προς τα αριστερά και βλέπουμε την είσοδο για το ήσυχο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία. Εδώ είναι κατάλληλο μέρος για μια στάση. 

Προφήτης Ηλίας Μακρυρράχης

          Από τον Προφήτη Ηλία συνεχίζει στενός χωματόδρομος, που κατηφορίζει ομαλά με κατεύθυνση βορειοανατολική. Παρακάτω ενώνεται με φαρδύτερο δρόμο, στον οποίο βαδίζουμε μέχρι να βγούμε στην άσφαλτο (τα τελευταία μέτρα είναι τσιμεντοστρωμένα). Μετά την κλειστή στροφή (φουρκέτα) που κάνει η άσφαλτος, βρίσκουμε στενό αγροτικό δρόμο αριστερά και τον ακολουθούμε μέχρι που ξαναβγαίνουμε στην άσφαλτο. Εδώ τη διασχίζουμε λοξά, καθώς διατηρείται απέναντι ένα μικρό κομμάτι του μονοπατιού που κόβει δρόμο. Από την κάτω μεριά ξαναδιασχίζουμε την άσφαλτο και συνεχίζουμε πάλι σε αγροτικό δρόμο, περνώντας πλάι από μια δεξαμενή. Παρακάτω, κάνουμε δεξιά περνώντας ένα αυλάκι νερού και ξαναβγαίνουμε στην άσφαλτο.

             Εδώ πλέον έχουμε φτάσει στο Καράβωμα. Μπροστά μας είναι η διασταύρωση του κύριου δρόμου, που αριστερά πάει προς Ζαγορά και δεξιά προς Μακρυρράχη. Μόλις λίγα μέτρα πριν τη διασταύρωση αυτή, πάμε δεξιά και βαδίζουμε σε στενότερο δρόμο ανάμεσα σε παλιά κτίρια-αποθήκες, που χρησίμευαν στη μεταφόρτωση των εμπορευμάτων (ο αμαξιτός δρόμος από Καράβωμα προς Μακρυρράχη έγινε λίγο μετά το 1950, και μέχρι τότε οι μεταφορές γίνονταν με τα ζώα από το καλντερίμι).

Παλιά αποθήκη στο Καράβωμα

        Σε διχάλα παίρνουμε τον αριστερό κλάδο. Πιο πέρα ο δρόμος στενεύει και τελικά τερματίζει σε ανεγειρόμενη οικοδομή. Λίγα μέτρα πριν την οικοδομή, βλέποντας τα σημάδια πάμε λοξά δεξιά παράλληλα με ένα τσιμεντένιο αυλάκι, και αμέσως μετά αφήνουμε το αυλάκι και κατεβαίνουμε δεξιά σε κτήμα, μέσα στο οποίο βαδίζουμε. Δεξιά μας έχουμε τη μεγάλη ρεματιά ''Μέγα ρέμα'' και στην απέναντι πλαγιά βλέπουμε εντυπωσιακά το Ανήλιο.
        Ο δρόμος μέσα από το κτήμα βγαίνει πιο κάτω στην άσφαλτο, την οποία ακολουθούμε για λίγο. Περνούμε προσκυνητάρι και εκατό μέτρα πιο πέρα ανεβαίνουμε ευθεία σε στενό πλακόστρωτο προς την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων. Εδώ θα κάνουμε μια στάση για ξεκούραση.
         Συνεχίζουμε σε χωματόδρομο που ξαναβγαίνει στην άσφαλτο. Μετά από εκατό μέτρα φεύγει δρόμος αριστερά. Από το σημείο αυτό έχουμε θαυμάσια θέα προς τη Ζαγορά.

Θέα προς τη Ζαγορά

          Εμείς όμως εδώ δεν πάμε αριστερά, αλλά δεξιά (προσοχή), παρατηρώντας το στύλο με το πινακιδάκι, και κατηφορίζουμε σε στενό δρόμο που γίνεται μονοπάτι, κάνει έναν ελιγμό και συνεχίζει ευθεία  καλντερίμι ανάμεσα σε καστανιές.

        Παρακάτω υπάρχουν καλαμιές, διασχίζουμε δρόμο και κατηφορίζουμε κάπως απότομα σε σκαλοπάτια σκαμμένα στο χώμα. Το καλντερίμι πιο κάτω βγαίνει λοξά σε δρόμο, στον οποίο βαδίζουμε για πενήντα μέτρα και μόλις αρχίσει ν`ανηφορίζει ξαναβρίσκουμε το καλντερίμι στα δεξιά (προσοχή).

Πλησιάζοντας στη Μακρυρράχη. Μπροστά μας απέναντι το Ανήλιο

    Το ωραίο καλντερίμι κατηφορίζει συνεχώς και αρχίζουμε να συναντούμε τα πρώτα σπίτια της Μακρυρράχης. Τελικά βγαίνουμε σε τσιμεντόδρομο, ο οποίος σε λίγο κατεβαίνει και τερματίζει στον κύριο  δρόμο, αμέσως πάνω από την πλατεία του χωριού.  

Πλατεία Μακρυρράχης

Μακρινίτσα - Βένετο

Θέα από τη μονή Σουρβιάς προς τη δύση

Απόσταση: 26 χλμ.
Διάρκεια: καθαρός χρόνος πορείας 9 ώρες, με τις στάσεις 10,5 ώρες
Υψόμετρο: από 620 μ. (Μακρινίτσα) σε 970 μ. (μέγιστο) σε 170 μ. (Βένετο)
Συνολική ανάβαση: 1334 μ. Συνολική κατάβαση: 1720 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, κάποιες πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή:  μονή Φλαμουρίου
Κατεβάστε ίχνος GPS:  από το Wikiloc   από το Everytrail

          Aυτή είναι μια μεγάλη διάσχιση στο Βόρειο Πήλιο, η μεγαλύτερη πορεία που μπορεί να κάνει κανείς από χωριό σε χωριό στο βουνό των Κενταύρων. Περνούμε από το πέτρινο γεφύρι της Λέσχιανης και από τα μοναστήρια Σουρβιάς και Φλαμουρίου. Στη διαδρομή μας έχουμε ποικιλία βλάστησης (πουρνάρια, μακία, δρύες, οξιές και αράδια). Το ομορφότερο τμήμα της είναι σίγουρα το υπέροχο δάσος οξιάς ανάμεσα στα μοναστήρια Σουρβιάς και Φλαμουρίου.
      H διαδρομή συνιστάται να πραγματοποιηθεί από Μάιο μέχρι Σεπτέμβριο, ξεκινώντας οπωσδήποτε νωρίς το πρωί. Λόγω της μεγάλης της διάρκειας, απευθύνεται σε ορειβάτες δοκιμασμένους σε μακρές πορείες.  Πάντως, η διαδρομή θα μπορούσε να είναι μικρότερη κατά 3 χλμ. και μία ώρα, αν ξεκινούσαμε από την Κάτω Κερασιά (το κομμάτι από την Κάτω Κερασιά μέχρι τη Λέσχιανη φαίνεται εδώ). Στο Βένετο υπάρχει δυνατότητα διαμονής (Apartments Veneto).

       Από την πλατεία της Μακρινίτσας, ανηφορίζουμε στο καλντερίμι πίσω από την εκκλησία κατευθυνόμενοι αρχικά ανατολικά και σε διασταύρωση που έχει πινακίδα προς αρχοντικό Κοίλια πάμε αριστερά επάνω (ευθεία πηγαίνει προς την εκκλησία της Παναγίας).  Στην επόμενη διασταύρωση καλντεριμιών παραπάνω, πάμε δεξιά σε στενότερο καλντερίμι δίπλα σε παλιά βρυσούλα χωρίς νερό και ανηφορίζουμε συνεχώς (αν πάμε ευθεία, θα βγούμε στο νεκροταφείο και ακολουθώντας μετά τσιμεντόδρομο θα φθάσουμε επίσης στη διασταύρωση πιο πάνω). Περνάμε από δεύτερη χτιστή βρύση πάλι χωρίς νερό και σε διασταυρώσεις διαλέγουμε πάντα την πιο ανηφορική.

Μακρινίτσα

      Τελικά βγαίνουμε σε τσιμεντόδρομο στην επάνω άκρη του χωριού, όπου πάμε αριστερά και αμέσως στη διασταύρωση δεξιά ανηφορικά (εδώ έρχεται και ο τσιμεντόδρομος από το νεκροταφείο). Σε λίγα μέτρα, βρίσκουμε δίπλα σε δέντρο με κόκκινο σημάδι το μονοπάτι που ανηφορίζει με ελιγμούς και βγαίνει παραπάνω σε φουρκέτα του δρόμου, όπου υπάρχει και προσκυνητάρι που έχει απεριόριστη θέα στον ορίζοντα.

Συνεχίζουμε ευθεία βόρεια στο δρόμο, αφήνουμε δεξιά μας κτίσμα του υδραγωγείου (απ` όπου φεύγει το μονοπάτι για Προφήτη Ηλία-Τρανό Ίσωμα) και αριστερά μας καλύβι-αποθήκη. Λίγο μετά το καλύβι, προσέχοντας αριστερά για τα κόκκινα σημάδια, αφήνουμε το δρόμο και μπαίνουμε σε μονοπάτι, που περνά το μικρό ρέμα της Πατωσιάς και αμέσως μετά το ρέμα  πάμε δεξιά προς βορράν. Το μονοπάτι, που έχει και στοιχεία καλντεριμιού σε ορισμένα σημεία του, ανηφορίζει με ελιγμούς ανάμεσα στα πουρνάρια και πιο πέρα βγαίνει λοξά σε αγροτικό δρόμο που ακολουθούμε προς βορράν. Σε κάθετη διασταύρωση διασχίζουμε εγκάρσια άλλον αγροτικό δρόμο και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε με κατεύθυνση βορειοδυτική σε ένα ομαλό ύψωμα που είναι μπροστά μας. Το μονοπάτι εδώ είναι κάπως δυσδιάκριτο, αλλά μας βοηθούν τα κόκκινα σημάδια.

Κάνοντας μια ομαλή καμπύλη στην αριστερή πλαγιά του υψώματος, αρχίζουμε να κατηφορίζουμε. Στη ράχη που φαίνεται μπροστά μας προς βορράν, ξεχωρίζουν δύο μεγάλα πουρνάρια, ψηλά σα δέντρα. Προς τα εκεί κατευθύνεται η πορεία μας, στην τοποθεσία αυτή που λέγεται ''Παναγιάς Πουρνάρι''. Βγαίνουμε λοξά σε αγροτικό δρόμο και τον ακολουθούμε, ώσπου να φθάσουμε σε ποτίστρα δίπλα σε νερόλακκο (σουβάλα). Από εκεί ανηφορίζουμε στην πετρώδη πλαγιά σε ασαφές μονοπάτι. Σύντομα φθάνουμε στη ράχη, αφήνουμε δεξιά μας στα είκοσι μέτρα το ένα δέντρο-πουρνάρι και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε, περνώντας δίπλα από το δεύτερο στα αριστερά μας. Εδώ υπάρχουν και άλλα ανεπτυγμένα πουρνάρια και το μονοπάτι είναι πιο σαφές.

       Τελικά βγαίνουμε λοξά σε δρόμο, που αμέσως φθάνει σε ποτίστρα στη θέση “Της νύφης το μνήμα”. Μπροστά από την ποτίστρα περνά ο δρόμος που πηγαίνει από τον Άγιο Ονούφριο προς τις πηγές Καλιακούδα και Ξεράκια. Λίγο δεξιότερα βρίσκεται ένα μαντρί. Διασχίζουμε το δρόμο και ανηφορίζουμε σε μονοπάτι, που αρχικά είναι ασαφές. Βοηθούμενοι όμως από τα κόκκινα σημάδια, σύντομα μπαίνουμε σε σαφές μονοπάτι που κατηφορίζει ομαλά βορειοδυτικά ανάμεσα από πουρνάρια. Σε ένα σημείο παρακάτω περνάμε πολύ κοντά στην άκρη από την απότομη πλαγιά της μεγάλης ρεματιάς της Καλιακούδας που έχουμε στα δεξιά μας.

Θέα προς τη ρεματιά της Καλιακούδας. Στο βάθος μόλις διακρίνεται η μονή Σουρβιάς

       Τελικά, με πορεία σχεδόν δυτική, βγαίνουμε στο μεγάλο ξέφωτο της Λούτσας, δίπλα σε ένα μαντρί. Δεξιά μας βρίσκεται μια σουβάλα και αριστερά ένα μοναχικό χαρακτηριστικό δέντρο, ενώ λίγο πιο πέρα υπάρχει και ένα αλώνι με τριγωνομετρικό κολονάκι (υψόμετρο 692 μ.). Στο βάθος φαίνεται η λίμνη Κάρλα. Εδώ διασταυρωνόμαστε με τη διαδρομή Φυτόκο-Λαγωνίκα-Πουρί, που πηγαίνει προς τα βορειοανατολικά.
        Βαδίζουμε μέσα στο ξέφωτο προς τα βορειοδυτικά περνώντας δίπλα σε ένα παλιό πηγάδι, και στην άλλη άκρη βρίσκουμε το μονοπάτι, που φαίνεται σαν νεροφάγωμα στην αρχή. Κατηφορίζοντας, συναντούμε τμήματα καλντεριμιού και τελικά φθάνουμε στο τρίτοξο γεφύρι της Λέσχιανης, το ένα από τα τέσσερα γεφύρια της ρεματιάς της Καλιακούδας. Ένα πέτρινο έργο υψηλής τέχνης και τεχνικής, ένα μνημείο του τόπου που στέκει εκεί άγνωστο από πότε (μάλλον από τον προπερασμένο αιώνα), γερά θεμελιωμένο στα βράχια της ρεματιάς, φτιαγμένο μαστορικά για ν` αντισταθεί στη φθορά του χρόνου και του ορμητικού νερού. Και πράγματι, αντέχει ακόμα ατόφιο.

Το γεφύρι της Λέσχιανης

        Mετά το γεφύρι, σε πέντε λεπτά φθάνουμε στον μικρό οικισμό της Λέσχιανης με την εκκλησία της Παναγίας. Η βρύση δίπλα στο μεγάλο πλατάνι έχει χρονολογία 1888, αλλά δεν τρέχει πια νερό. Εδώ μπαίνουμε σε χωματόδρομο ανηφορίζοντας ελαφρά. Δεξιά μας φεύγει ανηφορικός δρόμος που πάει προς τη μονή Σουρβιάς. Εμείς πάμε ευθεία και σε λίγα μέτρα στη γωνία της περίφραξης στρίβουμε αριστερά και βαδίζουμε σε φαρδύ μονοπάτι που αρχίζει να ανηφορίζει μπαίνοντας σε δάσος με δρύες.

Δρυοδάσος πηγαίνοντας προς τη Σουρβιά

        Ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια και τελικά φθάνουμε στην (κλειδωμένη) είσοδο του μοναστηριού της Σουρβιάς. Aφιερωμένη στην Αγία Τριάδα, χτίστηκε τον 16ο αιώνα από τον Όσιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω και  αργότερα είχε ηγούμενο τον άγιο Γεράσιμο τον Νέο. Το 1878 η μονή κάηκε μετά από μάχη ανάμεσα σε Έλληνες επαναστάτες και Τούρκους, ενώ το 1943 λειτουργούσε αντάρτικο τυπογραφείο μέσα στο καθολικό. Σήμερα η Σουρβιά, χωρίς μοναχούς πλέον, υπάγεται στη μονή Φλαμουρίου. Εργασίες αναστήλωσης βρίσκονται σε εξέλιξη.

Μονή Σουρβιάς

         Μετά την απαραίτητη στάση για ξεκούραση αλλά και για να απολαύσουμε τη θαυμάσια θέα προς νότο και δύση, ανηφορίζουμε από την ανατολική πλευρά της μονής και βρίσκουμε μονοπάτι που κατευθύνεται προς βορράν, μπαίνοντας σε δάσος με δρύες και οξιές. Παραπάνω βγαίνουμε σε ξέφωτο και συνεχίζουμε προς την ίδια κατεύθυνση σε δάσος οξιάς, ακολουθώντας τα πυκνά κόκκινα σημάδια.

           Μετά από αρκετή πορεία σε πολύ ωραίο μονοπάτι, βγαίνουμε σε δρόμο που ανοίχτηκε για υλοτομία. Φθάνοντας σε μικρό πλάτωμα, ο δρόμος στρίβει δεξιά, αλλά το μονοπάτι συνεχίζει ευθεία για λίγο και βγαίνουμε σε φαρδύτερο δρόμο που έρχεται από την Άνω Κερασιά και πάει προς Κοκκινόγεια και Οβριό-Πουρί. Διασχίζουμε το δρόμο συνεχίζοντας στο μονοπάτι και σύντομα ξαναβγαίνουμε στο δρόμο. Σε λίγα μέτρα υπάρχει διασταύρωση, όπου πάμε δεξιά (βορειοανατολικά). Μετά από πενήντα μέτρα, προσέχοντας αριστερά μας, βλέπουμε στον όχθο του δρόμου με κόκκινο σημάδι και πινακιδάκι τη συνέχεια του μονοπατιού.

Βαδίζοντας μέσα στο δάσος της οξιάς

         Ακολουθώντας πάντα τα κόκκινα σημάδια, τελικά βγαίνουμε σε πηγή νερού πάνω σε φαρδύ μονοπάτι-καλντερίμι, το οποίο κατηφορίζοντας σε λίγα λεπτά μας φέρνει στην μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Φλαμουρίου.  Xτισμένο στα τέλη του 16ου αιώνα από τον όσιο Συμεών, είναι από τα λίγα εναπομείναντα λειτουργούντα μοναστήρια (έχει τέσσερις μοναχούς), όπου δεν πηγαίνει αυτοκίνητο και ηλεκτρικό δίκτυο. Συνεχίζει ν` ακολουθεί το αγιορείτικο τυπικό και έτσι είναι άβατο για τις γυναίκες, οι οποίες θα περιμένουν έξω, όμως μπορεί να προσφέρει φιλοξενία σε μικρό αριθμό ανδρών επισκεπτών. Εργασίες αναστήλωσης βρίσκονται σε εξέλιξη και εδώ.

Μονή Φλαμουρίου

                                                               Από την είσοδο της μονής συνεχίζουμε στο φαρδύ μονοπάτι που σε λίγο αρχίζει να κατηφορίζει (αγνοούμε ανηφορικές διασταυρώσεις δεξιά) και να εμφανίζει τμήματα καλντεριμιού.  Αφήνουμε δεξιά μας κίτρινη μεταλλική πινακίδα που σηματοδοτεί διακλάδωση προς κορυφή Κορομπλιά- μνημείο Αλφόνς. Παρακάτω φθάνουμε σε νέα διασταύρωση με πινακίδα, όπου ευθεία μπροστά συνεχίζει μονοπάτι προς τον αρσανά Αγίου Νικολάου και τη θάλασσα. Εμείς στρίβουμε αριστερά, κατηφορίζουμε για να περάσουμε το ρέμα και βαδίζουμε ομαλά ευθεία στην απέναντι πλαγιά, μέχρι που φθάνουμε στο Πετριάλο, ένα ανοιχτό πετρωτό πλάτωμα με θέα προς τη θάλασσα. Το κομμάτι του μονοπατιού από το ρέμα μέχρι το Πετριάλο δυστυχώς το πήρε ο δρόμος που ανοίχτηκε για υλοτομία.
         Συνεχίζοντας στο σηματοδοτημένο μονοπάτι, κατηφορίζουμε ξανά για να περάσουμε μια μεγάλη άγρια ρεματιά, το Κακόρεμα. Ανηφορίζουμε σε καλντερίμι στην απέναντι πλαγιά περνώντας δίπλα σε ερειπωμένο καλυβάκι. Βαδίζοντας στη ράχη, σε ένα σημείο δεξιά φεύγει μονοπάτι που πάει σε ένα μαντρί (προσοχή). Το κύριο μονοπάτι κατόπιν μπαίνει σε πυκνό δάσος με αράδια, μέχρι που τελικά βγαίνει σε χωματόδρομο, στον οποίο βαδίζουμε προς τα αριστερά και σε δέκα λεπτά φθάνουμε στο Βένετο. Η πλατεία του χωριού, όπου θα βρούμε εστιατόριο σε λειτουργία (τηλ. 6974907595 ή 6989612016) είναι στη δεξιά πλευρά του δρόμου κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια.

Βένετο