 |
| Το ρέμα της Λαγωνίκας |
 |
| Το γεφύρι του Πόρου |
Απόσταση: 21,6 χλμ.
Διάρκεια: 8 ώρες (καθαρός χρόνος πορείας 6.50΄)
Υψόμετρο: από 650 μ. (Ανω Κερασιά) σε 1036 μ. (μέγιστο) σε 450 μ. (Πουρί)
Σήμανση: κόκκινα σημάδια
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι
Κατεβάστε ίχνος GPS: H διαδρομή στο Wikiloc Η διαδρομή στο Everytrail
Αυτή είναι μια μεγάλη πορεία στο Βόρειο Πήλιο, που περνά από υπέροχα δάση οξιάς και από το πέτρινο τοξωτό γεφύρι του Πόρου στη ρεματιά της Λαγωνίκας. Επιλέξαμε να αποφύγουμε το μονότονο δασικό δρόμο από Κοκκινόγεια που αποτελεί την πιο σύντομη διαδρομή και ακολουθήσαμε εναλλακτικό μονοπάτι, πράγμα που σίγουρα έκανε την πορεία μας πιο όμορφη και ποικίλη, αλλά και λίγο μεγαλύτερη σε διάρκεια. Μια ολιγομελής ομάδα ορειβατών πάντως, που θα ακολουθήσει το δρόμο και χωρίς πολλές αργοπορίες, μπορεί να φθάσει στο Πουρί σε 6,5-7 ώρες. Στο Πουρί θα βρούμε ταβέρνα για φαγητό (και ξενώνες για διαμονή) και μπορεί κανείς να επιστρέψει στο Βόλο με λεωφορείο του ΚΤΕΛ. Να σημειωθεί επίσης, ότι ο δρόμος από την Κάτω προς την Άνω Κερασιά δεν δέχεται μεγάλα λεωφορεία. Η πορεία μπορεί να ξεκινήσει εναλλακτικά από την Κάτω Κερασιά, προσθέτοντας όμως επιπλέον 1,5 ώρα και 4,9 χιλιόμετρα (βλέπε τη διαδρομή Κάτω Κερασιά-Άνω Κερασιά).
Ξεκινούμε λοιπόν από την πλατεία της Άνω Κερασιάς μπροστά στη βρύση, ακολουθώντας το χορταριασμένο καλντερίμι που κατηφορίζει δίπλα στο σπίτι του κερασιώτη λογοτέχνη Ηλία Λεφούση, αμέσως αριστερά από την πλατεία. Kατεβαίνουμε σε μια βρύση και κατόπιν ανηφορίζουμε για λίγα μέτρα λοξά προς τα αριστερά. Περνώντας δίπλα από ερειπωμένα σπίτια του μαρτυρικού χωριού που κάηκε από τους Γερμανούς το 1943, και αφήνοντας στα δεξιά το πρώην οπλουργείο των ανταρτών που διατηρείται κάπως καλύτερα, βαδίζουμε βορειοανατολικά σε φαρδύ μονοπάτι, που κατηφορίζει ομαλά προς μια ρεματιά. Εδώ υπήρχε μέχρι το 1960 το γεφύρι της Γελαδίστρας, το οποίο απογκρέμισε ένας τσοπάνης (σύμφωνα με την αναφορά του Νίκου Χαρατσή) και τώρα διατηρούνται μόνον οι βάσεις του.
Περνούμε τη ρεματιά δίπλα από το γκρεμισμένο γεφύρι και ανηφορίζουμε σε καλντερίμι. Παραπάνω, φθάνουμε σε σημείο όπου δεξιά μας έχουμε περιφραγμένο κτήμα. Εδώ υπάρχει διχάλα, όπου αριστερά συνεχίζει η διαδρομή για τη μονή Φλαμουρίου, ακολουθώντας την πορεία της ρεματιάς. Εμείς πάμε λοξά δεξιά σε μονοπάτι παράλληλο με την περίφραξη και σε λίγα μέτρα, βλέποντας το βέλος, στρίβουμε δεξιά και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε στην πλαγιά προς τα νοτιοανατολικά. Εδώ υπάρχουν δύο παράλληλες διαδρομές, η δεξιότερη με τα μπλέ-κόκκινα σημάδια που ανηφορίζει ευθεία και πιο απότομα, ενώ η αριστερότερη με τα κόκκινα σημάδια ανηφορίζει πιο ομαλά με ζικ-ζακ, διευκολύνοντας τα φορτωμένα ζώα που μετέφεραν ξυλοκάρβουνα και προμήθειες. Πιο πάνω όμως ενώνονται και βγαίνουμε στη συνέχεια σε μεγάλο ξέφωτο, όπου φυτρώνουν χαμηλά κέδρα. Εδώ είμαστε στην περιοχή Κώστα Ράχη. Διασχίζουμε το ξέφωτο ακολουθώντας τα σημάδια και στην επάνω μεριά του προς τα ανατολικά βρίσκουμε στενό χωματόδρομο, που ανηφορίζει ελαφρά μπαίνοντας σε υπέροχο δάσος οξιάς. Λίγο παραπάνω, προσέχοντας δεξιά μας, βρίσκουμε τη συνέχεια του μονοπατιού και το ακολουθούμε.
Πιο πέρα, διασχίζουμε δασικό δρόμο και συνεχίζουμε για λίγο ακόμα στο μονοπάτι, το οποίο ξαναβγαίνει λοξά στο δρόμο επάνω σε διασταύρωση. Δεξιά φεύγει κατηφορικός δρόμος προς Άνω Κερασιά. Εμείς βαδίζουμε στον κύριο δρόμο, που ανηφορίζει ελαφρά με κατεύθυνση βορειοανατολική. Προσπερνούμε διασταύρωση με δρόμο αριστερά που πάει προς μονή Φλαμουρίου και Κάτω Κορομπλιά (μνημείο Αλφόνς) και σε πενήντα μέτρα, βλέποντας τα σημάδια, πάμε λοξά αριστερά στο μονοπάτι που σύντομα ξαναβγαίνει στο δρόμο.
Από το σημείο αυτό, η κανονική διαδρομή συνεχίζει ακολουθώντας το δρόμο προς τα ανατολικά και σε λιγότερο από μισή ώρα φθάνει στην τοποθεσία Κοκκινόγεια, όπου σε διασταύρωση συνεχίζει στο δρόμο δεξιά προς νότον, και παρακάτω σε νέα διασταύρωση πάει ευθεία (αριστερά), για να φθάσει τελικά στη λάκκα του Αντοβίτου. Αυτή είναι η πιο σύντομη διαδρομή. Εμείς, θέλοντας να αποφύγουμε τη μονότονη πορεία στο δρόμο, επιλέξαμε την ομορφότερη εναλλακτική διαδρομή από μονοπάτι, που όμως προσθέτει περίπου μια ώρα πορείας επιπλέον. Έτσι, διασχίζοντας λοξά το δρόμο, συνεχίζουμε να κατηφορίζουμε σε μονοπάτι με κόκκινα σημάδια προς τα νοτιοανατολικά, και σύντομα βγαίνουμε σε μικρό πλάτωμα που χρησιμοποιείται από υλοτόμους. Συνεχίζουμε σε δρόμο προς νότον, και μετά από τριακόσια μέτρα, εκεί που ο δρόμος στρίβει ελαφρά δεξιά, βρίσκουμε το μονοπάτι αριστερά, που συνεχίζει σε νότια πορεία.
Βαδίζοντας συνεχώς μέσα σε δάσος οξιάς, περνούμε από ένα ξέφωτο, κατόπιν ακολουθούμε μια αβαθή ρεματιά και βγαίνουμε σε δεύτερο ξέφωτο. Εδώ η πορεία μας γίνεται νοτιοανατολική. Από τη μέση του ξέφωτου φεύγει ασαφές μονοπάτι με κόκκινα σημάδια νότια (δεξιά) προς μονή Σουρβιάς. Εμείς συνεχίζουμε στην ίδια πορεία ευθεία διασχίζοντας το ξέφωτο και το μονοπάτι παραπέρα μας βγάζει σε νέο ξέφωτο, όπου υπάρχει μεγάλο μαντρί της οικογένειας Βασιλείου. Εδώ τερματίζει και δασικός δρόμος. Τον ακολουθούμε περνώντας ένα ρεματάκι και συνεχίζουμε για λίγο προς νότον. Από αριστερά έρχεται μονοπάτι από Πεζάρια-Κοκκινόγεια και από δεξιά ένα μονοπάτι από το μαντρί. Μετά από λίγα μέτρα, πινακίδα στα δεξιά του δρόμου σηματοδοτεί το φαρδύ μονοπάτι που κατηφορίζει προς μονή Σουρβιάς-Λέσχιανη.
Φεύγουμε λοιπόν εδώ λοξά αριστερά από το δρόμο (προσοχή) και βαδίζουμε σε μια ωραία λαγκαδιά με χορτάρι, με κατεύθυνση νοτιοανατολική. Μετά από τριακόσια μέτρα περίπου (προσοχή) το μονοπάτι διχάζεται. Ένα μονοπάτι ακολουθεί την πορεία της λαγκαδιάς ευθεία σε ίσιωμα πηγαίνοντας προς Χαμορίγανη, ενώ ένα άλλο φεύγει λοξά αριστερά, αρχίζοντας να ανηφορίζει στην πλαγιά προς ανατολάς. Προσοχή, και τα δύο έχουν κόκκινα σημάδια. Εμείς ακολουθούμε το αριστερό ανηφορικό μονοπάτι, που παραπάνω βαδίζει σε πετρώδες έδαφος, μετά ξαναμπαίνει για λίγο στις οξιές και κατόπιν ανηφορίζει ευθεία σε μια γυμνή πλαγιά προς τα βορειοανατολικά. Εδώ αριστερά βλέπουμε την κορυφή Προσήλιο (1047 μ.), έχοντας ευρύ ορίζοντα προς βορρά και δύση.
Αφού φθάσουμε στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής μας (1036 μ.), κατηφορίζουμε ελαφρά και σύντομα φθάνουμε στη λάκκα του Αντοβίτου, που είναι ένα μεγάλο επίμηκες ξέφωτο σε υψόμετρο χιλίων μέτρων περίπου, με μια πηγή που βγάζει λίγο νεράκι. Παλιότερα εδώ κατασκήνωναν υλοτόμοι. Αριστερά έρχεται ο δρόμος από Κοκκινόγεια και συνεχίζει ανηφορίζοντας προς τα δεξιά, όπου πάει διαδρομή προς Λαγωνίκα-Πουρί. Ευθεία μπροστά, διασχίζοντας τη λάκκα με κατεύθυνση βορειοανατολική, συνεχίζει άλλος δρόμος, τον οποίο ακολουθούμε και ξαναμπαίνουμε στο δάσος οξιάς. Ο δρόμος εδώ, όπως και αλλού, βάδισε πάνω στο μονοπάτι.
Μετά από ενάμιση χιλιόμετρο, βρίσκουμε στα αριστερά τη συνέχεια του μονοπατιού, που κατηφορίζει ευθεία ανατολικά παράλληλα με το δρόμο, ακολουθώντας τη ράχη Στήθωμα. Πιο κάτω, πλησιάζουμε πολύ κοντά σε μια στροφή του δρόμου και σύντομα βγαίνουμε σε μικρό ξέφωτο, που λέγεται Άνω Πόρος, στο οποίο έρχεται και ο δρόμος. Εδώ αλλάζουμε πορεία και πάμε δεξιά νότια-νοτιοδυτικά, σε μονοπάτι που σύντομα αρχίζει να κατηφορίζει με ελιγμούς προς τη ρεματιά της Λαγωνίκας, σε ένα επιβλητικό τοπίο με μεγάλες οξιές. Τελικά φθάνουμε στο πέτρινο τοξωτό γεφύρι του Πόρου και περνούμε τη ρεματιά, που κατεβάζει αρκετό νερό την άνοιξη. Το μέρος είναι ειδυλλιακό, μαγευτικό και έχουμε την αίσθηση, μετά από τόσο δρόμο στο δασωμένο (''υλήεν'' κατά τον Ησίοδο) βουνό, ότι ζούμε μια ξεχωριστή εμπειρία. Μακάρι να τη ζήσουν και άλλοι, όσοι θα έχουν την τύχη να περπατήσουν μέχρις εδώ.
Συνεχίζουμε ανατολικά στο μονοπάτι με τμήματα καλντεριμιού, το οποίο πιο πέρα βγαίνει σε στενό αγροτικό δρόμο στην τοποθεσία Κορμός. Από εδώ και πλέον βαδίζουμε στον δρόμο, έχοντας αριστερά μας την κατάφυτη ρεματιά της Λαγωνίκας και το απότομο ύψωμα του Πόρου απέναντι. Αγνοούμε διασταυρώσεις δεξιά και αριστερά που πηγαίνουν σε κτήματα. Μετά από δύο χιλιόμετρα περίπου, βγαίνουμε λοξά σε φαρδύτερο δρόμο που έρχεται από την Αγία Μαρίνα (υπάρχει μικρή πινακίδα), τον ακολουθούμε και μετά από άλλα τρία χιλιόμετρα πορείας φθάνουμε στο Πουρί.
Αυτή είναι μια μεγάλη πορεία στο Βόρειο Πήλιο, που περνά από υπέροχα δάση οξιάς και από το πέτρινο τοξωτό γεφύρι του Πόρου στη ρεματιά της Λαγωνίκας. Επιλέξαμε να αποφύγουμε το μονότονο δασικό δρόμο από Κοκκινόγεια που αποτελεί την πιο σύντομη διαδρομή και ακολουθήσαμε εναλλακτικό μονοπάτι, πράγμα που σίγουρα έκανε την πορεία μας πιο όμορφη και ποικίλη, αλλά και λίγο μεγαλύτερη σε διάρκεια. Μια ολιγομελής ομάδα ορειβατών πάντως, που θα ακολουθήσει το δρόμο και χωρίς πολλές αργοπορίες, μπορεί να φθάσει στο Πουρί σε 6,5-7 ώρες. Στο Πουρί θα βρούμε ταβέρνα για φαγητό (και ξενώνες για διαμονή) και μπορεί κανείς να επιστρέψει στο Βόλο με λεωφορείο του ΚΤΕΛ. Να σημειωθεί επίσης, ότι ο δρόμος από την Κάτω προς την Άνω Κερασιά δεν δέχεται μεγάλα λεωφορεία. Η πορεία μπορεί να ξεκινήσει εναλλακτικά από την Κάτω Κερασιά, προσθέτοντας όμως επιπλέον 1,5 ώρα και 4,9 χιλιόμετρα (βλέπε τη διαδρομή Κάτω Κερασιά-Άνω Κερασιά).
Ξεκινούμε λοιπόν από την πλατεία της Άνω Κερασιάς μπροστά στη βρύση, ακολουθώντας το χορταριασμένο καλντερίμι που κατηφορίζει δίπλα στο σπίτι του κερασιώτη λογοτέχνη Ηλία Λεφούση, αμέσως αριστερά από την πλατεία. Kατεβαίνουμε σε μια βρύση και κατόπιν ανηφορίζουμε για λίγα μέτρα λοξά προς τα αριστερά. Περνώντας δίπλα από ερειπωμένα σπίτια του μαρτυρικού χωριού που κάηκε από τους Γερμανούς το 1943, και αφήνοντας στα δεξιά το πρώην οπλουργείο των ανταρτών που διατηρείται κάπως καλύτερα, βαδίζουμε βορειοανατολικά σε φαρδύ μονοπάτι, που κατηφορίζει ομαλά προς μια ρεματιά. Εδώ υπήρχε μέχρι το 1960 το γεφύρι της Γελαδίστρας, το οποίο απογκρέμισε ένας τσοπάνης (σύμφωνα με την αναφορά του Νίκου Χαρατσή) και τώρα διατηρούνται μόνον οι βάσεις του.
 |
| Το καλντερίμι στη Γελαδίστρα |
Περνούμε τη ρεματιά δίπλα από το γκρεμισμένο γεφύρι και ανηφορίζουμε σε καλντερίμι. Παραπάνω, φθάνουμε σε σημείο όπου δεξιά μας έχουμε περιφραγμένο κτήμα. Εδώ υπάρχει διχάλα, όπου αριστερά συνεχίζει η διαδρομή για τη μονή Φλαμουρίου, ακολουθώντας την πορεία της ρεματιάς. Εμείς πάμε λοξά δεξιά σε μονοπάτι παράλληλο με την περίφραξη και σε λίγα μέτρα, βλέποντας το βέλος, στρίβουμε δεξιά και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε στην πλαγιά προς τα νοτιοανατολικά. Εδώ υπάρχουν δύο παράλληλες διαδρομές, η δεξιότερη με τα μπλέ-κόκκινα σημάδια που ανηφορίζει ευθεία και πιο απότομα, ενώ η αριστερότερη με τα κόκκινα σημάδια ανηφορίζει πιο ομαλά με ζικ-ζακ, διευκολύνοντας τα φορτωμένα ζώα που μετέφεραν ξυλοκάρβουνα και προμήθειες. Πιο πάνω όμως ενώνονται και βγαίνουμε στη συνέχεια σε μεγάλο ξέφωτο, όπου φυτρώνουν χαμηλά κέδρα. Εδώ είμαστε στην περιοχή Κώστα Ράχη. Διασχίζουμε το ξέφωτο ακολουθώντας τα σημάδια και στην επάνω μεριά του προς τα ανατολικά βρίσκουμε στενό χωματόδρομο, που ανηφορίζει ελαφρά μπαίνοντας σε υπέροχο δάσος οξιάς. Λίγο παραπάνω, προσέχοντας δεξιά μας, βρίσκουμε τη συνέχεια του μονοπατιού και το ακολουθούμε.
 |
| Δάσος οξιάς στην Κώστα Ράχη |
Πιο πέρα, διασχίζουμε δασικό δρόμο και συνεχίζουμε για λίγο ακόμα στο μονοπάτι, το οποίο ξαναβγαίνει λοξά στο δρόμο επάνω σε διασταύρωση. Δεξιά φεύγει κατηφορικός δρόμος προς Άνω Κερασιά. Εμείς βαδίζουμε στον κύριο δρόμο, που ανηφορίζει ελαφρά με κατεύθυνση βορειοανατολική. Προσπερνούμε διασταύρωση με δρόμο αριστερά που πάει προς μονή Φλαμουρίου και Κάτω Κορομπλιά (μνημείο Αλφόνς) και σε πενήντα μέτρα, βλέποντας τα σημάδια, πάμε λοξά αριστερά στο μονοπάτι που σύντομα ξαναβγαίνει στο δρόμο.
Από το σημείο αυτό, η κανονική διαδρομή συνεχίζει ακολουθώντας το δρόμο προς τα ανατολικά και σε λιγότερο από μισή ώρα φθάνει στην τοποθεσία Κοκκινόγεια, όπου σε διασταύρωση συνεχίζει στο δρόμο δεξιά προς νότον, και παρακάτω σε νέα διασταύρωση πάει ευθεία (αριστερά), για να φθάσει τελικά στη λάκκα του Αντοβίτου. Αυτή είναι η πιο σύντομη διαδρομή. Εμείς, θέλοντας να αποφύγουμε τη μονότονη πορεία στο δρόμο, επιλέξαμε την ομορφότερη εναλλακτική διαδρομή από μονοπάτι, που όμως προσθέτει περίπου μια ώρα πορείας επιπλέον. Έτσι, διασχίζοντας λοξά το δρόμο, συνεχίζουμε να κατηφορίζουμε σε μονοπάτι με κόκκινα σημάδια προς τα νοτιοανατολικά, και σύντομα βγαίνουμε σε μικρό πλάτωμα που χρησιμοποιείται από υλοτόμους. Συνεχίζουμε σε δρόμο προς νότον, και μετά από τριακόσια μέτρα, εκεί που ο δρόμος στρίβει ελαφρά δεξιά, βρίσκουμε το μονοπάτι αριστερά, που συνεχίζει σε νότια πορεία.
Βαδίζοντας συνεχώς μέσα σε δάσος οξιάς, περνούμε από ένα ξέφωτο, κατόπιν ακολουθούμε μια αβαθή ρεματιά και βγαίνουμε σε δεύτερο ξέφωτο. Εδώ η πορεία μας γίνεται νοτιοανατολική. Από τη μέση του ξέφωτου φεύγει ασαφές μονοπάτι με κόκκινα σημάδια νότια (δεξιά) προς μονή Σουρβιάς. Εμείς συνεχίζουμε στην ίδια πορεία ευθεία διασχίζοντας το ξέφωτο και το μονοπάτι παραπέρα μας βγάζει σε νέο ξέφωτο, όπου υπάρχει μεγάλο μαντρί της οικογένειας Βασιλείου. Εδώ τερματίζει και δασικός δρόμος. Τον ακολουθούμε περνώντας ένα ρεματάκι και συνεχίζουμε για λίγο προς νότον. Από αριστερά έρχεται μονοπάτι από Πεζάρια-Κοκκινόγεια και από δεξιά ένα μονοπάτι από το μαντρί. Μετά από λίγα μέτρα, πινακίδα στα δεξιά του δρόμου σηματοδοτεί το φαρδύ μονοπάτι που κατηφορίζει προς μονή Σουρβιάς-Λέσχιανη.
 |
| Βαδίζοντας στη λαγκαδιά |
Φεύγουμε λοιπόν εδώ λοξά αριστερά από το δρόμο (προσοχή) και βαδίζουμε σε μια ωραία λαγκαδιά με χορτάρι, με κατεύθυνση νοτιοανατολική. Μετά από τριακόσια μέτρα περίπου (προσοχή) το μονοπάτι διχάζεται. Ένα μονοπάτι ακολουθεί την πορεία της λαγκαδιάς ευθεία σε ίσιωμα πηγαίνοντας προς Χαμορίγανη, ενώ ένα άλλο φεύγει λοξά αριστερά, αρχίζοντας να ανηφορίζει στην πλαγιά προς ανατολάς. Προσοχή, και τα δύο έχουν κόκκινα σημάδια. Εμείς ακολουθούμε το αριστερό ανηφορικό μονοπάτι, που παραπάνω βαδίζει σε πετρώδες έδαφος, μετά ξαναμπαίνει για λίγο στις οξιές και κατόπιν ανηφορίζει ευθεία σε μια γυμνή πλαγιά προς τα βορειοανατολικά. Εδώ αριστερά βλέπουμε την κορυφή Προσήλιο (1047 μ.), έχοντας ευρύ ορίζοντα προς βορρά και δύση.
Αφού φθάσουμε στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής μας (1036 μ.), κατηφορίζουμε ελαφρά και σύντομα φθάνουμε στη λάκκα του Αντοβίτου, που είναι ένα μεγάλο επίμηκες ξέφωτο σε υψόμετρο χιλίων μέτρων περίπου, με μια πηγή που βγάζει λίγο νεράκι. Παλιότερα εδώ κατασκήνωναν υλοτόμοι. Αριστερά έρχεται ο δρόμος από Κοκκινόγεια και συνεχίζει ανηφορίζοντας προς τα δεξιά, όπου πάει διαδρομή προς Λαγωνίκα-Πουρί. Ευθεία μπροστά, διασχίζοντας τη λάκκα με κατεύθυνση βορειοανατολική, συνεχίζει άλλος δρόμος, τον οποίο ακολουθούμε και ξαναμπαίνουμε στο δάσος οξιάς. Ο δρόμος εδώ, όπως και αλλού, βάδισε πάνω στο μονοπάτι.
 |
| Αντοβίτος |
 |
| Γεφύρι Πόρου |
Συνεχίζουμε ανατολικά στο μονοπάτι με τμήματα καλντεριμιού, το οποίο πιο πέρα βγαίνει σε στενό αγροτικό δρόμο στην τοποθεσία Κορμός. Από εδώ και πλέον βαδίζουμε στον δρόμο, έχοντας αριστερά μας την κατάφυτη ρεματιά της Λαγωνίκας και το απότομο ύψωμα του Πόρου απέναντι. Αγνοούμε διασταυρώσεις δεξιά και αριστερά που πηγαίνουν σε κτήματα. Μετά από δύο χιλιόμετρα περίπου, βγαίνουμε λοξά σε φαρδύτερο δρόμο που έρχεται από την Αγία Μαρίνα (υπάρχει μικρή πινακίδα), τον ακολουθούμε και μετά από άλλα τρία χιλιόμετρα πορείας φθάνουμε στο Πουρί.
 |
| Πουρί |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου