Mακρινίτσα-Πουριανός Σταυρός-Πουρί

To ρέμα στο Φλάμπουρο, μετά από βροχή

Απόσταση: 17,2 χλμ.
Διάρκεια: 7-7,5 ώρες με στάσεις, καθαρός χρόνος πορείας 5.50΄
Υψόμετρο: από 620 μ. (Μακρινίτσα) σε 1590 μ. (Πουριανός Σταυρός) σε 490 μ. (Πουρί)
Συνολική ανάβαση: 920 μ.  Συνολική κατάβαση: 1122 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, λίγες πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: Αγία Παρασκευή Μακρινίτσας

Κατεβάστε ίχνος GPS:  Η διαδρομή στο Wikiloc   Η διαδρομή στο Everytrail

          Η διαδρομή μέσω Πουριανού Σταυρού αποτελούσε παλιά τον συντομότερο δρόμο για να πάει κανείς από το Βόλο στο Πουρί, 5 ώρες με τα ζώα (σύμφωνα με μαρτυρία παλιού αγωγιάτη στον Νίκο Διαμαντάκο, στο βιβλίο ''Το Πουρί, το πολύδροσο χωριό του Πηλίου''). Είναι επίσης και η ψηλότερη πορεία που μπορεί να περπατήσει κανείς στο Πήλιο, φθάνοντας σε υψόμετρο σχεδόν 1600 μέτρων. Με την κατασκευή στρατιωτικών ραντάρ στον Πουριανό Σταυρό στα τέλη της δεκαετίας του 60, η κορυφή έγινε απαγορευμένη στρατιωτική περιοχή και η διαδρομή εγκαταλείφθηκε. H επιλεγείσα διαδρομή αποφεύγει να περάσει από τις εγκαταστάσεις στην κορυφή, αλλά τις παρακάμπτει περνώντας λίγο ανατολικότερα. 
Προσοχή, μην επιχειρήσετε να περάσετε χωρίς προηγούμενη άδεια από την Αεροπορία (τηλ. 2421076180) γιατί αλλιώς υπάρχει η περίπτωση να συλληφθείτε και να ταλαιπωρηθείτε, καθώς η περιοχή γύρω από τα ραντάρ παραμένει ελεγχόμενη στρατιωτική ζώνη. Αν δεν έχετε άδεια, μπορείτε να συνεχίσετε προς Πουρί μέσω του Δυτικού Καταφυγίου (βλέπε παρακάτω).

      Μόλις φθάνουμε στο πάρκινγκ της Μπράνης στη Μακρινίτσα, εκεί όπου τερματίζει ο ασφαλτόδρομος,  βλέπουμε δεξιά μας να ανηφορίζει καλντερίμι. Σε ένα δέντρο είναι καρφωμένη πινακίδα με ένδειξη προς «Πουρί», φτιαγμένη, όπως και πολλές άλλες ακόμα, από τον πρόωρα χαμένο περιπατητή-εργάτη του Πηλίου, το Δημήτρη Κότταλη. Μπορούμε να ξεκινήσουμε και από την κρήνη που υπάρχει στο πάρκινγκ. Το καλντερίμι ανηφορίζει ανάμεσα στα σπίτια του χωριού, περνά από ένα πεύκο με παγκάκι και από δύο κρήνες και βγαίνει σε στενό χωματόδρομο, που μας οδηγεί σε λίγα μέτρα στο παλιό μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής.

Ο Βόλος από το καλντερίμι 

         Η ηρεμία και ομορφιά του χώρου επιβάλλει μια στάση και, αφού εφοδιαστούμε με νερό από την κρήνη, συνεχίζουμε για λίγο προς τα πάνω στο χωματόδρομο. Μετά από δεξιά στροφή του, βρίσκουμε το μονοπάτι στα αριστερά. Σε λίγο βγαίνουμε σε άλλον χωματόδρομο, ο οποίος σε λίγα μέτρα στρίβει και αυτός δεξιά,  τερματίζει και μπαίνουμε σε μονοπάτι-καλντερίμι, που ανηφορίζει μέσα σε ρουμάνι (δάσος καστανιάς).

Στο δρόμο προς Τρανό Ίσωμα

     Διασχίζουμε έναν πρώτο αγροτικό δρόμο και λίγο παραπάνω βγαίνουμε σε άλλο δρόμο, στον οποίο βαδίζουμε για λίγο προς τα αριστερά και, προσέχοντας στη δεξιά πλευρά, ξαναμπαίνουμε στο μονοπάτι  που ανηφορίζει στο καστανωτό. Πιο πάνω βαδίζουμε παράλληλα με αυλάκι νερού βλέποντας και άλλη πινακίδα προς ''Πουρί''. Τελικά, περνώντας πλάι από δεξαμενή, μπαίνουμε σε χωματόδρομο κτήματος, o οποίος σε λίγα μέτρα  βγαίνει στον κύριο  δρόμο που έρχεται από τη Μακρινίτσα. Πάμε για λίγα μέτρα αριστερά και βρισκόμαστε σε διασταύρωση δίπλα σε τσιμενταύλακα (προσοχή!). Στο σημείο αυτό ο κατηφορικός δρόμος πάει βόρεια προς Προφήτη Ηλία-Μακρινίτσα και γεφύρι Καρυάς-Δυτικό καταφύγιο.
       Εμείς εδώ πάμε δεξιά βορειοανατολικά, σε ευθύ ανηφορικό δρόμο. Είμαστε στην περιοχή Τρανό Ίσωμα, όπου υπάρχουν κτήματα με μηλιές. Πιο πάνω έχουμε αριστερά μας μαρμάρινη επιγραφή από το 1938, σε ανάμνηση της κατασκευής του τσιμενταύλακα που κατέβαζε το νερό από το Φλάμπουρο.  Σε λίγο, ο τσιμενταύλακας στρίβει δεξιά και μπαίνει μέσα στο δάσος οξιάς. Λίγα μέτρα πιο πέρα, μπαίνουμε κι εμείς δεξιά στο μονοπάτι που έχει κόκκινα σημάδια, όπως σε όλη τη διαδρομή.

Μονοπάτι στο δάσος οξιάς προς Φλάμπουρο

         Από ένα σημείο έχουμε θαυμάσια μακρινή θέα της λίμνης Κάρλας προς τα δυτικά. Η πορεία μας είναι για λίγο ανατολική, μετά περνάμε ένα ρέμα και συνεχίζουμε βορειοανατολικά σε ωραίο μονοπάτι μέσα στις οξιές. Βγαίνουμε τελικά σε δρόμο, ο οποίος μας φέρνει σύντομα στην κοίτη του μεγάλου ρέματος της Καλιακούδας (Ξηριά).

Ανεβαίνοντας μέσα στην κοίτη του Ξηριά

     Καθώς βαδίζουμε μέσα στην ομαλή και φαρδιά κοίτη, μετά από τετρακόσια μέτρα περίπου ο τσιμενταύλακας έρχεται από δεξιά  μας και πάει αριστερά στην πηγή Φλάμπουρο, όπου τερματίζει (ή μάλλον, αρχίζει). Ακριβώς στο σημείο τερματισμού του βρίσκουμε τη συνέχεια του μονοπατιού, το οποίο ανηφορίζει με ελιγμούς στην πετρώδη πλαγιά.

 Γυφτόρεμα

          Βαδίζοντας  πάνω στη ράχη και ανηφορίζοντας συνεχώς, βγαίνουμε πιο πάνω σε ανοιχτό μέρος με θαυμάσια θέα προς ανατολή και νότο. Αριστερά μας ανατολικά είναι η κορυφή Κοτρώνι (1550 μ.) και πιο πέρα στο νότο οι κορυφές Αηδονάκι (1537 μ.) με τον πύργο του ΟΤΕ, Πλιασίδι (1547 μ.) με τις κεραίες, Κόκκινη Ράχη και Ράχη Γύφτου (1340 μ.). Εδώ αξίζει οπωσδήποτε να κάνουμε μια στάση, επιβεβλημένη έτσι κι αλλιώς μετά από τόσην ανηφόρα. Εδώ θα δούμε επίσης προειδοποιητικές πινακίδες της Αεροπορίας ότι μπαίνουμε σε ελεγχόμενη περιοχή

Κορυφές Αηδονάκι, Πλιασίδι, Ράχη Γύφτου

      Λίγα μέτρα πιο πάνω (με ασαφές μονοπάτι), βγαίνουμε σε στενό εγκαταλελειμμένο δρόμο, όπου πάμε δεξιά. Σε λίγα μέτρα βγαίνουμε λοξά σε φαρδύτερο χωματόδρομο. Αυτός, αν τον πάρουμε προς τα αριστερά (δυτικά) θα μας βγάλει σε μισή ώρα περίπου στο Δυτικό Καταφύγιο, από όπου μπορούμε να συνεχίσουμε προς Πουρί, ή ακόμα να επιστρέψουμε πίσω στη Μακρινίτσα κάνοντας κύκλο,  έχοντας έτσι το πλεονέκτημα ότι αποφεύγουμε τη στρατιωτική περιοχή, άρα δεν υπάρχει ανάγκη για άδεια από την Αεροπορία (δείτε τη διαδρομή Μακρινίτσα-Δυτικό Καταφύγιο-Πουρί.και την Μακρινίτσα-Πουριανός Σταυρός-Δυτικό Καταφύγιο (κυκλική)).

       Στην παρούσα διαδρομή, έχοντας την άδεια, παίρνουμε τον δρόμο προς τα δεξιά (ανατολικά) και σε πενήντα μέτρα βγαίνουμε στην άσφαλτο που πάει από το στρατόπεδο προς τα ραντάρ. Ανηφορίζουμε για εξακόσια μέτρα περίπου στην άσφαλτο και πάνω σε κλειστή αριστερή στροφή που κάνει, λίγο κάτω από τα ραντάρ, πάμε δεξιά σε χωματόδρομο. Μετά από εξακόσια μέτρα ακόμα, καθώς ο δρόμος στρίβει αριστερά, βρίσκουμε το μονοπάτι με τα κόκκινα σημάδια που διασχίζει το δρόμο ερχόμενο από την κορυφή και πάμε προς τα κάτω δεξιά. Από εδώ και πέρα, θα κατηφορίζουμε συνεχώς μέχρι να φτάσουμε στο Πουρί.

Κοιτάζοντας προς νότον από τον Πουριανό Σταυρό

        Σε λίγα μέτρα φθάνουμε σε άλλο αξιόλογο σημείο, με ακόμα ευρύτερο ορίζοντα. Φαίνονται οι Αγριόλευκες (1470 μ.) με τις πίστες του σκι, πιο πίσω το Σχιντζουράβλι (1450 μ.) με τη Δραμάλα (1455 μ.) να σβήνουν ομαλά στο Αιγαίο. Νέα στάση εδώ για απόλαυση της ομορφιάς του Πηλίου, που είναι ανεξάντλητη.
        Συνεχίζουμε στο μονοπάτι, το οποίο κατηφορίζει σε πυκνό δάσος οξιάς στη ράχη Ξεφόρτι με κατεύθυνση βορειοανατολική. Είναι καθαρό και σηματοδοτημένο σε όλο το μήκος του. Σε ορισμένα σημεία δημιουργούνται παράλληλες διαδρομές, που ενώνονται σε λίγο ξανά.  Αρκετά πιο κάτω, διασχίζουμε έναν δρόμο (o οποίος αριστερά πηγαίνει και τερματίζει στην καλύβα των κυνηγών στα Καναλάκια, και σε λίγο έναν δεύτερο, που κατηφορίζει προς Αγία Μαρίνα. Περνάμε από ξέφωτο με τριγωνομετρικό κολονάκι (1103 μ.) και παρακάτω έχουμε δεύτερο ξέφωτο δεξιά μας.

Ξέφωτο με κολονάκι στο Ξεφόρτι (1103 μ.)

      Τελικά, αφού διασχίσουμε και άλλον έναν δρόμο, το μονοπάτι  βγαίνει στην επάνω μεριά της εκκλησίας της Αγίας Μαρίνας σε υψόμετρο 1000 μ., δίπλα στη στέρνα που μαζεύει τα νερά από τον τσιμενταύλακα. Η εκκλησία χτίστηκε πριν από έναν αιώνα και πλέον, με αφορμή την παραχώρηση της χρήσης της πηγής Λαγωνίκας στην κοινότητα Πουρίου το 1891, γεγονός πολύ σημαντικό  τότε για το χωριό, που είδε τα πρώτα νερά να φθάνουν στο ορισμένο σημείο την ημέρα της γιορτής της Αγίας Μαρίνας στις 17 Ιουλίου.

Αγία Μαρίνα

      Συνεχίζουμε ακολουθώντας τον τσιμενταύλακα, που κατηφορίζει δεξιά από την εκκλησία, φθάνουμε σε δεύτερη στέρνα και μπαίνουμε σε χωματόδρομο. Λίγο παρακάτω, λοξά αριστερά στην πινακίδα φεύγει το κύριο μονοπάτι προς το Πουρί. Το φαρδύ μονοπάτι κατηφορίζει βορειοανατολικά, διασχίζει δύο δρόμους (αγνοούμε δύο μονοπάτια στα αριστερά), περνά δίπλα από ένα κτήμα που έχουμε αριστερά και, φθάνοντας σε άλλο κτήμα με μηλιές που είναι δεξιά μας,  ευθεία κάτω συνεχίζει για Πουρί. Αν εδώ πάμε δεξιά μέσα στο κτήμα, θα βγούμε στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία κάνοντας μια μικρή παράκαμψη, που όμως αξίζει τον κόπο.

Προφήτης Ηλίας Πουρίου

         Στη συγκεκριμένη πορεία, εμείς ακολουθήσαμε μια εναλλακτική, λίγο νοτιότερη διαδρομή για να περάσουμε από τον  Προφήτη Ηλία. ΄Ετσι, συνεχίσαμε στο δρόμο και παρακάτω στρίψαμε δεξιά στη διασταύρωση βλέποντας τα σημάδια. Ο δρόμος διακόσια μέτρα πιο πέρα φθάνοντας σε κτήμα κάνει φουρκέτα αριστερά, περνάει ένα ρεματάκι, τερματίζει και συνεχίζει ευθεία μπροστά μονοπάτι στενό μεν, αλλά εμφανές και σηματοδοτημένο, κατηφορίζοντας μέσα στο καστανόδασος.

Βαδίζοντας στο ρουμάνι (καστανωτό)

       Το μονοπάτι τελικά βγαίνει στο κτήμα με τις μηλιές και γίνεται χωματόδρομος. Σε διασταύρωση πάμε δεξιά (εδώ, πενήντα μέτρα αριστερότερα, περνά στην άκρη του κτήματος το κύριο μονοπάτι που προανέφερα)  και στη συνέχεια σε νέα διασταύρωση με πινακίδες αριστερά κατηφορικά και σύντομα φθάνουμε στον Προφήτη Ηλία, όπου υπάρχει και ξύλινο κιόσκι. Η θέση προσφέρει εντυπωσιακή θέα προς τη Ζαγορά, το Χορευτό, το Ανήλιο και το Μούρεσι, από τη θάλασσα του Αιγαίου με τις Βόρειες Σποράδες μέχρι ψηλά στις κατάφυτες κορυφές  Κοτρώνι και Πουριανό Σταυρό.

Θέα από τον Προφήτη Ηλία Πουρίου προς το νότο. Βλέπουμε Ζαγορά και Χορευτό.

       Κατηφορίζοντας το δρόμο από τον Προφήτη Ηλία, περνάμε δίπλα από κτήματα και κατόπιν βρίσκουμε εύκολα τη συνέχεια του κύριου μονοπατιού, το οποίο παρακάτω ξαναβγαίνει σε δρόμο. Φθάνοντας σε δεξαμενή του υδραγωγείου, εκεί όπου ο δρόμος τερματίζει αριστερά, εμείς πάμε δεξιά περνώντας τον τσιμενταύλακα και αμέσως βρίσκουμε το καλντερίμι, που μας φέρνει μέσα στο χωριό. Η διαδρομή μας τερματίζει στην επάνω πλευρά της πλατείας του Πουρίου, στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου.

Φθάνοντας στο Πουρί