Περπατώντας στο Πήλιο: Άλλη Μεριά (Βόλος)-Χάνια

Απόσταση: 11,4 χλμ.
Διάρκεια: 4,5 ώρες (καθαρός χρόνος πορείας 3,5 ώρες)
Υψόμετρο: από 215 μ. (Άλλη Μεριά) σε 1200 μ. (Χάνια)
Συνολική ανάβαση: 1103 μ. Συνολική κατάβαση: 122 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, μερικές πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι
Kατεβάστε ίχνος GPS: από το Wikiloc από το Everytrail

Εδώ βαδίζουμε στα ίχνη της ιστορικής κύριας διαδρομής που ένωνε τα χωριά του Βορειοανατολικού Πηλίου (Ζαγορά, Μακρυρράχη, Ανήλιο, Κισσός) με το Βόλο. Όλα αυτά τα χωριά είχαν καλντερίμια που τα συνέδεαν με τα Χάνια και όλο το χερσαίο εμπόριο και η συγκοινωνία με το Βόλο περνούσε από κει.

Η πορεία μας ξεκινά από την Άλλη Μεριά, καθώς το υπόλοιπο τμήμα μέχρι το Βόλο έχει γίνει άσφαλτος και δεν παρουσιάζει ορειβατικό ενδιαφέρον. Μπορούμε να πάμε στην Άλλη Μεριά με το αστικό λεωφορείο 7 και να επιστρέψουμε από τα Χάνια στο Βόλο με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ (ktelvolou.gr). Μπορούμε ακόμα να συνεχίσουμε βαδίζοντας από τα Χάνια προς Ζαγορά, Ανήλιο, Κισσό, Μούρεσι, Τσαγκαράδα, Άγιο Γεώργιο ή Άγιο Λαυρέντιο (βλέπε τις αντίστοιχες διαδρομές).

Ξεκινούμε από τη βρύση στην πλατεία της Άλλης Μεριάς και βαδίζουμε σε πλακόστρωτο δρόμο, ο οποίος έχει καλύψει το καλντερίμι. Ανηφορίζοντας, έχουμε αριστερά μας το μεγάλο παλιό αρχοντικό του Χατζηαργύρη και μετά σε διασταύρωση πάμε δεξιά. Διασχίζουμε την άσφαλτο και ανηφορίζουμε σε τσιμεντόδρομο, περνώντας πλάι από το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων.

Βαδίζουμε πλάι στο φράχτη του Δεσποτικού

Από το τέρμα του δρόμου, βαδίζουμε σε πλακόστρωτο δίπλα στο φράχτη μιας έπαυλης αριστερά μας, που αποτελεί την κατοικία του Μητροπολίτη Δημητριάδος (Δεσποτικό). Στη δεξιά μας πλευρά έχουμε τη ρεματιά του Αναύρου, κατάφυτη με πλατάνια. Στην επάνω γωνία της περίφραξης βγαίνουμε σε διασταύρωση δρόμων και παίρνουμε τον πιο ανηφορικό δεξιά επάνω. Πάνω στη διασταύρωση βρίσκεται τσιμεντένια δεξαμενή, στην οποία καταλήγει ένας μαύρος πλαστικός σωλήνας νερού και τον έχουμε για ένα διάστημα σαν οδηγό.
Πιο πάνω, ο δρόμος μας βγαίνει σε διασταύρωση και συνεχίζουμε ευθεία επάνω σε μονοπάτι-καλντερίμι μαζί με το σωλήνα. Τελικά βγαίνουμε λοξά στον ασφαλτόδρομο που πάει στην κάτω συνοικία του Κατηχωρίου. Εδώ υπάρχει και δεξαμενή νερού δίπλα στο δρόμο, όπου καταλήγει ο μαύρος σωλήνας. Βαδίζουμε για δέκα μέτρα στην άσφαλτο και αμέσως βρίσκουμε αριστερά τη συνέχεια του καλντεριμιού, που συνεχίζει ν` ανηφορίζει.

Πιο πάνω βγαίνουμε σε άσφαλτο, και σε πενήντα μέτρα βρίσκουμε τη συνέχεια του καλντεριμιού ν` ανηφορίζει στα δεξιά. Βγαίνουμε στη μικρή πλατεία του Κατηχωρίου ''Παζαρούλι'', βαδίζουμε πενήντα μέτρα στην άσφαλτο και πάμε λοξά αριστερά. Λίγο πιο πάνω συναντούμε βρύση. Εδώ ευθεία στον κύριο δρόμο συνεχίζει η διαδρομή προς Πορταριά, αλλά εμείς παίρνουμε το τσιμενταρισμένο δρομάκι, πρώην καλντερίμι που ανηφορίζει έντονα δεξιά από τη βρύση. Αυτό ακολουθούσαν όσοι πήγαιναν προς Χάνια, αποφεύγοντας να περάσουν μέσα από την Πορταριά για συντομία. Μικρά τμήματα του παλιού καλντεριμιού διακρίνονται ανάμεσα στο τσιμέντο. Φυσικά, αν θέλουμε μπορούμε να πάμε πρώτα στην Πορταριά και μετά να συνεχίσουμε προς Χάνια.
Ανηφορίζουμε έντονα και βγαίνουμε στον κύριο δρόμο που πάει προς Χάνια, στην κάτω γωνία του ξενοδοχείου ''Πορταριά''. Από το μικρό πλάτωμα στην άλλη μεριά του δρόμου βλέπουμε ν` ανηφορίζουν σκαλοπάτια που μας βγάζουν στον παράλληλο ασφαλτόδρομο λίγα μέτρα παραπάνω (εμείς πήγαμε από το δρόμο που ανηφορίζει δίπλα στο ξενοδοχείο, κάνοντας ένα μικρό κύκλο). Ακολουθούμε ομαλά τον ασφαλτόδρομο προς τα δεξιά (ανατολικά) και σε λίγο φθάνουμε στις κατασκηνώσεις της Χριστιανικής Αγωγής (ΓΕΧΑ).
Στενός χωματόδρομος συνεχίζει από την επάνω μεριά της κατασκήνωσης. Μέχρι πριν λίγα χρόνια παρέμενε εδώ άθικτο το καλντερίμι, αλλά δυστυχώς το χάλασαν όταν πέρασαν σωλήνα νερού... Οι καταστροφές σε αυτήν την κλασική διαδρομή και μάλιστα σε ένα τουριστικό μέρος, όπως η Πορταριά, είναι πολλές και προκαλούν θλίψη μαζί με αγανάκτηση για την αδιαφορία και ανικανότητα των αρχών (Κοινότητα, Δήμος, Νομαρχία, Εφορεία νεωτέρων μνημείων και λοιποί ανευθυνοϋπεύθυνοι) να προστατέψουν την ιστορία και τα μνημεία του τόπου. Μα δε βλέπουν οι τυφλοί, δεν καταλαβαίνουν τη ζημιά που κάνουν; Αναρωτιέται κανείς, πόσα ακόμα καλντερίμια πρέπει να καταστραφούν, μέχρι να γίνει συνείδηση έστω η αξία που έχουν για τον τουρισμό;

Τέλος πάντων, μετά από εκατό μέτρα το καλντερίμι διασώζεται για λίγο, κατόπιν καλύπτεται από τσιμέντο καθώς έχουμε ένα εξοχικό αριστερά μας και μετά πάλι αποκαλύπτεται και πορεύεται ομαλά μέσα σε αγριοκαστανιές. Περνούμε από μια βρύση και ένα κιόσκι δίπλα στο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδος και ανηφορίζοντας ομαλά, διασχίζουμε παραπάνω ένα χωματόδρομο. Από μερικά σημεία έχουμε πολύ όμορφη θέα προς την Πορταριά και τον Παγασητικό.
Φθάνουμε σε πλάτωμα με ποτίστρα και κατόπιν το καλντερίμι κάνει στροφή αριστερά ανηφορίζοντας. Εδώ με μπλέ σημάδια φεύγει ευθεία (νοτιοανατολικά) το μονοπάτι της διαδρομής προς Δράκεια (βλέπε τη διαδρομή Δράκεια-Πορταριά). Εμείς όμως συνεχίζουμε στο καλντερίμι, και παραπάνω συναντούμε πάλι τον κύριο δρόμο των Χανίων, στη θέση Αλικόπετρα. Δεξιά μας έχουμε κεραίες, ενώ στην απέναντι πλευρά του δρόμου είναι άλλη ποτίστρα. Βαδίζουμε για λίγα μέτρα στην άσφαλτο κατηφορικά και βρίσκουμε το καλντερίμι να συνεχίζει κατηφορίζοντας παράλληλα με την άσφαλτο, λίγα μέτρα χαμηλότερα (προσοχή στα κόκκινα σημάδια).

Koρυφές Αγριόλευκες, Γολγοθάς, Σχιτζουράβλι

Ξαναβγαίνουμε για λίγο στην άσφαλτο και, εκεί όπου ο δρόμος κάνει φουρκέτα δεξιά, εμείς πάμε λοξά αριστερά σε στενό ανηφορικό δρόμο, παρατηρώντας την χειροποίητη πινακίδα προς ''Χάνια'' που φρόντισε να τοποθετήσει εθελοντικά ο πρόωρα χαμένος ορειβάτης Δημήτρης Κότταλης, καλή του ώρα. Ο δρόμος περνά ανάμεσα σε κτήματα με μηλιές, αφήνουμε δεξαμενή νερού και καλύβι δεξιά μας καθώς ανηφορίζουμε ομαλά, και στη συνέχεια μπαίνουμε σε ωραίο δάσος οξιάς βαδίζοντας σε καλντερίμι-μονοπάτι.

Τελικά βγαίνουμε σε χωματόδρομο, πλάι σε γήπεδο ποδοσφαίρου. Ανηφορίζοντας στο δρόμο, σε λίγο περνούμε μπροστά από το ξενοδοχείο ''Χάνι του Μάνθου''. Κατόπιν συναντούμε ένα μικρό τμήμα του παλιού καλντεριμιού, καθώς φθάνουμε στο Χάνι του Ζήση. Μετά από λίγα μέτρα σε άσφαλτο, πάμε λοξά ανηφορικά στο χαλασμένο καλντερίμι και αμέσως φθάνουμε στον κύριο δρόμο των Χανίων, δίπλα στο Χάνι του Κοκκίνη (πρώην Θεοδώρου).