Mηλιές - Ξουρίχτι - Μυλοπόταμος

Πλησιάζοντας στο Μυλοπόταμο

Απόσταση: 12 χλμ.
Διάρκεια: 5 ώρες (καθαρός χρόνος πορείας 4.25')
Υψόμετρο: από 380 μ. (Μηλιές) σε 800 μ. (μέγιστο) σε 0 μ. (Μυλοπόταμος)
Συνολική ανάβαση: 460 μ.  Συνολική κατάβαση: 830 μ.
Σήμανση: πινακίδες, κόκκινα σημάδια
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: Ξουρίχτι
Κατεβάστε ίχνος GPS:   από το Wikiloc   από το Everytrail

             To πρώτο τμήμα της διαδρομής αυτής είναι ίδιο όπως στην διαδρομή Μηλιές-Τσαγκαράδα. Μετά το ξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου κατηφορίζουμε στο Ξουρίχτι και συνεχίζουμε ακολουθώντας καλντερίμι-μονοπάτι που θα μας φέρει στην περίφημη παραλία του Μυλοποτάμου. Μετά το μπάνιο μπορούμε να φάμε σε μια από τις δύο ταβέρνες που λειτουργούν εκεί (από το Πάσχα μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου). Θα πρέπει να έχουμε φροντίσει για την επιστροφή μας, αφού δεν υπάρχει συγκοινωνία. Θα πρέπει να ξέρουμε ακόμα, ότι το τελευταίο κομμάτι του μονοπατιού από το νταμάρι και κάτω δεν προσφέρει σκιά και χρειάζεται προσοχή όπως κατηφορίζουμε, γιατί έχει πολλές κινούμενες πέτρες.

           Στην επάνω μεριά της πλατείας των Μηλεών βρίσκεται το κτίριο της βιβλιοθήκης, με τη χαρακτηριστική επιγραφή ''ΨΥΧΗΣ ΑΚΟΣ'' (=θεραπεία ψυχής). Αμέσως δίπλα του δεξιά, ανηφορίζει το καλντερίμι προς Λαμπινού-Ξουρίχτι-Τσαγκαράδα, το οποίο και ακολουθούμε. Αμέσως έχουμε αριστερά μας σκεπαστή βρύση και μετά πάμε ευθεία ανατολικά ανάμεσα στα σπίτια του χωριού. Το καλντερίμι κάνει έναν ελιγμό ανηφορίζοντας δίπλα σε πλατάνι, κατόπιν διασχίζει λοξά έναν τσιμεντόδρομο και συνεχίζει στην ίδια κατεύθυνση ανηφορικά. Αγνοούμε διασταυρώσεις με κατηφορικά καλντερίμια ή δρόμους, έχοντας για οδηγό τα κόκκινα σημάδια.

Kαλντερίμι στις Μηλιές

          Λίγο παραπάνω, μπαίνουμε σε τσιμεντόδρομο καθώς αφήνουμε τα τελευταία σπίτια του χωριού και βαδίζουμε ανάμεσα σε κτήματα με μηλιές. Στη δεύτερη αριστερή στροφή που κάνει ο δρόμος, τον αφήνουμε και πάμε δεξιά στο καλντερίμι, πλάι σε τσιμενταύλακα και σωλήνα νερού. Δεξιά μας έχουμε μια σειρά από κυπαρίσσια. Περνούμε ρέμα από τσιμεντένιο γεφυράκι που πατά σε λιθόκτιστες βάσεις και συνεχίζουμε σε ωραίο καλντερίμι-μονοπάτι. Σε λίγο υπάρχει διασταύρωση, όπου η πινακίδα μας υποδεικνύει να πάμε αριστερά ανηφορικά σε φαρδύ μονοπάτι, το οποίο παραπάνω ξαναγίνεται καλντερίμι.

          Βγαίνουμε λοξά σε δρόμο-καλντερίμι και ανηφορίζουμε ευθεία. Σε λίγο διασταυρωνόμαστε με φαρδύτερο δρόμο, τον διασχίζουμε και  συνεχίζουμε στην ίδια κατεύθυνση ανάμεσα σε καστανιές. Αφήνουμε διασταύρωση με δρόμο δεξιά παίρνοντας πλέον κατεύθυνση βόρεια και φθάνουμε σε ξύλινο κιόσκι στην τοποθεσία Κεφαλάς. Εδώ, δεξιά από το κιόσκι κατηφορίζει μονοπάτι για Λαμπινού (δείτε τη διαδρομή Μηλιές-Λαμπινού-παραλία).
           Βαδίζουμε λίγο ακόμα στο δρόμο, ο οποίος κατόπιν τερματίζει και συνεχίζει καλντερίμι, το οποίο μπαίνει μέσα σε ωραίο δάσος από αράδια στην αρχή και μετά κυρίως οξιές, καστανιές και λίγα πλατάνια. Κινούμενοι με γενική κατεύθυνση προς βορράν, περνούμε το Κερασόρεμα και ανηφορίζουμε ομαλά για λίγο ακόμα, μέχρι που φθάνουμε στο μέγιστο υψόμετρο των 790 μέτρων. Αυτό το κομμάτι μέσα στο δάσος είναι υποβλητικό και θαυμάσιο, δε θέλεις να τελειώσει.

Καλντείμι σε μαγευτικό δάσος οξιάς

          Το καλντερίμι μας αρχίζει πλέον να κατηφορίζει (αγνοούμε δυο ανηφορικά μονοπάτια στα δεξιά) και φθάνουμε σε ξύλινο γεφυράκι στο ρέμα Βαρσάμη. Μετά το γεφύρι, βγαίνουμε πια από το δάσος και μπαίνουμε σε ανηφορικό αγροτικό δρόμο, μέσα στον οποίο κάπου κάπου διακρίνονται τμήματα καλντεριμιού. Στη συνέχεια, το καλντερίμι φεύγει δεξιά από το δρόμο. Βαδίζουμε τώρα σε μακία βλάστηση, περνούμε δίπλα από ένα-δύο κτήματα και τελικά βγαίνουμε σε τριπλή διασταύρωση αγροτικών δρόμων.

            Εμείς ακολουθούμε τον μεσαίο δρόμο και σε λίγα μέτρα έχουμε δίπλα δεξιά μας το ταπεινό ξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου, όπου θα κάνουμε μια στάση. Κατόπιν συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο για εκατόν πενήντα μέτρα και πάνω σε αριστερή ανηφορική στροφή (προσοχή), τον αφήνουμε  και πάμε δεξιά, κατηφορίζοντας ελαφρά σε καλντερίμι. Σε τριάντα μέτρα υπάρχει διασταύρωση, όπου πάμε δεξιά στο φαρδύ μονοπάτι προς Ξουρίχτι. Αφήνουμε δεξιά μας μια δεξαμενή νερού και κατηφορίζουμε ευθεία σε πυκνή βλάστηση (που χρειάζεται καθάρισμα) περνώντας δίπλα σε ένα σπίτι που είναι δεξιά μας. Το καλντερίμι βγαίνει σε τσιμεντόδρομο που διασχίζει το χωριό και σε λίγο φθάνουμε στη μικρή πλατεία με τη βρύση. Μικρό και φτωχό ήταν πάντα το Ξουρίχτι, χτισμένο σε τόπο πετρώδη και άγονο. Όμως η θέα από πολλά σημεία προς τις απότομες πλαγιές που καταλήγουν στο Αιγαίο είναι εκπληκτική.

Ξουρίχτι

            Συνεχίζουμε στο δρόμο και, λίγο παρακάτω, προτιμούμε να πάρουμε το καλντερίμι λοξά αριστερά από την εκκλησία, κατηφορίζοντας παράλληλα με το δρόμο. Βγαίνουμε πάλι στο δρόμο στο τελείωμα μιας στροφής που κάνει, τον διασχίζουμε λοξά και συνεχίζουμε στην ίδια κατεύθυνση σε πλακόστρωτο, που περνά από την εκκλησία των Αγίων Πάντων, με ευρεία θέα προς το νότο. Κατηφορίζουμε έντονα στη συνέχεια σε τσιμεντόδρομο, αφήνουμε δεξιά μας μια βίλα και σε αριστερή στροφή που κάνει ο δρόμος πάμε ευθεία μπαίνοντας στο μονοπάτι, που έχει κατά τόπους στοιχεία καλντεριμιού.

Στο μονοπάτι κάτω από τους Αγίους Πάντες

         Βγαίνουμε στον κύριο δρόμο, όπου πάμε δεξιά για λίγο και μετά παίρνουμε τον κατηφορικό ασφαλτόδρομο, με πινακίδα προς ξενοδοχείο ''Φάρος''. Το παλιό μονοπάτι πήγαινε παράλληλα, λίγα  μέτρα πιο δεξιά, όμως με τη διαπλάτυνση του δρόμου έχει τώρα αποκοπεί. Ο δρόμος κάνει δεξιά στροφή και εκατό μέτρα πιο κάτω πάμε αριστερά, σε στενό δρόμο που περνά μέσα από ένα νταμάρι. Στο τέρμα του ξαναβρίσκουμε τη συνέχεια του μονοπατιού. Εδώ η είσοδος του μονοπατιού είναι απότομη και χρειάζεται να σκαφτούν δυο-τρία σκαλοπάτια στο χώμα για να διευκολύνουν την κάθοδο. Κατεβαίνουμε έχοντας αριστερά μας τη ρεματιά του Μυλοποτάμου, μάλιστα σε ένα σημείο περνάμε λίγα μέτρα μακριά από το γκρεμό, που φέρνει δέος αν σταθούμε στην άκρη του. Δεξιά στο βάθος φαίνεται το μοναστήρι της Λαμπηδώνας.

          Περνάμε πάνω από εγκαταλελειμμένους ελαιώνες και συναντάμε και λίγο καλντερίμι. Τελικά βγαίνουμε στο πρόσφατα χτισμένο ιδιωτικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου (το έχτισε ο Αχιλλέας Λεωνίδας, ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου Φάρος) και  κατηφορίζουμε πλέον σε δρόμο. Πληροφοριακά, αν τυχόν θέλουμε να πάμε προς τις παραλίες Λημνιώνα και Λαμπινού θα πάρουμε το δρόμο προς την αντίθετη κατεύθυνση (ανηφορικά) και μετά στη διασταύρωση αριστερά.

Η ρεματιά του Μυλοποτάμου

          Λίγο παρακάτω, εκεί που ο δρόμος κάνει δεξιά στροφή πηγαίνοντας προς το ξενοδοχείο, εμείς παίρνουμε το σηματοδοτημένο μονοπάτι αριστερά και βγαίνουμε κάτω στη ρεματιά, την οποία περνούμε από ξύλινο γεφυράκι. Ανηφορίζουμε είτε από το παλιό καλντερίμι είτε από τα τσιμεντένια σκαλοπάτια που είναι λίγο πιο πέρα (στο εκκλησάκι) και βγαίνουμε αμέσως κάτω από την ταβέρνα. Τα σκαλοπάτια, που -σύμφωνα με την αναμνηστική επιγραφή- κατασκευάστηκαν από το 751 Τάγμα Μηχανικού το 1961, μας φέρνουν εν τέλει κάτω στην εκπληκτική παραλία του Μυλοποτάμου, στην οποία μόλις βουτήξουμε, ξεχνούμε αμέσως οποιαδήποτε κούραση ή δυσκολία είχαμε για να φτάσουμε ως εδώ.

Παραλία Μυλοποτάμου