 |
| Η παραλία Παρίσαινα με το αρχοντικό Πάντου. Στο βάθος το Χορευτό. |
Απόσταση: 16,7 χλμ.
Χρόνος: 8 ώρες (με στάσεις)
Υψόμετρο: από 0 μ. (Χορευτό) έως 700 μ. (μέγιστο)
Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 906 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (Σωτήρα, Ράσοβα, Πουρί, Χορευτό)
Αρχή/τέλος: παραλία Χορευτού, στη στροφή του δρόμου προς Ζαγορά
Κατεβάστε ίχνος GPS: από το Wikiloc
Ξεκινώντας από την παραλία του Χορευτού, βαδίζουμε αρχικά στην άσφαλτο που αφήνει την παραλία και ανηφορίζει προς τη Ζαγορά. Αμέσως όμως την αφήνουμε προς τα δεξιά, παίρνοντας τον τσιμεντόδρομο προς το ξενοδοχείο ''Αιγεύς''. Ο δρόμος έχει πλακόστρωτη λωρίδα στη μέση και πρόκειται για τσιμεντοστρωμένο καλντερίμι, το οποίο ανηφορίζει έντονα. Το τσιμεντάρισμα σταματά παραπάνω και αποκαλύπτονται οι πέτρες του καλντεριμιού. Κατολισθήσεις του εδάφους και ένα πεσμένο δέντρο μας δυσκολεύουν κάπως, ωστόσο καταφέρνουμε να περάσουμε και βγαίνουμε σε χωματόδρομο.
 |
| Στο καλντερίμι Χορευτό-Σωτήρα, σαν σε ζούγκλα |
Εδώ υπάρχουν δύο επιλογές για τη συνέχεια: Στην πρώτη (που ακολουθεί το ίχνος της καταγραφής της πορείας μας εδώ), πάμε δεξιά στο δρόμο και σε πενήντα μέτρα σε διχάλα αριστερά ανηφορικά. Μέσα στο δρόμο κάπου διακρίνονται στοιχεία καλντεριμιού. Ο δρόμος ανηφορίζει με ελιγμούς και φθάνουμε σε διασταύρωση, όπου πάμε δεξιά. Μετά από πενήντα μέτρα, φεύγει άλλος δρόμος αριστερά και τον ακολουθούμε ανηφορίζοντας. Πάλι διακρίνουμε στοιχεία καλντεριμιού μέσα στο δρόμο, ο οποίος περνά δίπλα από ένα κτήμα, βαδίζουμε για λίγο σε ίσιωμα, και μετά από λίγη ανηφόρα σε τσιμενταρισμένο δρόμο-καλντερίμι συναντούμε τσιμενταύλακα. Εδώ ενώνεται η πορεία μας με το μονοπάτι της δεύτερης επιλογής, που έχει σήμανση με τετράγωνα πινακιδάκια και κόκκινα σημάδια. Δεξιά επάνω το καλντερίμι αποκαλύπτεται ξανά, φαρδύ και καθαρό και το ακολουθούμε. Λίγο παραπάνω όμως ξαναγίνεται τσιμενταρισμένος δρόμος.
 |
| Το Χορευτό από ψηλά |
Συνεχίζοντας, περνάμε από παλιό πέτρινο σπίτι, παραπάνω ένα μεγαλύτερο που τώρα ανακαινίζεται, κατόπιν ο δρόμος κάνει στροφή δεξιά και εκατόν πενήντα μέτρα μετά τη στροφή (προσοχή στα σημάδια), πάμε αριστερά σε στενό δρόμο και αμέσως δεξιά σε μονοπάτι, το οποίο μας ξαναβάζει στο καλντερίμι που είναι λίγο παραπάνω, ανηφορίζοντας σε δάσος αγριοκαστανιάς. Παραπάνω συναντούμε αγροτικό δρόμο πάνω σε στροφή του και αμέσως ξαναμπαίνουμε στο καλντερίμι. Το κομμάτι αυτό έχει υποστεί ζημιά από καθιζήσεις του εδάφους και χρειάζεται προσοχή. Επίσης χρειάζεται ευλυγισία για να ξεπεράσουμε το εμπόδιο ορισμένων πεσμένων δέντρων, που οι καλόμοιροι αρμόδιοι, όποιοι κι αν είναι αυτοί, έχουν αφήσει άκοπα πάνω στο καλντερίμι.
Τελικά βγαίνουμε σε στενό αγροτικό δρόμο δίπλα σε παχνί ζώων. Σε λίγα μέτρα συναντούμε φαρδύτερο ανηφορικό χωματόδρομο. Περνάμε δίπλα από το νεκροταφείο και αμέσως μετά φθάνουμε στην εκκλησία της Μεταμορφώσεως, που οι ντόπιοι τη λένε Σωτήρα, στην ομώνυμη συνοικία της Ζαγοράς. Η εκκλησία είναι χτισμένη το 1889 μετά την καταστροφή του παλαιού ναού, που χρονολογούνταν από το 1168, από καθιζήσεις και πυρκαϊά.
 |
| Μεταμόρφωση (Σωτήρα) Ζαγοράς |
Μπαίνουμε μέσα στον περίβολο της εκκλησίας, ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια και αριστερά μας υπάρχει βρύση με άφθονο δροσερό νερό, για να μας ξεδιψάσει μετά από την έντονα ανηφορική πορεία. Ανεβαίνουμε λίγα ακόμα σκαλοπάτια και μπαίνουμε σε ανηφορικό τσιμεντόδρομο με καλντερίμι στη μέση (οδός ΒΟΛΤΟΥ), που σε λίγο μας βγάζει στον κύριο δρόμο της Ζαγοράς, δίπλα στο πρώην ξενοδοχείο ''Ανάσα''. Εδώ πάμε αριστερά στην άσφαλτο και μετά από λίγο την αφήνουμε λοξά προς τα δεξιά. Ανηφορίζουμε συνεχώς ανάμεσα στα σπίτια της συνοικίας της Σωτήρας με ζιγκ ζαγκ βαδίζοντας σε καλντερίμι, άλλοτε τσιμενταρισμένο και άλλοτε ατόφιο. Περνούμε κοντά σε μια παλιά χαρακτηριστική βρύση, την Πλατανόβρυση.
 |
| Πλατανόβρυση Ζαγοράς |
Βγαίνουμε από το χωριό και βαδίζουμε πλέον σε αγροτικό δρόμο, τσιμενταρισμένο ή χωμάτινο. Συνεχίζουμε να ανηφορίζουμε έχοντας γενική κατεύθυνση δυτική. Περπατώντας, φθάνουμε σε ένα σημείο απ` όπου βλέπουμε από μακριά τον καταρράκτη του Μεγαλόβραχου, τον μεγαλύτερο του Πηλίου, ένα εντυπωσιακό θέαμα, ιδίως αν η πορεία μας γίνεται την ανοιξη που λιώνουν τα χιόνια και κατεβαίνουν πολλά νερά. Το καλοκαίρι το νερό στερεύει. Πιο πέρα ο δρόμος περνά το ρέμα του Καλοκαιρινού (σε επίπεδο υψηλότερο από τον καταρράκτη) καθώς και άλλα δύο-τρία δευτερεύοντα ρέματα, που κι αυτά κατεβάζουν αρκετό νερό την άνοιξη, και στη συνέχεια κατηφορίζουμε, φθάνοντας στην εκκλησία της Παναγίας Ράσοβας.
 |
| Παναγία Ράσοβα Ζαγοράς |
Αυτό είναι από τα πιο παλιά μοναστήρια του Πηλίου και συγκεκριμένα μέσα στα πέντε παλαιότερα του βουνού των Κενταύρων. Δημιουργήθηκε το 1250 περίπου, ίσως και πιο πριν. Στοιχεία για το μοναστήρι υπάρχουν από το 1270. Πρόκειται για ένα μεγάλο μοναστήρι της εποχής με κελιά γύρω-γύρω. Σήμερα διασώζεται μόνο η εκκλησία (το καθολικό), και αυτό όχι σε καλή κατάσταση. Έχουν χαλάσει και πολλές τοιχογραφίες. Κατά καιρούς έγιναν προσπάθειες συντήρησης με αντιστηρίγματα και διάφορες επισκευές. Όσο για τα κελιά και λοιπά κτίσματα, αυτά από καιρό έχουν καταστραφεί και έχουν πέσει. Το μοναστήρι έχει εγκαταλειφθεί εδώ και πολλά χρόνια (ο τελευταίος μοναχός απεβίωσε το 1885). Τελευταία, μετά από καταστροφές που προκάλεσαν λαθρανασκαφείς που έψαχναν για λίρες, παραμένει πάντοτε κλειδωμένο, εκτός από την ημέρα της γιορτής του στις 21 Νοεμβρίου (Εισόδια της Θεοτόκου).
Αντιγράφω από το βιβλίο του Νίκου Διαμαντάκου ''Εκκλησίες και εξωκλήσια της Ζαγοράς'': ''Ο καθολικός ναός περιβαλλόταν από διώροφα κελλιά που απάρτιζαν ένα οικοδομικό συγκρότημα που έμοιαζε με φρούριο. Η μοναδική του είσοδος ήταν στην ανατολική πλευρά, στην πρόσοψη ορθογώνιας χτιστής προεξοχής. Εκλεινε με χοντρή ξύλινη πόρτα, που ασφάλιζε με καταρράκτη. Από πάνω ήταν σε καμπυλωτή εσοχή η εικόνα των Εισοδίων της Θεοτόκου.Έπειτα έμπαινες σε μια στοά, που οδηγούσε στην αυλή. Κατά μήκος των τεσσάρων τοίχων από την εσωτερική πλευρά υπήρχε χαγιάτι, που στηριζόταν με χτιστές πέτρινες αψίδες. Το ισόγειο ήταν χωρισμένο σε στάβλους κι αποθήκες. Έίχε και δύο φούρνους. Στον οροφο ήταν τα κελιά των μοναχών, το αρχονταρίκι και οι ξενώνες. Στη βορειοδυτική γωνιά του ορόφου υπήρχε παρεκκλήσι των Αγίων Ασωμάτων για τις καθημερινές τελετουργίες.Το διάστημα μεταξύ του ναού και των κελιών ήταν στενό, έτσι που τα χαγιάτια λίγο απείχαν από τη σκεπή του ναού. Αυτό το κτιριακό συγκρότημα λαβώθηκε απ` τα χτυπήματα του χρόνου...Πρώτα έπεσε η βορινή πλευρά. Το 1955, τη μέρα της γιορτής του, το επισκέφθηκα και θυμάμαι ότι κρατούσε ακόμη η νότια και ανατολική πλευρά, με πολλά βέβαια ρήγματα απ` το μεγάλο σεισμό εκείνης της χρονιάς. Ανέβηκα με την παρέα μου τα τρεμάμενα σκαλιά, βηματίσαμε με προσοχή πάνω στα σάπια σανίδια του χαγιατιού και ήπιαμε καφέ στο γωνιακό ευρύχωρο οντά με τους φαρδιούς καναπέδες και το μεγάλο τζάκι. Η κατάσταση των κτισμάτων χειροτέρεψε με τον καταστρεπτικό σεισμό του Φλεβάρη της επόμενης χρονιάς. Χρόνο με το χρόνο, το μοναστήρι ερειπώθηκε τελείως. Για να αποφεχθούν ατυχήματα και να ευπρεπιστεί ο χώρος, το εκκλησιαστικό συμβούλιο της Μεταμόρφωσης αποφάσισε την κατεδάφιση με μπουλντόζα των υπολλειμμάτων των κελιών και τον καθαρισμό του χώρου από τα μπάζα. Έτσι έμεινε μόνο η εκκλησία για να θυμίζει την ύπαρξη μεγάλης μονής.''
Αφήνουμε το παλιό μοναστήρι στην μοναξιά και την ησυχία του και κατηφορίζουμε λίγο ακόμα στον δρόμο. Διασταύρωση δεξιά με καλύβι οδηγεί με δύσβατο μονοπάτι στον περίφημο καταρράκτη Μεγαλόβραχο (δείτε τη διαδρομή Πουρί-Καταρράκτης Μεγαλόβραχος (κυκλική) Μόλις φθάσουμε σε μεγάλο κέδρο αειστερά μας, στρίβουμε αριστερά και διασχίζουμε κτήμα με μηλιές. Στην άλλη άκρη του κτήματος ξαναμπαίνουμε σε δρόμο, ο οποίος μας φέρνει στην επάνω συνοικία του Πουρίου. Δεξιά μας βρίσκουμε στενό κατηφορικό καλντερίμι και βαδίζουμε σ` αυτό. Μας βγάζει στην είσοδο του χωριού, στον ασφαλτόδρομο. Εδώ υπάρχει και βρύση με νερό. Βαδίζουμε για λίγο στην άσφαλτο και σε λίγο φθάνουμε στο πάρκινγκ, όπου καταλήγει ο ασφαλτόδρομος. Αριστερά μας είναι η ταβέρνα του Μάκη.
 |
| Κατηφορίζοντας στο καλντερίμι |
Εδώ πάμε δεξιά κατηφορικά, σε τσιμεντόδρομο. Λίγο παρακάτω, στο ύψος του παλιού Δημοτικού σχολείου, ο δρόμος στρίβει δεξιά και το καλντερίμι αποκαλύπτεται σε άριστη κατάσταση αριστερά, κατηφορίζοντας έντονα. Παρακάτω βγαίνουμε λοξά σε στενό ασφαλτόδρομο δίπλα σε μεγάλο πλατάνι και δεξαμενή. Μετά από είκοσι μέτρα κατηφορικά στο δρόμο ξαναβρίσκουμε το καλντερίμι, το οποίο παρακάτω διασχίζει την άσφαλτο στην κάτω συνοικία του Πουρίου και συνεχίζει προς το νεκροταφείο. Αφού περάσουμε το νεκροταφείο και την εκκλησία, το καλντερίμι φεύγει αριστερά από το δρόμο που βαδίζουμε (προσοχή στα κόκκινα σημάδια).
 |
| Πουρί |
Κατηφορίζουμε άλλοτε σε μονοπάτι και άλλοτε σε καλντερίμι, στην αρχή σε δασωμένο μέρος και κατόπιν σε μακία βλάστηση, σε ένα γαλήνιο τοπίο έχοντας στον ορίζοντα το Αιγαίο. Τελικά μπαίνουμε σε αγροτικό δρόμο, που κατηφορίζει προς τα νοτιοανατολικά. Eδώ από κάτω (πηγαίνει μονοπάτι) βρίσκεται το πολύ όμορφο εκκλησάκι του Αη Γιάννη. Σε λίγο ο δρόμος μας, τσιμενταρισμένος στα τελευταία μέτρα, βγαίνει πάνω σε φουρκέτα ασφαλτόδρομου. Βαδίζουμε ευθεία στην άσφαλτο κατηφορίζοντας και πιο κάτω κάνει νέα φουρκέτα, με απότομη στροφή αριστερά προς την παραλία Ελίτσα, όπου εκεί υπάρχει και το γραφικό εξωκκλήσι Άγιοι Πάντες. Εμείς συνεχίζουμε ευθεία σε χωματόδρομο. Περνάμε το ρέμα του Καλοκαιρινού από τσιμεντένιο γεφύρι, αφήνουμε διασταύρωση με χωματόδρομο δεξιά (που πάει προς Χορευτό) και περνώντας δίπλα στο ομώνυμο εκκλησάκι, φθάνουμε στην παραλία της Ανάληψης. Το εκκλησάκι είναι καινούριο, γιατί το ρέμα έκανε μεγάλη πλημμύρα στο πρόσφατο παρελθόν και παρέσυρε το παλιό ξωκλήσι, εξαφανίζοντάς το τελείως.
 |
| Παραλία Ανάληψη |
Βαδίζουμε λοιπόν στην κροκαλωτή παραλία, περνούμε μπροστά από μια ταβέρνα (''Πλυμάρι'') και φθάνοντας στο τελευταίο σπίτι, ανεβαίνουμε λίγα σκαλοπάτια και συνεχίζουμε σε μονοπάτι, που ανηφορίζει με ελιγμούς (υπάρχει και άλλο μονοπάτι πιο δύσβατο λίγα μέτρα πιο πέρα αλλά προτιμούμε το πρώτο). Λίγο πιο πάνω, έχουμε δεξιά μας ένα εξοχικό σπίτι. Συνεχίζουμε ανηφορικά και βρίσκουμε μονοπάτι με κόκκινα σημάδια, που σε λίγα μέτρα μας φέρνει στο ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου, κάτω από τη σκιά των δέντρων.
 |
| Άγιος Νικόλαος |
Από εδώ κατηφορίζουμε σε στενό τσιμεντόδρομο και μετά περνούμε ανάμεσα από περιφράξεις, μέχρι που συναντούμε το αυθεντικό μονοπάτι. Εδώ συνέβη πριν κάποια χρόνια κατολίσθηση του εδάφους που εξαφάνισε το μονοπάτι, και έτσι είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε την παράκαμψη από το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου. Περνούμε δίπλα από ένα πέτρινο σπίτι και κατόπιν το μονοπάτι φαρδαίνει και κινούμαστε λίγο πάνω από τη θάλασσα, σε μια διαδρομή μεγάλης ομορφιάς, που δε θέλεις να τελειώσει.
Περνούμε πάνω από την παραλία ''Τούρκου'' ή ''Τουρκοπηγή'' και αρχίζουμε να συναντούμε τμήματα καλντεριμιού, που ολοένα πυκνώνουν. Σε ένα σημείο υπάρχει προσκυνητάρι χτισμένο στην άκρη του βράχου. Μας είπανε (μαρτυρία Αδάμ Γάκη) ότι χτίστηκε από κάποιον Ζαγοριανό, ονόματι Ρούσσης, ο οποίος βρήκε μια εικόνα μέσα στη θάλασσα.
 |
| Το προσκυνητάρι ανάμεσα Τουρκοπηγή-Παρίσαινα |
Σε λίγο, αφού περάσουμε δίπλα από το θαυμάσιο ανακαινισμένο αρχοντικό Πάντου (από εκεί και το Πάντειο πανεπιστήμιο), το καλντερίμι μας κατεβάζει στη μεγάλη αμμουδερή παραλία της Παρίσαινας. Παραλίες, αυτή και η Τούρκου με ''χίπικο'' άρωμα, με ελεύθερη κατασκήνωση και γυμνισμό από νεαρούς και όχι μόνο.
 |
| Παραλία Παρίσαινα |
Βαδίζουμε κατά μήκος της παραλίας (στη μέση της περίπου θα βρούμε και βρύση) και στην άλλη άκρη βρίσκουμε πάλι μονοπάτι-καλντερίμι, που περνά τα βραχάκια και μετά γίνεται δρόμος, που μας φέρνει στην βόρεια άκρη της μεγάλης τουριστικής παραλίας του Χορευτού, στη στροφή της ασφάλτου απ` όπου ξεκίνησε η πορεία μας.
 |
| Χορευτό |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου