Παναγία-κορυφή Τισαίου (Εύζωνος 644 μ.)

Απόσταση: 3,9 χλμ. (μόνο πήγαινε)
Διάρκεια: 3,5 ώρες
Υψόμετρο: από 30 μ. (Παναγία) σε 644 μ. (κορυφή)
Σήμανση:  κόκκινα σημάδια, ορειβατικοί κούκοι
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι
Κατεβάστε ίχνος GPS:    Η διαδρομή στο Wikiloc   

Powered by Wikiloc

   

       Στο άκρο της χερσονήσου του Πηλίου, αφού σβήσουν ομαλά οι τελευταίες υπώρειες μετά το Λαύκο και τη Μηλίνα, ορθώνεται ένα βραχώδες και άνυδρο βουνό, το Τισαίο (οι Τρικεριώτες το λένε Μπαρτζόγεια). Στην άκρη του, στην είσοδο του Παγασητικού, είναι χτισμένο το χωριό Τρίκερι. 

       Επίσημο μονοπάτι που να ενώνει το Τρίκερι με το υπόλοιπο Πήλιο δεν υπάρχει, και η επικοινωνία γινόταν δια θαλάσσης. Όμως υπάρχει μονοπάτι-γιδόστρατα που έρχεται από το χωριό και βαδίζει κατά μήκος της κορυφογραμμής και συνδέεται με τη θάλασσα στο ύψος της εκκλησίας της Παναγίας.

Στο δρόμο για το Τρίκερι: η Τζάστενη

         

                                          

         Κινούμενοι στο δρόμο από Μηλίνα προς Τρίκερι, αφού περάσουμε το ιχθυοτροφείο, βλέπουμε δίπλα στο δρόμο την πινακίδα ''Ιερός ναός Παναγίας''.  Το εκκλησάκι βρίσκεται λίγο χαμηλότερα, κοντά στη θάλασσα και δε φαίνεται από το δρόμο. Δίπλα στο δρόμο υπάρχει και μια μαρμάρινη πεσμένη αναμνηστική πλάκα που αναφέρεται στις μάχες που έδωσαν εδώ οι επαναστατημένοι Έλληνες, με αρχηγό τον Καρατάσο, με το στρατό των Τούρκων υπό τον Κιουταχή το 1823.

Λάκκα Καρατάσου

       Από την επάνω μεριά του δρόμου ξεκινά το μονοπάτι με τα κόκκινα σημάδια και ανηφορίζει μέσα σε δάσος μακίας βλάστησης. Περνούμε ένα πρώτο μικρό ανηφορικό ξέφωτο και σε λίγο βγαίνουμε σε μεγάλο μακρόστενο ξέφωτο, τη λάκκα Καρατάσου. Βαδίζοντας κατά μήκος του, στο μέσον περίπου βρίσκουμε αριστερά το μονοπάτι που πηγαίνει προς την κορυφή, βλέποντας τον κούκο, τα κόκκινα σημάδια και το πινακιδάκι. Βαδίζοντας προς τα ανατολικά, βγαίνουμε σε νέο ξέφωτο πάνω στο διάσελο.

Πηγαίνοντας στην κορυφή

     Από εκεί αρχίζουμε να ανηφορίζουμε σε γιδόστρατα, σε βραχώδες έδαφος με χαμηλή βλάστηση, κυρίως από πουρνάρια, η οποία, όσο ανεβαίνουμε, γίνεται όλο και πιο αραιή. Η κατεύθυνσή μας παραμένει ανατολική. Περνούμε από διαδοχικούς κούκους (στοιβαγμένες πέτρες που δείχνουν το δρόμο) και κρατιόμαστε κοντύτερα στην νότια άκρη της κορυφογραμμής (προς την πλευρά του Αιγαίου).

    

             Τελικά, φθάνουμε στο ψηλότερο σημείο (644 μ.), όπου υπάρχει και τσιμεντένιο κολωνάκι, μετά από καθαρή πορεία μιας ώρας και σαράντα λεπτών περίπου από την Παναγία (δύο ώρες με τις στάσεις).

      Στο μέρος αυτό, ιδίως αν η μέρα έχει διαύγεια, θα απολαύσουμε ένα ανεπανάληπτο πανόραμα της ελληνικής φύσης, που μας αποζημιώνει στο πολλαπλάσιο για την όποια δυσκολία είχαμε ν` ανέβουμε ως εδώ. 

Σε κάτι τέτοιες στιγμές νιώθουμε τυχεροί που ζούμε σε αυτόν τον πολύπαθο τόπο και κοινωνούμε αυτή τη μαγική, τη μοναδική ομορφιά που του χάρισε ο Δημιουργός. Βράχος και γκρεμός, ουρανός και θάλασσα, άσπρο και γαλάζιο, δε χορταίνουν τα μάτια μας να ρουφούν εικόνες ολόγυρα. Δε γίνεται να περιγραφούν αυτά, πρέπει κανείς να βρεθεί εκεί, για να το ζήσει ο ίδιος προσωπικά. Έρχονται στο μυαλό τα λόγια του αείμνηστου Νίκου Χαρατσή: ''Δεν ξέρω, Θεέ μου, με ποιούς άλλους ψαλμούς να υμνήσω τούτον τον άγιο τόπο που μας χάρισες''.

       Κάποια στιγμή, έρχεται και η ώρα της επιστροφής. Οι επιλογές μας είναι: α. να γυρίσουμε στην Παναγία από τα ίδια,  β. να συνεχίσουμε στην κορυφογραμμή προς την κορυφή Φλόκα και μετά να κατεβούμε στην άσφαλτο ανάμεσα Κουκουλέικα και Μαραθιά, (Μικρή διάσχιση Τισαίου-ανατολικό μέρος) γ. να γυρίσουμε στη λάκκα Καρατάσου και να πάρουμε το δυτικό μονοπάτι προς  Τρίκερι-Αγία Κυριακή. (Μικρή διάσχιση Τισαίου-δυτικό μέρος).