Μακρινίτσα-μονή Σουρβιάς-Κάτω Κερασιά

Μονοπάτι στο δάσος οξιάς κοντά στη Χαμορίγανη

Απόσταση: 22,9 χλμ.
Χρόνος: καθαρός χρόνος πορείας 7 ώρες, με τις στάσεις 9 ώρες
Υψόμετρο: από 610 μ. (Μακρινίτσα) σε 1185 μ. (Χαμορίγανη) σε 130 μ. (Κάτω Κερασιά)
Συνολική ανάβαση: 841 μ.  Συνολική κατάβαση: 1304 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, λίγες πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (Προφήτης Ηλίας, Κρύο Νερό)
Αρχή: πλατεία Μακρινίτσας  Τέλος: πλατεία Κάτω Κερασιάς

 Κατεβάστε ίχνος GPS:   Η διαδρομή στο Wikiloc    Η διαδρομή στο Everytrail

         Αυτή είναι μια μεγάλη πορεία μέσα στα δάση οξιάς και βελανιδιάς του Βορειοδυτικού Πηλίου. Αν κάποιος ήθελε να πάει από τη Μακρινίτσα στη μονή Σουρβιάς, η πιο σύντομη διαδρομή είναι από Παναγιάς Πουρνάρι-Λούτσα-γεφύρι Λέσχιανης (γύρω στις 4,5 ώρες). Όμως, υπάρχει  και ετούτη η  βορειότερη, πιο ψηλωμένη διαδρομή, που περνά από Τρανό Ίσωμα-γεφύρι Καρυάς-Χαμορίγανη. Ενας πρακτικός τρόπος για να μετακινηθούμε από Βόλο, είναι να πάρουμε το πρωινό λεωφορείο των 08.00 προς Μακρινίτσα και να επιστρέψουμε από Κερασιά με το απογευματινό δρομολόγιο των 18.30 ή 21.30 (με αναχώρηση από Κανάλια-δείτε τα δρομολόγια εδώ: http://ktelvolou.gr). Στην Κάτω Κερασιά υπάρχει εστιατόριο που λειτουργεί όλο το χρόνο.

           H πορεία μας ξεκινά από την πλατεία της Μακρινίτσας προς τον Προφήτη Ηλία, όπως ακριβώς θα πήγαιναν και οι αγωγιάτες με τα ζώα τους παλιά. Υπάρχει όμως και εναλλακτική ανατολικότερη αρχική διαδρομή, από το πάρκινγκ της Μπράνης στην είσοδο του χωριού, μέσω Αγίας Παρασκευής μέχρι το Τρανό Ίσωμα (δείτε την πορεία Μακρινίτσα-Δυτικό Καταφύγιο-Πουρί).  Αυτή έχει το πλεονέκτημα να βαδίζει συνεχώς μέσα σε δάσος, όμως η διαδρομή από Προφήτη Ηλία είναι λίγο συντομότερη και μας αποζημιώνει για την έλλειψη δάσους, χαρίζοντάς μας καταπληκτική θέα προς το Βόλο και τη θάλασσα από ψηλά.

Μακρινίτσα

         Ξεκινώντας λοιπόν από την πλατεία της Μακρινίτσας, βαδίζουμε στο καλντερίμι που ανηφορίζει απ` την επάνω (βόρεια) πλευρά της εκκλησίας. Στην πρώτη διασταύρωση στρίβουμε αριστερά προς ''Αρχοντικό Κοίλια'', ενώ ευθεία συνεχίζει το καλντερίμι προς την εκκλησία της Παναγίας. Στην επόμενη διασταύρωση καλντεριμιών παραπάνω πάμε δεξιά και ανηφορίζουμε συνεχώς (αν πηγαίναμε ευθεία, θα βγαίναμε στο νεκροταφείο και ακολουθώντας μετά τσιμεντόδρομο θα φθάναμε στη διασταύρωση πιο πάνω). Περνάμε από βρύση και σε διασταυρώσεις διαλέγουμε πάντα την πιο ανηφορική.

Μακρινίτσα και στο βάθος η Πορταριά

          Βγαίνουμε σε τσιμεντόδρομο στην επάνω άκρη του χωριού, όπου πάμε αριστερά και αμέσως στη διασταύρωση δεξιά ανηφορικά (εδώ έρχεται και ο τσιμεντόδρομος από το νεκροταφείο του χωριού). Σε λίγα μέτρα, βρίσκουμε δίπλα σε δέντρο με κόκκινο σημάδι το μονοπάτι που ανηφορίζει με ελιγμούς και βγαίνει παραπάνω σε φουρκέτα του δρόμου, όπου υπάρχει και προσκυνητάρι που έχει απεριόριστη θέα στον ορίζοντα. Λίγο πιο πάνω, πάμε στο δεύτερο δρόμο στα δεξιά και αμέσως φθάνουμε σε κτίσμα δεξαμενής με χαρακτηριστικό ιστό κεραίας.  Από εδώ συνεχίζει προς τα πάνω το φαρδύ μονοπάτι, που έχει και ένα τμήμα καλντεριμιού, ανηφορίζοντας ομαλά με βορειοανατολική κατεύθυνση ανάμεσα σε θαμνώδη βλάστηση.

Θέα από το μονοπάτι του Προφήτη Ηλία

         Πιο πάνω, βγαίνουμε στο δρόμο πάνω σε φουρκέτα και μετά από πενήντα μέτρα πάμε λοξά δεξιά ξαναβρίσκοντας το μονοπάτι, το οποίο παραπάνω ξαναβγαίνει στο δρόμο. Εδώ έχουμε στη δεξιά μας πλευρά μια σειρά από κυπαρίσσια, που σηματοδοτούσαν την είσοδο στο παλιό μοναστήρι του Προφήτη Ηλία. Καθώς ο δρόμος στρίβει δεξιά, εμείς πάμε ευθεία μπροστά όπως πάνε τα κυπαρίσσια σε μονοπάτι-καλντερίμι και σύντομα κάνουμε δεξιά ανηφορικά για να φθάσουμε στη βρύση, που βρίσκεται δίπλα στο ανακαινισμένο μοναστηριακό συγκρότημα με την εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Εδώ σίγουρα θα κάνουμε μια στάση για να ξεκουραστούμε και να εφοδιαστούμε με νερό.

Προφήτης Ηλίας Μακρινίτσας

         Δεξιά από τη βρύση συνεχίζει το μονοπάτι με τα κόκκινα σημάδια, που καθαρίστηκε το χειμώνα του 2013. Με κατεύθυνση ανατολική-βορειοανατολική ανηφορίζουμε, και παραπάνω διασχίζουμε λοξά ένα δρόμο, έχοντας μπροστά μας κτήμα με μηλιές. Λίγο αριστερότερα υπάρχει ένα καλύβι. Βαδίζουμε στο όριο του κτήματος, αφήνοντας τσιμεντένια δεξαμενή και αυλάκι νερού στα δεξιά μας και ξαναβρίσκουμε το μονοπάτι, το οποίο πιο πάνω βγαίνει σε φαρδύ ανηφορικό χωματόδρομο.
       Βρισκόμαστε πλέον μέσα σε δάσος οξιάς και φθάνουμε σε προσκυνητάρι στην περιοχή Τρανό Ίσωμα. Εδώ ο δρόμος κάνει διχάλα και πάμε αριστερά (από δεξιά έρχεται η άλλη διαδρομή από Αγία Παρασκευή). Βαδίζουμε ευθεία στο δρόμο προς βορράν (αν προσέχουμε στα αριστερά μας θα βρούμε και δύο βατά τμήματα του παλιού μονοπατιού, το δεύτερο μάλιστα με λίγα μέτρα καλντερίμι). Περνούμε το ρέμα της Καλιακούδας από το πέτρινο γεφύρι της Καρυάς, χτισμένο το 1934, και ανηφορίζουμε περνώντας από ένα καλυβάκι στην περιοχή Κρύο Νερό.

Γεφύρι Καρυάς

          Λίγο παραπάνω, σε διχάλα δρόμων, παίρνουμε τον αριστερό που κατηφορίζει. Μετά από 150 μέτρα, προσέχοντας για τα κόκκινα σημάδια στα αριστερά (προσοχή), βρίσκουμε τη συνέχεια του μονοπατιού, που αρχικά πηγαίνει παράλληλα με το δρόμο, μετά όμως κατηφορίζει και περνούμε το Ελατόρεμα, βρίσκοντας και τμήμα καλντεριμιού.

Ελατόρεμα

       Μετά το ρέμα, το μονοπάτι συνεχίζει για λίγο ευθεία δυτικά και κατόπιν φεύγει δεξιά, ανηφορίζοντας με ελιγμούς στην πλαγιά προς βορράν. Στη διασταύρωση αυτή θέλει προσοχή στα σημάδια. Παραπάνω διασχίζουμε το δρόμο και, ανηφορίζοντας έντονα λίγο ακόμα, βγαίνουμε σε πετρώδη ράχη με ευρεία θέα προς τη δύση. Αυτή είναι η περίφημη Χαμορίγανη, όπου βρίσκεται και το υψηλότερο σημείο της διαδρομής μας (1185 μ.).

      Από εδώ, ένα μονοπάτι με κόκκινα σημάδια φαίνεται να ανηφορίζει λοξά δεξιά βορειοανατολικά  προς τη Λαγωνίκα (προσοχή). Εμείς συνεχίζουμε ευθεία προς βορράν και βρίσκουμε άλλο μονοπάτι κατηφορικό, φαρδύ και ομαλό, το οποίο πιο πέρα συναντά πάλι το δρόμο, στον οποίο βαδίζουμε για διακόσια μέτρα.
       Φθάνουμε σε ξέφωτο με χορτάρι αριστερά μας, που έχει και ένα γκρεμισμένο καλύβι στην άλλη άκρη του. Όπως πάει ο δρόμος, συνεχίζει άλλη διαδρομή προς Αντοβίτο. Εδώ αφήνουμε το δρόμο, πάμε αριστερά από τη μέση του ξέφωτου και, κατηφορίζοντας ελαφρά προς τα δυτικά, βρίσκουμε μονοπάτι με κόκκινα σημάδια σε πετρώδες έδαφος, που μας βγάζει σε λίγο σε άλλο ξέφωτο (λάκκα). Το διασχίζουμε και συνεχίζουμε βόρεια στο σηματοδοτημένο μονοπάτι. Φθάνουμε σε μικρό ξέφωτο, συνεχίζουμε δυτικά και το μονοπάτι μας βγάζει σε μεγάλο ξέφωτο, που διασχίζουμε κατά μήκος και από την άλλη άκρη του ξαναμπαίνουμε στο δάσος οξιάς. Βγαίνοντας από το δάσος σε πετρώδες έδαφος, το μονοπάτι κάνει στροφή αριστερά (δυτικά) και κατηφορίζουμε.

Διασχίζοντας το ξέφωτο

          Σε λίγο διασχίζουμε λοξά προς τα αριστερά το χωματόδρομο που πάει προς Αντοβίτο-Ξηράκια και, λίγα μέτρα πιο κάτω, συναντούμε το μονοπάτι της διαδρομής Φυτόκο-Λαγωνίκα-Πουρί. Εδώ πάμε προς τα αριστερά (δυτικά), περνούμε ξέφωτο με λίγες μηλιές και κατηφορίζοντας φτάνουμε σε χαμηλό μικρό τετράγωνο κτίσμα από ξερολιθιά (προσοχή).  Εδώ αλλάζουμε κατεύθυνση προς τα δεξιά (βορειοανατολικά) και περνούμε ένα ρέμα. Το μονοπάτι κατόπιν συνεχίζει προς τα δυτικά, έχοντας το ρέμα αριστερά μας, και βγαίνουμε σε μακρόστενη λαγκαδιά με χορτάρι.

Μονή Σουρβιάς

        Διασχίζουμε ένα χωματόδρομο και, παρατηρώντας την πινακίδα, κατηφορίζουμε  νοτιοδυτικά σε κάπως ασαφές μονοπάτι, αριστερότερα από ένα ρέμα, και παρακάτω ξαναβγαίνουμε στο χωματόδρομο δίπλα σε ποτίστρα. Βαδίζοντας πλέον στο δρόμο, φθάνουμε σε λίγα λεπτά σε διασταύρωση, όπου πάμε δεξιά για να βρεθούμε αμέσως στο μοναστήρι της Σουρβιάς. Αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα, ιδρύθηκε το 16ο αιώνα από τον όσιο Διονύσιο Ολύμπου και ανακαινίστηκε δύο αιώνες μετά από τον όσιο Γεράσιμο τον Νέο. Το μοναστήρι ήταν συχνά ορμητήριο ανταρτών. Στη διάρκεια της κατοχής, μέσα στο καθολικό (που χρονολογείται από το 1627) λειτουργούσε αντιστασιακό τυπογραφείο. Είναι χτισμένο μέσα στο δάσος σε υψόμετρο 730 μέτρων και έχει θαυμάσια θέα προς τη δύση και το νότο. Σήμερα ανήκει στη μονή Φλαμουρίου, η οποία φροντίζει για την αναστήλωσή του, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Να σημειωθεί ότι η βρύση του μοναστηριού δεν είχε νερό όταν περάσαμε την τελευταία φορά (Δεκέμβριος 2022), ούτε και η βρύση της Λέσχιανης.

Μονή Σουρβιάς, η είσοδος του μοναστηριού

                                                                     Από την (κλειδωμένη) είσοδο του μοναστηριού συνεχίζουμε σε μονοπάτι, που περνά ένα ρεματάκι και κατηφορίζει νοτιοδυτικά μέσα σε δάσος από δρυς (βελανιδιές). Σε λιγότερο από μία ώρα, το μονοπάτι μας φέρνει στην εκκλησία της Παναγίας Λέσχιανης και στα λίγα σπίτια που είναι χτισμένα δίπλα της.

Δρυοδάσος πηγαίνοντας προς τη Λέσχιανη

          Εδώ συναντούμε τη χαμηλότερη διαδρομή (Μακρινίτσα-Λέσχιανη-Κάτω Κερασιά). Αν πάμε από το μονοπάτι που περνά μπροστά από τη βρύση (που συνήθως δεν έχει νερό), σε πέντε λεπτά μπορούμε να επισκεφθούμε το τρίτοξο γεφύρι της Λέσχιανης στη ρεματιά της Καλιακούδας. Όμως συνεχίζουμε ευθεία στο δρόμο προς τα δυτικά και σε πεντακόσια μέτρα περίπου, ακριβώς εκεί όπου  φεύγει λοξά αριστερά στενός αγροτικός δρόμος (προσοχή), εμείς πάμε δεξιά κατηφορίζοντας στο μονοπάτι, που σύντομα ξαναβγαίνει σε δρόμο και πάμε πάλι δεξιά.
           Ο δρόμος κατηφορίζει προς το Κερασιώτικο ρέμα, το περνάει και ανηφορίζοντας έντονα στην άλλη όχθη βγαίνουμε σε μεγάλο μακρόστενο ξέφωτο-χωράφι. Εδώ αμέσως στρίβουμε αριστερά και βαδίζουμε στο όριο του χωραφιού, δίπλα σε ένα κτήμα με μηλιές που είναι αριστερά μας. Φθάνοντας κοντά στο τέρμα του χωραφιού, βρίσκουμε φαρδύ μονοπάτι που κατηφορίζει λοξά αριστερά. Με πορεία δυτική, παρακάτω διασχίζουμε ένα δρόμο και συνεχίζουμε σε μονοπάτι που περνά ένα κτήμα και κατεβαίνει πάλι στο Κερασιώτικο ρέμα.

Δρυοδάσος στο δρόμο από Λέσχιανη προς Κερασιά το χειμώνα

         Περνούμε το ρέμα και συνεχίζουμε σε θαυμάσιο σκιερό μονοπάτι μέσα σε δρυοδάσος. Μετά από κάμποση πορεία στο δάσος, το μονοπάτι βγαίνει σε ανοιχτό χώρο και σε λίγο βγαίνουμε σε αγροτικό δρόμο που κατηφορίζει. Ήδη βλέπουμε μπροστά μας το χωριό της Κάτω Κερασιάς. Σε διχάλα πάμε αριστερά και βαδίζουμε πλάι στο όριο από  μακρόστενο κτήμα που είναι αριστερά μας.
      Ξαναβγαίνουμε στον ίδιο φαρδύ αγροτικό δρόμο, περνούμε κιόσκι κινούμενοι γενικά προς τα δυτικά και πλησιάζουμε στην άσφαλτο. Ο χωματόδρομος συνεχίζει να κατηφορίζει δεξιά από την άσφαλτο και παρακάτω μετατρέπεται σε χαλασμένο καλντερίμι-μονοπάτι, που βγαίνει σε δρόμο και αμέσως φθάνουμε στην εκκλησία της Κάτω Κερασιάς. Περνούμε το ρέμα πίσω από την εκκλησία από το ανακαινισμένο δίτοξο πέτρινο γεφύρι, χτισμένο το 1886 και, ανηφορίζοντας λίγα μέτρα ακόμα σε καλντερίμι, φθάνουμε τέλος στην πλατεία του χωριού.

Το γεφύρι της Κάτω Κερασιάς