Kάτω Κερασιά-Άνω Κερασιά-μονή Σουρβιάς-Λέσχιανη (κυκλική)

Φθάνοντας στη μονή Σουρβιάς

 Απόσταση: 21,2 χλμ.

Χρόνος: 8,5 ώρες (με στάσεις)

Υψόμετρο: από 123 μ. (Κάτω Κερασιά) σε 969 μ. (μέγιστο)

Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 959 μ.

Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες

Αρχή/τέλος: πλατεία Κάτω Κερασιάς

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: Πλατεία Άνω Κερασιάς

Κατεβάστε αρχείο GPS: από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

         Αυτή είναι μια μεγάλη κυκλική πορεία στα δάση οξιάς και δρυός του Βορείου Πηλίου, στην οποία περνούμε από την μονή Σουρβιάς και το ξωκλήσι της Παναγίας Λέσχιανης.

        Ξεκινώντας από την πλατεία της Κάτω Κερασιάς, παίρνουμε τον ανηφορικό τσιμεντόδρομο και σε διασταυρώσεις διαλέγουμε την πιο ανηφορική. Περνάμε από δεξαμενή του υδραγωγείου, όπου το τσιμεντάρισμα παύει και βαδίζουμε πιο ομαλά σε χωματόδρομο. Μπορούμε να δούμε την λίμνη Κάρλα  στο βάθος αριστερά. Σε ενάμισυ χιλιόμετρο από τη δεξαμενή, αφήνουμε τον κύριο δρόμο και πάμε λοξά δεξιά σε στενότερο δρόμο, περνάμε ένα μικρό ρέμα και ανηφορίζουμε δίπλα σε κτήμα που έχουμε δεξιά μας. Προσέχοντας αριστερά, μόλις δούμε τον στύλο και τα σημάδια ανεβαίνουμε στον όχθο του δρόμου και βρίσκουμε το μονοπάτι που ανηφορίζει παράλληλα, έχοντας κάποια στοιχεία καλντεριμιού. Περνάμε πάνω από ένα παλιό νταμάρι.

Πάνω από το παλιό νταμάρι

        Πιο πέρα, το μονοπάτι μας βγαίνει σε δρόμο, όπου βαδίζουμε για λίγο. Αριστερά μας είναι ένα κτήμα. Πιο πάνω μετά από διασταύρωση ξαναβρίσκουμε το μονοπάτι αριστερά από το δρόμο. Ξαναβγαίνουμε στο δρόμο και στη συνέχεια βαδίζουμε για λίγο στην άσφαλτο. Εκεί που κάνει αριστερή στροφή, πάμε ευθεία σε παρατημένο νταμάρι. Το μονοπάτι κατηφορίζει προς τη ρεματιά, διασχίζει ρέμα και χωματόδρομο και ανηφορίζει ομαλά στην άλλη όχθη (την δεξιά) για να καταλήξει στο μνημείο του ΕΛΑΣ δίπλα στην άσφαλτο. Από το τέρμα της ασφάλτου  συνεχίζει στενός χωματόδρομος που οδηγεί σύντομα στην πλατεία της Άνω Κερασιάς, με την ξαναχτισμένη εκκλησία των Αγίων Αποστόλων. Σχεδόν όλα τα σπίτια όμως παραμένουν ερειπωμένα, μετά το κάψιμο του χωριού από τους Γερμανούς το 1944.  

Αγιοι Απόστολοι Άνω Κερασιάς

        Από την βρύση της πλατείας ακολουθούμε το χαλασμένο καλντερίμι που κατηφορίζει δίπλα στο σπίτι του κερασιώτη λογοτέχνη Ηλία Λεφούση. Kατεβαίνουμε σε μια βρύση και κατόπιν ανηφορίζουμε  για λίγα μέτρα λοξά προς τα αριστερά. Περνώντας δίπλα από ερειπωμένα σπίτια του μαρτυρικού χωριού, και  αφήνοντας στα δεξιά το πρώην οπλουργείο των ανταρτών που διατηρείται κάπως καλύτερα, βαδίζουμε βορειοανατολικά σε φαρδύ μονοπάτι, που κατηφορίζει ομαλά προς μια ρεματιά. Εδώ υπήρχε μέχρι το 1980 το γεφύρι της Γελαδίστρας, το οποίο απογκρέμισε ένας τσοπάνης (σύμφωνα με την αναφορά του Νίκου Χαρατσή) και τώρα διατηρούνται μόνον οι βάσεις του.

Καλντερίμι στη Γελαδίστρα

      Περνούμε τη ρεματιά δίπλα από το γκρεμισμένο γεφύρι και ανηφορίζουμε σε καλντερίμι. Παραπάνω, φθάνουμε σε σημείο όπου δεξιά μας έχουμε περιφραγμένο κτήμα, όπου τερματίζει δρόμος. Εδώ υπάρχει διχάλα μονοπατιών με πινακίδα, όπου αριστερά συνεχίζει η διαδρομή για τη μονή Φλαμουρίου, ακολουθώντας την πορεία της ρεματιάς. Εμείς πάμε λοξά δεξιά σε μονοπάτι παράλληλο με την περίφραξη και σε λίγα μέτρα, βλέποντας το βέλος, στρίβουμε δεξιά και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε στην πλαγιά προς τα νοτιοανατολικά. Εδώ υπάρχουν δύο παράλληλες διαδρομές, η δεξιότερη με τα μπλέ-κόκκινα σημάδια που ανηφορίζει ευθεία και πιο απότομα, ενώ η αριστερότερη με τα κόκκινα σημάδια ανηφορίζει πιο ομαλά με ζικ-ζακ, διευκολύνοντας τα φορτωμένα ζώα  που μετέφεραν ξυλοκάρβουνα και προμήθειες. Πιο πάνω όμως ενώνονται και βγαίνουμε στη συνέχεια σε μεγάλο ξέφωτο, όπου φυτρώνουν χαμηλά κέδρα. Εδώ είμαστε στην περιοχή Κώστα Ράχη. Διασχίζουμε το ξέφωτο και στην επάνω μεριά του προς τα ανατολικά παίρνουμε στενό χωματόδρομο, που ανηφορίζει ελαφρά μπαίνοντας σε υπέροχο δάσος οξιάς. Λίγο παραπάνω, προσέχοντας δεξιά μας, βρίσκουμε τη συνέχεια του μονοπατιού και το ακολουθούμε.

Στο δάσος οξιάς

        Πιο πέρα, διασχίζουμε τον δασικό δρόμο που πάει προς Κοκκινόγεια και συνεχίζουμε για λίγο ακόμα στο μονοπάτι, το οποίο ξαναβγαίνει λοξά στο δρόμο επάνω σε διασταύρωση. Δεξιά φεύγει κατηφορικός δρόμος προς Άνω Κερασιά. Εμείς βαδίζουμε στον κύριο δρόμο, που ανηφορίζει ελαφρά με κατεύθυνση βορειοανατολική. Προσπερνούμε διασταύρωση με δρόμο αριστερά που πάει προς μονή Φλαμουρίου και Κάτω Κορομπλιά (μνημείο Αλφόνς) και σε πενήντα μέτρα, βλέποντας τα σημάδια, πάμε λοξά αριστερά στο μονοπάτι που σύντομα κατεβαίνει, διασχίζει το δρόμο και κατηφορίζουμε ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια προς τα νοτιοανατολικά. Σύντομα βγαίνουμε σε μικρό πλάτωμα που χρησιμοποιείται από υλοτόμους. Συνεχίζουμε σε δρόμο προς νότον, και μετά από τριακόσια μέτρα, εκεί που ο δρόμος στρίβει ελαφρά δεξιά, βρίσκουμε το μονοπάτι αριστερά, που συνεχίζει σε νότια πορεία. Η περιοχή εδώ λέγεται Χιονότρυπα.

Στο δάσος Σουρβιάς

      Βαδίζοντας συνεχώς μέσα σε ωραίο δάσος οξιάς, περνούμε από ένα ξέφωτο, κατόπιν ακολουθούμε μιαν αβαθή ρεματιά και βγαίνουμε σε δεύτερο ξέφωτο, όπου υπάρχει στύλος με πινακίδες. Από τη μέση του ξέφωτου φεύγει κατηφορικό μονοπάτι με κόκκινα σημάδια νότια (δεξιά κάτω) προς μονή Σουρβιάς. 

Μονή Σουρβιάς

      Αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα, η μονή ιδρύθηκε το 16ο αιώνα από τον όσιο Διονύσιο Ολύμπου και ανακαινίστηκε δύο αιώνες μετά από τον όσιο Γεράσιμο τον Νέο. Το μοναστήρι ήταν συχνά ορμητήριο ανταρτών.  Το 1878 η μονή κάηκε μετά από μάχη ανάμεσα σε Έλληνες επαναστάτες και Τούρκους. Στη διάρκεια της κατοχής, μέσα στο καθολικό (που χρονολογείται από το 1627) λειτουργούσε αντιστασιακό τυπογραφείο. Είναι χτισμένη μέσα στο δάσος σε υψόμετρο 730 μέτρων και έχει θαυμάσια θέα προς τη δύση και το νότο. Σήμερα ανήκει στη μονή Φλαμουρίου, η οποία φροντίζει για την αναστήλωσή της, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Να σημειωθεί ότι η βρύση του μοναστηριού δεν είχε νερό όταν περάσαμε την τελευταία φορά, ούτε και η βρύση της Λέσχιανης. 

Μονή Σουρβιάς, θέα προς τη δύση

      Από την (συνήθως κλειδωμένη) είσοδο του μοναστηριού συνεχίζουμε σε μονοπάτι, που περνά ένα-δυο  ρεματάκια και κατηφορίζει νοτιοδυτικά μέσα σε δάσος από δρυς (βελανιδιές). Σε λιγότερο από μία ώρα, το μονοπάτι μας φέρνει στην εκκλησία της Παναγίας Λέσχιανης και στα λίγα σπίτια που είναι χτισμένα δίπλα της. Αν πάρουμε το μονοπάτι από τη βρύση, μπορούμε να επισκεφθούμε το τρίτοξο γεφύρι της Λέσχιανης στη ρεματιά της Καλιακούδας και να ξαναγυρίσουμε (δεκαπέντε λεπτά πήγαινε-έλα). 

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 12/2013: Δυστυχώς το γεφύρι της Λέσχιανης  δεν υπάρχει πια, εξαφανίστηκε από τις καταστροφικές πλημμύρες του Σεπτεμβρίου 2023. Σοβαρή ζημιά έπαθε και το εκκλησάκι της  Παναγίας Λέσχιανης.

Γεφύρι Λέσχιανης (τώρα δυστυχώς κατεστραμμένο)

       Συνεχίζουμε ευθεία στο δρόμο προς τα δυτικά και σε πεντακόσια μέτρα περίπου, ακριβώς εκεί όπου  φεύγει λοξά αριστερά στενός αγροτικός δρόμος (προσοχή), εμείς πάμε δεξιά κατηφορίζοντας στο μονοπάτι, που παρακάτω ξαναβγαίνει σε δρόμο και πάμε πάλι δεξιά.

           Ο δρόμος κατηφορίζει προς το Κερασιώτικο ρέμα, το περνάει και ανηφορίζοντας έντονα στην άλλη όχθη βγαίνουμε σε μεγάλο μακρόστενο ξέφωτο-χωράφι. Εδώ αμέσως στρίβουμε αριστερά και βαδίζουμε στο όριο του χωραφιού, δίπλα σε ένα κτήμα με μηλιές που είναι αριστερά μας. Φθάνοντας κοντά στο τέρμα του χωραφιού, βρίσκουμε ευθεία μπροστά ένα φαρδύ μονοπάτι που κατηφορίζει. Με πορεία δυτική, παρακάτω διασχίζουμε ένα δρόμο και συνεχίζουμε σε μονοπάτι που περνά ένα ξέφωτο και κατεβαίνει πάλι στο Κερασιώτικο ρέμα. 

Το μονοπάτι στο δάσος κοντά στην Κερασιά

            Περνούμε ξανά το ρέμα και συνεχίζουμε σε ωραίο μονοπάτι μέσα σε μεικτό δάσος. Μετά από κάμποση πορεία στο δάσος, το μονοπάτι βγαίνει σε ανοιχτό χώρο με χαμηλή βλάστηση και σε λίγο βγαίνουμε σε αγροτικό δρόμο που κατηφορίζει. Ήδη βλέπουμε μπροστά μας το χωριό της Κάτω Κερασιάς. Σε διχάλα πάμε αριστερά και βαδίζουμε πλάι σε κτήμα που είναι αριστερά μας.

 Κάτω Κερασιά

      Σε λίγο ξαναβγαίνουμε στον ίδιο φαρδύ αγροτικό δρόμο έχοντας αποφύγει κάποιες στροφές που αυτός κάνει, περνούμε κτίσμα κινούμενοι γενικά προς τα δυτικά και πλησιάζουμε στην άσφαλτο. Ο χωματόδρομος συνεχίζει να κατηφορίζει δεξιά από την άσφαλτο και παρακάτω μετατρέπεται σε χαλασμένο καλντερίμι-μονοπάτι, που βγαίνει σε δρόμο και αμέσως φθάνουμε στην εκκλησία της Κάτω Κερασιάς. Περνούμε το ρέμα πίσω από την εκκλησία από το ανακαινισμένο δίτοξο πέτρινο γεφύρι που χρονολογείται από το 1886 και, ανηφορίζοντας λίγα μέτρα ακόμα σε καλντερίμι, φθάνουμε τέλος στην πλατεία του χωριού.