Μηλιές-Φράγμα Παναγιώτικο-Νεοχώρι

Στην τεχνητή λίμνη του Παναγιώτικου

 Απόσταση: 12 χλμ.

Χρόνος: 5 ώρες με στάσεις

Υψόμετρο: από 173 μ. (ελαχιστο) έως 462 μ. (μέγιστο)

Συνολική ανάβαση: 454 μ. Συνολική κατάβαση: 540 μ.

Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι

Αρχή: πλατεία Μηλεών  Τέλος: πλατεία Νεοχωρίου

Ελέγχθηκε: 27/11/ 2023

LINK TO THE ENGLISH PAGE

<

Powered by Wikiloc

       Το πρώτο μισό αυτής της διαδρομής είναι το ίδιο με τη διαδρομή Μηλιές-Νεοχώρι. Φθάνοντας όμως κοντά στο φράγμα Παναγιώτικο και στην τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε από αυτό, δεν παίρνουμε τον χωματόδρομο για την Παναγία Τουρκογιάννη, αλλά, κατεβαίνοντας λίγο πιο  χαμηλά,  βαδίζουμε στα ίχνη του μονοπατιού-καλντεριμιού που έπαιρναν  οι Νεοχωρίτες για να πάνε στα Ζερβόχια και στη Μπούφα. Αυτό το μονοπάτι ερευνήθηκε και καθαρίστηκε από εθελοντές τον χειμώνα και την άνοιξη του 2023.

        Ξεκινoύμε από την πλατεία των Μηλεών και ακολουθούμε την άσφαλτο κατηφορίζοντας. Εκατό μέτρα πιο κάτω, μόλις περάσουμε ένα πάρκινγκ που βρίσκεται κάτω δεξιά μας, εκεί που η άσφαλτος κάνει ελαφρά στροφή δεξιά, πάμε λοξά αριστερά σε φαρδύ πλακόστρωτο που ανηφορίζει. Φτάνουμε σε διασταύρωση, όπου παίρνουμε το δεξιό φαρδύ πλακόστρωτο, που σε λίγο αρχίζει να κατηφορίζει, γίνεται καλντερίμι και μετά τσιμεντόδρομος και διασχίζουμε την άσφαλτο στην έξοδο του χωριού προς Τσαγκαράδα, δίπλα στο τελευταίο σπίτι του χωριού, σε σημείο όπου ο δρόμος κάνει αριστερή στροφή και υπάρχει καθρέπτης ελέγχου της κυκλοφορίας. 

Ρέμα στα Παλάκια

        Κατηφορίζουμε πλέον σε ωραίο καλντερίμι, που συνεχίζει απέναντι προς μια κατάφυτη ρεματιά. Σε μια αριστερή στροφή που κάνει το καλντερίμι παρακάτω, έρχεται από δεξιά διακλάδωση που εξυπηρετούσε αυτούς που έρχονταν από το σταθμό του τρένου. Αυτή η διακλάδωση καταλήγει στην κύρια άσφαλτο Μηλεών-Βόλου, διακόσια μέτρα πιο κάτω από τη διασταύρωση που οδηγεί στο σταθμό του τρένου, πάνω σε μια απότομη δεξιά στροφή του δρόμου καθώς αυτός κατηφορίζει για Βόλο. 

        Το καλντερίμι μας, που διατηρείται καθαρό και σε καλή κατάσταση, περνάει τη ρεματιά (Κακόρεμα) και ανηφορίζει στην απέναντι πλαγιά, έχοντας στα δεξιά έναν ελαιώνα. Φθάνοντας επάνω στη ράχη, συναντάμε αγροτικό δρόμο και υπάρχει διακλάδωση του καλντεριμιού. Ο δεξιός κλάδος    συνεχίζει προς το χωριό Νιάου (Αφέτες) , ακολουθώντας για ένα διάστημα το δρόμο.

Toιχογραφία στον Άγιο Νικόλαο (φωτογραφία Teo Gavardinas) 

        Εμείς εδώ διασχίζουμε τον αγροτικό δρόμο και συνεχίζουμε ευθεία στο καλντερίμι κατηφορίζοντας ελαφρά. Πιο πέρα βγαίνουμε σε άλλον αγροτικό δρόμο, ο οποίος εκατό μέτρα πιο κάτω τερματίζει στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, απομεινάρι από το μοναστήρι που υπήρχε παλαιότερα εδώ. Δυστυχώς, δεν θα μπορέσουμε να δούμε τις αξιόλογες τοιχογραφίες στο εσωτερικό του ναού, αφού οι πόρτες του παραμένουν κλειδωμένες.  

Πηγαίνοντας προς Άγιο Νικόλαο

        Γυρίζοντας τώρα  από την εκκλησία, βρίσκουμε εύκολα τη συνέχεια του καλντεριμιού στην άλλη πλευρά του δρόμου. Αυτό το κομμάτι ήταν προηγουμένως εντελώς κλεισμένο για είκοσι μέτρα από βλάστηση και έπρεπε να κάνουμε μια παράκαμψη, αλλά μετά τον καθαρισμό με πρόγραμμα του Δήμου (τέλη 2015) είναι πλέον καθαρό και το ακολουθούμε προς τα ανατολικά. Προσπερνούμε εγκαταλελειμμένα κτήματα, ένα παλιό καλύβι και περνάμε δύο μικρές ρεματιές. Το καλντερίμι τελειώνει οριστικά καθώς βγαίνει σε αγροτικό δρόμο, στον οποίο βαδίζουμε ανηφορίζοντας. Η ευρύτερη περιοχή όπου βαδίζουμε λέγεται Παυλάκια. 

Προς τα Παυλάκια

        Παραπάνω, βγαίνουμε στον χωματόδρομο που έρχεται από τον οικισμό Σταυροδρόμι. Πάμε αριστερά (ανατολικά) και μετά από εκατό μέτρα δεξιά (νοτιοανατολικά) σε στενό χωματόδρομο, που μας βγάζει σε πλάτωμα, όπου υπάρχει ένα αλώνι και μια σειρά από κυπαρίσσια στα δεξιά. Αμέσως μετά το αλώνι, πάμε αριστερά και βρίσκουμε καθαρό μονοπάτι που κατηφορίζει προς τα ανατολικά. Περνάμε μικρή ρεματιά, αφήνουμε γκρεμισμένο καλύβι δεξιά μας και μετά σε διχάλα μονοπατιών πάμε δεξιά. Κινούμαστε σε περιοχή που κάηκε από πυρκαγιά το 2006, αλλά έχει πρασινίσει ξανά. Περνούμε και άλλο ρέμα, ανεβαίνουμε στην πλαγιά και μετά συναντούμε χωματόδρομο, τον οποίον ακολουθούμε κατηφορίζοντας. Προς τα κάτω βλέπουμε το φράγμα Παναγιώτικο και την λίμνη που έχει δημιουργηθεί μέσα στο Πλατανόρεμα, μια όμορφη και γαλήνια εικόνα.   

Η λιμνη-βιότοπος στο Παναγιώτικο

        Λίγο παρακάτω έχουμε διασταύρωση δρόμων με στύλο, όπου πάμε δεξιά. Προσοχή, αν πάμε αριστερά όπως δείχνει το βέλος στον στύλο θα βγούμε στο Νεοχώρι μέσω Παναγίας Τουρκογιάννη. Κατηφορίζοντας στο δρόμο και πλησιάζοντας κοντά στο φράγμα, στην επόμενη διασταύρωση  πάμε αριστερά (προσοχή!) σε εγκαταλελειμμένο δρόμο, που κινείται λίγα μέτρα πάνω από τη στάθμη του νερού. Προσέχοντας αριστερά μας όπως βαδίζουμε, βλέπουμε σε λίγο το κόκκινο σημάδι που επισημαίνει την είσοδο του μονοπατιού. Βαδίζουμε πλέον στο καθαρισμένο μονοπάτι, που αρχικά ανηφορίζει και περνούμε πάνω από ένα ερειπωμένο καλύβι, βρίσκοντας κατά τόπους και κάποια τμήματα καλντεριμιού. 

     Μετά από αρκετό δρόμο, το μονοπάτι-καλντερίμι τελειώνει καθώς περνούμε ένα ρέμα, και συνεχίζουμε ανηφορίζοντας συνεχώς σε χωματόδρομο. Αποφεύγουμε διασταυρώσεις δρόμων προς τα δεξιά όπως ανηφορίζουμε. Παραπάνω, σε ευρεία δεξιά στροφή που κάνει ο δρόμος, φεύγει ευθεία το μονοπάτι, το οποίο σε λίγα μέτρα ενώνεται με αυτό της διαδρομής Μηλιές-Νεοχώρι, που έρχεται από Παναγία Τουρκογιάννη.  Έτσι πλέον βαδίζουμε πάνω στη διαδρομή Μηλιές-Νεοχώρι. Το μονοπάτι παραπάνω βγαίνει σε χωματόδρομο, ο οποίος βγαίνει στην άσφαλτο, περνούμε το γεφυράκι και μετά ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια μέχρι την πλατεία του Νεοχωρίου.

Βυζίτσα: κυκλική διαδρομή

Λειτουργία στους Ταξιάρχες 5/9/2015

Προς το εκκλησάκι των Ταξιαρχών στην άκρη του βράχου

Απόσταση; 5,8 χλμ.

Χρόνος: 2 ώρες και 40΄ (με στάσεις)

Υψόμετρο: από 283 μ. (ελάχιστο) έως 525 μ. (μέγιστο, πλατεία Βυζίτσας)

Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 386 μ.

Σήμανση: κόκκινη μπογιά, διάφορες πινακίδες

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: Βυζίτσα, Σταθμός τραίνου Μηλεών

Αρχή: στην κεντρική άσφαλτο, εκκλησία Ζωοδόχου πηγής

Τέλος: πλατεία Βυζίτσας

Ελέγχθηκε: Νοέμβριος 2023

Κατεβάστε αρχείο GPS (.gpx): από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

LINK TO ΤΗΕ ENGLISH PAGE

    Aυτή η όμορφη κυκλική διαδρομή, που έχει την πλατεία της Βυζίτσας στο ψηλότερο σημείο της, μας δίνει τη δυνατότητα να επισκεφθούμε πολλά από τα αξιοθέατα της περιοχής: το μοναστήρι Αγίου Ιωάννου Προδρόμου με την παλιά βρύση από κάτω, τον Σταθμό τραίνου Μηλεών, τη μεταλλική γέφυρα του τραίνου στους Ταξιάρχες (ή, όπως λέγεται, γέφυρα Ντε Κίρικο), το εκκλησάκι των Ταξιαρχών στο βράχο, το γεφυράκι στο ρέμα, τον καταρράκτη  Καταφίδι, και τέλος την κεντρική εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής με την πλατεία που βρίσκεται από πάνω της. Για να τα δούμε όλα αυτά θα χρειαστούμε λιγότερο από τρεις ώρες, συμπεριλαμβανομένων των στάσεων. 

Αρχοντικά στη Βυζίτσα

    Ξεκινούμε λοιπόν από την κεντρική άσφαλτο της Βυζίτσας εκεί που παρκάρουν τα αυτοκίνητα, και βαδίζουμε προς τις Μηλιές. Περνούμε από το πρατήριο του Συνεταιρισμού γυναικών ''Εσπερίδες'' (όπου μπορούμε να ψωνίσουμε τοπικά προϊόντα), και μετά βρίσκουμε δεξιά μας το καλντερίμι που οδηγεί στο παλιό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, όπου αξίζει να κάνουμε μια στάση για να μας ξεναγήσει η μοναχή που το φροντίζει. Βγαίνοντας από το μοναστήρι, κατηφορίζουμε σε στενό λιθόστρωτο δίπλα στον τοίχο του μοναστηριού, και αμέσως συναντούμε από κάτω φαρδύ καλντερίμι. Αριστερά μας κατεβαίνοντας έχουμε παλιά σκεπαστή βρύση. Το καλντερίμι παρακάτω κόβεται από χωματόδρομο, στον οποίο βαδίζουμε προς τα αριστερά.   

Κατηφορίζοντας στο καλντεριμι προς το νεκροταφείο

     Σε λίγο, περνούμε κάτω από το νεκροταφείο της Βυζίτσας και βγαίνουμε σε άσφαλτο. Την διασχίζουμε και συνεχίζουμε απέναντι στο μονοπάτι, το οποίο γρήγορα μετατρέπεται σε ωραίο καλντερίμι. Δεξιά μας έχουμε τη μεγάλη μηλιώτικη ρεματιά. Βλέπουμε ψηλά απέναντι το λευκό ξωκλήσι της υψώσεως Τιμίου Σταυρού και, αν προσέξουμε καλά, θα διακρίνουμε από κάτω του  χτισμένο σε μια εσοχή του απόκρημνου βράχου στην ορθοπλαγιά το μικρό εκκλησάκι των Ταξιαρχών. 

     To καλντερίμι γίνεται ξανά μονοπάτι και παρακάτω υπάρχει διασταύρωση. Επιλέγουμε τον δεξιό κλάδο, έχοντας σκοπό να περιηγηθούμε στο σταθμό του τραίνου Μηλεών, καθώς το μονοπάτι αυτό θα μας βγάλει στην είσοδο του σταθμού. 

                                                               Στην έξοδο του σταθμού

     Βαδίζουμε στις γραμμές και μετά από δέκα λεπτά φθάνουμε στην περίφημη σιδερένια γέφυρα, που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε στις αρχές του 1900 από τον Γερμανό μηχανικό Σνάιντερ, αυθεντία εκείνη την εποχή στις μεταλλικές γέφυρες, υπό την επίβλεψη του αρχιμηχανικού Εβαρίστο ντε Κίρικο (πατέρα του σημαντικού υπερρεαλιστή ζωγράφου Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, ο οποίος γεννήθηκε στο Βόλο). 

                                        Η μεταλλική γέφυρα, όπως φαίνεται από ψηλότερα

Προς Μηλιές

       Αμέσως μόλις περάσουμε τη γέφυρα, παίρνουμε στενό μονοπάτι δεξιά μας.  Σε δύο διασταυρώσεις πάμε αριστερά ανηφορίζοντας και πιο πέρα ανεβαίνουμε σκαλοπάτια στο βράχο χτισμένα με ξερολιθιά. Ένας στενός διάδρομος σε μια εσοχή του βράχου όπου υπάρχει κουπαστή για περισσότερη ασφάλεια, μας οδηγεί σε λίγα λεπτά στο ξωκλήσι των Ταξιαρχών, που στέκει ήρεμο και σιωπηλό στην άκρη της απόκρημνης ορθοπλαγιάς, παρέα με τα πουλιά, περιμένοντας να ακούσει το σφύριγμα του τραίνου που περνά από κάτω.

    Επιστρέφουμε πίσω από τα ίδια και μόλις φθάσουμε στη διασταύρωση κατεβαίνοντας, πάμε αριστερά προς Βυζίτσα. Το μονοπάτι πορεύεται περίπου ισοϋψώς, περνάμε από σπηλιά την οποία χρησιμοποιούσε κάποιος βοσκός για τα ζώα του (τώρα είναι παρατημένη) και περνούμε δύο φορές το μεγάλο Μηλιώτικο ρέμα (εδώ συνήθως δεν έχει νερό). Το μονοπάτι γίνεται χωματόδρομος και βγαίνουμε στον ασφαλτόδρομο που πάει προς Αργυραίικα. Εδώ βαδίζουμε αριστερά ανηφορικά και στην δεύτερη απότομη στροφή που κάνει η άσφαλτος την αφήνουμε και πάμε ευθεία σε χωματόδρομο, ο οποίος σύντομα  γίνεται καλντερίμι και περνούμε πάλι το ρέμα από τσιμεντένιο γεφυράκι.

 Λίγο μετά το γεφύρι, προσέχοντας αριστερά μας βρίσκουμε στενό μονοπάτι που σε λίγα μέτρα μας φέρνει μπροστά στον εντυπωσιακό καταρράκτη ''Καταφίδι''. Εδώ είναι ένα πολύ όμορφο σημείο, ιδιαίτερα την άνοιξη που το ρέμα κατεβάζει πολλά νερά, και σίγουρα θα σταθούμε αρκετή ώρα για να το απολαύσουμε. Το καλοκαίρι τα νερά στερεύουν, αλλά το σημείο παραμένει πάντοτε εντυπωσιακό. 

Καταρράκτης Καταφίδι (κάτω από τη Βυζίτσα)

    Ξαναγυρίζουμε στο φαρδύ, μαστορικά φτιαγμένο καλντερίμι και  ανηφορίζουμε. Λίγο παραπάνω, το καλντερίμι κλείνει από κατολίσθηση  και αναγκαστικά το αφήνουμε προς τα δεξιά και κάνουμε μια παράκαμψη από χωματόδρομο. Πιο πάνω φθάνουμε σε διασταύρωση, όπου το καλντερίμι συνεχίζει επάνω αριστερά, δίπλα σε μεγάλο προσκυνητάρι. Ανηφορίζοντας συνεχώς, περνάμε από την κεντρική εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, διασχίζουμε την άσφαλτο και τέλος φθάνουμε στην γραφική και ήσυχη πλατεία της Βυζίτσας, που βρίσκεται σε υψόμετρο 525 μέτρων. 

Πλατεία Βυζίτσας

Μπούφα-φράγμα Παναγιώτικο-Νεοχώρι

 

Στην τεχνητή λίμνη-υδροβιότοπο του Παναγιώτικου

LINK TO ENGLISH PAGE

Απόσταση: 9,5 χλμ.

Χρόνος: 4,5 ώρες

Yψόμετρο: από 7 μ. (Μπούφα) έως 462 μ. (πλατεία Νεοχωρίου)

Συνολική ανάβαση: 581 μ.  Συνολική κατάβαση: 128 μ.

Σήμανση: κόκκινα σημάδια

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: Νεοχώρι

Αρχή: ανατολική άκρη της Μπούφας, στο τέλος της ευθείας της ασφάλτου

Τέλος: πλατεία Νεοχωρίου

Η διαδρομή ελέγχθηκε: τον Ιούνιο 2023

Κατεβάστε αρχείο GPS: από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

        Τα παλιά χρόνια, αυτή ήταν η οδός επικοινωνίας του Νεοχωρίου με τον νεοχωρίτικο οικισμό Ζερβόχια και με την εύφορη κοιλάδα της Μπούφας. Οι ταξιδιώτες ξεκινούσαν από το Νεοχώρι περπατώντας στη βόρεια πλαγιά της ρεματιάς του Πλατανορέματος, περνούσαν το Πλατανόρεμα από το πέτρινο τοξωτό γεφύρι της Ταράτσας (ή του Μαλαμάκη) και συνέχιζαν βαδίζοντας στη νότια πλαγιά μέχρι να φθάσουν στον προορισμό τους. Σήμερα το γεφύρι είναι εξαφανισμένο, καταχωμένο στον πυθμένα του φράγματος Παναγιώτικο και αντί για το γεφύρι, περνούμε τώρα πάνω από το φράγμα. To άνοιγμα του τόξου του γεφυριού ήταν 5,80 μ. και το ύψος 4,60 μ. (μετρημένα από το Νίκο Χαρατσή).

Το χαμένο γεφύρι της Ταράτσας ή του Μαλαμάκη (φωτογραφία Νίκου Χαρατσή)

      

          Στην υπολοιπη διαδρομή διατηρείται για αρκετό διάστημα το αυθεντικό  μονοπάτι με μικρά τμήματα καλντεριμιού, ενώ κάποια κομμάτια έχουν γίνει αγροτικοί δρόμοι. Γενικά, πρόκειται για μια πολύ ωραία διαδρομή, η οποία ερευνήθηκε και καθαρίστηκε από εθελοντές το χειμώνα και την άνοιξη του 2023. Μια άλλη επιλογή βαδίζοντας στο μονοπάτι αυτό, είναι να γίνει κυκλική πορεία Νεοχώρι-Ζερβόχια-Νιάου-Νεοχώρι, ή να χρησιμοποιηθεί το  κομμάτι του από το φράγμα μέχρι το Νεοχώρι κάνοντας τη διαδρομή Μηλιές-Νεοχώρι. Mπορούμε να αφήσουμε το πρωί το αυτοκίνητό μας στη Μπούφα και το απόγευμα, αφού περπατήσουμε,να επιστρέψουμε στη Μπούφα με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ (www.ktelvolou.gr).

H τεχνητή λίμνη στο Παναγιώτικο

         Θα περιγράψω τη διαδρομή αρχίζοντας από τη Μπούφα. Η αρχή βρίσκεται στην ανατολική άκρη της Μπούφας, στο τέλος της ευθείας της ασφάλτου καθώς αρχίζουν οι στροφές για την Άφησσο. Ας σημειωθεί εδώ ότι σε απόσταση 700 μέτρων από το σημείο αυτό, βρίσκεται η  παραλία ''Παράδεισος'', όπου το καλοκαίρι λειτουργεί αναψυκτήριο και ταβέρνα. Για να πάμε στο Νεοχώρι παίρνουμε αρχικά τον στενό αγροτικό δρόμο που κινείται γενικά ευθεία βορειοανατολικά. Σε 500 μέτρα, υπάρχει διχάλα όπου ο αριστερός δρόμος είναι τσιμεντοστρωμένος. Εμείς παίρνουμε τον δεξιό δρόμο και σε τριάντα μέτρα σε νέα διακλάδωση παίρνουμε τον αριστερό δρόμο που ανηφορίζει με στροφές. Παραπάνω υπάρχει νέα διασταύρωση, όπου πάμε επίσης αριστερά. Ο δρόμος τερματίζει και συνεχίζει μονοπάτι, που βαδίζει δίπλα σε πεζούλες από ξερολιθιά. Ανηφορίζοντας, παραπάνω στρίβουμε για λίγο δεξιά (νότια) και  με χαρά βρίσκουμε στοιχεία καλντεριμιού στο δρόμο μας. Ακολουθώντας το μονοπάτι-καλντερίμι περνάμε μέσα από ελαιώνες βαδίζοντας γενικά προς τα βορειοανατολικά. Λίγο παραπάνω, το μονοπάτι είναι κλεισμένο για τριάντα μέτρα από κλαδιά που έχουν πετάξει από τα κλαδέματα και αναγκαζόμαστε να παρακάμψουμε το κλεισμένο κομμάτι από την κάτω μεριά (ο ιδιοκτήτης του ελαιώνα δεσμεύθηκε ότι θα τα απομακρύνει). Το μονοπάτι συνεχίζει ομαλά και βγαίνει στο τέρμα αγροτικού δρόμου, τον οποίον ακολουθούμε έχοντας πάντοτε κατεύθυνση βορειοανατολική. Φθάνουμε σε τριπλή διασταύρωση, όπου ο δρόμος δεξιά πάει προς Ζερβόχια,  ενώ εμείς συνεχίζουμε ευθεία προς την ίδια κατεύθυνση. Πιο πέρα, αφήνουμε αριστερά μας τη διασταύρωση προς Παυλάκια-Μηλιές και συνεχίζουμε ευθεία, αγνοώντας επίσης ανηφορικό δρόμο δεξιά. Ο δρόμος  μας  τερματίζει ομαλά σε ελαιώνα και συνεχίζει μονοπάτι ελαφρά ανηφορικό προς την ίδια πάντα κατεύθυνση. 

    Παραπάνω το μονοπάτι κόβεται άγαρμπα από στενό αγροτικό δρόμο. Τον ακολουθούμε ανηφορικά και σε είκοσι μέτρα στη διασταύρωση πάμε αριστερά ανηφορικά. Ο δρόμος σε λίγο τερματίζει και ξαναβρίσκουμε το μονοπάτι-καλντερίμι. Απέναντί μας βλέπουμε την άγρια βόρεια πλαγιά της ρεματιάς του Πλατανορέματος με τα μεγάλα βράχια που μοιάζουν με πύργους και ακούμε το νερό που κυλάει από κάτω. Περνούμε ένα ρεματάκι και πιο πέρα το μονοπάτι κόβεται από τη διάνοιξη δρόμου που εξυπηρετεί το φράγμα. 

 

        Κατεβαίνουμε κάπως απότομα στον δρόμο, όπου βαδίζουμε για λίγο ανηφορικά και πλέον έχουμε φθάσει στο φράγμα. Πάνω του περνάει δρόμος, με τον οποίο περνάμε απέναντι στη βόρεια πλαγιά. Στην πρώτη διασταύρωση πάμε δεξιά σε εγκαταλελειμμένο δρόμο, που κινείται λίγο πάνω από τη στάθμη του νερού. Προσέχοντας αριστερά μας όπως βαδίζουμε, βλέπουμε το κόκκινο σημάδι που επισημαίνει την είσοδο του μονοπατιού. Βαδίζουμε πλέον ξανά σε καθαρισμένο μονοπάτι, που αρχικά ανηφορίζει ελαφρά και περνούμε πάνω από ένα ερειπωμένο καλύβι, βρίσκοντας κατά τόπους και τμήματα καλντεριμιού.

           Πιο πέρα, το μονοπάτι-καλντερίμι τελειώνει καθώς περνούμε ένα ρέμα. Συνεχίζουμε ανηφορίζοντας συνεχώς σε χωματόδρομο πλέον. Αποφεύγουμε διασταυρώσεις δρόμων προς τα δεξιά όπως ανηφορίζουμε. Παραπάνω, σε ευρεία δεξιά στροφή που κάνει ο δρόμος φεύγει ευθεία  μονοπάτι, το οποίο σε λίγα μέτρα ενώνεται με αυτό της διαδρομής Μηλιές-Νεοχώρι, που έρχεται από Παναγία Τουρκογιάννη. Ετσι πλέον βαδίζουμε πάνω στη διαδρομή Μηλιές-Νεοχώρι. Το μονοπάτι παραπάνω βγαίνει σε χωματόδρομο, ο οποίος βγαίνει στην άσφαλτο, περνούμε το γεφυράκι και μετά ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια μέχρι την πλατεία του Νεοχωρίου.

Πουρί-Καταρράκτης Μεγαλόβραχου (κυκλική)

 Απόσταση: 8,3 χλμ.

Χρόνος: 5  ώρες με στάσεις (καθαρός χρόνος πορείας 4 ώρες)

Υψόμετρο: από 418 μ. (πάρκινγκ Πουρίου) έως 680 μ. (Προφήτης Ηλίας)

Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 503 μ.

Σήμανση: κόκκινα σημάδια

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: Παναγία Ράσοβα, Πουρί

Αρχή/τέλος: πάρκινγκ Πουρίου

Τελευταίος έλεγχος: Ιούνιος 2023

Κατεβάστε αρχείο GPS: από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

LINK TO ENGLISH PAGE      

  O καταρράκτης Μεγαλόβραχος βρίσκεται στο ρέμα Καλοκαιρινού, μεταξύ Ζαγοράς και Πουρίου. Είναι ο μεγαλύτερος του Πηλίου, με ύψος (κατ` εκτίμηση) άνω των 50 μέτρων. Εχει πολύ νερό την άνοιξη που λιώνουν τα χιόνια, αλλά το καλοκαίρι τα νερά του στερεύουν.  Βρίσκεται σε τόπο δύσβατο και η επίσκεψη σε αυτόν έχει κάποιες απαιτήσεις (φυσική κατάσταση, παπούτσια καταλληλα, δυνατότητα απλής αναρρίχησης χωρίς υψοφοβία). Για να απολαύσουμε την ξεχωριστή εμπειρία, πρέπει η επισκεψή μας να γίνει κατά προτίμηση τους μήνες Μάρτιο-Απρίλιο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πριν την επίσκεψη στον καταρράκτη περάσαμε από τον Προφήτη  Ηλία Πουρίου και το παλιό μοναστήρι της Παναγίας Ράσοβας, κάνοντας έτσι μια κυκλική πορεία με αρχή και τέλος το Πουρί. Aν όμως καποιος θέλει, μπορεί να ανεβεί στη Ράσοβα από έναν τσιμεντόδρομο που χρειάζεται ψηλό αυτοκίνητο,  παίρνοντας αρχικά τον ασφαλτόδρομο από Ζαγορά προς Πουρί (υπάρχει πινακίδα αριστερά προς ''Παναγία Ράσοβα'').

    Ξεκινώντας από το πάρκινγκ του Πουρίου, ανεβαίνουμε στην κεντρική εκκλησία του Αγίου Δημητρίου και συνεχίζουμε να ανηφορίζουμε, ακολουθώντας  αντιστρόφως την διαδρομή Μακρινίτσα- Πουρί και βοηθούμενοι από τα κόκκινα σημάδια. Περνάμε δίπλα από κτίριο του υδραγωγείου (για λίγα μέτρα, αν το μονοπάτι είναι ακαθάριστο, αναγκαζόμαστε  να βαδίσουμε παράλληλα από πάνω του, μέσα στο διπλανό κτήμα) και συνεχίζουμε σε ανηφορικό χωματόδρομο. Προσέχοντας τα κόκκινα σημάδια αριστερά μπαίνουμε σε μονοπάτι για λίγο και μετά πάλι σε δρομο που συνεχίζει ανηφορικά μέχρι το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Δίπλα στην εκκλησία υπάρχει κιόσκι και η θέα προς το νότο και ανατολή είναι εξαιρετική. 

Θέα προς νοτιοανατολικά από τον Προφήτη Ηλία Πουρίου

    Συνεχίζουμε στο δρόμο, που τώρα κατηφορίζει, και παρακάτω στρίβουμε δεξιά μπαίνοντας μέσα σε κτήμα. Περνούμε ένα ρεματάκι και μετά βγαίνουμε σε αγροτικό δρόμο, που κατηφορίζοντας μας φέρνει στο παλιό μοναστήρι της Παναγίας Ράσοβας.  Αυτό είναι από τα πιο παλιά μοναστήρια του Πηλίου (συγκαταλέγεται μέσα στα πέντε παλαιότερα). Δημιουργήθηκε το 1250 περίπου, ίσως και πιο πριν, ενώ γραπτά στοιχεία για το μοναστήρι υπάρχουν από το 1270. Πρόκειται για ένα μεγάλο μοναστήρι της εποχής με κελιά γύρω-γύρω. Σήμερα διασώζεται μόνο η εκκλησία (το καθολικό), και αυτό όχι σε καλή κατάσταση, ενώ έχουν χαλάσει και πολλές τοιχογραφίες.  Κατά καιρούς έγιναν προσπάθειες συντήρησης με αντιστηρίγματα και διάφορες επισκευές. Όσο για τα κελιά και λοιπά κτίσματα, αυτά από καιρό έχουν πέσει και καταστραφεί. Είναι εγκαταλελειμμένο εδώ και πολλά χρόνια, αφού ο τελευταίος μοναχός απεβίωσε  το 1885. Τελευταία, μετά από καταστροφές τις οποίες προκάλεσαν λαθρανασκαφείς που έψαχναν για λίρες, η πόρτα της εκκλησίας παραμένει πάντοτε κλειδωμένη, εκτός από την ημέρα της γιορτής του στις 21 Νοεμβρίου (Εισόδια της Θεοτόκου). 

 

Παναγία Ράσοβα

        Κατηφορίζουμε λίγο ακόμα στο δρόμο και μετά στρίβουμε δεξιά διασχίζοντας ένα κτήμα. Στη διασταύρωση υπάρχει καλύβι. Ο δρόμος παρακάτω τερματίζει και συνεχίζει μονοπάτι που είναι δύσβατο σε μερικά σημεία, πηγαίνοντας παράλληλα με σωλήνα νερού.

Το πρώτο, μικρότερο ρέμα

         Περνούμε εύκολα ένα πρώτο μικρότερο ρέμα και κατόπιν φθάνουμε στο κύριο ρέμα. Ο καταρράκτης είναι λίγο ψηλότερα και δε φαίνεται από `δώ. Περνούμε και το κύριο ρέμα και στην άλλη όχθη ανηφορίζουμε έντονα σε δύσβατη ατραπό, βοηθούμενοι από τα κόκκινα σημάδια. Τελικά φθάνουμε στη βάση του μεγάλου καταρράκτη. Το θέαμα και το αίσθημα είναι φανταστικό, απερίγραπτο,  ειδικά  όταν το ρέμα κατεβάζει πολλά νερά.

        Eπιστρέφουμε από το ίδιο μονοπάτι πίσω στο καλύβι κάτω από τη Ράσοβα και συνεχίζουμε στον κατηφορικό δρόμο. Πιο κάτω βλέποντας τον κέδρο πάμε αριστερά μέσα σε κτήμα, που το διασχίζουμε και από την άλλη πλευρά βαδίζουμε σε τσιμεντόδρομο. Συναντώντας τα πρώτα σπίτια του Πουρίου βρίσκουμε στενό κατηφορικό καλντερίμι, που μας κατεβάζει στην άσφαλτο στην είσοδο του χωριού.

Κάτω Γατζέα- Άγιοι Απόστολοι-Αγιος Γεώργιος-Αγία Τριάδα (κυκλική)

Θέα στον Παγασητικό

Απόσταση: 12,4 χλμ.

Xρόνος: 5,5 ώρες με τις στάσεις

Υψόμετρο: από 0 μ. (Κάτω Γατζέα) σε 698μ. (μέγιστο)

Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 704 μ.

Σήμανση: κόκκινα σημάδια, μερικά πινακιδάκια

Πόσιμο  νερό στη διαδρομή:  Άγιος Γεώργιος, Αγία Τριάδα

 Αρχή/τέλος: παραλία Κάτω Γατζέας, λιμανάκι

Τελευταίος έλεγχος: Μάρτιος 2023

Κατεβάστε ίχνος GPS:  από το wikiloc

Powered by Wikiloc

    Η  πορεία μας ξεκινά από την παραλία της Κάτω Γατζέας, στο λιμανάκι. Ανηφορίζουμε περνώντας από το συγκρότημα Croma Villas και βγαίνουμε στην κύρια άσφαλτο στο ύψος του φαρμακείου. Τη διασχίζουμε και συνεχίζουμε απέναντι σε στενό ασφαλτόδρομο προς το αθλητικό κέντρο (γήπεδο), ακολουθώντας τη σχετική πινακίδα. Δίπλα στο γήπεδο υπάρχει το κοιμητήριο της Γατζέας και περνούμε μπροστά του. Στη συνέχεια, καθώς ο κύριος δρόμος κάνει στροφή αριστερά, συνεχίζουμε ευθεία σε στενότερο δρόμο, ο οποίος λίγο παραπάνω εμφανίζει καλντερίμι. Διασχίζουμε την άσφαλτο που πάει για Αγία Τριάδα και ανηφορίζουμε έντονα σε τσιμεντόδρομο, ο οποίος έχει καλύψει το καλντερίμι. Λίγο παραπάνω όμως, το καλντερίμι αποκαλύπτεται δεξιά από το δρόμο, φαρδύ και καθαρό και το ακολουθούμε. Περνούμε τις γραμμές του τραίνου από το πέτρινο  γεφύρι του Κούντρια και συνεχίζουμε. Παραπάνω ενώνεται στα αριστερά μας  άλλο καλντερίμι που έρχεται από τον σταθμό του τραίνου της Άνω Γατζέας και από το γεφύρι που περνά εκεί τις γραμμές. 

    Το καλντερίμι μας τελειώνει καθώς βγαίνει στην άσφαλτο, αμέσως μετά την Αγία Τριάδα, στο ύψος του παλιού ελαιοτριβείου Κλημεντόπουλου που είναι δίπλα στο δρόμο. Βαδίζουμε στην άσφαλτο για πεντακόσια μέτρα, περνούμε το ρέμα και αμέσως μετά στη δεξιά πλευρά του δρόμου βρίσκουμε ανηφορικό μονοπάτι που μας φέρνει στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων. Από τα υπόλοιπα ερειπωμένα κτίρια που βλέπουμε, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για παλιό μοναστηράκι, μετόχι της μονής Ταξιαρχών. 

Αγιοι Απόστολοι

     Από την επάνω πλευρά των ερειπίων ανηφορίζει φαρδύ μονοπάτι. Φθάνουμε σε μικρό πλάτωμα όπου πάμε λοξά δεξιά και κατεβαίνουμε ομαλά για να περάσουμε το ρέμα. Το μονοπάτι κατόπιν ανηφορίζει με ελιγμούς και φθάνουμε στο κάτω όριο ενός ελαιώνα. Ανεβαίνοντας συναντούμε πιο πάνω τον τσιμενταύλακα και το δυτικό καλντερίμι από Αγία Τριάδα προς Αγιο Γεώργιο. Στη διασταύρωση υπάρχει στύλος με πινακιδάκι. Συνεχίζουμε ευθεία επάνω προσέχοντας αριστερά μας για να δούμε τη συνέχεια του μονοπατιού. 

    Περνάμε ένα ρέμα και παραπάνω διασχίζουμε ένα χωματόδρομο. Το αυλάκι, όταν περάσαμε τον Μάρτιο, κατέβαζε αρκετό νερό που περνούσε και στο μονοπάτι, δημιουργώντας δυσκολία στη διάσχιση. Τελικά βγαίνουμε στην άσφαλτο, όπου βαδίζουμε  για 200 μέτρα και μετά, εκεί που κάνει αριστερή στροφή την αφήνουμε ευθεία και περνούμε πέτρινο γεφυράκι. Εδώ έχουμε ενωθεί με το κύριο καλντερίμι Ανω Γατζέα-Αγιος Γεώργιος. Το ακολουθούμε κανονικά, περνούμε διασταύρωση όπου δεξιά πάει προς Πινακάτες και προς ανατολικό καλντερίμι, διασχίζουμε την άσφαλτο και συνεχίζουμε σε τσιμεντόδρομο και τελικά φθάνουμε στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου. 

Πλατεία Αγίου Γεωργίου

         Στην επιστροφή τώρα, για να αποφύγουμε να βαδίσουμε στην άσφαλτο, ανηφορίζουμε το κεντρικό καλντερίμι από την πλατεία προς τον Άγιο Αθανάσιο, μια πολύ αξιόλογη εκκλησία. Εκεί στρίβουμε δεξιά και παίρνουμε τσιμεντόδρομο που μας φέρνει στην τοποθεσία ''Ράχη'' στην έξοδο του χωριού προς Πινακάτες, όπου υπαρχει σιδηρουργείο και πυροφυλάκιο. Διασχίζουμε λοξά την άσφαλτο (η θέα προς τα κάτω είναι μαγική) και συνεχίζουμε κατηφορίζοντας στο ανατολικό καλντερίμι προς την Αγία Τριάδα. 

 Το νερό του τσιμενταύλακα ρέει ορμητικό δημιουργώντας μικρούς καταρράκτες. Βγαίνουμε στην πόρτα της περίφραξης ενός εξοχικού και παίρνουμε τον χωματόδρομο που κατηφορίζει, ο οποίος παρακάτω γίνεται καλντερίμι. Κινούμαστε για ένα διάστημα σε παρθένο, πολύ ομορφο σκηνικό μέσα σε δάσος. Παρακάτω το καλντερίμι κόβεται από δρόμο δύο φορές. Την τρίτη φορά τελειώνει και συνεχίζουμε σε κατηφορικό χωματόδρομο,  στον οποίο βαδίζουμε. Ο δρόμος μας φέρνει στο παλαιό ελαιοτριβείο Βαϊνά, απ` όπου ακολουθούμε προς τα κάτω το καλντερίμι για να κατεβούμε στην Αγία Τριάδα, στο πάρκινγκ με τη βρύση.

Ελαιοτριβείο Βαϊνά

    Από τη βρύση συνεχίζει καλντερίμι που διασχίζει λοξά την άσφαλτο και συνεχίζουμε σε στενό τσιμεντόδρομο-καλντερίμι (υπάρχει πινακίδα προς οικία Κουβαρά). Ξαναβγαίνουμε στην άσφαλτο, όπου βαδίζουμε για τριακόσια μέτρα περίπου. Κατόπιν βρίσκουμε δεξιά τη συνέχεια του καλντεριμιού, κατεβαίνουμε και περνάμε και τις γραμμές του τραίνου. Κατηφορίζουμε σε τσιμεντόδρομο και σε λίγα μέτρα το καλντερίμι ξαναβρίσκεται στα δεξιά μας. Παρακάτω κατηφορίζει δίπλα σε ένα σπίτι.Τελικά το καλντερίμι χάνεται και κατηφορίζουμε σε τσιμεντόδρομο, ο οποίος βγαίνει στην κύρια άσφαλτο, λίγο πριν το βενζινάδικο. Για να αποφύγουμε να βαδίσουμε  στην άσφαλτο, περπαταμε μέσα σε ελαιώνα παράλληλα με το δρόμο (προς Βόλο) και συνεχίζουμε σε στενό δρόμο που μας βγάζει στον δρόμο προς το κοιμητήριο. Από εδώ ακολουθούμε προς τα πίσω τη διαδρομή που κάναμε στην αρχή της πορείας μας για να φθάσουμε τελικά στην παραλία.

Παραλία Κάτω Γατζέας (λιμανάκι)

Aγία Τριάδα-Άγιος Γεώργιος (κυκλική)

 

Απόσταση: 8,5 χλμ.

Χρόνος: 4 ώρες με τις στάσεις, καθαρός χρόνος πορείας 3 ώρες

Υψόμετρο: από 240 μ. (πάρκινγκ Αγίας Τριάδας) έως 683 μ. (εκκλησία Αγίου Αθανασίου στον Αγιο Γεώργιο)

Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 474 μ.

Σήμανση:κόκκινα σημάδια, μερικές πινακίδες

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: Αγία Τριάδα, Αγιος Γεώργιος

Αρχή/τέλος: πάρκινγκ Αγίας Τριάδας

Τελευταίος έλεγχος: Απρίλιος 2023

Κατεβάστε αρχείο GPS: από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

        Τον χειμώνα του 2023 ερευνήθηκαν και καθαρίστηκαν με εθελοντική εργασία δύο παράλληλα καλντερίμια που συνδέουν την Αγία Τριάδα με τον Αγιο Γεώργιο, ένα δυτικό και ένα ανατολικό. Ετσι μας δίνεται η δυνατότητα  να δημιουργήσουμε μια κυκλική διαδρομή, ανεβαίνοντας από Αγία Τριάδα στον Αγιο Γεώργιο από το ένα (εδώ επιλέξαμε το δυτικό) και επιστρέφοντας από το άλλο (το ανατολικό). Τα δύο καλντερίμια ενώνονται στο παλιό ελαιοτριβείο του Βαϊνά, που βρίσκεται λίγο πάνω από την Αγία Τριάδα.

    Ξεκινώντας λοιπόν από το πάρκινγκ της Αγίας Τριάδας (και από τη βρύση που υπάρχει εκεί) ανηφορίζουμε την άσφαλτο. Σε τριάντα μέτρα φεύγει λοξά δεξιά ανηφορικός τσιμεντόδρομος και τον ακολουθούμε. Αυτό είναι το καλντερίμι, που ευτυχώς λίγο παραπάνω το τσιμεντάρισμά του παύει και αποκαλύπτεται καθαρό και ατόφιο, να ανηφορίζει προς  το παλιό ελαιοτριβείο του Βαϊνά, που και αυτό διατηρείται σε σχετικά καλή κατάσταση. Βαδίζουμε λίγα μέτρα στον αγροτικό δρόμο και βρίσκουμε τη συνέχεια του δυτικού καλντεριμιού (εδώ είναι αρχικά χωμάτινο μονοπάτι) δίπλα στον τσιμενταύλακα. Γενικά δυτικό καλντερίμι και τσιμενταύλακας πάνε παράλληλα. 

        To καλντερίμι ανηφορίζει ομαλά ανάμεσα σε ελαιώνες, έχοντας από ορισμένα σημεία πολύ όμορφη θέα προς τον Παγασητικό. Παραπάνω φθάνομε σε σημείο όπου διασχίζουμε τον τσιμενταύλακα προς τα πάνω. Εδώ υπάρχει και στύλος με πινακιδάκι. Από κατω έρχεται μονοπάτι από την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων. Εμείς  ανηφορίζουμε σε μονοπάτι έχοντας το νού μας αριστερά, όπου σε λίγο (προσοχή αριστερά!) θα δούμε τη συνέχεια του μονοπατιού-καλντεριμιού. Αν χάσουμε αυτή τη διασταύρωση από απροσεξία και συνεχίσουμε ευθεία, θα βγούμε παραπάνω στο ανατολικό καλντερίμι.   

        Συνεχίζοντας όμως εμείς στο δρόμο μας και στο δυτικό καλντερίμι, περνάμε ένα ρέμα και παραπάνω διασχίζουμε ένα χωματόδρομο. Το αυλάκι όταν περάσαμε τον Απρίλιο κατέβαζε αρκετό νερό που χυνόταν σε κάποια σημεία και στο μονοπάτι, δημιουργώντας μας δυσκολία καθώς προσπαθούσαμε να το  αποφύγουμε. 

        Τελικά βγαίνουμε στην άσφαλτο, όπου βαδίζουμε  για 200 μέτρα και μετά, εκεί που κάνει αριστερή στροφή την αφήνουμε ευθεία και περνούμε πέτρινο γεφυράκι. Εδώ έχουμε ενωθεί με το κύριο καλντερίμι Ανω Γατζέα-Αγιος Γεώργιος. Το ακολουθούμε κανονικά, περνούμε διασταύρωση όπου δεξιά πάει προς Πινακάτες και προς ανατολικό καλντερίμι, διασχίζουμε την άσφαλτο με τσιμεντόδρομο και τελικά φθάνουμε στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου περίπου σε δύο ώρες από την αρχή της πορείας μας. 

Πλατεία Αγίου Γεωργίου

        Στην επιστροφή τώρα, για να αποφύγουμε να βαδίσουμε στην άσφαλτο, ανηφορίζουμε το καλντερίμι από την πλατεία προς τον Άγιο Αθανάσιο, μια πολύ αξιόλογη εκκλησία. Εκεί στρίβουμε δεξιά και παίρνουμε τσιμεντόδρομο που μας φέρνει στην τοποθεσία ''Ράχη'' στην έξοδο του χωριού προς Πινακάτες, όπου υπαρχει σιδηρουργείο και πυροφυλάκιο. Διασχίζουμε λοξά την άσφαλτο (η θέα προς τα κάτω είναι μαγική) και συνεχίζουμε κατηφορίζοντας στο ανατολικό καλντερίμι. 

Θέα απο τη Ράχη Αγίου Γεωργίου

     Το νερό του τσιμενταύλακα ρέει παρακάτω ορμητικό δημιουργώντας μικρούς καταρράκτες. Βγαίνουμε στην πόρτα της μάντρας ενός εξοχικού και παίρνουμε τον χωματόδρομο που κατηφορίζει, ο οποίος παρακάτω γίνεται καλντερίμι. Κινούμαστε για ένα διάστημα σε παρθένο, πολύ ομορφο σκηνικό μέσα σε δάσος. Παρακάτω το καλντερίμι κόβεται από δρόμο δύο φορές. Την τρίτη φορά τελειώνει και συνεχίζουμε σε κατηφορικό χωματόδρομο,  στον οποίο βαδίζουμε. Ο δρόμος μας φέρνει στο ελαιοτριβείο Βαϊνά, όπου ακολουθούμε προς τα κάτω το γνωστό καλντερίμι για να επιστρέψουμε στην αρχή της πορείας μας.

Ελαιοτριβείο Βαϊνά

Λουζίνικο-φαράγγι Καλιακούδας-Γεφύρι Αλεβίζου-Άγιος Αθανάσιος (κυκλική)

 

Απόσταση: 14,2 χλμ.

Χρόνος: 7 ώρες με στάσεις, καθαρός χρόνος πορείας 5.50'

Υψόμετρο: από 106 μ. (γεφύρι Λουζίνικου) σε 450 μ. (Άγιος Αθανάσιος)

Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 455 μ. 

Σήμανση: κόκκινη μπογιά, στύλοι με πινακιδάκια

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι

Αρχή/τέλος: γεφύρι Λουζίνικου

Τελευταίος έλεγχος: Ιανουάριος 2023

Κατεβάστε ίχνος  GPS: από το Wikiloc 

LINK TO THE ENGLISH PAGE

Powered by Wikiloc

        Η πορεία αυτή έχει μιαν ιδιαιτερότητα σε σχέση με όλες τις άλλες που περιγράφονται σε αυτό εδώ το ιστολόγιο: Η μισή περίπου γίνεται  χωρίς μονοπάτι, περπατώντας στην κοίτη του ρέματος της Καλιακούδας μέσα στο φαράγγι, πατώντας σε βράχια και πέτρες που μπορεί να είναι γλιστερές από την υγρασία του φαραγγιού (προσοχή!). Σε τρία σημεία μάλιστα χρειάζεται λίγο σκαρφάλωμα στους βράχους που κλείνουν το πέρασμα, γεγονός που απαιτεί οι συμμετέχοντες να έχουν καλή φυσική κατάσταση και μια σχετική εμπειρία. Το ρέμα γενικά είναι στεγνό και δεν κατεβάζει νερό, παρεκτός όταν λιώνουν τα χιόνια την άνοιξη και όταν υπάρχει πρόσφατη νεροποντή. Δε χρειάζεται βέβαια να τονίσουμε ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, και ακόμα εφόσον προβλέπεται έστω και απλή πιθανότητα βροχής, η πορεία δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί για λόγους ασφαλείας.

Η χαρά του σκαρφαλώματος

        Η ρεματιά της Καλιακούδας (ή Ξεριάς) παίρνει το όνομά της από τις πηγές της Καλιακούδας που βρίσκονται ψηλότερα, από τις οποίες παίρνει πόσιμο νερό το πολεοδομικό συγκρότημα του Βόλου. Η αρχή της βρίσκεται στις κορυφές Πουριανός Σταυρός (1624 μ.-η ψηλότερη του Πηλίου) και Κοτρώνι (1550 μ.).Τέσσερα πέτρινα γεφύρια γεφυρώνουν τη μεγάλη αυτή ρεματιά. Τα δύο χαμηλότερα τα συναντούμε στην πορεία μας (του Λουζίνικου και του Αλεβίζου). Τα άλλα δύο είναι της Λέσχιανης και της Καρυάς.

Το γεφύρι του Λουζίνικου

        Ξεκινούμε λοιπόν από το πέτρινο γεφύρι του Λουζίνικου, που βρίσκεται σε άριστη κατάσταση. Για να πάμε εκεί βγαίνουμε από τον Περιφερειακό δρόμο του Βόλου στην έξοδο προς Φυτόκο και λίγο πριν φθάσουμε στο Φυτόκο ο δρόμος κάνει διχάλα, όπου πάμε αριστερά. Ο δρόμος είναι ασφάλτινος αλλά στενός και χρειάζεται προσοχή. Μπορούμε είτε να κατεβούμε αμέσως στην κοίτη της ρεματιάς, είτε να βαδίσουμε αρχικά σε ελαιώνα παράλληλο με την κοίτη και να  κατεβούμε στη συνέχεια, όπως κάναμε εμείς εδώ. 

        Η ρεματιά παρουσιάζει αρκετές εναλλαγές καθώς ανεβαίνουμε είτε σε ομαλό, αμμώδες έδαφος, είτε ανάμεσα σε βράχια, ορισμένα εκ των οποίων εντυπωσιάζουν με τους χρωματισμούς τους, είτε ακόμα σε μεγάλα βράχια, που σε τρεις περιπτώσεις χρειάζονται και αναρριχητική ικανότητα για να μπορέσουμε να σκαρφαλώσουμε σε ύψος λίγων μέτρων. 

        Έχοντας διασχίσει μια απόσταση περίπου 7 χιλιομέτρων με αυτές τις συνθήκες, φθάνομε στο γεφύρι του Aλεβίζου. Αγνώστου έτους κατασκευής,από αγνώστους κτίστες -κατά πάσαν πιθανότητα Ηπειρώτες- το γεφύρι αυτό είναι το δεύτερο στη σειρά από τα τέσσερα γεφύρια της ρεματιάς της Καλιακούδας (τα υπόλοιπα τρία είναι του Λουζίνικου, της Λέσχιανης και της Καρυάς). Το όνομά του το πήρε από κάποιον Αλεβίζο που είχε μεγάλο κτήμα στην περιοχή και πλήρωσε για να γίνει το γεφύρι. Το άνοιγμα του τόξου του σύμφωνα με τον Χαρατσή είναι 9,2 μέτρα και το ύψος μόλις 2,25 μέτρα.

Γεφύρι Αλεβίζου (2020) 

            Ο παλιός πρόεδρος της κοινότητας Μακρινίτσας Σπύρος Κουικούμης  έχει πει στον Νίκο Χαρατσή: ''Αυτό το γεφύρι θυμάμαι ήταν πολύ ψηλό, τόσο πολύ που όταν περνούσαμε από πάνω  φοβόμασταν να κοιτάξουμε προς τα κάτω. Ήταν πολύ βαθύ το ρέμα σ` αυτό το σημείο και τα βράχια στις όχθες απότομα και ψηλά. Τώρα όμως είναι αρκετά χρόνια που έχει κατεβάσει πολύ αμμοχάλικο και βράχια το νερό και κοντεύει να φράξει από κάτω.'' (πηγή: Νίκου Χαρατσή ''Πέτρινα Τοξωτά γεφύρια στο Πήλιο'').

Γεφύρι Αλεβίζου

     Το γεφύρι ήταν για αρκετά χρόνια σε κακή κατάσταση, ετοιμόρροπο. Το 2009 έγινε επισκευή του, η οποία όμως με τον αυθαίρετο τρόπο που έγινε, αλλοίωσε σημαντικά το χαρακτήρα του και η σημερινή μορφή του απέχει από την παλιά. Η δε προσθήκη πλευρικών παραπέτων αυξάνει φανερά την αντίσταση στη ροή του νερού, έτσι ώστε σε περίπτωση μεγάλης νεροποντής το γεφύρι να κινδυνεύει να παρασυρθεί από το φουσκωμένο ρέμα.

         Μετά το γεφύρι ανηφορίζουμε το χωματόδρομο προς τα αριστερά. Στη δεύτερη απότομη δεξιά στροφή που κάνει παραπάνω, φεύγει μονοπάτι με μπλε σημάδια κα κατεύθυνση βορειοδυτική, το οποίο, αφού εμφανίσει και λίγα μέτρα καλντερίμι, μας φέρνει στον Άγιο Αθανάσιο.

       Κάτω από την εκκλησία υπάρχει κατηφορικό πλάτωμα σαν ακαλλιέργητο χωράφι. Βαδίζοντας μέσα στο πλάτωμα με κατεύθυνση νοτιοδυτική, βρίσκουμε μονοπάτι που πηγαίνει ευθεία ομαλά προς αυτήν την ίδια κατεύθυνση. Τελικά βγαίνουμε σε χωματόδρομο, στον οποίο βαδίζουμε διασχίζοντας άλλο μεγάλο χωράφι, που στη μέση του υπάρχει ερειπωμένο καλύβι και περνούμε δίπλα του. 

         Παρακατω, καθώς βαδίζουμε στην δεξιά άκρη του χωραφιού, προσέχοντας για το κόκκινο βέλος στα δεξιά μας, αφήνουμε το δρόμο και μπαίνουμε σε μονοπάτι που περνά ένα ρεματάκι και μετά βγαίνει σε ομαλό ξέφωτο μέρος με λίγα δέντρα. Εδώ το μονοπάτι γίνεται κάπως ασαφές, γι αυτό προσέχουμε για τα κόκκινα σημάδια πάνω στα δέντρα. Η κατεύθυνσή μας παραμένει γενικά νοτιοδυτική. 

        Κατηφορίζοντας ανάμεσα σε πουρνάρια, βγαίνουμε εντέλει σε μια μικρή στεγνή ρεματιά κάτω από τον Κοκκινόβραχο. Εδώ συναντούμε τη διαδρομή Λουζίνικο-Κάτω Κερασιά (υπάρχει στύλος με πινακιδάκια). 

         

Γυρίζοντας πίσω στο Λουζίνικο (αριστερά μας η ρεματιά της Καλιακούδας)

                Βαδίζουμε ακολουθώντας τώρα τη ρεματιά, η οποία παρακάτω ενώνεται με άλλη και τελικά χύνεται στον Ξεριά, ενώ εμείς, αφού διασχίσουμε τη μικρή ρεματιά, βαδίζουμε σε χτιστό μονοπάτι στη δεξιά όχθη του μεγάλου ρέματος. Αφού περάσουμε και λίγο καλντερίμι, το μονοπάτι γίνεται αγροτικός δρόμος και τελικά φθάνομε πίσω στο γεφύρι του Λουζίνικου, απ` όπου είχε ξεκινήσει η πορεία μας.